Arnoldi Hug Commentatio de pseudodemosthenica oratione adversus Zenothemin

발행: 연대 미상

분량: 47페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

V. Biduo autem uel triduo praeterlapso ' iam tempus esse rei gerendae arbitrabantur. Dum noctu genothemis cum ceteris uectoribus in constrato nauis uersatur ac uultu sereno cum eis familiares conseri sermones, ecce trepitus ex infima naue ad aures eorum penetrat Perterriti omnes concurrunt, descendunt, Hegestratum deprehendunt fundum perforantem. Dati supplicium ei minantur fugit Hegestratus eum autem in lembum se coniuere uellet, eo non in-usnto in mare delapsus haustus est: καῆς κραιῶς --ετο. enothemis autem ut uere philosophus ne punctum quidem temporis socio et amico misere amisso perturbatur animo quasi totius rei ignarus esset et metu perculsus eis quae acciderant, persuadebat rectori et nautis 'ut lembum naue Micta conscenderent mox enim fore ut perforatum nauigium interiret obstante uero ac repugnante uectore quodam, qui ὁ παρ ιμ- συμπλέων adpollatur ' , ne, quod isse uoluerat, nauis desereretur effectum est, deorumque auxilio et nautarum strenuitato praemiis ac pollicitationibus excitata feliciter in Cephalliniam insu

lam peruenerunt.

Haec ceteroqui bene craspide narrata sunt ' unum miror, quod pate-sacto Hegestrati scelere genotheminino tum quidem, cum in eodem consilio nauis perdendae audacter perseueraret, socium fuisse illius facinoris intelisxerint: expectaueris enim statim osteros uectores genothemi ulcisci aut uinctum saltem in sphalleniam insulam ducentes iudicibus tradere. Quorum nullum fit omnino. Reliqua quaestio quinam fuerit inera παρ ηιμῖν συμπλέαν, quem supra diximus Zenothsmidi obstitisse. In diuersas de eo abierunt sententias interpretes Penrosium enim, qui explicauerat an agent os Demon and rotus e secutus A. Sohaeserus eum procuratorem Demonis adpellat eundemque esse statuit atque Aristophontem, cuius nomen nobis occurrit in gi et 24. Cui explicationi uerba go obstare intellexit Philippius sis enim nos doueri,

Aristophontem postea in nauem esse submissum. Factum autem hoc esse, postquam nauis in Cephalleniam peruenissat, luculentissime adparet ex his uerbis grai ἐνιχ ουτος ἔπραττεν πως ἡ ναυς ιιι καταπλευσεται δωρο πρεον --

12쪽

κλειν τὴν ναυν ωραττεν. Quod si ὁ παρ' ημῖν συμπλέων non est Aristophon, quid superest nisi ut cum hilippis rotum ipsum his uerbis significari si tuamus motus similem in modum g 12 nominaturia παρ ἡμῶν mortiani. Adsentior igitur hilippi cum statuit, rotum ab oratore participem et curatorem societatis Demonis significari, sed non adsentior idem hoc laetum excusanti. lerumque enim rotus non curator, non socius Demonis dicitur, sed debitor, conferas locum a hilippi laudatum g 14 ην δ' υτος ὁ μιν τα χρηματ οφειαων. Neque desunt loci, ubi rotus a Demone eiusque sociis ut diuersa persona distinguatur g 25 αυτος τε κερδαναι καὶ ἡμῖν τα δικαια -- δουναι, g 26: μεῖς οἱ δεδανεικοτε προσεκρουομεν αυτψ, quid quod inra 17 socius quidam roti commemoratur: ὁ κοινωνος του Πρώτου Φέρτατος Inde concludimus aliam fuisse societatem Demonis, aliam debitoris eius roti quod autem hoc loco laetum est, ut diuersae debitoris et socii notiones inter se coniungerentur uel confunderentur, id etiam accidit in 18 et 19. Vide pluralem numerum in uerbis του σίτου ἀφισταμεθα.

In ephalleniam cum uenissent, Zenothemis noua machina usus id agebat ne nauis Athenas rediret. Mi assiliam eam uehi uolebat qua in re adiuuabatur a uectoribus quibusdam Massiliensibus 'si eum autem alii obsisterent, inter quos rotum fuisse consentaneum est, res desertur ad magistratus huius

ἡνίχ' - δευρο, πρεσβε-ῆν ἐκ βουλῆς τινα λαμβάνομεν γνώοιμον υτωσὶ, o τι ' ην - εἰδότες et q. seqq. Mirum est illud τινα post ἔν quod praecessit mirum deinde λαμβάνομεν πρ et τὴν cum expectes ἐπέμπομεν uel simile quid. De ἐκ βουλῆς uerbis dubitant interpretes alii enim de senatu Moeperunt, alii scribi tuaserunt: ἐπιβουλῆς, ut cum πρεσβευτὴν voce coniungerent explicarentque Gallice agent de so berte' alii denique interpretati sunt: eommunieatis inter se consiliis uel inito consilio ' sic Mishius Wolfius). Mirum profecto etiam hoc, quod hie cephalleniae insulae noti omittitur, in quam ex alii orationis i eis constat Aristophontem esse missum. Fuit igitur cum haec uerba eorruptissima haberem ab quo cephalleniae nomen in eis latere putarem conieceram enim ut in loco desperatissimo: πρεσβευτην εἰς Κεφαλληνίαν ἐπέμπομεν. qua coniectura, quam audaciorem esse confiteor, nunc melius perspecto orationis loquendi genere desisto; hoc solum etiam nune teneo, in eis quae sequuntur non scriptum diisse γνωριμον υτωσι, quod latine aio uel obiter' nostrum: nur so oben hin' interpretantur, sed τουτέηr h. e. Zenothemidi hoc si acceperis in promptu est cur Aristophon mox societatem inierit eum ho Demonis aduersario. 8. l. l. πάλιν μετὰ των Μασσα -- των του πιεστράτου πολιτων ' mirum est eos non tius genothemidis quam Hegeatrati, qui mortuus est, iues nominari.

13쪽

insulae Lite decidit Zenothemis decementibus illis naus Athenas, unde pr laeta esset, rodire debere.' ' Veri simile est hanc sententiam latam esse ex Demonis ac roti syngrapha, cuius apographum in testimonium adhiberetur. Putat Philippius Zenothemi ab Athenis iter auertere uoluisse metu a duetum ne Demone si roto accusante ab Atheniensibus iudicibus condemnar tur. Hoe etiamsi concedas, uix perspicitur, cur assiliam cursum a Cephallonia dirigere uoluerit. Hoc ut saceret, inquiet ortasse quispiam, adhortabantur eum uectores quidam ciues Massilienses Audio. Sed ex Charybdi incidimus in Scyllam. Qui enim assilienses Syracusis hanc nauem conscenderant, ei quin Athenas uel in Graeciam saltem se conserre uoluerint dubitari equit: ecquis igitur eorum postquam rae Graeciae adpropinquarunt subito consilium mutasse putandus est ut rursus Syracusas unde exierat reuersus urbem illam praetervectus in Galliam longo itinere reueheretur An credamus desiderio urbis patriae subit eos flagrasse γIam quantus stupor Zenothemidis in argumentis, quae pro itinere assiliam conuertendo in lite ipsa protulit: λεγων ως αυτος τε καὶ τα χρημα ἐκεῖθεν ἐστι, καὶ ὁ ναυκληρος εἴη καὶ οἱ δεδανεικοτε Μασσαλιωται. δ' Se ipsum Massiliensam dicit hoc uerum, sed nihil attinet in mercatore et lite mercatoria Dominum nauis esse imo fuisse; egestratus enim uita decessit Massiliensem quod item absurdum. ecuniam ex assilia uenisse, seneratores

ipsos esse assilienses hoc sane nouum pecuniam enim, pro qua nauis obligata erat, Atheniensem fuisse supra commem0ratum est pecuniam autem eam,

pro qua per dolum ruti frumentum erat oppigneratum, Syracusanam fuisse uidimus Mentitus est Zenothemis, inquiet quispiam, et nouam eamque quintam de eodem pignore syngrapham uel simulaui uel finxit ingeniosus ille fraudum inuentor, quas Massiliae a se cum feneratore illius urbis ἐπ αι- τεροπλο- esset acta. At vero Syracusanis ipsis creditoribus praesentibus, qui syngraphas cum Hegestrato et Zenothemide consectas secum habebant, non potuit Zenothemis ius generis mendacia proferre. Tacent autem Syracusani illi in iudicio, quasi hae res ad se nil pertineret. Reote igitur hilippius non intonso dicit cur hi seneratores qui una uehebantur nec aut in itinere aut incephallenia dolis snothemidis intercesserint nec quidquam egerint, antequam

Athenas uenissent. et g 14 initium. extrem.

14쪽

Syracusanos et Massilienses feneratores eosdem esse dicerent, eosdem uero etiam

uectores illos Massilienses, qui auctores itineris Massiliam dirigondi fuissent. His enim postquam se deceptos esse uidissent a Zenothemide, ne omnia mi, rarent, iam in itinere onuenisse cum illo, ι dolo communiarotum fraudarent; id quod re uera postea factum esse dicit orator. ' Qua coniectura ut concedo diffleuitatos aliquot minui, ita relinquuntur alias quae tolli nequeant. Qui enim persuaderi poterat iudicibus, frumentum quod assiliensi emporio destinatum essat id ex Sicilia in mediam et ex Graecia rursus in Siciliam, deinde uero Massiliam uehi Quod maius est, huius rei ne ullum quidem uestigium in narratione nostra uideo Syracusis i 4 aes alienum contraxerant ex Syracusis ergo, non ex assilia argentum uenerat Syracusis habitauerint necesse est seneratoras illi, qui etiamsi ciues assilienses, Syracusani inquilini fuissent, non poterant nulla addita explicatione Μασσαλιῶται δεδανει-τες adpellari. Nego igitur equidem oratorem, cum Massilienses creditores adpellaret de ueris Syr insanis reditoribus cogitasse imo mentientem uoluit nobis Zenothemi iud cere et nouos creditores nouam syngrapham ingentem parum ipso curans ut mendacium quod illi tribueret, speciem aliquam ueri similitudinis praeserret.

Comitemur etiam nauem ex Cephallenia Athenas redeuntem. Eidem uehuntur quos iam nouimus. Tantam fuisse enothemidis impudentiam queritur orator, ut dolis suis patefactis nihilominus thenas uenire auderet ac noua moliri. raeter hunc igitur erant rotus, Syracusani feneratores, Massilienses aliique homines priuati Nouus itineris comes eis accesserat unus Aristophon, qui homo ut erat peruersis moribus prodita Demonis causa ad quam defendendam in Cephalleniam missus erat perfidiose ad partos Zenothsmissis transiit sique nouarum machinarum extitit suasor. Hoc in itinere maxime sermones et consilia conferebat Aristophon cum Zenothemide si Syracusanis sonoratoribus quippe quibus ut illum contrairotum detianderent persuaderet, Zenothemidi autem ipsi auctor erat, ut frumentum sibi ab Hegestrato pro pignore esse relictum dioeret. ' Admirabit hercle conlegium latronum quorum et uoluntas et eausa impudentissima inter fures unus rotus honestus homo.

15쪽

- 12 Verum enimuero cauendum ne hunc iusto plus laudemus. Non solum infra oonqueri uidebimus Demonem, quod motus quoque perfidios sederit, sed etiam crimina adsert, quae Zenothemis in lite quadam roto obiecerit, si adfert ita, ut uerum dixisse genothemi ipse significet. Vsrba autem Domonis sunt haso: 'a με γαρ α γέγραφεν ουτος h. e. Zenothemis εἰς το ἔγκ μ ἐ--ι, -οφλεῖν αν δίκην δικαως, αλ ὰποθανεῖν ὁ Πρωτος ἔμοιγε δοκει εἰ γαρ ἐν

κακοῖς καὶ χειμῶνι τοσουτον οἶνον ἔπινεν σθ' o μοιον εἶναι μανίφ,

τί υκ αξιος ἐστι παθεῖν ἡ εἰ γραμμα ἔκλεπτεν λυπανέεργεν αλλα

ταυτα μεν αυτοὶ προς αυτ ς υμεῖς πως πο ἔχει διακρινεχθε τῆ δ' ἐμῆδων μηδεν ἐκείνης προσαγε ε τι σε ἐδίκηκεν ὁ Πρωτος ἡ λεγιον ἡ ποιῶν

ἔχεις ώς ἔοικε δίκηw ουδεὶ ημῶν ἐκωλυσεν ουδε νυν παραιτεῖται. εἰ σεσυκοφαντηκας - περιεργαζομεθα. Haec uerba non sunt eius cui constet illum hominem de quo loquitur culpa esse uacuum.

Vini ergo Ρrotum cupidiorem fuisse in itinera maritimo genothsmigratisrat: cui cupiditati non solum dum sudum esset indulsisse sed ne tempestate quidem exorta sibi tomperauisse. Vitio deinde ei uersum erat, quod litteras quae Zenothemidis essent aut intemperanter aperuisset aut impudenter intercepisset. Ebrietatis crimen hilippius hoc ualuisse censet, ut labefactareturiroti narratiod Hegestrati conatu nauis demergendae eiusque morte nempe illa nocte procellos eum ita fuisse uino oppressum ut testimonium ius nihili aestimandum esset. Quod ut concedo acute excogitatum esse, ita acumen Philippi in meras argutias abiisse censeo in eis quae de γράμμασιν illis statuit: γραμματα haec esse syngrapham a Proto cum Demone factam sumpuisse rotum eam inte polandi causa ei, apud quem deposita esset. Quod uereor ne sibi soli persuaserit eum enim alterum crimen quod est de ebrietate ad iter maritimum e tineat, hoc est ad illud tempus, quo una in eodem nauigio fuerant Zenothemis

et rotus, consentaneum est alterum quoque de scriptis illis cuiuscumque generis erant surreptis ad idem tempus esse referendum γραμματα deinde graeca uox generalior notio est quam quae possit de una quadam syngrapha usurpari. Iniuriam porro του λέκτειν vel πανοίγειν γραμματα ipsum Zenothemi passum

esse adparet quod autem delictum syngraphas surreptas Ρhilippius statuit, hoc conmussum ore in argentarium aliquem apud eos enim syngraphae deponebantur. Intellegendum denique est, nihil lucraturum fuisse rotum ex into ML 2 et 28.

16쪽

- 13 potanda uera syngrapha, quam cum Demons antequam nauis Athenas exiret fecerat, nihil certe, quod Zenothemidi Moeret syngrapham uero sum post demum finxisse, quod aliquanto aptius esset, id non inesse in his uerbis κλ--τε-ὴ in ποθειν nemo est quin uideat, quando syngrapham fingere Graece est

Simulac portum Atheniensium illi intrarunt, nauem occupant ei feneratores qui in eam Hegestrato pecuniam mutuam dederant, frumentum Protus quismerat. Intercessit autem genothemis qui cum Aristophonte superueniens suum illud esse dierest ut pignus sibi ab Hegestrato pro pecunia commodata sim, ficatum. Inas rixa oborta cum neque motus neque alii Zenothemi deterrere possent, ne frumento potiretur, conati sunt rotus et hortatus socius iussum deducere ἐξαγειν). 8s frustra. Ne tum nidem, cum rotus obserebat ac pollicebatur e 8yracu8as reuersum 8yracusanorum magistratuum arbitrio rem permissurum qui ex tabulis suis tostarentur uter emisset frumentum, quidquam proficiebatur. Declarabat genothemis nomini sese cessurum nisi Demoni ipsi; ab eo se deduci passurum. Necessario igitur Demon ipse, rotus cum ei pignus tradidissst, Zenothemi deduxit inde ut lite apud iudices ageretur. Hac in narratione rati necessitasque quae inter Demonem et resum intercesserit, hoc modo exposita est, ut quo nomine adpellemus, simus nescii. consurus enim hi uideri notiones dsbitoris a creditor diuersi et socii supra iam ' significaui uirum deinds snsntium de Syracusanis eroditoribus Ηsgestratietasnothemidis qui si Athenas una cum ceteris uenerant, cur in illa alte catione inter rotum et Zenothemin exorta non testimonium suum interposuerunt aut contra gonothemi aut pro illo, si hilippi credendum est, iam in itinere pactum eos clandestinum cum Zenothemide inisse Quid quod ns ing 18 quidem, ubi rotus ad Syracusanos magistratus prouocat, ullius Syracusanorum praesentium mentio fit neque a roto ipso nequo a snothemide pPhilippi dsindo adsentisndum dicenti ordinsm rerum turbari his uerbis indo a g 18 xtr. ταμ ἐκώνου προκαλουμiso usqu6 ad γε τας μαντυριας

Is xu. Non solum enim displios additum illud ἔν τε τι πλουν τὴν συγγραφὴν ἔθετο, quod suspectum ess dicit Philippius ad totus ills locus. Eo

17쪽

- l enim inepto anticipari hoc, Demoni ipsi enothemi esse expellendum, quod consequatur ex testimoniis quas postea demum adserantur. Tamen ineptiorem esse hunc locum multis aliis huius orationis nego nec si ineptus, inde abiudicandus ab oratore nostro. εὶ Quaeritur denique quare enothemis a Demone maluerit quam a rose frumenti possessione xpelli. De quo postquam alii alia excogitauerunt, ueram causam hilippius sibi inuenisse uisus est. empe noluisse enothemi δίκονιξουλης in rotum instituere, cui persuasurum sese speraret, ut in suas transiret partes Admiranda profecto sagacitas erat Zenothemidis, qua auguraretur id fore, quod frustra adhuc eum conatum esse ex eo adparet, quod rotus frumentum uindicat. Admirabile etiam Demonis ingenium qui quamuis sincere ut Ρhilippius ipse putat si , ad Syracusanos magistrat irotus pronoearet idem quod genothemis de moti psrfidia praesagiret itaque id ipsum faceret, quod Zenothemis fieri uellet. ' Hanc uero explicandi rationem artificiosiorem esse censeo: multo sane simplicior de Uriosi sententia ε', idcirco maluisse Zeno-tfiemin cum Demons lite agor quam cum roto, quod ille esset pecuniosior.

enothemis igitur de possessione menti a Demone siectus actionem ei intendit mercatoriam δίκην εμπορικὴν); quam διάην ἐξουλης fuisse saetionem unde ui recte statuero uidetur hilippius 'i. Et actioni Demon exceptionem παραγραφὴν 0pposuit hanc de qua agimus orationem habuit in iudicio Attendamus igitur quomodo rem suam instituerit. In libello enothemidis, qui laudatur, scriptum erat hoc: δανεῖσαι,

h. e. se φεστρατι ναυκληρα , τουτου δε απολομενου is τε πελαροι μιῆς Demonem eiusque socios , ναυλον σφετερίσασθαι. clam cum in ceteris

' prorsus item inepte additum est 20 προειδώς θ' απαντα ἐφαίνετο ὀ 'ἐστρατος ἐκακουργει. - Errauit etiam in eo Philippius quod dixit p. 82, not. 9 διαμαρτυρεσθαι nocem g 8 eo sensu, quo deberet hoc loco accipi: eontestari ut educerent non nisi apud recentiores scriptores adhiberi. adem enim notion imperandi inuenitur etiam in oratione in Apaturium Dom. r. 33 si 20, διαμαρτυρομένου του ἀνθρώπου ἐναντίον μαρτυρα ν μὴ ἀποφαίνεσθαι καθ' υτου αν- των -διαιτητων. ' p. 586. M' Philippius p. 585 . undi de That mare die Emission durin Demon nichi egreissich, en dieser an Protus inmissum Sehuldnor gehab hfitto Dam aberrae letatem Charaliter star verdacttigi Wies, iat in neue Moment, elehes Demons Schriue besttam haben mag. ' De fenore nautico . 0 quem loeum Phil laudauit ' p. 584.

18쪽

i5 omnibus locis quotquot inueniuntur siue in soluta oratione siue apud poetas ναυλον vox significaret pretium uehendi fuerunt etiam qui hic quoque hanc significationem statuerent; alii uero duas has notiones Ladun undarachte coniunctas esse putabant Philippius contra recto cum oecisio de mercibus uel oneribus nauis solis cogitandum esse dixit, cum per totam orationem non nisi de frument ageretur. Quodsi sibi constitit orator, ναυλον voci talem inesse significationem uoluit, qualis nusquam alibi quantum equidem uideo deprehenditur. 'ieum autem multa essent excepti0nis genera, hoc sibi elegit Demon ut formam actionis illegitimam esse diceret: non pertinere hane litem ad actiones mercatorias Nec enim negotium nec Ingrapham sibi fuisse ullam cum Zenothemide legem uero iubere actiones mercatorias non dari nisi de pactis conuentis syngraphisque quae pertinerent ad merces Athenis et Athenas uehendas Schaesero Demonem reprehendenti' ' quod subdola et sophistica argumentatione usus esset, oblocutus ostihilippius q/ cui ita equidem adsentior ut dicam etiam alios ora tores similem in modum formula illa: αν τις παρα ταυτα δικάζηται μὴ εἶναι εἰσαγωγιμον usas esse ad exceptionem instituendam quamquam puto uerba illa quae in lege ipsa insuisse censeo tum cum scripta sunt aliter esse intellecta. Sed de hac ego alias exponere in animo habeo quamuis igitur in hoc argumentandi prooemio, quod est de exceptione ipsa, mea quidem sententia nihil sit quod abhorreat ab oratorum consuetudine, in narratione et argumentatione de re ipsa, quam Demo addit ut quasi ευθυδικίαν praeuertat, multa esse incredibilia et supra demonstraui et infra exponam. Mirum in modum media in re ipsius tractatione recurrit exceptionis mentio, cuius causam idoneam in prooemio orator iam attulerat. Dido de si 1 - 23. Non in eo offendo, quod argumentationis loco uerbis ludit orator cum dieita 23:

19쪽

μὴ καταπλεῖν - ουτος δωρ ἔπραττεν h. e. frumentum) τι- εἰσαγώγιμα τουτερ ' φίσασθαι, ubi quaeritur utriun actio mercatoria εἰσαγώγιμος sit necne. Haud enim ignoro id genus multa in orationibus quibusdam inueniri. Quis autem credat Demonem post illum uerborum lusum statim excoptionem suam et legis uerba recitari a scriba iussisse quod cum in media D aptum fuerit, si factum esset, hoc loco absurdum est, cum manifestum sit nihil loci illius de mercibus εἰσαγωγίμοις aut exceptionis libellum aut legem ipsam continere potuisse. Item inepta est quae sequitur in stra formula transitus: τι ψεν τοί ν κ των νόμων παρεγραψαμην μὴ εἰσαγωγιμον εἶναι την δίκαρο, ἱκανῶς οἶμαι δεδεῖχθαι quae siue spectat ad g 23 sius e totam narrationsmet tractationem rei ipsius inde a go usque ad 23, aeque absurda est: adeo sarciendi causa uidetur addita esse cogitationum lacunas. Quoniam hoc loco attigimus ea argumenta, quae Graeci πωτεις τέτνους adpellant, ad alia id genus transeamus. Duobus locis testes citantur. In posteriori 19 tria sstari iubentur aenothemi non a quoquam alio se possessione umenti deici sivisse nisi a Demon ipso prouocationem ad Syracusanos magistratus accipere noluisse, in naue fecisse uel deposuisse syngrapham. Quorum de duobus prioribus cum possit ab eis testimonium dari, qui rixae post aduentum de frumento obortae interfuerant, hoc quod ultimo loco ponitur et per se est obscurum de quo iam supra diximus '' et hoc loco alienum et ad alios pertino testes Grauioribus etiam difficultatibus prior locus de testibus laborat g 133 Demon posteaquam narrauit quae Syracusis, quae in itinere maritimo, quae in ephallenia gesta essent, quae machinatus esset Aristophon, paullisper subsistit ut testes harum rerum produceret Quid autem re uera ustati sint ex incredibili multitudine rerum quae in unum conlatae sunt, id ne indicatur quidem nec magis manifestum fit quinam fuerint testes. Iic prorsus ignoratur qui testari potuerit mutuationes quae facta essent inter 83racusanos et Hegestratum et Zenothemin Quas in naue accidissent, de eis testimonium diei poterat a setoribus de roto ipso autem, quem iure expectes, cogitare uetamur g 28 uerbis hisce: αλ ἐκποδ- ἐστιν ανθρωπος δια γε μας' νατα μαρτυριας τας μετέρας λιπy. Quodsi ita est, cur non dicit Demon quemnam alium τῶν συμπλεοντων testem adhibuerit Grauius usr illud quod in

principio posui nunquam contendo in uera oratione tantam diuersissimarum rerum sarraginem in unum testimonium coniungi.

20쪽

omisit. De eodem frumento si oratori credendum non minus quattuor extabant syngraphae prima eaque sola uera inter rotum et Demonem, fictas inter Zenothemin et Syracusanos, inter Hegestratum et alios Syracusanos, inter Hegestratum et Zenothemin quibus accedere denique uidetur quinta quam ementitus est genothemis inter se et assilienses feneratores extare. Quae syngraphae cum apud trapegitam aliquem deponi solerent, cur non suam quae sola uera erat ab homine illo, cuius custodiae commiserat, petivit Demon, ut pro testimonio uteretur cur non eam in qua totius litis cardo uerteretur recitari iussit a scriba, id quod fiebat in omnibus huius generis actionibus Sineas uel fraude amissa fuisset, indicari id in oratione ipsa obebat. 8uspitionem igitur mouet oratoris silentium de ipso eo testimonio quod grauissimum

fuerit necesse est. X.

Demon Zenothemide hortante, qui se ab alio deici non sineret, frumento potitus erat pignus pro pecunia, quam mutuam dederat, acceperat a debitore β' Νum igitur rotus, qui debito solutus erat, etiam liber euasit, quod iure expectau0ris, litium et actionum periculo Nihil minus. Non solum lis ei intenditur a Zenothemide, sed etiam controuersia ei oritur cum Demone. tenim annona laxata grauiter ferebant Demon eiusque socii iacturam, quae postquam frumentum pro pecunia acceperunt sibi immineret. In motum huius rei eulpam conserre et ei conuitia sacere nec aequum erat et stultum cum praesertim ius hominis testimoni in lite utendum esset. Sed a Demonem tam incaute egisse. Quid auram de roto ipso oratori Dicit eum postquam Athenas uenisset ως δε δευρο ηκοντος αυτου καὶ περὶ ταυτα πραγματευομένου ἐπανῆκεν ὁ σῖτος, αλλην ευθέως ἔλαβε γνώμην με cum antea Demoni fidem seruasset, subito sententiam mutasse ita ut iacturam ex frumento imminentem, quod interim uilius factum erat, mallet in Demonem transferre. Quicunque autem narrationem 4 14 usque ad 20 perlegerit, is perspiciet oratorem sibi non constare. Ibi enim narratur motus summa ui Zenothemidi restitisse suum

esse diesns frumentum quid quod etiam pollicetur se Iracusas profecturum 3M igitur roti machinis sed enothemidis obstinatione ac perseuerantia id

SEARCH

MENU NAVIGATION