장음표시 사용
11쪽
cui adhuc certum n0men datum non est, accedamus inquisituri num certi aliquid de hac re indagare OSSimus. Cum enim, ut vidimus, grammatici, inaltrimis Iarpocratio, causSas ανωθεν judicari potuiSSe, ταν Δωσιν οἱ μαρτυρες η'ευd01 αρτυριων, Pro certo affirment, hanc priori judicii autem rescissionem diast κακοτεχνιων n0 esse c0gnoverimu8, quaerendum est, quibus condicionibus quaque ratione hoc seri p0tuerit. Atque qu0niam grammatici nihil corti de hac re tradiderunt, ex rationibus de diari 'ευd0μαρτυοιων Servatis et ex ceteris orat0rum reliquiis rem dijudicare conemur. Et Isaei luidum tres rati0nus qua de suis testimoni agunt nobis traditae sunt, . περὶ του μενεκλέους κληρ0υ, 3. περὶ του LN0ρ0υ κληρουχὶ 'ρατα γικ0Mὶ ι0υ φευδ01μ ρτυριων. H. περὶ ,0υ Φιλοκτλὶ tot op la ρου. Praetore non pauca exhibet ratio : περὶ του Πικω07ενους laio ου, aliquid etiam 1 περὶ του Ἀγνίου Hi 0υ. In quibus iterumque de
torem, adoptatum ilhim a Menecle illium, qui ipso pro accusato teste oravit, minus id agere ne ille it ευd01ιαρτυρι ων 0ndemnetur quam ne ipse Monectis seruilitat privetur. Id quod hiculenter demonstrant verba, quae 4 exhibet: 0, θησατε καὶ si μῖν καὶ ἐκείνω τι' ἐν ιd0υ ντι. Quid enim Meneclis m0rtui interfuit, num testis anularetur Atilii quod pergit: και stat πεοιίδητε προπλὶ λακισθέντα πὐ τουτων, nihil aliud dicero vult quam, ne judice paterentur, m0rtui voluntatem, sua ipse heres saetus esset, ab illi contemni itaque mortuum ipsum ignominia asse E quibus
omnibus, Opinor, Oratorem, modo testi ii ευd01 αρτυρι ων ab80lvoretur ipsunt hereditatem recuperasse elucet sermo scilicet hic non si de rescissione aliqua, qu0niam judicium non antecesserat, sed intell0ginius ob tenta caussa falsi testimonii rei statum ad0ptato eundum restitutum esse,
qui antequam state Monectis ejus hereditatem sibi iudiearet fuisset. Atque id unum animadvertantus, quod ad quamque ιαιιαρτυρίαν tertinet, illud uno at tu s0lo in tota caussa testimonio stoetum esse.
Transeamus ad rationem 3, cujus argumentum pauci enarrabo. Xenocles διαμαρτυρίαν dixerat, uxorem Philon germanam osse Pyrrhi filiam, et ii ευὁ01ιαρτυρι in conVietus St. In qua η 'ευὁομαρτυρι ων cauSSa Nicodemus testatus, ἐγγυῆσαι Πυρρω λὶν,ὁελφὴν κατα τους νομους, α ης
item salsi tostimonii convictus erat. Nihil0minus caussa propria Nicodemus
tractat. Cujus exitum cognoscere nostra minus interest, quam quid p0Sty Meierus, clim et post ιαρτυρίαν et post ἐκμαρτυρια δικην κακοτεχνειῶν institui potuisse concedat, idem in διαμαρτυρία saluum esse negat cur negaverit nescio; nam etsi noli minus quam in εκμαρτυρ αι exempla prorsus desunt, tamen διαμαρτυρίαν, quod non παραγραφη sed verum testimonium habetur, idem quod illud sequi posse debet ergo fieri potuit, ut qui eum praebuisset qui salsam δια
μαρτυριαν ediXerat, ab adversari κακοτεχνιων accusaretur.
caussam de διαμαρτυρία judicatam laetum sit. atque ea tam dilucido leguntur, ut sine dubio perae pretium sit illam perlustrare Sunt autem Verba haec: τι 'εν ουν καὶ ἐν τῆ προτέρω δίκτὶ χῖ τουτου μαρτυρίω
εἰ ic ε μ λ d0κει i 0 in ψευδν τοτε φαρτυργῆσαι, γῆλον iτι ἐκεῖνος V μιν αποφυγων τὴν διαμαρτυρίαν πιπρῆλθε καὶ Ἀλχὶρονόμος αν των του θεί ιαμαρτυρηθεῖσα γνησία θυγατriri εἶναι, αλλ' -υα α χὶ ἡμετερα κατιστi μητηρ Ubi luce clarius pronuntiatur, una illa διαμαρτυρία νευδοματυριων convicta Simul etiam hereditatem a Phile, falso Pyrrhi germana filia appellata ad adoptati matrem redire, cujus contrarium fuisset Xenocle I ευδομαρτυρι ων ab80luto. Haud aliter res sese habuerit in orat. 6, quam- qua in in epilogus quidem corii quidquam praebet. Caussa autem plano eadem est quae in pri0ribus orationibus, ut videmus ex O λαχοντος δετου αιρεστρατο κατα τον νομον του κληρου .... διεμαρτυρησεν Ἀνδρο-
intenta quaeritur, utrum διαμαρτυρία recte se habeat an non atque si quidem recto, omnia ea sunt quae rat0 attigit; sin minus, Chaerestratus ex hereditate expulsus eam recuperat. Sed ut vel manifestius sententiam n0stram Hemonstremus, etiam in i mrat. paululum moremur, in qua eo gra i0ra momenta insunt, quod hic n0n ut in iis quas supra tractavimus, de δια ιαρτυρία, Sed de μαρτυρία semio est, atque testimonium n0 abuti dictum, sed a pluribus Jam rerum 0rdinem a DT sequentes tales rationes cognoscimus Dicaeogenis I. 40reditatis tortia pars ad Dicaeogenem III., ad0ptatum a Monoxeni filio Dieaeogono II., reliquae partes ad Menexenistia: pervenerant, et per decem annos quisque sua parte c0ntentus fuerat. Tum subit Dica00genes III. ἐφ' λγ ποιγὶθ γῆναι Mo υπο os θείου τουχὶ μετέρ0 - Dicae0gene II. - contendens, caussam coheredibus illatam
per Melanis Aegyptii Jujusque amicorum testimonia obtinuit 8 sic litilli omnia sua amitterent et ex agris suis expellerentur. Quo facto Mene- xenii quidam cognatu Lye0nem, unum e teStibus salSis, φευδομαρτυριῶν accusavit et ut damnaretur ess ecit. Quid jam sequitur 12): Λικαιογένης
τυρων φειναι Quo dilucide apparet. Menexenum, cum reliquos testes 00dim m0din sill Lyconem ψευδομαρτυριων 0nvicisset, totam rem judicatam rescissurum fuisse; - vel in universum pronuntiatum: Si complurium
testium plus quam unus salsi testimonii 0ndemnatus est prius judicium rescinditur, in unus, non rescinditur. Mu0 autem teste damnati esse debuerint, Plato leg. XI. p. 937 d0cet: ποσων ὁ α μαρτυρίαι αλωσι δίκηψευ χὶ 'ναντιον μαρτυρεῖν καὶ Ἀγὶν tari ελοντι πεποιηκέναι. ἐαντων τοιουτων περ γ μισυ καταδικασθωσί τινες, νην κατα ταυτας λουσαν
Τ' Oceasion oblata de scholio Platonis a estormantio quaesit Demosth. III. p. 12. adnot. allato disserere liceat ου ἐπὶ παντων δε των ἀγωνιον ἐγίγνοντο αναδικοι αἱ κρίσεις, αλλ' ς φησι Θεοφραστος ἐν πτανομω εβδόμω vel ιτωνομ , Schoem. ἐπι μονης ξενίας καὶ ψευδομαρτυριων καὶ κλήρων - Α haec
12쪽
Verunt. Qia facto si εν ῆὶ ις του κλῆo0 διεγραφνὶ et ὁ τῶν ψευδομαρτυρι ων δίκη εἰσήει qua obtoiita orator se omnia puriicere potuisse contendit; sed ut erat mitis, cum advorsario transerat. Ex quibus iaec ad δίκην ψευδομαρτυρι ων cost noscendam ieramur cum actio prior ιαμαρτυρία Sublata, illa autem salsa j iidicata ess0t, denuo de hereditat καταγχιστείαν litigari potuit, in tua lite teste jam condemnato is qui eum obtulerat in dubio inferi0 mansisset. Restat, ut quem antea attigi locum orationis 11 45 inspiciamus, ubi haec exstant: cis οἱ μὲν ὁ κλῆρος ν γνίας αελιπεν, υτος ουπι βε Gιος ἐστι δίκαι γαρ ἐνεστa κασι et ευdoμαρτυριων, κελευει 'ὁ 01 0ς, αν Gis' τις των ψευδο ιαρτυριων, πάλιν ἐξ ἰρχῆς εἶναι περι υτων G Hi εtς uua 'oratorem, cum de dispari Strat0elis et sua re familiari dissereret, ut sumupericulum augeret, adversarii minu0ret attulisso, facito est intellectu. tutautem haec Sunt, certo, cum dieat αν λω τις τῶν ψευd0μαρτυ2ιῶν, quia de δίκη κληρου sermo est, de ιαματυρία cogitavit, ita lue nunime alia pronuntiavit atque quae jam nunc, oldu0r, luculenter demonStra
Quibus absolutis ab Isasti orationibus ad tres Demosthenis quae feruntur de cau8Sa 'ευὁ0μαρτυρι ν scriptas accodamus, at tueari0re quidem loco ad Aliollod0ri in Stuphanum habitas. In qua lito primo de Stephan0 salso teste condemnando agitur, id quod compluribus locis aperte pronuntiatur * 2 7 46. 50'. sed sappius se caussa ad suom perducta etiam ali0 qui idem quod Stephanus testati sint, accusaturum OSSO Ollic 'tur. ς 1. 7. l. i. 2. b. 7. 51, II. 9. Jam cum a nonnullis viri doctis, veluti ab A. Schaesero, Apollod0rum, m0du Stephan et ευὁ01 αρτυρι ων
condemnato eodem modo in ceteros testes consuluisset, judicium prius, παραγραφνὶ die Ph0rmionis, rescindere potuisse contendatur, num resci88ionem Apollodorus ipsi speraverit, ex illis quae de hac re locutus est licero conemur. Itaque ab accuratius legentibus ille usiluam de rescission ipsa verba faciens invenitur, sed Phormioni tantum maledicens. Veluti, cum inspiciamus o pri0ris orationis ἄξιον τοί ν, . . A. καὶ os Gωνι
τροπου καὶ λὶν ἀχαριστίαν doντας, illud νεμεσῆσαι, opinor, ali luantum
δίκην λανιβάνειν differt atque si n0n differret, nihil tamen aliud signi
jam este annus dicit 'quibus exceptionibus quaecunque aliae addendae videantur', et Schoemannus p. 761 rescissionen ubique fieri potuisse contendit, cum damnatus ατ'χία punitus esset. Neque ut mitium ἀτιμίαν perraro et summis demum difficultatibus superatis rescissam esse, dubitari potest, quin scholiustae verba corrupta sint. Omnes autem δίκας κληρου caussa salsi testimonii rescindi potuisso ex saei orationibus scimus idem constat de γραφὴ ξενίας ex Timocrateae t 131 qua re
autem η ευδοραρτυρι ων condemnatus rescissionem impetrare posset, traditum non est Itaque locus ille corruptus et ortasse a grammatico non intellectus, ut solam ad
δίκην ψευδομ reseramus, hunc sere in modum sanandus est: ἐπὶ ξενίας καὶ κλγηρωνμονη δίκη ψευδομαρτυριων. Certe grammaticus inscius lacile talem in errorem
χὶμας καὶ Ἀποστερησαντα τὰ χρηματα δ ὁ πατνὶ γημιν κατελιπε καὶ ἐμί-σ si σε τ0υτρο μετὰ τῆς τραπεζης καὶ τ0υ ἐργαστνὶρίου, Στεφανον ὁ τουτονὶ τὰ ι ευ dii μεμαρτυργὶ κοτα κH παρα τον νυμον - aliud quidquam inesse puto nisi lamentationem quandam opta e0ndeninati, quasi injusta paSSi judicum aures vexare solent. Qua cum sententiaci 86, 7 prioris orati0nis, haud male congruunt, ubi Apollodorus Ph0rmionis odio commotus primum luidum de illo ut servo suo verba sucit, tum autem, cum ad osenam in SerVO Sumendam pervenerit, c0nversione callida atque allaci ad Phormionis
est intellectu, haec verba in univorsini dicta nihil aliud velle quam ratorum veterum more in se ipsunt misericordiam, milium in adversarium convertere. Quid ratio, nisi fallor, vo certe unus locus XStat, qui plane contrarium. Apollodorum de roscissi0ne prioris judicii nullo modo cogitare 9088 demonstrare videntur Cum inim 88 dicat ἐὰν ὁ 0δυρωνται,
Suspicari possit, qui ita l0cutus sit, tum judicium prius rescissum iri non valde sperare Sed utut 0 est, illum sensum diliteido ex ΙΙ. si apparere, omnes sere concessuros mihi esse opinor, ubi haec loguntur: ἐγὼ ὁ ἀπεστερν θρηνῶν ατνη μ0 κατελιπε ρλὶμάτων H του δίκ)ην λαβεῖν περὶ ων ἀδικου-
μαι Tali put0, 0d nullus diceret 0m prudens, si litigandi finem in ipsa adversarii prioris danmati0n0 40suisset Ceterum similia hic locus docet at iii Lysiae juni bis laudatus: οἱ ὁ αυ μαρτυρησαντες τὰ ψευda καὶ
ἀδίκsia. ἀπολεσαντες Ἀνθρωπους αύλωσαν, o νίκα Ῥυδεν λὶν πλεον τοις πεπονθυσιν. - Sed jam a compluribus viris doctis mirum osse affirmatum est, quod Ap illodorus, si io vora rescissioni renuntiaret, tam multa de
Ph0rmione quasi extra caussam diceret Voluti B00lsius, ' qui ipse nihil de rescissione cogitat . ita disserit Etsi Stephanum p0tissimum agi
Videtur cauSSam Suam amon ita egit Apollodorus, ut haud obscure hormionem tangeret et c0n litura eorum quae attulerat in sua eXcepti0ne, magiSminusve tractaret et refutaret, ita, ut propemodum acti in hormionem
vocari queat, quem cum re ipsa in judicio persequi non amplius p08Set,n0ni in Stephanum, re ipsa Phormionen aggreditur At mihi quidem res maj0r ex parte haud difficii expediri 0sso videtur, modo ubique rectum
Senti)ntiarum contextum sequi studeatinis. Ill0rum autem quae Xtra cauSSam dicta esse videntur, sere ninia artissum cum argumentis quibus Stephanus φευθ0μGρτυρι 'ν 0nVincatur, cohaserent, exempli gratia adscribama 4 ἀλr0υ νεγνων εῖνεκα, του ii dici03 κην ψευδῆ δεῖξαι ταυθ' υμῶ ἀναμνησω.
τυρ σαι τὰ ψευὁλὶ καὶ περ των νομων καὶ περ των ρκων, ους μωμοκοτες δικάζετε, τιμωρησασθε.
V diatribu in Demosth. orat in Stephan Lugdun Batav. 1825 p. 30.
13쪽
malitia declamat, ab illis verbis, qua jam uspeximus, incipit: ξιον Ma
per se pessumtis Sit, eum ne sals0s suidem testes e0rrunitiere vereri judicibusi et Sua leat. Itisse autoni o litissuuium Phormi0nem Apollod0rus praecipue balle ob caussam r0ferendini censet, quia ilis in excepti0no non auditus c0ndemnatus i. cf. O . - Sed nondunt ad finem perventilius; 0n enim praetermittenda sunt alia argumenta, suibus collectis, nisi allor aliquantum lueremur. Priimina enitia luidolii distinctis orbis ilis adversari extra catissani dicere vetat, affirmans sibi uiliniam injuriatii laetitu iri, si reni ludiciu in filii relietant et alia atque illiae ad salsum testiin0mum tertinuant sesendunt. Tituo igitur in dubio, o advorsarii iturimi argunt ulli gravisSunia, quibus et Aliollodori allacias in0nstraverant se iudi-
-- 11 de testibus cogitat qui idem testati sint qu0 Stephanus. Nam ut Apollo-d0mi Stephanum convicisset itemque onm0s testes, qui testimonium deteStamento deposuerant quid si tostamentum ipsum salsum dem0nstratum 08Set, nihil0minus, ut videmus ex illis: τους δικαστα τ0υς τοτε δια τους GuyεiνGι μεμαρτυρVκοτα cirro φητίσασθω μῆλλ0ν ὴ δια τους διαθήκχὶν u Pri P UGντας, - prius judicium rescindi non potuit. Id quod tum demimi fieri licuit, cum alii qu0que, et gravissum quidem teste ψευδο-μGρτυριων convicti QSSent, cujus rei in orationibus adversus Stephanum nil legitur; in in iis s0lunt id agitur, ut Stephanus et ευὁ0 1αρτυριων con victus 900na assiciatur; quo saet Drtasse ali0rum qu0que testium non
Quibus ad finem perductis ad ultimam quam tractemus orationem 47, in I uergum et Mn0sibulum vertantur, in qua aliquanto difficilius res 808e habet. Agitur enim hic de αντιγραφῆ, do qua A. Sehaeseri et Schoe- manu Sententia paululum inter se discrepant. ' Sed de hac re infra
Orat0 cuui de sit δικων ψευδομαρτυρίων disserat, distinctis verbis hoc prost 'tur se porseer volle, ut et testes salsi testurionii, et Thei Phulam κακοτεχνιων condeninentur; sed de hac caussa nulla ammenti0iuicitur, sed c0mpluribus locis hoc significari videtur, aet0rem ipSam rescissionem judicii prioris spectaro. Qui idem quod pronuntiat e rem ab initio narraturum esse, ut judices intellegant, pri0res judice decept 0S, Se injuste damnatum esse s 3 18 48 id ipsum n0n tanti aestimaverim quanti propter Verba aestimandum vid0tur certo aet0rem litigandi nem in rescissione judicii de ἀντιγραφ, tironmigati p0suisse inde n0n Sequitur. Sed aliter res sese habet g 46, ubi haud xstant: δέ0μαι 'υμων δικαίαν δε ησιν, μμ μεν ικGσGι περι τῆς μαρτυριας, αμα ὁ περὶ του πραγματ0 εξ ρχῆς σκε ' πισθαι, in quo lus quani vana verba inesse videntur. Id qu0d jam gravior introducti d0cet, tum etiam pliositi vocabulorum is μεν - αμα δε. Ithid ικασαι igitur περὶ τῆς μαρτυριας quasi undamentum St, in quo nisi judicibus ubi judicium prius injuste latuni esse sibi perSuaSerint, delite timi incipienda judieandum erit. Deinde autem ξ ἀρχ)ῆς κε' ασθαι, qu0 hic exstat, sine dubio aliud quid significat atque illa: μετ υνοίας μου ἀκρ0ύσασθαι περ τ0υ πράγματ0 ε ἀρχῆς παντα. enim limia illaciam narrata Sunt, atque ne id quid seni, quod orator paulo ante Urmaverat judice tum s0lo Euergi et Mnesibuli testim0ni deceptos e c0ndomitasse, casu illic dictum est, ita ut sine dubi cum illo ξ ἀρχῆς σκες α- σθαι e0haereat. Quod autem uilia jam ab aetore soluta est, id ut jani Supra viditam8, 0n impedire videtur, quominus cauSSa ψευδομαρτυριῶν cum Omnibu8, quae eam Sequuntur, instituatur. 10 enim etiani tum, cum multam er80lviSSet, sorvam t0rquendam actor se poposcisse contendit. qua O nie quidem arbitratu Seh00mannum, qui cauSSam αικίας actori etiam ἀντιγραφῆ ab advorsari instituta permanere cenSeat, Sicut quis ἀντιγραφὴν quidem perdere, sed litem ante a se ipso intentam obtinere p08sit prorsus recte judicasso adite lucet Loco enim illo diversa
tempura, Ilibu aetor ancillam torquendam poposcerat, voce cci Sejuncta sunt: π0λλάκις ἐμ0 π20καλεσαμένου καὶ ξαιτ)iσαντος νην ἄνθρωπον, καιτοτε ἀξιουντος παραλαμβάνειν, καὶ μετὰ γην δικην, καὶ oτ εξέτινον αυτοῖς, ' es Sohaesor. III. B. 196.
14쪽
και ' εγω diar τον Θεοτνημον διώκω τῆς ικίας ost ergo illud extremum m et quae ab eo pondent eodem loco tositum atque cetera itaque n0x aliquid introducit. Deinde quod o melius vocabulum Jιωκω Vortit
n0n 0tuat, Sed tum demum, cum de cii tiroci pi judicatum esset. Denique eodem. 0d Verba quae ς 8 exhibet τὴν ' ἄνθρωπον πεοὶ γῆς αἰκίας
του θικαστας, ε τουτων γιγνεσθαι, quibus causSa, tuam nunc orator
agit ιπιας, distincte ab altera Tli 00l humi αντι roci pri orta S ungitur caussam αἰκίας ab actor contra Theoldiomum in sentam, sed nondunt dijudicatum. utSS Optimo demonstrant. Actori autem, cum nisi testibus convictis αἰκιας ίκην obtinor non posset, simul Eu0rgum et Mn0sibulliuim jus vocando fuisse per so latet. Ita suo Schoemanniis quidem et Schaeferus ad eundoni foro in seni perveniunt; Selia olarum aut 'in sola in ea re errasse Xistumo, plod ίκην αἰκίας, cum reus a tiroci ν Obtinuerit, funditus tolli consoat Jam ut qua in hac ration indagavimus comploetamur haec statuemus Erimo loco orat 0r caussam αἰκίας in Thu0phemum agit, quam ut btiiteat praeter cetera testimonium ab Euergo et Mnesibulo dictum, qu0d ut in
Theophim αντι γρατι condemnaretur, effecerit, salsuri esso ei deni0ii- strandum st. Quo impetrato se I heophonium κακοτεχνuoi reunt facerelcet, tuta falsos est ' obtulerit, Ut, cuin de sua αἰκίας acti0ne sontontia
feratur, illiti tostimonium argumentationis fundamentum liget, quo si judicibus, qui tum judica i880nt, Solo dec 'ptos Sso persuasurit, Theophemum ut ικίας condonin stili officiet. Quo judici prius de αντι roci piu latuiti reScindi per Se patet, tua iusti actori propter alias quoque injurias Th00-phemiani in jus vocare licet. Qualent in moduli ro xplicata non antlilius mirabimur, quod orator gravissumis a Thoophemo sociisquo jus injuriis illatis non aliani ulciscutidi rationem sed ipsam si iam X liedire conati unius elegit nisi enim lirius teste illos ψευδομαρτυρι ων convicisset, Sed quamlibet aliani actionem intendisset, advorsarii sine dubio in illo testimonio adhuc non suspectomnlx itaque argumento satis gravi si haud dii scit judicibus caussam
Hisce absolutis ita leuia uiuo e Graecorum scriptoribus de rebus at pie eaHSSI δίκην et ευd0μαρτυρι ων Secutis rata OilectSS Videmur, paucis c0ni-plexi hanc sententiam protulerimus. Qui salsuiu aut sals0s testes convicerat, e quoquo m0d eum qui illi usus esset, κοτεχνιῶν in jus vocare licuit, qua In caussa, ut ex ration in uorgiun habita iiii hi lucer videtur, ille non tam lamni restituendi caussa quam propt0 nialas artes in argumentation adhibitas reus 1iseri sol 'bat. Si auton injusto damnatus Juulei reSeissionem impotrare voluit, uni omnes testes, Vel majorem eorum partem qui res ad ipsam caussam pertinentes testati essent, ψευ00μαοτυριων convincere neceSSO erat. Id quod tuin praeeipii subat, cum t0ta res ii ii testimoni P08ita 88Ut, Sicut in ιαι αρτυρία, quae
VIuelle et η ευd0μαρτυρι ων convicta ivlla antea lite dijudicata nihil aliud quam παραγραφή, cujus est Species luaedam, efficere potuit Denique de
nomine caussae, quam post omnium testium damnationem actor instituit, non discelitandum est nani jam in grammaticorum Verbis ανωθεν δικάσασθαι et i jus uneris Similibus inest, liriore judicio rescisso eandem caussam ab initi litigari co0ptam osse eodem videlicet quoque nomine. Quibus de δίκη ς ευδ0μαρτυριῶν praeliti8SiS, quam denuo Xaminare Supervacaneum non videbatur, ad eam quaeStionem, quani rimam solvendani nobis propoSuimus transeamus, utrum omnia, quae in oratione tro Phano scripta de cauSS 'ευδ0μαρτυρι ων ii parent, ima, legibus supra
Statutis congruant, necne. Buermanuus uini*k Darestium laudat, quod in hac oratione ἱκam ψευδομαρτυριων plane ad siletu fori Attici tractatam esse contenderit. Sed Darestium no lue hoc pro certo assi autem cognovi, ne pio omnino est ei manni dubitationes rosulantem. qui illa ita romtracta. quasi leni do a dubitaverit cum re vera aliquid Mocero velit, voluti . 6 noto 12 ad Meterum et Schoemannum recurrit. Quamquam nescio an Darestius Molori quem laudat, de illa caussa judicium non recte intellexerit eum dieat p. 66 not 1. : 'action en auctemoigna geotait mi arsit exto Jubitu0li 'molit imploy our revenir contre la chose jugeo et obteni au otiis indirectoment a revision dii proces Ilis ad0m: a lilii de 'et in uer, comm l fuit A. Schaeser, quo Demosthene
Darestius judicat, minini ad omnes salsi testim0nii caussa pertinere luculenter demonstravimus. - od prius luani quo modi in iratione istuc caussa tractetur accuratius judicare possitnus, primunt lite ipsa paucis narrata omnes ejus loci, 'piibus rati luid do ne acti0nis in Phanum utentadindicavit orator, singuli inspiciendi uiit. In lito enim, quam Demosthenes ἐπιτ si tetrii c0ntra Aphobum egerat, id quod in duabus adversus illum orationibus in vorbo quid 'ni attingitur Aphobus Milyam quasi servus esset Demosth iiis tot luendum poposci rat; cur ostulaverit, infra videbimus Quo
facto ibamis. Philippus, inusius Aphobi frater, Aphobum ipsum coram
arbiti m Milyam essu maumuissum consessum esse testati sunt u0rum Aesius postronio se illii l testatum esse negat, Philippi porro non montiost, Phanus auteni ab Aphob ψευδομαρτυριῶν in ju V0catur, in qua caussa prima qua 'stio haec XSistit, num Aphobus illud confessus sit, non quod Darestius p. 43 opinatur Milyas i tali-il est lave, comitio te voviait Apitobos 2 sitati-i libro avait-i et assi anchi parci per de Demosthene, comme colui-cirassi mait Tot tuit lineidunt in jugor. - Jam ut ad orationem ipsam
accedamus, actorem cum de cauSSae Ventu 0quatur, re duas inter se plane divorsas spectare apparet. modo Dini ne teSti condemnetur metuit,
in0do ne ipse jure Su quod in priore judicio impetraverat, illius dam-
2η Equidem pro certo stirniaverim, Darestium estermania libellum, quem non laudet, nisi simul cum Schue sero, nunquam in SpeXiSSe.*- Melius p. 44 iudieavit on secon lieu i saltvehe a prouuer que te ii moignago de Plianos a Dio an influenco su Pissu dii proces. σύ tui l le Oint capita .... C est a ceti condition eulement ii Aphobos ouvat exercer uri recOur contre Di mostheno. Quo in judicio nihilo secius illum errasse paulo inserius cognoscemus. Deni lue p. 43 sententiae Oecurrimus, quae ad δίκην κακοτεχνιων Spectat utque minusquam proximae probabilitate caret: 'il parvient a prouuer que te jugement renducontre ui a te determin par uti Luctemoignage, i uur u recOur en dommagesintsiriota contre adversatre qui a roduit u salix simoin
15쪽
scent, quam rescissionem atque ad o mutation 'm prioris judicii ista nenipo
monstrandis atque resutandis quae ani duilinii dom0nstrata atque refutata Sunt, miro modo tonluetur Vestem nannus igitur iraecipuo hoc se non recte habere censet, 'piod Aphobus testinioni convicto se actionem judicatam DScisSurum ess sporaverit, clum, quod rator, id quod minimo licuerit, illa sus lat filii resp0nderit, piae Aptiobus dan extra cauSSalia protulerit. Darestius videlicet, qualia extrema in attuli rem optime dolandi p08Se arbitratus, p. 45 haec praebet verba It 'agit uii tirocos en auxtem0ignage; or, dans es astatres de ce genre his te torrain docia discussi in Se reSSerre, plus te aisonnument exient subtil. Nous en avon uti exemple dans es laid0y0rs 'Apollodore contre Sti phanos Quae scribens duas res omnino neglexisse mihi videtur Prinium enim qua specie illic do eti0no
βασανιζM'. 41: πως i ατιυς σξ αντον ἐξόλέγχεις τι ψωμι δεινὰ πεπον - ουεναι φασκων και την δικην δίκως ώς ληκέ, αι τον ἄνθρωπον ου παραλαβων. 5 πως ix τις σαφεστερον ἐξελέγξειε συκοφαντο vuἐνους μῶς και καταμεραρτυρημενον αλ θη καὶ την λίκην ὁ καίω τλν νην. τουτοντο τροπον similia 11, 32, 31, 35, 7, 59 60, quae conclusio non ad sals moestem, sed ad U tale ut illa spectat. Quibus omnibus commotus, Plat nerus I. vii iniuria
conclusit, eum qui testes produxisset, et testes ipsos accusatos unam egisse caussum
judicata ergo xtra caussam dicta essent, ora semper eum ramentire c0imuncta esse ad Stephanum ipsum ψευδομαρτυριῶν convincendum spectare, laude etiam Apollod0ro, quia a prioribus judicibus ne auditus
quidem esset, ut testis allacias demonstrarot Phormionis quoquo impudentiam enarrare magis licuisse, supra uberius Oxplieavimus. β, Tum autem nimirum oblivisci non licet, cum caussa Stephaniaua sit actio, orationem pro Phano defensiouom esse, in qua, opinor, noli omnia qua in illa por- missa, imprimis vitiosa imitanda non sint. At cum aliquis reus factus com-m0dum mit0pere neglegat, ut quae adversarius extra caussam dixerit,
πGννον sy'σεν tu id esterni nus ad hao adnotat: Id quod sublinem breviter e0mmemorat, quasi nunc domum montem subeat Gitatio nonne suminum est et gravissimum argum0ntum Aphobi, id00quo statim a principio accurato discepta iidum il mihi riuidum prorsus i0ndere carere videtur Primum enim nullo iod sori 90test, ut Aph0bus, cujus calliditas ex t0ta Dem0sthenis caussa tutolari perspicitur, hic tam caecusat tuo attonitus uerit, ut Milyam in aetioli judieata vix verbo Domitiatumum innium quae Dem0Sthenes ab Aph0b postulasset veritate torquendum P0p0SUSSet υκ εστι ταυτα, Ῥυκ ἔστιν. uarii autona lauto talibus in aecuSalloiubus versati Sint irat0ros ut c0gnoscamus Derae pretium erit
- καις ενυντων Ῥυὁεν. Ad ii id aliud accedites tradiderunt enim qui-uem Vetere ψευd0μαρτυριων vict0s pecunia multatos esse, sic ut actor τιμ α certum libello adscriberet sed, cum in caussa aliqua, ut in De-m0sthenis tutelari. de compluribus rebus singulis tostim0nia scripta 88ent, unum autem ψευδομαρτυριων convictum, hujus unius judicium roscissum
minimi reprehendit; similiter 13 4 se ipse extra caussam dicturum esse nuntiat.
16쪽
Vormuniter, molirere Schuldposten iithiolt, uni nur in oderisinigo hirchsalseli Zeugen eglaubigi Waren, io Roscission nur in uel sielit diosorointreton Ounto. Jam, cum in III. contra Aphobum oratione Phani tostimonium pleruntiliae uitetur cum Summa, de qua Milyas ad torqvondum flagitatur, id quod verba illa docent: ora πρωτον περ τριακοντα μονον μνα νέαλὶτει, καὶ προσέτι ζλὶμιουται κατὰ νην μαρτυρι α Ουδέν, orator nimirum Aph0bum tirovocatione illa fixo Phani testimonio triginta minas perdidisse concossit. Num hoc testimonio convicto Aphobo roscissionem illius partis pulsero ii uita Atque vero de anni restitutione, quae fortasse ὁικη κακοτεχνιῶν intenta impetrari potuit, hoc loco non cogitari, quae sequuntur docunt. Cum enim o Milyam περὶ πάντων ioStulare pronuntiet, nihil obstat, quominus totius caussae judicata reScissionem Oscat. Quibus omnibus mea quidem sententia caussam pro Phano actam ori Attici consuetudini non restionit 're Satis Superque demonstratum est, ut intell0gere onmino ne tueam, qua ratione ,uUrmannus dίκην /ευdομαρτυριων sicut illic tractetur, ab Atheniensium usu judiciali non distorre comprobare velit. Sed nou 0do salsi testimonii caussam orationis auctor non bene novit, verum tiam alia pia profert eum nonaiullorum ori Attici morum alipio legum non Satis peritum fuisse docent. uorum unum jam ostormannum non illigit, 'erba dico, tua' exhibet g 16 dευτερον 'ου αν ἐσυχίαν νιγεν ιλλα dia λὶν πιν 10 siugii λαχεν εἰ - ευ 30μαρτυυιῶν ,ποοικον αυτον ποιου κατα Goελτο 0 π000ῆκον εν ῆ καὶ περὶ χρημάτων γραι περι μιτιμίας ἄνθρωποι κινδυνευουσιν ad suae 'V0stei mannus loc ud- notat: At hoc de datim illati actione iis luam traditur; cf. Dem. 21, 43. SuSpicor . igitur, auctorem quod in mente habebat non accurate Xprossisse et Ἀν 4 'ευd0lic ρτυρι ων rettulisS uua excusatioue is luidem lominus uti voluerim, 'luod auctor de Suo ipsius periculo ex Aesi actione βλάβ, 0rt lo luitur, non de ικu νευd0μαρτυριων, tuae ad Aesium ertinebat ut minime de magno puriculo X illa orituro diceret necesse esset. Quanuiuam hoc omittatiuis mihi aut 'in alter orror in hoc nuntiat latere
'' i'r ' enim in generis judicialis orati0ne talia inaudita
leguntur: uet , videlicet, cum rium tumidi0ribus argumentis utereturo ma)0rum so dum inventurum osse arbitraretur, illa sine dubio non Oxalia: orationibus descripta, sed ex su ipsius geni in illam intulit
Sed purgamus auet0 legem laudat, quam accuratius insulcoro νυμιλ εστι, ιαρρ'dii 0ς καεύει σε ὁριοίως φλισκανειν, - ει ὰὐ2 Quς. Ubi an in v0cabul καθυφεικε disiicultas nos quam omit Reiikius, qui in iudice ad orationes Dem0sthenicas sic vertit: alterum doti)m sororis suram atque intervertere. Sed unde quaoso uri scati ineni sumsit Ut id cogn0scerem milia Dom0sthiniis opora phi luis a quaeque iuveni, sunt haec Verbum καθυφιέναι apud Demosth oi gomsopsigniscat ouuttere et id quid uni pleruinque sensu malo prodere psororo vel, ut vernacula lingua utar preisgeben. Atque significati gestu tor o
κωρ0ν εαν τις κων καθυφῆ τοῖς ἐναντίοις καὶ προδω - injuste deserere
Jam omnibus his signiscationibus illa in oration pro Phano as ori non p0test; nam Aph0bum dotem Dem0sthenis s0roris pro didiss0 1ei non te
qu0d dum tiam in Boisiliana versione inest. Ergo cum jam id uerat sinius Significatiotium illius καθυφεῖκας Demosthenis dicondi usui rix re-89 Here ad rem ipsam accedamus. Praeterea accuratius leuenti statim
esset, res bene se haberet. Sed neque apud Demosthenem neque quantum sciri apud alium ratorem ejus modi quidquam legitur equo o letico grapila quidquam ueramur nisi orto Pollux laudandus si qui VII 'D3 exbibes: 'ικα - , σαν και καθυφέσεως. Sed verba quae sequuntur di-
recedere. Pergit etiam ille. καὶ ἔστιν πιπει . καθυφῆκε, καθυφήκατο,
non est, sed veri mille esse affirmaverim, plerisque illis orbis os signi. neari, qui acti0nem intentam e rupti deseruerint. Itaque optimo juro,
' os Behilantet indicem grammat. s. v. κατα p. 248.
17쪽
V i legeni suspectam habeat, sed quia alius tolluli
is legem huic similimiam contulorit. Adnotat nim ad hunc locum p n0t 18 C est e principe dii roit romatim Qui dolo desierit vissidere pro p088idente anmatur, quia lim p0ssessi0ne d0lus est. Et tum: Semper qui dolo fecit quo minus haberet, pro eo labundus ac si haberet. Se nunc legem n0n 0ngruere cum jure Attico stolidisse satis sit postea
disserat, hisce verbis utitur resulte dii textu que Dem0sthene intenti
quidem attribuitur se qua re, qu0d in lirioribus rationibus nihil sit dictum, ' . V ilix mun m Statiun recto Gn0seamus et dumetori argumentati0m genere illius judicetuus, jamjaui invia, quae de Demono dicta sunt . accurate indagemus Cum autem l0eo inferior mim
munere fungatur, quaeremus. Quatniluam uim Donaon θειος, κοινωνός των ὁικηματων, συνεπιτροπος alitiellatur, tamen ab auct0re lubentius sic introducitur, ut contra Althobum aut omnino contra tutoros tost 'tur. VO-
ga erit am et in de eadem re semii est; sussileari xitur licet
versibus modo inspectis altera fortasse in re offenderis Cur nim
18쪽
Itaque n0li 0d ipsa in ea caussa, de qua orationem scripsissset. ψευdo χαρτυριων dico, auctorem n0n satis versatum osse ita ut actio iuri Attico responderet, demonstrasso mihi videor, vorum otiani in aliis robus aliquantum contra illud peccasso. Unde cum jam auetorsem vix Demosthe-uem, quem saeus adjuverit, esse c0ncludi possit, neque aetate Demosthenica fuisse, etiam ex aliis certis signis atque argumentis ad anilem sontentiam pervenire conabor. 'rius luam auteni ad singulos l0eos tractando accedamus, complures expediendae sunt quaestion os quarunt irinia id
spectat, num sit verisimile hanc litem vor coram judicibus Atticis actam
Quam actionem qui subtilius examinaverint jam sis in orati0nis arcumento verbis irendent: υς οβυς φευdositi τυρων λω δικαζειαι , πῖου τουτον τυν λογον ο Λημοσθένης λέγει. Cum eniti jam veteros orationos tutelares non a Dpmosthene, sed ab ejus magistro, salo, scriptas esse passilia Suspicarentur Dem0sthenes autem ipso uitio dicendi genus vix tolerandum habuisse ferretur et actionis sempore adulescentulus esset, fere Incredibile mihi videbatur, Phaniun, quem auctor ut excita elucet sibi multo maj0rem natu ingeret, tant0pore Demosthenis facultati dicendi conliSum 8Se, ut timem uani Spem et salutem in illo poneret Inio opilior, 0 tum deluunt fieri potuit, cuin Demosthenes summi orat0ris gloriam ap8 Sibi c0inparasset, et ut συνηγόρου iunoro langoretur ab amicis Saepius petitus esset. Sed quantum adulescentulus vix in viros receptus ab hac fiducia absulti Deinde, ut ad caussae ipsius riginem redeamus, quis iii valde mirabitur, quibus caussis contanotus Aph0bus illud pronuntiaverit Milyam osse liberum. Atque quid Dem0uis interfuit contiariunt contendoro aut uotempore, qua occasi0ne, quo loco contendit Sed sit Milyas ad toniu0udum postulatus, quid, iterum iterum suo luauro Althobus o x illa provocatiotio lucraturum osse speravit Minimo uim prosecto in Dotiiosthenis rationibus in orati0ne prima advorsus Aphobum suetis arguinenta desuerunt, ' quae refutari possunt. Cur Aphobus noli os testes, a quibus illa si mala erant, in jus vocavit Sano auctor orati ,uis hoc sensit ut ut Aphobi stultitiaiu Steuderet operam dedit quamquii in deluis res judicata roscindatur metuit. Sed ut haec omittanius, cuni ad caussam ipsaria minime pertineant, de hac nonnulla quaseramus. Nonas illud agebatur utrunt
tuisset, ut Philisipi tostimoniuin laeterauitiamus nihil mutatum os nisi Aphobi concessio quam euin dixisse auctor affirmaverat. Si autem ADhobus non c0ncesserat Milyam esse liberum, hac ratione minimo offoctuin est ut ille servus esset, qu0d si Aph0bus probare voluisset, compluros alias acti inos intendere debuisset. Atque vero hisce omnibus obtentis, cum Milyaui sesso servum, n0n libertum dem0nstratum esset, denuo quidem Aphobo provocaro
licuit quo facto ut illum t0rquendum proderet Demosthenes millime costip0tuat et quidem Si recusaverit, tuin dominii aliquo mod de Aphobo dicere licuit: το αγ ια ου ἄγειν εις εγχον ζητεον ἀλλα μὴ παρ αμ- ανων β0υλο ενος τι δοκεῖν λέγειν Sin autem tradidisset, qua0relidum fuisset, de quibus rebus Milyas corti aliquid seire posset. Sed multum abest, ut Atheniensi juro tali 0do litigari potuisse egomet existumem
nedum fieri p0tuori ut omnes hae quaestiones una in caussa et quasi uti tenore solverentur. Attam0n auctor ne caussa dijudicatae fructus manibus labantur metuere n0n desinit, judicibus demonstrare Studet,. πυτεους ποθ' λὶμων GF ὁ πονηρος, id qu0d ut discerent ill0rum non flocci interserat, demonstrandi rebus, quae in omnium conspectu erant, Itur atque ridiculo m0do cruciatur, argumenta asserens, quibus ita oratores Attici uti non solent. Quamobrem liae ipsa breviter inspiciamus. Plerunt lue auct0 πρ0κὸν σεις, praecipue εις βασανον, adhibet, cum ut Saepius distinetis verbis r0nuntiat, ea firmissuma atque dissuma argumenta habeat. Quam sententiam apud Vetere tam saepe legimus, δ'), ut contra dicere noluerim, tuam tuam loci non desunt, quibus orat0res non
A: σχρίων. Hanc igitur ob caussam orator vituperandus non est; sed nulla fere alia argumenta affert, imo tum quaelibet Aphobo objecerit neque eundum vera dixisse contenderit, rem facillime e absolvi opinatur ut aliquo modo adversarium irovocet, qua ir0Vocatione 4emper repudiata illum prorsus nihil jam sani proferre posse arbitratur Quae auctoris sententia optime o verbis 11 elucet: Mi θλὶ δεῖν μηδε αλλο τουτου προ- τε20 ' τουτον προκαλουμενος ελεγξαι, καὶ τί πο- - Atque tum verbis tumi lis, δ/ repetitionibus vix tolerandis sero para graphos de pr0Vocatione repudiata declamat, piam non multo p0st 17 altera sequitur. Hic verbis minus perspicuis offendimus ὁμοίως φαίνονται καὶ περι τουτων φευγοντες τ0Iς βασαν0υς - ἐμ0 τ ὁ ντ0 τον παῖδα περ απάντων τουτων βασανίζειν αυτοῖς ου γηθεHὶσε παραλαβεῖν, - ubi legenti permittitur, ut
qui ' sit illud 4αυτα πιπαντα sibi ripso iugat Pr0ximum quod affert argumentum, illud est quo Aph0bus ipse se Milyam esse liberum dixisse
teStatur at si hoc qu0que provocatione firmare vult. Sed tamen singulare aliquod in ea neSt; lirimum enim tur non testes advocaverit hisce ex-Ρlicat: ταυτ ri θελ0ν Ῥυχι μαρτυρων έπ0ρῶν ι παρνῆσαν σησαν γάρ Ἀλr ιν lia τουτους αἰτιωτε τὰ η ευdi μιαρτυρεῖν, fu quid . quaes0. ineptius dici potuit, qu0niam, qui ita judicaret, omnino mullos testes afferre licuit. Tum autem hanc qu0que tirovocationem ab Aphobo repudiatam esse tantopere per e patere opinatur, ut plane de hac re taceat. - Jam cum ad secundam orationis partem transiisset, ut Milyam esse libertinum demon-Strar 't, 0n 0d0 θέλησε τουτ' παραδ0υναι βασανίζειν τὰς θεραπαίνας, Verum stiam siὶτ ρ κατ μου καὶ Ἀης ἀδελφγης πίστιν ω θέλησεν ἐπιθεῖνια παραστ)ὶσαμένγὶ Qua in extrema tumidis atque efflatis verbis exornata ne probant quidem quidquam; nam quae mater jurare voluit. non eandem, Opinor, gravitatem habent ac si re vera jurasset. Deindo in tertia partu, qua denu de lite tutelari disceptare coepit, cum ut Aphobum dotem tenere comprobaret, tenim ad jusjurandum grave a matre blatum
s: r in net. I. 37, quae ex saei orat. 8, 12 deprompsit Demosthenes. -
19쪽
refugisset, et de ebore et ferro consumpto quemquem servorum Aphobus vellet torquendum ol tulisset, doni lue ad rem ipsam regrossus rationis linem acit provocatione et sollemni sacramento, de quibus ineptiarum lenis dam Supra disseruimus. Itaque in brevi oration 60 paragraphorum quinque προκλ'ησεις, βάσανον, una alius generis, tria sacramenta sollemnia leguntur de rebus levissumis at veteres tum domum hoc argumentationis genere S08 8Se, cum de Summis rebus ageretur, alia autem argumentan0n m r0mptu SSent, apud Omnes constat. Restat, ut de aliis auctoris argumentorimi oneribus aliquid Stati .annis, qu0d brevi abs0lut uni erit, cum illo non nimis aut tulisse videatur. 0stquam enim Aesiluit Aph0bum concessisse Milyam osse liberiun testatum iecit, 'ta a urgit 0υτων τοίνυν et ισὶ , D ,0H0P μύ0τυρες d 'ουκελαττω τεκ Oὶρια των Ἀχαρτυρων. igitum secundum iusti vorbi multa argiunent allatum iri Olunaremur paululum serra romus: asseruntur enim tria. Qu0rum in primo: - ' Aesium si re vera illud aestatus non esset, non nunc demum negaturum fuisse, sed jam in auaerisi, cum Aphobo plus pr0desset me judicio non inultum ponderis inest, tum Aesius videlicet id qu0que ipsum negaverit, se illud in anacrisio 'statum esse. Argument igitur tum Solum aliquid pr0batur, cum testes idem testentur, Aesium in anacriSi nondum nugasse. De altero argumento jam supra dixinnis, cum ostendere c0naremur, diari βλαβης, de qua auctor hic verba faciat, fori Attici 0nsuetudini n0n resp0ndero. Neque magis sagaciter extremum argumentum excogitatum est Nam cum auctor dixerit ἐξ uri σεν ἄν με σν παιd τ0ν 2GF0ντα Πας μαρτυριας, άν - μὴ παρεοίδουν Oid ἐν diaca0ν λεγειν δοκουν, paulo autem inferius se ipsum scribam illivia est torquendum obtulisse confiteatur, hac ipsa scilicet re tum osio servum lioscendum minime misso fere demonstratur. - Alius argiuuentorum OnoriS, eque minus inepti sunt talia 28): χυτος in γὰρ μαρτυρας 'ευὁεi παρε - σκευασται περ τουτων, qua fere adem exstant 5 0 54. Ergo auctorem vera dicere dem0nstratur quod Althobus salsos testes producat. Ill0s autem re Vera sal80 esse iis luam r0batur. - Sed porro videamus Auctor cum ba Aph0bum Milyam περὶ παντων torquendum poscere dixerit, 40 repudiat ita pergit: πεο ει is τοίνυν τουτου παρα ὁ ωσω σοι το εχοντα ἀντιγραφα ως συ με πρ0υκαλεσω. yyy Quibus Verbis scilicet τον χοντα τα τιγραφα rem Plane ad finem perducere posse prostetur. Sed hoc minimulieri potuit Nam ut mittamus, auctorem sine dubio non de eo c0gitasse qui haberet. Semlilar, Sed qui Scripsisset, quod multum differt, servus videlicet, qui ταντίγραφα Sive tabellam δε eorim quae Demosthenes ab Aph0bop0stulabat scripserat, eorum tantum quae in illa exstabant, testis tor luendus erat, id qu0 pr0rsu superfluum; utrum autem ninia illa ab Aph0bo
ηδ De hoc loco a Foerstero mutato videas infra. β Dubitari possis, utrum de huc cogitetur an de testamento auctor enim verbis plane vagis tu ur vel ut 1 exhibet περὶ δ' ἄλλων 41 περὶ ἄν ς oci ἐατώ-
καθ α τον Μιλυα εος συνειδυτα ἐξίτνοῦσεν - Sin autem illam tabellam statuimuἰ εγκλημα), περι παντων non congruit cum iis quae 3 narrantur; nam cum hie Aphobus se ipse milias accepisse consessus sit, qui idem Milyam πεοὶ παντ-ν torquendum poscere potest, quibus 80 illae miliae comprehenduntur Praeterea sintra, ubi de aliis loca Interpretationibus agam.
illio siue argumentum est Satis suspectum.
Qu0d denique legimus: 0υλ0μαι δὴ καὶ ἐκ των εἰκότων περὶ
pie mihi assensuri sint, cum haec valde doctrinam scholae redolere contendam, non argumenta in caussa aeta coram judicibus Atticis prolata. Qua oculi ita Si ut non mirabilivir, quod in votorum artium rhetoricarum aliqua Anaxmienis dico, prorsus simili modo de hoc testimonii genore actum est 'Exstant iiiiii in capit 15 illius libri I pag. 201 Spong. verba haoc
ουτ τιμωρίας η κέρδους ὁ τοιουτος αν τα ψευδῆ μαρτυρήσειεν - et infra σκεπτεον ὁ καὶ εἰ φίλος ἐστὶν ὁ μάρτυς ω μαρτυρεῖ, et εἰ μετεστιν μυτ ρο ποθεν τ0υ πραγματ0ς mi ἐγ θρος ἐστιν ου καταμαρτυρει et πένεὶς τουτων γαρ ι 'ἐν ιὰ χαριν, οἱ ὁ δια τιμωρίαν, οἱ δε δια κερδος υπ0πτευοντω τα η ευδῆ μαρτυρεiν. - Sed haec hactenus existum enim me ostendisse, argumonia in tortia contra Aphobum ratione esse talia, ut neque Dem0sthenis luam jam in ceteris orationibus tutelaribus probaverat argumentandi subtilitati rospondeant, et omnino ab illius temp0ris usu fori Atti id aliquantum abhorrere Videantur. Transeamus ad conisextum hujus orationis cum ceteris tutelaribus cognoScendum utilii prinium quidem do iis loci vo sententiis disputemus, qua i in dubio ex illis in hanc translatae Sunt. Quae, nisi allor primo a Gursdorso δ' collecta in p0storioris aulatis, nostra orati0n libellis δῖ)repetita sunt. Sod onmes illi tantum majores locos duos attulerunt I, 4 SHq. III, 44 seq. I, 55 seq. III. 47 seq. minoribus neglectis, X luibus ipsis auctorem non casu aliqua e ceteris orationibus tutelaribus repetere sed e0nsili eas expilasso maxime apparet. δ' Qua 0rdinem in ratione pro Phano secutus comp0nam: III. I. πολλὰς ἐλπίδας εχ D. -
δ' In veris Demosthenis orationibus tutelaribus repetitiones perraro fiunt velut Aph I, 1 particula, net. I, 3 Aph. I, 3 extr. - n. I, 5.
20쪽
5. ἐπιδείξω . . . ουτω μεγαλοις καὶ
καὶ σφοδρ κων τὰ disci. ἀγνοεῖν
τεκμηριοι καὶ φανερ0ις ἐλέγχοις,
I. 14. 15. καὶ πρῶτον μεν τουτων
I. 40. ἐν γαρ ἐκείνως ἐγέγρ το,
καρπωσασθαι τοσουτον χρόνον, ως
III. 55-57 Rankius in encycl. litterar flet. ..t0m. XXIV. p. 66 ex Isae 8, 28 descriptum opinatur, injuria imo hanc sententiam auct0 ex Aph. I. 47-48 hausit, initi et ad finem iisdem sero vocabulis usus. Praeterea nonnulli alii sunt loci, quos cum de sententiis discrupantibus
atque similibus acturus sim tractabo. Antea autem restat, ut breviter ostendam, quem in m0dum nonnulli quamquam Verba qui leni satis c0ngruunt, tamen Sententia contineant, quae a ceterarimi rati0num aliquantum
42. 0υ γαρ πατρος τὰ καταλειφθέν
χρημάτων ἐξ αυτης. 43. σὶν ὁ ταυθ' δ γεγράφθαι νησὶν ἐν τῆ διαθηγον δυο μεν τά
recedant. Veluti cum Demosthenes in I. ut demonstret Aphobum dotem. Octoginta minarum accepisse ceteros tutores Demophontoni et Th0rripidem, tum Democharum aliosque qui aderant uilios testes vocaverit, auctor ter tia orationis herippidum quid fiat, non autem Demophontem aut Democharem, Sed Λημωνα, θεi0ν οντ affert, id quod cur mutav0rit non satis elui et neque omnino ut 0rspiciamus operae pretium est. Certe judicare licui talia in orationibus de ead0m o scriptis toleranda prorsus non OSSe. Melius argumenti quod sequitur caussam intellegimus, de qua re jam supra dixinius cum enim latrem grave illud sacramentum jurare voluisse contendat cujus rei in prima oratione ne verbo quidem sentio fit, id auctorem hanc Solam propter caussam fecisse ut antecessorem tumidis verbis gravioribusque argumentis Superaret, facile cognoscitur. -
43 exstant haec: 'ὶν ὁ ταυθ' ί γεγράφθαι φ)iσὶν ἐν τῆ διαθηκχὶ, υ με τάλαντα Λημοφωντω λαβεῖν ευθυς et u seq. Ergo hic Aph0. bus haec uini constetur, sed plane alia I. 43 eginius, ubi Demosthenes postquam Aphobum quid Therippides et Demoplion acceperint concessisse
ostendit, hisce pergit: περὶ ὁ των et τω do θεντων γραφ3ῆναι με φησιν, ουνομολ0γγῆσαι ' αυτός, ιν μὴ ὁ0κῆ λα εῖν. Quibus verbis cuin asseramus ci I 18-22 34: τι τοίνυν παρα τ0ν λόγον ον ἀποφερουσιν , ἐξ νειυτο λαβεῖν μολογουσιν, quae non ad dotem pertinent Aphobum sodotum accepi8Se prorsus negare, hoc quoque loco discrepantiam statuendam eSSe quisque concesserit. - Similiter res Sese habet g 45, quae, etiamsi a Sehaefero meo arbitratu rectissume tractata sit, praecipue hanc pr0pter caussam denuo est inspicienda, quod Darestius virum illum doctum eam prorsus salso intellexisse affirmare ausus est. Ubi 0stquam de pecunia Tli iripitidi et Demophonti a patre Demosthene relicta sermo fuit, orat0r per 't: τα 'τα χὶ τὰ χρηματα et δαμου παραδους ἐφαίνετο ουὁ ἐλάττω μι- κροῖς, quibus Verbi Schaeserus oratorem comprehensione post eandem sententiam in I saeta aninium induxisse, ut ab Aphobo illam quoque pecuniam reposceret, optimo jure concluSit. Nam propter Verborum collocationem de tota re familiari minimo cogitari licet. Illum autem, Opinor, Darestius vix intellexit, cum diceret p. 68, 21): Romarquon e passantque e sexto porto tres-clairemunt: Aphobos ne 'a a remis e Sommes, moi, Dem0Sthene et n0n pas: Aphobos 'a a remis a Demophon et a Therippide es somnies qui eur revenalent', eo qui erat e c0ntradiction ave les enoneiations dii premio plaid0yor. A. Sehaeser est icidans erreur orsquil signat cotto retundi contradictio et en fuit unde se plus oris arguinonis contro 'authonticite dii disc0urs. A quo crimine cujus Gallus Schaeserum coarguit, ille prorsus absolvendus est, qui auctoris Verba: ταυτα δὴ τὰ χρηματα υδαμου παραδους ἐφαίνετο, minime salso intellexit, cum diceret: Dor Roditor ruelit dein Aphobus voc das' er eder die herippides gur uigni0ssvnx ahreni de Vorinund- . schas ubertassenens Minen nocti die Dem0ph0 ubergeben Aussieuer der Schwester voti Talent en ubg0liolari habe, nulli videlicet alii quam m0stheni Qui err0 Daresti Gallo fortasse indulgendus; sed paeneideredibilin est eundem non intellegere qu0 0do haec prima irati0ui. contradicant. Qui, quae80, fieri potest, ut orator Aph0bum summas praestare debere contendat, quas Dem0ph0n et Therippides, a patre Dem0sthene acceptas fili n0 reddiderint γ