Caroli Ludovici Struve ... Opuscula selecta

311쪽

te lese man γεγονει.

Faucis 18, 23.

17 11. προς αγαθου εἶναι συμβόλου. an dies ovie

helasen, ais γαθον εἶναι συμβολον oder Wiemajus es liber-selgi, ut fausta signa dant Ich Vermuthe παντος αγαθου L- συριβολον.

312쪽

gendum est περσίζων, coli. Sexti Disput antiscept in Fabrie Bibl. Graec Tom. XII pag. 32. - τις ευμ γενομενον σι δίον ἐς Πέρσας αποπέει φαι καὶ τηνεὶ τραφοι κωφον Ἐλλαδος psi 'νας περσίζοι κα καὶ αἴ τις τηνοθεν τῆδε κομίζοι, ἐλλανίζοι o. XII. l. scribe: καὶ εἶκε τοι ἐπιταγμασιν, ἀλγουσα μως, ως ου παρθενικα αλλ' ἔταιρικα πραττειν ἐβιαζετο. Vulgo ου posio ιοος deest. Abidem ἡ δε α κουσα καὶ ποτνιωμένη καὶ axρv ουσα ἐπὶ πολλοῖς ἐβιασθη την ἐκ βασιλέως στολην ἐνδυναι Vulg0 ἀκουσασα. - . 10. Αἰγινηὶ ταί ποτε ἐδυνθαμαν τα μέγιστα ντοῖς Ελλησιν ευφορίαν τινα προς οδων καὶ ευκαιρίαν λαχοντες Scripsi προςοδων pro χρονων. - . 25. in Verbis να - μεμνη σωμαι conflata scriptura est sex μνησωμαι et μεμνῶμαι μέμνη μαι Il. Μυρεο γαρ οἶνον μιγνυντες -τως ἔπινον, g

313쪽

AELIANUS. 243vπερηναγκάζοντο τὴν τοιαυτην κρασιπι καὶ ἐκαλεῖτο ὁ οἶνος μυήρινίτης. ira sunt, quae interpres habet: e supra q-m

satis esset, aut necessitas postularet, hac mist me urebantur. ego:

v τερηγκαλίζοντο, quod in Aeliano, Romano, pro perquamu de ri, probare, facile feram. - . 40. corrige ἔπιεν ουντον-- ψεις, καὶ υεπλην - δοντα ἀνομασεν, ubi Vulgo, nata confusione, ἐνόροσεν. m. . in scribo: Μιτυληναῖος νηρ Μακαρευς νομα, si v του Λιονυσου, σα μὲν ουτως ἰδεῖν, πραος ἐν καὶ ἐπιειμκης, νοσιωτατος δὲ ανθρωπαδν τα μάλιστα Legebatur ἔτος

ἰδεῖν. - . 24. υκουργος ὁ τωρ ἔγραψε μη ἐλαυνειν τα γυναῖκας ἐν τοῖς μυστηρίοις ἐπὶ ζευγῶν, τὴ δρώσι -- ἐπηρτῆσθαι ζημίαν, ῆν γε ετο ὁ τάξας ἀποχρωσαν. Deest vulgo articulus anto τάξας. - . 25. ἐλέγχω δε την ἀμουσίαν αυτων Πίνδαρος συν ἐκάλει την Κορινναν. Vulgo male coaluit συνεκάλει. - . 39. μιάλτης, στρατηγου ονειδίσαντος αυτῶ την πενίαν. Vulgo τινὰ πενίαν. - . 42 ώς πολαβὼν την μι-ταρχίαν τέσσαρας μῆνας πέρα του νόμου pro παρα τον νόμον.

Hist. Arc. p. 7. d. Alem. Verbum ξυμ εοω, ex solo mavorino arachnoidero in exico allatum, restituendum videtur huic seriptori in verbis: απερ ἐπεὶ o Βελισσάριος ἐγνω ξυ- θυμιωθεὶς περ πως, ως παρα του Φαγλου ποδας ἐπὶ στομα πί-ει, ubi divisim nunc seribitur οξ θυμωθείς Tum ως post - φυως delendum esse, ex cujus postrema syllaba male repetitum est, jam Memannus annotavit. Eadem pagina pro ουδε μὴν ουδὲ του των -τ- όνησαι simili modo conjungendae sunt bina voces atque scribendum τουτων. Tum prο - ἐμοὶ δὲ, καίπερ οντι πατρωε τραφεὶς τήν τε ηλικίαν τηλικουτος δε η, i. σον εἶναι ἀμυνειν ἀδικουμέν' - ἐς τα μαλιστα lege - καίπερ οντι πάτρω. Obiter moneo Schnoiderum . V. πάτρως helo-roclisin hujus vocabuli non tetigisse. τραφεὶς mire τε resertur hoc ad sequentia ἔς τε πάτων ἀξίωμα ηκεις Σὴλικίαν τηλικουτος ἡ δη I, A κ. . . - . 52. σοι μὲν ουν ἔν τε Καμσαρεια τη ἐμὴ καὶ ταῖς αλλαις πολεσιν κου παρα ναυλον ηγησάμνοι κακοπάθειάν τινα πὲρ ἀνοχpτου φέρεσθαι δόγματος. Sic

314쪽

244 PROCOPIUS. quidem editi. Sed vel ipse accentus monstrat παρα ναυλον Odicem dedisse. Dicitur vero παρὰ φαυλον νγεωθαι ut παρ --δὲν πεχθαι apud Demosth de Coron. c. 2. παρ' ουδὲν τίθει σθαι laton. haedr. o. 69. Aristaenet Epist. I. 24. et alia. ΡΜ 53. pro καὶ λέγονται μυρμιδες νθρωτο, δέκα ἐν τῶ τονωτουτο απολωλέναι lego ἐν τῶ πολέμω τουτω - ag. 4. του

δὲ - κρυβδην ἐξεταζομένου καὶ λαθραιοτητι, περ εἰώθει, αλλἐν δημοσίφ. Ubi cur Alemannus λαθραίαος, ῶς περ scribi jubeat, causam nullam video. Dativus saepius sic adverbii vices explet, ut taeti, σπουδῆ ἐπιμελεία etc. - ag. 6. Justinianus περ τις ποταμο αέ-αος ἐς ημέραν ἐχαστην ἐκδυλυμενος κατελ in ζετο τοὐς υπηκοους. Quod Suidas transtulit in suum 1exico A. v. αμαος, ultimis sic mutatis ἔκαστν ἐδήλου τε καὶ ληκετο τους ωπη-ους Sed Suidam memoriter Procopium citasse notavit jam Alemannus ad calcem editionis, ubi fragmenta νεκδοτων μορeopii ex Suida collegit; misit tamen, quae sub Voce αρσως leguntur, repetita illa s. V. ἐκτοπως Adscribam haec, ut pateat, quantum auctoritatis Suidae in rocopio tribuendum sit. ἐκτο-πως. μεγαλως, πρεπως, παρηλλαγμένως, φορήτως αρκος φιλειν--ρ-ον ἐκτοπως ἡνι- στερον ἐρασθεῖσα αυτου ἐν παραβυστω. Haec interpretes Suidae sic ceperunt, quasi cohaererent. Sed Scagon illo abrii esse videtur, tum Procopii Verba asseruntur pag. 3. quod quo modo ad moneo pertineat, ex ipso opere statim apparebit: εω στερον αυτου ἐρασθεῖσα ἐκτοπως ἐν τε διάπλον τουτω, καὶ κατακορὴς γεγο ια τω παθει, πεσείσατο μὲν θείων τε καὶ ανθρωπιν- πραγμάτων δέος τε καὶ αἰδο ξυμπασαπι ἐμίγ-το δὲ πιτωτα μὲν πρωτα ἐν παραβυστω. Vides igitur Suidam, vel qui glos

fas rocopii adjecit, prima tantum et postrema Verba exscripsisse, reliqua alio forsan tempore expleturus, quod cum postea neglexisset, unde haec Verba hausta sint, recentiores editores latuit. - ag. 1. ων et τε ονοματι οἱ ἐπὶ της αρχῆς τεταγμένοι ἀδεέστερον ἀεὶ ταις ἐς τους κατηκόους ληιστίαις ἐχροωτο. Fortasse scribendum ληῖστείαις formam non diductam lexica noverunt. - ag. 3. ἀράς τε πάσας ἐπέβαλεν, σαι προς των -

λαιοτατων ωνομασμέναι εἰσίν bene me emendasse redo, νενομισμέναι εἰσίν. adem pagina in verbis: στερων δὲ καὶ ἄλλο τι ἐπετεχνήσατο, ἀκοῆς κρεῖσσον Τῶν ἄρχῶν δ ερ ἀξιπιο τας ἐν τε Βυζαντίω καὶ πολεσι ταῖς ἄλλαις ετ εἶναι, ουκέτι απεμ

315쪽

HELIODORU 8. 245πouιν ἔγνω, περ τό προτερα ρο--ους δὲ διερευνώμενος ἐχειροτονει, ταξας αυτοις, τι διαμισθαρνουντας αποφέρειν αυτωτοῦ tωρία πάντα corrigit Alemannus , Ἀχὶ μισθαρνουντας, eriitque: Verum quosdam eis prRefecit conductitios, pacta mercede, qui omnes ad eum locorum prοVentus conveherent. Νε-

qne tamen sic quidquam expeditum Video. - ag. 6. υτοις τε καὶ Ααγις καὶ Ῥωμαίοις διαφθείρεσθαι μέχρι δευρο ξυμβαίνει. Lege υνται τε καὶ etc. ut p. 94. υννοί τε καὶ κλαβηνοὶ καὶ Ανται. adem macula eluenda es p. 48. καὶ Σαρακηνων καὶ κλαβαν/ων καὶ αυτῶν και τῶν αλλων βαρβαρων Lege καὶ Ἀντων καὶ τ α β - ag 105 tu Verbis: τι μέντοι καὶ αλ- λαις ζημιων ἰδέαις πολλαῖς τους στρατιώτας ἐπέκναιον legendum

est απέκναιον Eadem pagina pro πω δη μη ταυτα καὶ αυτοὶ πείσωνται ob notam causam lege πείσονται. - ag. 115. ἁ δὲ τους τε προς αιτητας καὶ γελαίου ανθρώπους καὶ πτω- νος τε καὶ λώβη παση ἐχομένους εἰργασαπο απι- ερουμεν. um προς σίτας fuerit, decernere non audeo, cum per o nato-giae convenientior sit προςαιτ ττής. Sed usus stabilivit μεταλης,πρκαιτης, ἐπαίτης, ad quorum normam nulla tamen alia efficta videntur.

M HELIODORUS. Aethiopp. lib. II. . . p. l. πῶς Σὶν εἰκος . . . την ἐκ μέσης τῆς Ελλαδος ἐπ ἐσχατοι γῆς Αἰγυπτου καθαπερ ἐκ μηχανῆς αναπεμφθῆναι nullo modo τήν stare potest. Lege αυτήν Vel τηνδε - . . p. 63. υτα μεν et κακίστη Θισβη καὶ .dL-ς π φεσι νυνὶ ταῖς ἐμαῖς ποσχουσα των Ἀθηpνω ἐξειλευσε. καὶ ταυτα μονον ἔχω γιγνώσκειν, Ἀντικλέους τινος κατα την --γιναν ἐξαγγείλαντος, ω καὶ δευτερον εἰς την Αἰγυπτον σ-έπλευσα. Legendum ἡ μας pro καὶ δμας, et tum δευρο pro δελερον Λευτερον et δευρο otiam alibi confusa, L Sluit Lecti. docid pag. 186. - Εοd. cap. p. 64. θεου τινος α ισως δεη- σει φραζοντος Lege δεησοι futuri enim optativus praeferendus Videtur optativo oristi δεήσειε qui non majori mutatione restitui posset Ceterum non propterea indicativum suturi mu-

316쪽

246 HELIODORUS. tandum pronunciamus, quod negemus, cum indicatis, futuri

conjunctum reperiri, innumera enim hujus constructionis exempla afferre possumus, sed quod ab hoc sis poetarum usu sive seriorum, qui soluta ratione scripserunt, labe prorsus immunis est Heliodorus. - . 13. pag. 69. αδικεῖν τε υδέν quod Coram suspicatus est in not. T. 2 pag. 69. mihi quoque, antequam ejus notas inspexeram, in mentem Venit. - . 20. p. 78. ου γὰρ ανίη τῆ γνώμης - εἰς αυτον --ον so ανελοντα τὴν Θίσβην καὶ πως ν is ποτε διαχρησαιτο ἐνενοει . . i. Locum corruptum esse, sensit quoque ornos T. I. pag. 80.

Dativum enim nullo modo hic ferri posse; adde ipsum pronomen I non magis, quoniam non ad Thermuthim sed ad nemonem refertur cf. Buum. r. r. g. 114, 3. Ot. Corayus itaque aut χ delendum suadet, aut scribendum πανς αν av- τον ποτε διαχρήσαιτο, aut denique πως αν, εἴ ποτ' ἔλθοι, μι- χρήσαιτο Mihi lenius videbatur scribere καὶ ο πως καὶ ο ποτε διαχρήσαιτο Particula iν enim hic carere possumus. c. l. p. 31 ξω ο δέ σε - ἐν ἐμαυτου, ἀλλ' ἐπιανδρος παθου, καμὲ ς λέτην ποδεξαμένου, παρ' ω γνώση τε ταμ βουλομνος, αναθήσι δ' ἐν μέρει καὶ τα κατα σεαυτόν. Tentavi αναριθμηση pro αναθήση, quod nullo modo sincerum Videtur. - . 23. p. 4. μισθος δέ μοι τίς ἔσται ἔφη το μὲν παρον, et δ' ς ευχαριστῶ ξενίων δε Ιμαι το καλλιστον ανδρὶ νουν ἔχοντι, καὶ οἶδα πολλοος

ως θησαυρον τη et χῆ παραθεμένους το δωρον Lego: ξεὐίων δεοIμαι τουτο καλλιστον. - c. 24. p. 87. ου πολλοις δε στερον ἔτεσιν υρανία φωστηρων εἱμαρμένη περίοδος τρέπει τα καθ' ημας. Lege ουραν ονων φωστηρων. - c. 28. p. 92. τέλος δέ πω

καὶ περὶ του μίλου καὶ τινες μὲν αυτ πηγαὶ, τὰ δε ἡ πορσ

τους αλλους ποταμους ἰδιαζουσα φυσις κ. . 1 Concinnitas ratio

nis postulare Videtur τίνες μεν αυτε αἱ πηγαί sic. - Statim pag. sequentis ἐμου δε απερ ἐγίγνωσκον εἰποντος, - οσα πέτου ποταμου του βίβλοις εραις αναγεγραμμένα μνοις τοῖς προ φητικοῖς καὶ γιγνώσκειν καὶ αναγιγνώσκειν ἔξεστι, si διελθοντος ως τας μὲν ἄρχας ἐκ τῶν ἄκρων της Αἰθιοπίας, ἐσχιν των δὲ τῆς Λιβυης λαμβανε κ. . λ Scribo και deleto et inter punctione aliter disposita: καὶ αναγιγνωσκειν ἔξεστι διει

θοντος, αδ τας μεν . . . - Eadem pagina pro θίγειν seri bendum θιγεῖν, ut antea πιεῖν erat. - c. 31. p. 98. ων μου

στης εἶναι χρονοις ολίγον προμεν ηξίωμαι. Etiam mihi ολι ρες

317쪽

HELIODORUS. 247 in mentem Venit, neque assentiri possum Coray T. 2 pag. 103. vulgatam defendenti. - Ιbid. p. 99. ἐπεὶ δὲ του χρονου προιον- τος ἡ τῆς κορη ακμὴ καὶ μείζονος ἄρας ἐφανταζετο του ἰωθοτος, to καλλος δ' -δ' αὐ- γην κρο-ομενον ἔλαθεν, αλλα μοι δο-

κει, κἄν ἐκειθεν διεκλαμ hcit ι, . . . Deberet esse διαμλαμηνε optativus stare nequit. Sed oratione paulum confusa διεκλαμ ναι videtur esse infinitiVus, ad δοκε relatus, ut comma

post δοκε delendum sit. - . 33 p. 02. πεισον ἡ λογοις ἡ ἐργοις γνωρίσαι ν ἐαυτῆς φυσιν, καὶ τι γυνὴ γέγονεν εἰδέναι. -- λομένω δέ σοι το πραγμα αδιον ουτ γαρ απρο ιικτος ἐκείνη πρὸς

τους λογους των ανδρῶν, αλλα το πλεῖστον τουτοις συνομιλος ἐπαρθενευθη. Nimis hoc absonum, quam pro Heliodori ingenio; lego ἐπαιδευθη. Lib. m. c. l. in υπολαβων ο νήμων. Deest 'χη, quod necessario addendum est. - Ibid. ἐπὶ τα καιριωτερα σε se αφηγήσεως καὶ ων ἐπεζη τεις ἐξ αρχῆς συνελαυνων. ego σοὶ pro σε ιecum festinans; nam ut nunc locus scribitur, compositi Verbi quao sit vis, nescio. Ibid. ἐπηκολουθε τουτοις αλλιον ἱερείων διαφορον πλῆθος λαμ- ζωοον γενους ἐδία καὶ εἰς κοσμον αγομενου, αυλου καὶ συριγγος τελέστικον τι μέλος καὶ καταγγελτικον τῆς θυσίας παρχον των Pro ultima voce libentius legam πηχουν - των. - . . p. 110. prο ς ε τον νουν malim μοδ δε τον νουν. - . . p. 13. την δε απο κορυφῆς καὶ του μετώπου δάφνης καλοὶ κλῶνες ἔστεφον. Sic orayus antea erat καὶ πομετωπου. Utrum rRepositi repetatur, necne, perparum interest verum articulum intrusum nolim. - . . p. 119. ο περι-

ναχωμένος ἡμῖν ουτος η δι' οφθαλμῶν τε καὶ ινῶν καὶ σθματος καὶ τῶν αλλων πορων εἰς τα βαθη διῶκνουμενος καὶ των ε ξωθεν ποιοτήτων συνεις φερομενος, οἷος αν ε ρευσ'st, τοιουτοκα τοι δεξαμένοις παθος ἐγκατέσπειρεν inror neminem Offensum esse interpretati Latina in editione Commetini una secum seriores qualitates, quibus imbum est, inferens. Sed ut concedamus, συνειςφερομενος medii significationem habere, quod nullo

exemplo nunc munire possumuS, seret saltem τας me πτας Sed lege συνεις φερομένα3ν. Statim οStea pro ποταν δοι repone ποτα ιδ p. Ita enim hujus scriptoris usus postulat, qui praeterquam in hoc loco nunquam ταν Seu ποταν cum optatiVoconjungit. f. p. 27 38. 3. 4. 145. 165 175 285. bis. 302.342 368 393 Atqui eum idom ἐάν semper conjunctiV jungat,

318쪽

248 HELIODORUS.

cf. p. 43. bis. 48. 234. 265 280 281. 3 18 384 385. bis

407 443. quin lib. . c. l. p. 379. pro κῶ ν αυτος μὴ o ιο- λογαμεμις restitui debeat κῶν εἰ αυτος κ τ λ. noli dubitare. Neque aliter se habet cum ἐπὰν μιιτο, quod lib. l. c. 5. . . legitur, ubi vel ipsa sententia ἐπεὶ γένοιτο postulat. Ἐσων praeterea in Heliodoro, quod memini, non occurrit ἐπειδαν bis p. 270.

et 370. ubi nunc recte utroque loco conjunctio legitur ex Corvi mendatione, cum antea priori loco optativus, altero Ioeo indicativus se intulissent. - . . p. 20. - θεώμενος lege θεώμενον. Similiter antea pro φθονουν codices nonnulli φθυνῶν praebent. - . 10 p. 122 ταλλα οἷς το πολυτελὲς των ἐδεσματων ό Θεαγένης διητησεν. Ultima VOX corrupta est, non propter ipsam Verbi formam, nam quamVis duplex augmentum ἐδι ντημεν plerumque praelatum est, non tamen altera forma neglecta est; δινωα Lucian dialog deor marin 14, 2 Mox.

c. 36. sed quod prorsus aliam Vocem requiro, quae fere respondeat Latino distinguere. - . l. p. 23. Me τον -- ρικλέα καθεωρακοτα δή το ανώμαλον, τ λ. Sic Coram emendavit pro vulgato καθεωρακοτα αλλ' η το νώμαλον, quod sane, quo se tueatur, non habet. Praestat forsan καθεωρακοτα αυ-

του το νώμαλον. bid. p. 124. τί αρα βουλοιτο ανιχροευων Θ-bet esse τί αρα β α. - . 12. p. 25. αλλ' ἡ καὶ αυτος ἔοικα.

Si Coraos vulgo αλλ' ἡ καὶ αυτος ἔοικα. Sed lege sine dubio αλ , ἔφη, καὶ αυτος ουικα. am nemon jam loqui incipit. - . 14. p. 27 των δὲ ἐγνωκοτων το περι το σωμα παθος εἰς νομα κρατησαν τεχον. Ultimum Verbum in hac sententia non ferendum duco: Fuit, ni fallor, παρατρε φαντων cf. Appiani locum a Schneidor in exic citatum. - . 16 p. 129.

ἐπεγδαῖς ἐπανέχουσα. Fuit sertasse ἐπιχαίνουσα. Lib. IV. . . p. 137. καὶ την πανοπλίαν ἐνδυς ἐφειστήκειτ βαλβίδι, το δρομον ασθμαίνων καὶ το παρα τῆς σαλπιγγος ἐν-

ωσιμον κων καὶ μογις αναμένων Theagenes tuba signum Vix quidem exspectare potuit, sed nullo modo invitus Lege ακην. - 4. p. 138. ἐπει δη μέσον si νυ ετ το σταδιον Lege ἡ νυστο. Ibid. p. 139. ου μονον αρουσματωπιακορεστος αρα ησθα, ο Κνημων, αλλα καὶ πνον δυςαλαπος ηδη γουν υκ λιγης - ρας τῆς νυκτος παραγχηκυίας, αντέχεις ἐγρηγοριος, καὶ την διαπη-

σιν μηκυνομένην ου αποκναίεις Verba postrema sincera osse

non osse Vidit quoque Corvus, qui ita locum refinxit: -αὶ

319쪽

HELIODORU s. 249 προς τὴν διηγαμιν μηκυνομένην - αποκναίη Μihi simplicissimis Videtur, αποκναοις si mutetur in αποκνεῖς. - . 18. p. 165. σῶζε τυχης λομον αγώγιμα σώματα, καὶ σωφρονουντος εροπος αἰχμαλ-α φυγάδας αυθαιρετους μὲν, αλλ' υθυμους καὶ πασαν εἰς σὲ προςδοκίαν σαπηρίας ναήῆίψαντας Aut fallor, aut fuit sive αναρτησαντας siV ανα φαντας. - . 20. p. 169. io νυν μὲν καὶ - της ἐκ-λροίας ἐξιοντων ἐλπὶς καταληφθφαι τους πολεμίους. Exspectes αδ νυν μὲν αυτίκα απο τῆς ἐκκλ. Lib. V. . . p. 175. καὶ δι ἡ αἰτίαν ἔτεος ἐκτοπως αλυοι, σχεδον τι των μεμηνοτανν ου αποδέων. i fallor, Heliodorus scripsit σταδων. am απαδειν tum sine regimine ponitur et significat eum, cui non conVenit cum aliquo, ut Lucian de merced cond. c. 10. . . . 306. καὶ χρώματα αἱρεισθαι χρη, ο ῖν ἐκεῖνος etiδηται, ω μη παδης μηδὲ προςκροτης βλεπομενος ubi στάδης excusum, ut fere cogitare possis de ἀφάδης coli. Odyss. 16 387. Herodot. 2, 29. Soph. Antig. 50 a. Lucian.

Magin. . . . Π. p. 6. ἐθέλω γαρ εἰδέναι, ο,τι καὶ χρήσεται-ταῖς η πως ἐκ τοσουτων εἰκόνων μίαν τινά συνθεὶς - ἀπή-δουσαν ἀπεργάσεται. d. Fugitiv. c. 10. T. I. p. 502. μεθ' - το σοφιστων φυλον - οἶδ οπως μοι παρενεφυετο οὐτε ζηλουν ταμα ἐς βάθος, in κομιδῆ πῆδον male απάων editum tum Vero secundum casum sibi junctum habet, Clement Aleia xandr. Ohori. ad Gent. p. 78. δὲ 'Oλυμπιος μων, εἰκονος μκων, πολυ τι τῆς ἀλ-είας ἀπόδων, ἔργον ἐστὶ κωφον χειρων Ἀττικων. Etiam praepositionem ἀπο non respuit, laton Hipp. maj. c. 28 p. 153. υτως ἀμουσως πολυ απῆσας ἀ- του ἐρωτηματος ' Sed redeamus ad Heliodorum. In eodem capite p. 176. μιαιφόνον ομην θάνατον ἐλπισθέντα διωδεδρακέναι,. Fuit sortasso ἀνελπίστως ἔνθα διαδεδρακέναι - agina sequonte pro ποῖ ποτε αρα τυγχάνεις scribe αρα. - . . p. 181. et χαρίκλεια - το δὲ τοξον καὶ την φαρέτραν θεαγένει φέρειν ἐγχειρίσασα,

φορτον ηδαστον, ἐκείνου καὶ θεου του κρατουντος πλον οἰκειοτα- τον Scribo φορτον ηδμστον ἐκεινον. - . . p. 83. τινος γαρ

καλους καὶ βάρβαροι χειρες, ῶς ἔοικε, δυς- νται, καὶ προς την ἐρασμιον θέαν καὶ προς φιλος φθαλμος ἡμερομαι. Legendum est προς φυλος, perestrinus, inciderant enim Graeci in hostes Aegyptiacos. Vox haec ἀπρος υλος legitur quoque lib. 4,

c. 8 p. 149. - . . p. 184. συνυφαινε τὸν σκοπον mirum

loquendi genus P exspectem συροφαινε τον χολον. ut Iliad.

320쪽

250 ELIODORUS. 6. 187 9, 3. - c. 13. p. 190 τουτω γαρ ηγε την θυσιαν Ναυσικλῆς - αγοραίω τε καὶ ἐμπορικεν διαφεροντα ς των - δω/θεων αυτον καθοσιουμνος. Lege θεω - . 4. p. 19l. τοιαυτημεν καὶ πασα ἐξ ειδῶν τε μι Λωιοπι- αμεθυσος ἡ Ῥε τοτε τω Ναυσικλεῖ προςεκομιιεν ο Καλασιρις, μακρω καὶ ταυτας πλεονεκτει γραφῆ γαρ ἔξεστο καὶ εἰς μίμημα -ον ἐκοιλαίνετο. Lege τοιουτη μεν η πασα et in tam κεκοίλαντο. - c. 15. p. 193 ταυτα ς λαὸν ἐποίησεν, ἐπὶ τὴν ευωχίαν αυτον τε καὶ τους αλλους ἐπετρεπεν. alii codices addunt post ἐποίησεν vocem aut ἐπιέναι aut ἰέναι. Ornyi interpretati minime placet. Lego A εἰπὼν ἐπηει. - c. 8. p. 198. καμὶ γάρ παῖδές εἰσιν

δυο συσσιτ ντες, οἱ προγενέστεροι δε γημαντε οι κου αρχουσι, fugitivam Vocem aestitu Ῥικοὶ ἰδίου αρχουσι. - c. 9. p. 199. πέπαυσο τουτων, ἔλεγεν, - πατερ ' την μεν γὰρ προῖκα απέχειν ir σομαι πολλα ταλαντα καὶ πλουτον Ἀλον την κο .

Verba Vix sana sunt, prae reliquis απέχειν quid significet, ne scio. Sententia plana est Ῥuella ipsi mihi loco dotis multorum talentorum erit. Sic quoque . 20. p. 200. ἡκω σοι φρασαν ἐγειρομενον τι πραγμα, ανιαρον μὲν, αλλ' ἐμέ τε σι-ῆσαι θέμιτον - σοι τε γνωνα πάντως αναγκαιον, quid do Oee ἐγειρομενον statuam, nescio. - ia eodem capito p. 201. ροδα ουν, νυλάττου καὶ λογίζου, τί ἄν ποιοίης edidit Corvus pro soloec τί ἄν ποι. sed praestat, ni fallor, , τ ῶν ποιης, quidquid agis, prudenter agas. - . 24. p. 207. ως ἐν τι μέλλειν καὶ ἄκοντας αυτους προλαβων ἔστησεν ὁ πολεμος. Fortasse ἔφθασεν ο πολεμος. - c. 28 p. 13. πως - μη αυτος τε ἀ- ος στυγνοτερον συμποσιάζοις, α τε παις δια σου μαθουα evrω χαίρουσα το ἐσομενον. Lege συμποσιάζsὶς. - . l. p. 17. δε μηδὲν μελλησας - ἀνίσταται. iege ουδεν μελλήσας. Ἀρ- gationum confusio quanta etiamnum sit in optimis ditionibus, mirum est. Pag. 218 pro στερηθήσεται ex solemni Helio dori usu lego στερησεται. Lib. VI. . . p. 241. εἰ μεν δὲ ἔφη, παῖς ἔστι σοι θυαμις, καὶ ἔστιν ο σος, ἀλλὰ μη τέρου και αλλος Legendum videtur καὶ ἔστιν ουτος vel etiam καὶ ἔστιν δε σος opponuntur enim tum σοί et τέρου, tum υτος sive δε et ἄλλος Si filium habes Thyamin, atque hi Thyamis ille s. rutis est, neque alius cujus dum lius e diuersus ab hoc. Alterutrum rescribi debere cer tum Videtur. - c. 15. p. 251. καὶ ἔτι λέγοντος ο νεκρος, οἷον