Octauii Ferrarii Mineruae clypeus siue proliteris et professoribus apologetica prolusio 31

21쪽

Quanquam si vetera repetamus , & In Romanam magnahinatitatem, cuius aemula Veneta resp. semper fuit, contemplatio nem verramus, longe maiora, atque uberiora stipendia Rhetoriribus constituta reperiemus. Vespasianus enim cetera Princeps

optimus, sed auaritiae sordibus infamis, qui praefandi humoris olens vehigal excogitauit ,primus, teste Suetonio, e fisco Phialosophis, ac Rhetoribus annua centena constituit, idest erudit i um consensu , bis mille, & quingentos Philippeos, siue num

mos qui hodie a Ducatu nomen acceperunt. Amplissimums ne, ut nunc mores sunt, honorarium, pro ratione autem illo rum temporum admodum tenue. Nam praeterquam quod Vetarium Flaccum Gramaticum, Augusti temporibus, tantundem

Iucratum esse, idem Suetonius tradit, & medicis ducena saltem sexagena, idest sex ducatorum millia, mercedem apud Princi pes fuisse, Plinius scriptum reliquit: Eumenius Rhetor, qui A gustoduni profitebatur, in Oratione pro instaurandis scholis, rescriptum Diocletiani, & Maximiani refert, quo in Reip. iuribus salarium accipere iubetur in sexcenis, quae est summa Phia lippeolum quindecim millium. Id incredibile visum est Alci 'io, & idco ita intelligi vult, ut non sexcena acceperit, sed i sexcenis. Idest huic Rhetori praestitum redditum, ac Renus, quod ex tali summa redigeretur , atque ita mille t tum , &octingentos Philippeos percepisse. Nimirum dura res, & noua Alciato videbatur, sicut nunc etiam plerisque videtur, plus Rhetori datum, quam centum It ris consulti retulissent. Nam de Iasone populari sito, ac prae ceptore ita praedicat: primum illum aureos millenos meruisset, . ac veluti Principalis ararij portas refregisse. Nec satis Alciatus

concoquere poterat, Iurisprudentiae summum aegre ad aureos millenos peruenisse, Rhetorem, vel ut isti aiunt, Grammaticum , xv millibus ditatum esse. Verum cum ille praecise dicat: sexcena sibi deferri, & cum antea magi ster sacra: memoriae ter. cena perciperet, ea sibi seminata citer cumque Daudita gen rositate,

22쪽

lastile .se illim summam impensurum esse ad scholas illas in isaurandas prosessius sit, eamque immanem restitutionis molem , appellet, non suisse minorem credibile est, quanta tanto operi

perficiendo satis esse posset. icquid sit, bis mille, de quingentos Philippeos Philosophis, ac Rhetoribus in Urbe ab illiaverati Princitae decretos, indubitatum est, cum in prouinciis decem drachmarum millia, idest millenos Philippeos, legiti

mum stipendium fuisse inter scriptores conueniat. Gaude igitur rerum publicarum Regina, religionis columen, Italiae salus, libertatis iam sola fides, & literarum spes unicata rgaude inquam hac immortali beneficentiae laude, cui compa. rari non potest alia. Nam sollicita haec erudiendae iuventutis, doctrinaeque & eloqueptiae propagandae, ipsius aeraris profusio.

ne, perpetua cura, ac veluti versa vice tributum subiectis a Principe depensumi illustratus studiorum honor, atque optimarum artium celebratio , non minus gloriae tibi addit, quam inter famulas gentes conseruata tandiu libertas: aequore toto praedones exacti: iminensa millia ferarum, atque immitium gentium, Italiam more procellae inundantium repressa: Thracia Luna sanguine suffusa Turcici arcus, pharetraeque calcatare in .secta victoriis maria, oriens triumphis, Occidensque lustratus. Vos autem Viri Clirissimi, quos felicitas temporum, & BG tuna Imperij vultu meliore respexit, quosque studiorum haec nutrix, verius dicam, parens indulgentissima, immortalitate caelestium munerum usque in inuidiam dignos iudicauit, in eius venerationem procumbite, docendi praemia in hac sede dicendi consecrate, procudite ingenia, expedite mecum calamos, huc doctarum noctium vigilias conserte, huic uni operi insudatta , nec linguam modo, sed spiritum, vitaeque & languinis, quod superest, pro eius gloria deuouete. Tuque florentissima Iuventus, seculi spes, ac votum, quae his Musarum sacris laeta operaris, quae hςc serena sapientiae temPla concelebras, eorumque praemiorum expectatione imbueris, nec dare sortima poKst , nec eripere, cape animos hac in-

23쪽

desvhtia dignoc tantamque beneficentiam ; ad quis non acti mos aeodo insolito gaudio exhilarari, sed ipses parietes, ct te icta laetius renidere decet, adora. Disce ne his , veluti sol ns: carmen praeeuntibus ,optimi Principis, qui , ut ne votis quidem opus habeamus, eflacit, sine exemplo, & sine aemulo , inexhaustam magnanimitatem ad earlum tollere . Cui cum omnia tute. imus accepta, conturbabimus tamen& mori cogemur ingraῆti. Cumque omnis disertissimorum hominum facundia con sumpta sit, nobis insantissimis nihil aliud superest, quam 'raeerum munifico Principe aliquando tacere audeamui. Di i