장음표시 사용
21쪽
Quis tuis iiiiii III, 7 legit: εἰ συ λαβων ἀργυριον καὶ πολλα ἰοί κε0dάνας
precise mai Dem0Sthene me ait quo appeter soniniatronion e qu'il adit auso instaue auterieure. Ergo concedit verba illa πέντε νας συνετα- ξατο accuratioria esse potuisse; Sed irevitatem Deilo ex comprehensione 0880 explicandam, qua Dem08thonos hic usus sit. Id quod primum 40n Verum Sir qui enim Demostheni, cum Phanum defenderet coram aliis judicibus breviter id complecti aieuit quod irat illis plane ignotum' amo in Secunda ratione Vocabulo comprehendendi uti possumus; ibi in Dom0- Sthenis Voluntate erat, utrum breviter loqui praeferret necno. non autem obscure dicere. . Id qu0d ne factum quidem esse verba valde perspicua 11. 4 d0cent: ' γε a0να si λὶ συμμ0ρίας απιταστ σας χυὶ ἐπὶ utκo0ῖς τιμ ημGσιν λὶ επι aiλικουτοις. ίστει κατα 'ci πεντε καὶ εἴκ0σι νας πεντακ0σιας εἰσφερειν. Praeterea mutem Darestius vix meminisse videtur quae paulo ante de natura δίκης ψευδ0μαρτυριῶν pronuntiaverit dans Iesallaires de eo genre plus e terrain la discussi in se resserro, plus lerais timuinent deviunt subtil. Ergo luce clarius si Daresti una in caussa minime 0Scere licere, ut in singula ieeuratius inquiratur simulque omnia bi exiter somprehendantur AP ut Magis perspicuo dicam re vera Aphobus judicium prius rescissum iri sperasset, cita ut de tota acti0ne abs iluta denuo agenduin ossis utarot, hoc ita sacere debuisset ut multo Subi alius in Singula parte inquireret quam sententiam auctor ipse i pr0iulit - 0n ita, ut perspicuitate plane neglecta judicibus rerum minime peritis Vel ob8cura enarraret, quae nullo modo percipere potuerunt. Sed jam e redeamus unde aberravinius, ut demonstremus rationis ii iis quidem l0cis qui n0n iisdem fere litteris deseripti sint, sententias deli Se quibuscum ceterae orationes tutela res non congruant Ex quibus prinium e0s tractat, qui jam est0rmanno et Sehaesero suspecti videbantur, quorum uterque in Dem0ne inter tutores relat offendit, et jure quidem, iura de quarto tutor Demosthenes adhuc nihil dixerit Jam Dare8im auctorem non male defendit, eum dicat A. Schaola troitu lauiae contradiction. Mais si on it ave attention te deuxiem plaid0yer contre Aphobos, no0it que Demon lor de a consueti0n dii testamenta et appete par 80n rere qui a fuit asse ii a cote de ut Co 'est pa uia milite tem0in Il est uti de ceu auXquel le testateur 0ns save uxu et es eniant et execution de se deruiere v0lontes, o petit done admetire qu'il a te tutela hon0raire satis av0ir aueune part lila gustion des iens. At vere0 ne argutius quam verius disputaverit nam cum Dem0sthenes II, 15 pronuntiet: συγκαλεσας τουτους τρεῖς ἔντας
22쪽
καὶ συμπαρακαθισά ιενος Λήμωνα τὸν ἀδHτόν, τα σωματα uti, εἰ τὰe χειρας νεθηκε παρι καταθλ κην ἐπονοριαζων, meque in Λ0cabulo πα0ακα- ισα ενος Significati συνεπιτρόπου inest, nisi per vim inculcatur . et distinctis orbis Demon a tutoribus sejungitur Sed ident aliis locis auctoroni quoquo lacere supra adnotavi ubi illum do hac caussa sibi non constantem suisse audicali, ad quae id adjunxerim, 33 πρωτον D , οιππιδηρ ῶν αυτρο συνεπιτροπος κατεμαρτύ 0ησε Ουναι, δεύτερον δὲ Λήuων io a . . dilucido inter tutorum Thorippidem et avunculum Demon in distingui. Quae cum ita sint estot manuum secutus contrario modo sex illis domum II in
Aph. orationis verbis auctorem Demonem συνεπιτροπον καὶ κοινωνον των
volumus, nihilominus Demosthenem auctorem hab0ro ne iustamus sed certe in allis n0viani argumentum ejus rei, in quam jam sa0pius incidimus, contineri affirmemus, auctorem Demosthenem tumido dicendo sul orare studere
I iam si rem initiar 'in in tutum recipere voluerit, cur emigravit neque ilam Athenis apud ruinie dep0suit qu0rsunt naiaden Ἀ0muni tantopere esit quam se recuperatumni sperabat cur quaeso, in orationibus adV. Oilet0rem nihil se ea re l0ginius uia lati ficta est, at pie ficta quidem 'iisi lallor lianc ob caussam, ilii0d auct0r, cum pliobum Athenis
recedentem Suallum omnia auferent0iii laeserui. iiij uriatii sibi illatani aliquantum augeri arbitratus, sed iiiiiii augendi studio impulsus se non veri illa ὁ ) ωστε πολ' ν δικαιοτερον δια ταυτα τα - τοῖτον ισησα ε
η μου τινα νεπιεικειαν καταγνοίητε.
Paulo cautius oste annus do alia caussa judicat eum enim Demosthenes I. 12 liae verba fecerit: δ μὲν οὐ Λημοτῶν καὶ Θηριππίδνὶς εχουσι των μων, τοτ ξορκέσει περὶ αὐτων εἰπεῖν, ταν κα αὐτῶν aereατας πενεγκωμεν - auct0 autem ipso de hisco litibus uiciatu diiudicatis l0quatur: εγω γαρ 1nio φωντι καὶ γηριππιὁκὶ καὶ τουτω δίκα e
disserentiati sine dissicultate inter se coiij ungi 0n 0ssunt. Attamen o 35 inspecta qua ille Aphobuni luod 0r0ris dotoui titurverterit, et 45 tua euridem tuo pecuniani otiiophoiit et Thorippidi traditam n0n reddiderit c0arguat, n0bis censen liuii est, tali modo loqui non potuisse, qui de ceteris tutoribus ipsis in iis V0catis c0gitaret. Si igitur duplicem hanc rerum
discrepantiam explicare Velimus, auctor non tinus, cuni de caussis omni
bus tutoribus illatis disserat, quam cum in Aphobum solum totius fortunae c0nsumptae culpam 0nserat ceteris orationibus tutelaribus abhorrore putandus est Undin apparet talem discrepantiam inpud memosthensem
etiamsi fuerit adulescentulus, non esse tolerandam, imo auctorem hominem fuisse ingenii satis obscuri.
. Denique Schaeserus issendit in verbis, quae exhibet 48: sc.υφοβος
την με πρ0D αυτῆς fidit, si syd0ήκοντα μνας, ἔχων ός ἐ)τν συνοικε - σω , χὶ Φιλωνίδου οὐ μελιτέως θυγατερα ἔγχηι d. αισχροκερδίαν, i , πρ0ς αις εῖχε παρ χὶμων, ἐτερας οyd0νηκ0ντα μνας λαβοι παρ ἐκείνου Quae in in ore illo loco continentur, quem auct0 ex I. 55 0scripsit, ubi erba αἰσχροκερδίαν et quae eq. desunt; cur autoni hic sint addita facile est intollectu Invenerat videlicet auctor in orat adv. Onet de magnitudine dotis disceptari, utrum sexaginta an octoginta minariun fuerit itaque qu0 majorem Summam praesertim cum matri dotem adaequet praetulerit, ut Demosthenem quasi suppleat et corrigat, non est cur miremur
Sed summam difficultatem in eo esse Schausurus contendit, qu0 Philonides filium cum dote pli0b ipso tradidisse dicatur, qui n0n jam viveret, cum
illi mortuo noto frater eam in matrini0nium dare deberet. Id 'quod quamvis videatur valde perspicuum esse, tamen a Darestio non intellegitur qui 0Stquam dotem ab Onetor solutam esse concessit cum dicat: It 'en est a m0ins ra que a fortune de ceti senim tui venat de s0 pere. Cela Suffit our carier oneor uno des objections ' A. Schaofer Schaosorum accuratius et uberius de hac re disputantem plano refutatum eSSe putatur. Cujus generis nimirum argumenta sunt vilissuma; neque fieri potest, ut verba illa salso intellegantur: να τέρας γδοήκοντα νας λαροι παρ Ἀκείνου, c. Φιλωνίδου non υνητορος. Postremo ne ego quidem praetermittere volo, quae Schaeserus ester- mannum Secutus paucis attigit, homines nonnullos ab auct0ro nominibus apti ellari, uni Demosthenes ea silenti praeterierit. Quo modo nomina arbitrurum voluntariorum cognoscimus, quorum judicium Aph0bus repudiavit, Archeneum, Dracontidem Phanum, neque minus arbitri creati N0tharchum Ite in auctor ulli quodam, quem Demosthene argentarium cum patre negociis c0njunctum dicit, similiter atque Demonem κοινωνον των ἀδικ=γμάτων tutorum Socio utitur, qu0cum pecuniam foenore maritimo locatam partiti sint tabulasque deleverint. Qua omnia auct0ris amplificandi cupiditatem jam saepe vituperatam dem0nstrant. Cujus generis quae orationem diligenter perscrutatus ipse reperi, quamvis partim quidem minoris momenti sint, tamen ad sententiam prolatani etiam magis si mandam paucis abs0lvam. Veluti ipsum Milyam, cui h0mini auct0 quasi primas tribuit, aliter depinxit atque Demosthenes 'in INani haec leguntur: τον Μιλυαν ὁ Ουδ' ὁστις ἔστιν ουδεὶς δει; 40 ωμεν γαρ λὶ 0ν Μιλυαν ἐπὶ του τροχ0υ στρε λουσθαι, καὶ τί μάλιστ α αυτὸν ευξαιτο λέγειν σκοπωμεν ουχ τι των χρημάτων Ουδ' ὁτι νοὶ δε τουτον χοντα καὶ χ λέγει. 56 των ἄλλων οἰκετων ου ἐθέλοντα τουτον παραλαμβάνειν ουδέν των πάντ ιd0των μαλλον ὴ ιλυας denique 50 γνωσε θε τὸν Μιλυαν τι νυν με περὶ πάντων φησὶν ἐξαιτεῖν, τὸ ε πρωτον περ τριάκοντα μονον μνων ἐξ=ήτει και προσέτι ζημιουτα κατα την μαρτυρία ουδέν. Itaque crediderimus, Milyam ne appellatum quidem esse in orationibus quae antecedunt, nedum testem qui a re su
geret; attamen auctor Aphobum Phani testimonio vel quod illi idem valet,
23쪽
πG2 κεινου μ0ι 20σηκε λογον ciβεῖν Undo elucet, auctor0m verum n0u dicere, cum Milyam liburtinum latio ignotum, ne mininiam qui lenirem testari posse idque irae so ferro contundat. At undom locunt accurate periugerit portet, qui ad tuam tandum reni orator respiciat cum 50 uicat: πρωτ0ν πιο τριάκοντα μνων ξγήτει, intellegere velit. Cogitavitum 'licet do τριακοντα ιναῖς, quas Demosthenes ab Apitob pro uicina των sic χωροποιων P0 duos annos administrata p0stulaverat Haud alitur rus es liabet πιρὶ τῶν lavorroιων, tuos jam Supra breviter attigimus, cum de locis obscurioribus disputarentiis. Cum litur IDonios thon0 distinetis orbis I, 29 prouuiitiset: ν κοινῆ διαπετο0ηuένωντο τοι τυν ηπου ερ0ς παρα τουτου ιοι προσν κει κεκομίσθαι, apud auctorem nihil ausmodi exstat, in Alihobus solus is i id illos amoverit e0argui'ur ut Summum P0udii p0nitur in quingentis drachmis ab Aptiobo 00-riadi creditis, id luod Demostlilites quasi in transitu narraverat Omnium repetitiinim 'unimarum a Demosthene postillatarum nonnulla niti a ccurrimi eluti de provocatione ς βάσανον. suo firmissumo
argument j 38 utitur, I. 30 nihil exhibet: hic argunteiitis illic rovoca
Paulo uberius de dote matris agondum et incipiendum quidem est a 3 42, ubi sunt haec: μ0λ0γει ὁ κε, τωθαι titio' δ μάLot os V Io. 'ην ςς ν sit diu τὴν περιφάνειαν. Jam eum Sequantur, quantum
οκτω ταλαντα εκ των θιῶν ἐχ0ντας . .. 35. λαβεῖν γὰρ ἐά τῶν usu ο ιολογουσιν υτος μεν κτι καὶ κατ0ν μνας, νηριππιδγὶς δὲ δυο ταλαντα, Αλὶμ0των ε επτα και Id0ηκοντα μνας HaSe igitur Smiama ipsi tutores Se accepisse constentur, omnia alia autem negant, ergo Aphobus quo auo Se uotem tenere, ita ut auctori minime contrarium dic 're licu0rit sicut
dam apta Sunt, m0d quae si de caussis tutoribus intentis leguntur recte intellexerimus tu autum J0 est in iis qua sequuntur discrep ntiam latere acile est d0ctu Aut inini auctor lites cum ceteris tut0ribus esse datii duudicatas censet tum id quod jam supra adnotavi non licuit ab Aph0b0 qua Therippides et Demophon consumpsissent postulare ita lue verba os λαβεῖν ἔφη pr0rsus perverse dicta sunt, quia hoc l0c0 80lis de iis Summis disceptatur, quas tutores se ipsi accepisso consitentur Nam exclusa summa Therippidi it Demophonti tradita dos sola 0et0ginta minarum restat. de qua, opin0r, aut de ii iis parte non iam dicundum erat d om λαβεῖν ἔτη. - Aut rid0m 40la χω caussa in
Apli 0bum 'et c0gitat: tum ex Aph0bo Suniinas quoque ceteris tutoribus tradita postulat, et cum se ipse oct0ginta minas tenere c0nfessus sit , in pr0ximis versibus 80la illas summas appellat; tum autem verba n0n quadratit: τα μεν νηλωκέναι, τὰ δὲ τον δειν ἔχειν, τα ' ,δον εἶναι. Nam illa ' Si tut0r0 tenerent, neque ab Aphob consumptae neque apud quemlib0 aluuii meque intus esse potuerunt Auctor videlicet omnibus est Sumpti 0gitan atque se certas Singulas summas, ius quas issent 0mlita haec reserenda, m0d nominasse plane oblitus in tales errores in
Itaque discrepantiis sero omnibus, pinor, absolutis restat, ut in alia mira et ObScura inquiramus, cujus generi haud pauca exstant qua in ro
h0 facturum Sse existumemus, valde fallimur. Disserit enim do ipsa Aphobi concessi0ne 15-24, et p0strum 50-53, ubi vix quisquam jam de illa c0gitat. Ibi praeter Aesii et Aphobi ipsius testimonia se reia κτων εικοτων dem0BStraturum Sse pollicetur, Sed extrem loco de illa pr0Vocati0uo Verba facit quam tum vocabulo ἐργω - ad quam spectat
24쪽
Dem. 47, 7 - φανερον ἐποίησεν - sigiliscare noluisse e proximis elucet καὶ προς τουτοις ἐκ βασάνου περι αυτῶν πεφευγοτα τουτον τους ακριβεστάτους λέγχους. .. 10. . ἀποκρισει ' πισκ)ὶη ύμενος νομιζεν ωσπερ χ' - ολογγησεν, ουτω πάλιν ξαρνος γενέσθαι ταυτα ἐφ ἐαυτω γεννὶ σεσθαι' ια ταυτατήνδε διωκει. Quod inintiatum equidem non plane intellego. Primo quid sibi vult rator vocabulo moκρίσει, quo contrarium significet testimoniorum, 0σαι υτου 2ruici εχειν κατεμαρτυρ0υμ qui Phani testimonium ἀποκρισις, responsio appullari potust an si forte de sua ipsius responsione coram arbitro prolata cogitaverit, cur vocabulo ἐπισκηφάμενος utitur Atque illum i ευδομαρτυριων accusavit, quia quae prius concessiSSet, jam rursus negare ibi licere putaret num haec est ratio Plane aliam caussam pr0tulit οἰδα τι νην ἱκνην ουτος ιλ χε ταυτην . . . 'ηγουμενος διὰ τ μέγεθ0ς του τιμ)ὶματος τῆς diari ἐν φλεν, ἐμοὶ μεν ν γενέσθαι
QVλ0 tsi di ταυτri cis εστιν Di ς ἐπιδεῖξαι σατιος πῶσινυμιν, ου ἐξ εικοτων ουὁ λογων προς ὁ παρον μεμ)ὶχανγὶμένων, ἀλλ' ἐκτοὶ παρα πῶσιν iii δόξοντος ως ἐγὼ νομίζω δικαίου. Ut omittamus, qu0d in hisce oppositio perversa XStat quoniam opinamur, argumentiS veri similibus et plane setis vera et gravia opponi, cum auctor verbis Salae tutandis utatur tamen quisquis ratiotaui accuratius orlegerit mihi e0ncedui, Verba ipsa ab iis quae ς 22 sequiuitur, aliquantuin recedore 90υλ0μαι δὴ κω ἐκ των εἰκοτων περι υτιο ειπεiν, ubi minime alia res, sed Phani aliorumque testimoniorum verita tractatur. 11. περ της μαρτυριας της ἐν τω γραμματειω γεγραμμένγὶς ειδὼς τα μ0 τον ἀγωνα. In quibus non modo ostendit, de hoc testimonio ae8 80lum sit in tabulis, dici, verum etiam auctorem praescivisse, sibi do illonianime gravi, id quod nemo suspicaretur, futuram esse actionem. Participium enim εἰdώς tum esse habendum temporale sui caussale loci similos d0cent 15, 28; neque de tempore p0st caussam iustitutam cogitari ipsae re lucet, quoniam alioquin verba plane Superflua SSent. D inde ντα μοι τὸν γ in a veritate diSsentit; nam caussa non adversu Domosthenem, Sed contra Phanum instituta erat, qui err0 e gravi0 est, quod auctor de ipso testimonio, ergo non extra caussam loquitur. . . to et dως et υνερ0υντ Αισιον αυτω την δικην, τι δ' ἐμαυτουον αντίδικον. Hic vocabula τὴν ὁικλὶν 0n satis Sunt definita, neque ad cauSSam η ευδοι αρτυρι ων pertinent Sed ad tutelarem. Quamquam facile intell0gimus, Verba ilia συνερουντ αυτ ' τὴν ὁικνὶ certe non minus esse siet quam millia g 1, et ficta quidem hanc ob caussam, ut argumentatio ad regulus hic prolatas apta fieret. Eandem propter caussam auctor Aesium adversarium appullat, non ad caussam tutelarem respiciens, ad quam Illa pertinent: συνερο υντ αυτω et 23 ἀδελφὐ καὶ συνύικος, sed ad aliam, cum distincte pronuntiet τι δέ. Neutra autem res aliis orationibus c0mprobatur, cum quae 28 exhibet: συγχ0ργηγὸν ἔχων νήτoo τὸνκγὶθεστην και ιμοκρc τλην, Sine dubio e priore in Onetorem orati0ne de
19. ἐπει di γὰρ Hτει με τὸν ἄνθρωπον ταυθ' ωμολογγηκὼς δ ε-μGρτυρ'ηται, 0υλομενος καὶ τουτ υτὸν ζελέγξαι τεχνάζοντα, τί ποιῶ Nonne Suspicamur, Verbis καὶ τουτ nempe ad Ἀμολογηκώς pertinentibus
25쪽
vocabulum λεος saltem huc perperam irrepsit. 57. ουτω τοίνυν φανερως των ματυρων καταψευδομενος καὶ ἐκ των
quid in illis περ ιιεν τοίνυν τουτου insit. inquirendum est, qua re illud ad ii luidum perducitur forte non qu0d Bromius censetes utrum pr0V0cati suerit de tota pecunia, an do 0lis triginta minis Iam enim περὶ μεν et 4 52 προοειυσαντος δέ oppositionum Significant, unde haec sententia prodit rauctor ad duplex altilii id paratus est, prinium ad deducendas trie inta minas a tota summa decem talentum, modo Aphobus e0ntrarium pri0ris professionis in ilia caput abjuraverit: tum ad omnia decernenda t0rmentis illi admotis qui exemplar teneat Unde elucet, in Verbis περι με τουτου nihil aliud inesso quam περι παντων, tum automn0n jam de provocationis exemplari cogitandum esse, sed de illis tabulis quas m0d appellaxi Tali m0do re explicata codicum lectio cis optime defenditur atque quid sibi voluerit orator dilii id apparet: περὶ πάντων, inquit, tradam tibi φ0n Milyam sed alium servum, qui inuita re vera novit, coς si 'a προυκαλεύω Secundum uuam provocationem quam minime
Quibus ad finem perductis, quamvis quo saepius orati perlegatur, O plura dubia atque susp0cta indagari existumem, tamen nunc ad oratoris usum dicendi transibo. Quem ut ipsum, et ii modo a Dem08thenie re-
' De vocabulo πραγμα, ab oratore minus dilucide usurpato os 20 39, 51.
cuderet cognoscerem, omnia qua Dem0sthmis nomino a votoribus tradita sunt, diligenter perscrutatus, qua reperisse mihi visus sum, proponam et primum quidem singulas voces et formulas tractabo.
1. '' θεοῖς εἰπεῖν. Iam esto annus in eo offendit et E idum esse puta it Reiskius in indico monto supplonda osso vocabula ratio θελι existumans, alterum exemplum ex epistulis. quas Dom0sthenis non esse apud omnes sero c0nstat. p. 1463. 23 desumptum laudati δευθεοις ει σθω. G H. Schaeserus a Bromio citatus Plat0nem minot. ut philosophum foedat maluisse liceroe σὴν θεω εἰπεῖν. At oidom. quod pergit requens m0destiae Arnulla, qua si quis audacius vel arragantiussit locutus, de0rum veniam precatur et ne sibi crimini vertant orat Gaiaque, quod attinet ad Dom0sthenoni non assentior cum formulam requ0ntem dicat; ego quidem pro certo assi mo, in ejus peribus solis hisce du0i in m ro, Dem0Sthenem igitur ipsum ea usum non esse. Ai cedit, quod si quidoni sormula ab orator audacius vel arrogantius locuto usurpari solet, qu0d haud spreverim, ad Junes locum minimo apta ostdiam quicunque prooemium accuratius legerit, mihi facile c0ncedet, quamvis satis tumidum sit vix timidius et cautius diei 0sso, ita ut a ctorem ipsa formula arrogantiam quandam aut audaciam minuero non oporteret 12. υπ0 μάλης. Quod eiskius pro μασχαλγης positum tantum hic apud Demosthenem exstare recte contendit. Vestormanno hic usus suspectus viSus est. Seholiasta Platonis ad 0rgiam p. 347 hoc explicat: πό
μαὶ , πο δε τω' Ἀττικων ουχί, αλλα ὁ ὁ αὐτ19 φεο0uενον μGDὶς φερεσθαι λεγ0υσιν quem Si sequamur ab Atticis reo uc in sensu translato non usurpatur, qui lite exstat. i)15. ευθυς παραχρῆμα. Corrigere velim G H. Schaolarum qui hunc p ima sinum haud rarum sesso apud Demosthononi consul. Qui ipso somolilla Drmula utitur 19 42 παραχρημα οἱ εὐθύς praetore in orationibus quae vulgo illius nomino circumseruntur bis exstat 52 6 48 40 dum abula particula utc0njuncta leguntur 7, 19 παραχρημα των γι
ειρημόνων και ευ ς του ψηφίσματος ἐπαναγιγνωσκομένου . -
26쪽
Qu0rum aliqua quidem ex pondero majoro, ex oppositi0ne aut similibus explicantur non Ita tamen, ut Demostii 'nos semper illam regulam notissumam secutus dicendus sit.
quae fertur 4 advorsus Boeotum do ut 0, ubi g 1 loguntur haec η δὲ
es. l. ζ. 456 προ αλλης ἱστον φαίνοις. sicut ipsa in x pro Phano o prooem. VII. 3. cf. 8, 17. 56, 30. 26, 10 παρ αυτου συνωμολογηται Isaeus 11 11
εί huενων παρα παντων apud γιγνεσθαι prooem. LIII, 1 ἡ εἰωθοτα βλάπτει τ/J πολιν λοιὁορια και ταραχη παι νυνὶ γέγονε παρα τῶν αὐτῶν, ωνπε ἀεί
27쪽
ραοιως ες εUγδας. II. Ollium, qui jam in hac constructione haeserat ut αυτον 'ευσαμενον Scribendum Prop0Suerat, irentius reprehendit, duplicim0do illud ad usuidum perduci posse affirmans, tuorum alter: sive accusati uni φείζω καὶ δεινοτερα jungi cuin ἐζε urζciς, genetivus υro 'l ευ- σαμενου ab illo accusativo recte pendebit talis esse videtur, it ne verbo quidem eum refelli necessariun sit. Alter autem δεατορ η'ευσαμεν genetrio facit absolutos, a quibus pendeant illi accusativi, mi ad
nt su0bus pronominibus quae ad tundem pertinent it in uno enuntiato tam r090 AStant cum nuto iussilicius dici possit. Res potius iae est: auct0 initum orationis II in Aphobum imitatus, πολλὰ καὶ μεγα r il ευσ- μεν0υ προ υμῆς φοβου τουτ πιυτον ἐξελέγξω πειράσοuci iocoτον, mulio enuntiatum, qu0d in duas artes divisum facile perspectu er l, in unume0n actum prooemio suo tumido inferore vellet, tantopere copia verborum Iniplicatus St, ut sententiam pronuntiaret post meditationem aliquam satispe picuam sed ne adulescentuli luidem Demosthenis, luem apud Isaeum didicerat sermone in illic et dilucido dignam. 4- περ de των με ιGρτυρ'ὶμενων ως ἐστιν ἀληθῆ περιούνπερ οἴσετετνην 'ητον In iis offendit c0llocatio exspectamus enim ut nuntiatio relati'. ad PS. Illa io: μεμαρτi ρηιι ων adjungatur. Similiter man placet db: οι θικασται ὁ κουσαντες εἰς os ἐφῆκε. y IIuc otium pertinet 25:αι τελευτωντος του πατρος μνημονευουσιν ἀφεθέντα τουτον ἐλευθεοον εἶναι τοτε qui enim finitivus praeSentis εἰναι mi conjunctione praeteriti tem
6. Ἀπέdειξα τ0ῖς δικαζουσι. Quia hic de certis judicibus cogitatur,
τυρίας. Iam facilin nobis ingere 90SSunius auctorem de Servo qui semperi estimonia scripserit loqui, ut participium, quae est remi sententia li0situm sit pro Substantiv0 At ne illum luidem 40 voluisse ex ς 21
quae repetuntur 55 hisce igitur Saltem locis, cum certum testimonium diceret, ei oristus yάη αντα Scribendus erat, cum imperfecti qu0d dicitur Participium hic serri n0u 088et quidem praetermittenda est: et0υς εἰὁ0τας καὶ ιd0ντας qu0 Bremius, quamquam exhibet iraeteriit)καὶ παρ0ντας μάρτυρας παρεσχ01ινὶ ἐγω Respicit 0cus ad D 7 καὶ του
ως παρησαν κ0μιζ0μέν' ' Itaque hic qu0que a0ristus agitatur aut persectum. - Demosthenes in talibus minus neglegenter versatur et Sub
18 319 ἐστεφανουτω κῶ νικων ένγὶγορευετο, non est Vertendum: Ῥ0St- quam vicit pronuntiatus est, Sed victor β' . Neque aliter infinitivi praesontis nonnulli non roeto se habent, veluti 33 ἐμαρτυρησαν σῖτον is μητρι ωσειν μ0λ0γεῖν τ0υτον ως ἔχοντα την προικα et 37 ως ωμολογεις ἐπὶ τ0ῖς ἐμοῖς δανείζειν καὶ λαβεῖν τἀνδράποδα co σαυτ0ν. tque Vel ambiguus eadem negleguntia si sensus 50:γνωσεσθε τὸν Μιλυαν τι νυν μεν περι πάντων pii σὶν ἐξαιτεῖν βλ); nam quaerimus, utrum Aphobus Milyam de omnibus 90seat an dixerit, se illum olim de omnibus 9090seisse. Multo rectius Demosthenses I, 14 dixit: ωlιολογει κεκομίσθαι την προικα 28 πως ου δεινόν, εἰ τ' εἰς τὰ iμέτερα δανείσαντι καὶ τ0σ0υτ' P0 ν' πράξαντι καὶ οἱ τ0κοι καὶ τἀρχαῖα ἀποδέδονται; - aliaque tuae Sescenta exstant. Sed laudanda est rati0nis de corona 86 πάντας ἀνωμολογγημαι τ0υς χρονους τὰ ἰριστα πράττειν τῆ 0λει, ubi praesens Significat Demosth0nsem talem civem se non
modo praestitisse, verum etiam praestare et Semper OSSO raeStiturum. 13. υτω τοίνυν υτος ἐστι σοφιστri .... ωστε et ευδομαρτυριων διώκων - περ τουτων νην ννητον et μων μελλοντων οισειν καὶ μωμοκοτων,
περὶ τῆς μαρτυρίας μεν εφευγε ii ν άσανον, περὶ ου μάλιστα προσνηκεν υτρο τὸν λογον ποιεῖσθαι, περ ὁ ἄλλων φησὶν ἐξαιτεῖν, η ευδομενος. uuae enuntiatio probat, opinor, piod supra de praepositis ne περί dixi;jalii esternauimus περί quater repetitum vituperavit. De hac autem abundantia hic disserendi locus non est id potius adnotaverim, auctorem in 'ma sententi bis Genu neglexisse. Nam Vocem ψευδομαρτυριων
' Adnotandum, ibi τουτων καταμαρτυρουσων non testes sed testimonia es8e, do quibus auctor solus dicere potuerit: ως εδοσαν τί τουτω των ἐμων.
De hac re es etiam Funkhaenelium ad Dem. 22, 1 p. 53 ex tr.
28쪽
test diuosthenes hac ellipsi uni solum utitur, aut cum subjectum iu- certi ali suid vel universi significet τινων, vel πραγματων 18, 322 2L 12 aut cum illud in eodeni nuntiat jam alio casu exstet ita tuo 1 cile suppleri 088it Cujus usus sim exempla est, 17. 18, 249 288 19 a18 309 17 47, 7 45, 13. - Qu0rum ad uti ludum lioutrum drtinet' Melius stilum rat0 17 Ῥυδ' ἐμου παραd ντος et 18: ἐριου τ' ἐκδι θυντος - 55-57, ubi omnia quae dixit comprehendit, miles c0iiiunctiones desunt, I. 7, 48, ilii0d est exemplar hujus j0ii una Id luod Demostheni fluidem n0n est etiamsi in rationibus ii0mini ejus addictis
Sat 'pius legatur, veluti 2 9. Restat, ut de seniuntiis iteratis, tumido auctis, agi nonnulla addam. 1. ει με εοε 0 0y0υ τιν0 η 0ικιλίας, ἐγωγε κατωκνουν ν τηνεμαυτ0υ καταμεμφ0μενος et λικίαν. Jure jam osterniannus hoc ex0rdium tumidum reprehendit; nam in0do riinae orationis initium c0mparemus auctoris modestiam simulatam altiluani uni alionam esse a Demosthonis verbis simplicibus cognoscemus: οἶδα μὲν ὁν, τι πρ0 ανδρας καὶ γεινι- νους και παρασκευασασθαι δυναμένους χαλεπον ἐστιν εἰς γωνα κα- θι0τασθαι περ τῶν ὀντων παντων, ἄπειρον ὁντα παντάπασι πραγμάτων θιατην ηλικιαν. . 5. επιδείξω ὁ τουτον μ0λογηκοτα εἶναι τον Μιλυαναευθερον .. και προς τουτοις ἐκ βασάνου περ αυτων πεφευγοτα τουτοντους κριβεστατ0υς ελεγχους καὶ ου ἐθελγησαν ἐκ τουτων ἐπιδεῖ ἴαι ἡναλ ἐθειαν. . . Praeter moleStam pronomini οἶτος repetiti0nem, quamdam attigimus, adnotandum est ἐπιδεῖξαι bis positum δ' gravi0ris autein m0-
. . . , v 'βiψη diva di utetur, ei etivo absolutos etiam eodem subjecto manento poni V προομοσαντος ὁ μου, ἀφίημί σοι; ad quae molesta es chaoserum BD es. 10 παλιν ἔξαρνος γενεσθαι ταυτα ἐτ' εαυτω εν εσθαι si xvi
29쪽
τουτον τους κριβε ira τους ἐλεγχους a Verbi proximis ου ἐθελησαν ἐκ τουτων ἐπιδεῖξω τὴν ἀληθειαν. 7. πλέον η τανυ πολλων In quo cum osterinanti non minus offenderim quam 20 in πανυ totiς Ilis Bromius agnoscit juvenilem quandam magnilo luentiam, tuae gradum Oxplere non potest', sed nimiam hanc
dixerim, praesertim cum a Demosthene et nisi allor etiam a ceteris oratoribus aliena sit. Nam Lysias, pii 19, 16 dicit: πάνυ πολλ=ὶν προῖκα, ab hoc amplificandi studio ei uultum abest. Similo suoddam apud s0lum Aristophanem repuritur, sui nub. 1065 exhibet πλεῖν ii τάλαντα πολλα; id quod comico poeta lacile indulgemus. - Tumida sunt etiam 10: υκ ἐξ εἰκοτων ουὁ λογων προς τὸ παρον μεμνὶχανηιιένων, αλλ' ἐκ του παραπασιν et μῖν όξοντος, ω ἐγω ο ιδεύω, ικαίου, de luibus jam supra dixi. - lan idem volunt suae leguntur g 11 εἰoco περι τῆς μαρτυριας οντα
atque is iam tumida ejusdem aragraphi extrema: ουὁεν φ ἐμῶν κελευσθεὶς κακοτεχνεῖν ν , τὸ μεν γράφειν ὁ ' ἀφαιρεῖν, ἔν ουτος ειρήκει περ τουτων, ἀλλ' 'λως περ os πάντ αληθῆ καὶ τὰ τουτω γηῖεντα
ab Aptiobo repudiata agatur, rator inanem illam sententiam suae ad judicum jusjurandum pertinet interjecerit. Scilicet ut verba laciat. - Neque magis intellegitur, ii iii 23 sibi velint illa: ἀλλ' υδε σφίσιν αυτοῖς εἰσιν. Cum enim de luaestione agatur, num testes amicitia Demosthoni juncti sint, luid pertinui ad rem, utrum illi sint inter se amici necne Nollue dissimile M 3 0υτο ' μελλεν εἰς τος εκατον γενησεσθαι, oluae verba hoc loco posita non modo superflua sed prorsus inopia sunt. Ceterum in parva luidem re, qua ratione Dem0sthenes, pii dilue I, 5 neque alibi ejusmodi ineptiarum luidipiam addidit, ab auctore disserat, cognOscendum est Demosthenes enim in artibus testamenti numerandis primum matrem et filiam tutoribus 90nsas, tum dotes appellat sed versa Vice auctor, ecuniam longe gravissumum Oxistumans. Quibus alia nonnullam0leste atque tumida addiderim, 26 ῆν si idεὶς μων νομιζέτω καθ λὶμων ποθ' δ ομνυναι τουτ ῶν ἐθελειν, εἰ μὴ σαφως idει τὰ ευ0ρκα μουμένη aut . 1 ἐγ γαρ, πανταχῆ τουτον ἐξελεγξαι βουλυμενο καὶ τὰς
τέχνας αυτου καὶ τὰς πανουργίας ἐμφανεῖς μῆν καταστῆσαι πειρω-
27. τοσαυτα τοίνυν ἱκαια λέγειν χοντων et ivso . . . Haec et quae Sequuntur pro u fere eadem Sunt quae ς 22 λικαυτα τοινυν ὁ&αια φυγων ουτος et t. Se l. eo diScrimine, spi0d loco prius citato de mitis rebus justis ab auctore dictis sermo est, posterior jam ipso initio de iisdem ab adversario repudiatis. - Item 1 καταμαρτυρησάντων τοίνυν σου τοσουτων μαρτυρων, τινι των ψευὁομαρτυριῶν ἐπεσκήψω; nihil aliud est, nisi repetitio molesta eorum luae jam 7 exhibuit.
36. διανειμάμενοι τὰ χρ ματα καὶ τὰς συγγραφὰς ἀνελοντες, καὶ π ' ον τροπον ἐβο'λεσθε κατασκευάσαντες καὶ ιαφθείραντες τὰ γραμ- μαθ ής υμων ὁ Ῥημων κατεμαρτυρει φενακίζετε καὶ τουτουσὶ παρα-
χ 20πον βουλεσθε κατασκευάσαντες, quibus Synonymae illae sententia set t0res tabulis ain deletis uti possint; - denique quod tota sententia
tine bis aliis verbis expressam. Nam cum dicat: ἀφίημί σοι πάνθ' ὁπὲρ oi αν μαιτησας φανῆ τ πρῶτ0ν βασανιζομένου του παιδός, quicun-
'ii Q ur liu perlustravit, de 30 minis cogitabit; m. autem
purgat: και τοσουτρο σοι γενεσθω τὸ τίμημα χαττον ν φλες, καθ' τ0ν ιλυαν ἐξ ni τ=ησας, plane idem appellari haud difficile est intellectu. Ad suem pervenimus. Iam ut 00rum quae perscrutando reperimus
Suiamiam comprehendanius, quod primum attinet ad dicendi genus, oratorem n0 modo verba et Sententias saepius molestissume repetere, Summa cum neglegentia in disputando versari, tumido et abundantius loqui, verum etiam Singuli cibus, Drnullis ejusque generis aliis natibus uti, ut quam Ongissum a Dem0Suionis Sermone Isali praeceptis correcto et limato abhorreat, demonstrasse mihi videor. Neque minus recte me judicare existumo cum cauSSam quae neque ipsa neque in aliis nonnullis minoris momenti 10ra Attici consuetudini respondeat, plurima de ceteris orationibus tutelaribus describat, Ita autem, ut ros partim mirum quantum augeat partim Pro u ΡerVertat, quae argumentis orator Attico dignis omnino sero careat, quae denique, Si accuratius inspiciamus, ut acta sit prorsus fierin 'queat, hanc ergo auSSam, praesertim cum Darestium refutaverimus et ad aliorum scrupulos novos quam plurimos addiderimus, ex ingenio
Itaque orati a Demosthene scripta non est Iam quaeritur, num de auct0re aut erus temp0re certi aliquid concludor possimus Atque doaui:t0re quidem vix dubitandum osse put0. nam, misi Demosthenes ipse orati0nem pro Phano Scripsit, a rhetore posterioris aetatis facta sit oportet, qu0d dam ex orati an ipsa concludi 0test; inspecto enim o additament0, και περὶ χρημάτων καὶ περὶ ἀτιμίας ἄνθρωποι κινδυνεύουσιν aut 'εκιμηριον καὶ πίστις ἐστὶν χυα εἴ τίς τι μὴ οἶδε του-τ0ν εχ0ντα, αλ ει τις οἶδεν, facile i0gnoscimus. haec it scholao doctrina appareret, esse pronuntiata; 4 autem 2 illud: βουλομαι - καὶ
τ0υτων Ῥυτ 'γνωτες υμῖν si H ἐπὶ τὰ χείρω γιγνωσκόμενοι - id quod de Aesi quidem eum dixisse noluerim hρια δ' ἔντες ἄνθοωποι, haud sci an genus at lue formulas in sch0Ia usitatas redoleant. Sed plus affirmare licet. Uum enim in aliis orati0nibus quae nomino Demosthenis circumferuntur Sed a rhetoribus compositae sunt, ars quaedam, certe autem diligentia n0n sit neganda, in hac triamque desideratur: indiligentia, judicia confusa, diScrepantiae, provocati0nec iterum iterumque repetitae quia Scilicet hasce Sse argumenta gravissuma in sch0la doceri s0lebat
demque genus dicendi saepius ibscuriam, impeditum, ab Attico semon'