장음표시 사용
21쪽
In adnotationibus criticis saepius provocavi ad metrum ; dicendum igitur est aliquid do ro metrica carminis nostri. Dubitanter ad hoo me accingo, in quo nullum alium ducem sequor quam observationem meam usus poetici. Multa sane recondita profert V. Cl. H. T. Glabrooha in dissertatione sua dct Poesi Sanserita et Pracrita, praecipue de artificioso isto versificandi genere, tum in infinitum variato, tum severissimis legibus adstricto, quod poetae seriores coluerunt. De Slaco autem, metro simplicissimo et, ut videtur, antiqui simo, quod Per omnem Poesin escam et gnomicam Indorum lato dominatur, brevior est, quam vellem,
me regulas ab eo traditas non salis assequi. Veniam mihi dabunt doctiores, si prima elementa Paucis T tractavero , quoniam ea arctissimo vinculo cum iis nexa sunt, quae nondum salis dilucidata mihi esso videntur. Quantitatis leges linguas Sanscritae eum Graeca sunt communes: syllabae aut longae sunt, aut breves secundum vocalium naturam ; Producuntur praeterea positione. Vocales longae vero a brevibus eiusdem
nominis signo peculiari ubique distinguuntur, ut adeo scriptura ipsa quantitatem Patefaciat, quo commodo lingua Latina omnino caret, Graeca in litteris Simonideis duntaxat fruitur. Positionis regulae strictiores sunt, quam apud Graecos et Latinos ; nam et liquidas et semivocales, et littera V sive adspiratio, et spiritus finalis, cum quavis consonante coniunctae Positionem faciunt, et littera si sola per se syllabam an-
22쪽
tecedentem producit. Syllaba longa duorum est lemporum, brevis unius, plane ut apud Graecos et Latinos. Duplici autem versuum genere poetas Indorum uti nos docet Coleb Ohius: quorum alterum quantitato metiuntur, videlicet ut syllabarum numerus variari possit, dummodo temporum numerus constet; allorum certo syllabarum numero terminatur. HOC PO- sterius iterum in duo genera distribuitur, quorum alterum monoschematicum dicere possumus, in quo semper iidem pedes eodem ordine redeunt; alte rum Iiberum sine ullo quantitatis respectu. Eius modi versus, nisi accedat ὁμι-έλευτον vel alia quaedam sonorum concinnitas , vix hoc nomino digni esse videntur. Quousque licentia versificandi evagetur in odis, ignoro; sed fieri potuit, ut propter
antiquitatis reverentiam et divinam libri auctoritatem Pro versibus haberentur, qui veri versus non sunt, aut saltem valde rudes et impersecti. Istud vero metrum heroicum et gnomicum, de quo nunc agitur, ad medium quoddam genus Pertinet et mixtum ex utroque et quippe in cuius parte aliqua syllabis longis vel brevibus promiscuo ut1 Iiceat, altera pars certis legibus sit adstricta. Mocua est distichon, cuius
uterquE Versus sedecim syllabis constat, et caesura
aequaliter dividitur. Nonnulli aiunt, Mocum quateritis
versibus octo syllabarum absolvi, sed accuratior est nostra ratio. Hoc enim interest inter caesuram et
veraus clausulam , quod coniunctio litterarum R IU
caesuram egreditur, sistitur contra in fine versuum. Porriguntur quoquo interdum ultra caesuram verba
23쪽
composita longiora, ita tamen, ut in membra sua Ie .gitima concidantur; quod in fine versuum nunquam fieri solet. Hoz vero commune habet caesura cum versus clausula, quod utrobique in ultima syllaba quantitatis ratio non habetur. Schema aloci vulgatissimum hoc est:
Et id ipsum prae so serunt versus ista, quos Viil mihis, metri huius inventor, inscius quasi et vehementi assectu commotus, pronuntiasse narratur.
RAM. I, cap. 2, al. 18. In ultimo versuum pedonihil uspiam variatur, proximus Rnte caesuram locus varios pedes admittit, nunquam tamen, nisi fallor, di iambum vel secundum paeonem, scilicet ne simi-Ies evadant clausulae. Νon adversatur rationi nostrae, quod in Rameido ε lacus quatuor pedibus definitur :
nam poetica rei metricae expositio non nimis est urgenda. Et conciditur sane hoc distichon in quatuor pedes vel articulos , numero syllabarum aequales; id modo teneamus, bina singulorum versuum membra rhythmo, in quem exeunt, esso diversa et sibi invicem quodammodo oPPosita. Duobus duntaxat metris utitur Bhagavad- Gilao auctor: alaco, de quo iam egimus, Per univcrsum
24쪽
carminas sui tenorem ; quotiescunque vero spiritu Iyrico altius exsurgit, alia quadam distichorum specie, quorum singuli versus viginti duabus syllabis concluduntur. Cuius metri nomen, quod tradam, non habeo; schema PrOPOnam. Est et hoc mixti generis: ultimus Pes quaternorum membrorum inter se aequalium semper idem est; ceterae sedes nonnullos alios pedes admittunt, hunc sere in modum Haec hactenus. Quae eo potissimum consilio protuli, ut certiora edocerer. Etenim versificandi ratio maximi est in re critica momenti. Metro vitiato suspecta sit lectio; sed metrum claudicare non luto Pronuntiaro possumus, nisi Ieges metricas penitus exploratas habeamus. In interpretatione mea Bhagavad-GIta laboranda interpretationem Anglicani V. Cl. Caroli milhina magno mihi adiumento suisse, non modo non diffiteor, sed ultro gratoque animo id agnosco. Nonnullis tamen in Iocis ab antecessoris mei vestigiis abscedendum esse arbitratus sum: quod utrum recte secerim
25쪽
necne, ipso eruditissimus interpres Anglus, si, quae tot ante annos scripsit, revisero voluerit, ceterique harum litterarum arbitri iudicabunt. Praecipua autem mihi cura fuit, ut tum Latino, tum Perspicuo scriberem, quandoquidem nihil efficitur interpretatio. ne, quam per se satis heno intelligere nequeas, nisi eum ipsum librum, unde expressa sit, commentarii vice evolvas. Quod si quis novum et inauditum loquendi morem invehat, dum, adversante eius linguae, qua utitur, genio, verbum e Verbo redin
dero conatur: necessario evenit, ut locutiones Verborumque conclusiones, quae linguae longe diversae indolis propriae sunt aci domesticae, ideoquo leniter Profluunt, praepostera imitatione essiciae, lectoribus contortae videantur atque inexplicabiles. Ceterum linguam Latinam valdo idoneam existimo, in quam libri Sanscriti convertantur. Νon gravatur ea sarcinis istis particularum, articulorum, iam definiti tum indefiniti, pronominum personalium, verborumque diversi generis auxiliarium, quas pleraeque populorum Europa recentiorum linguae secum trahere coguntur, Propter terminationum inopiam, quibus genera, numeri, casus nominum, Personae, tempora, modi verborum apte et cum sonora quadam suavitato discriminentur. Idcirco sermo Latinus tum verborum structuras, quales sunt in lingua Sanscrita, et inversiones audacissimas feliciter imitari potest, quum ipsae terminationes prodant, quae nam dictiones, etsi Iongo verborum ambitu disiunctae, sensu inter se sint colligandae, tum brevitatem aemu-
26쪽
tia quaedam absolvi possit, quam Syllabarum, est exi genda. In uno tamen lingua Graeca propius ad Sau-scritam accedere videri debet, et praeserenda foret, si parem eius acribendae sacvitatem haberemus: in Iice tia componendi, inquam, et nova subinde vocabula ovariis membris apte coagmentalis fingendi. Quo in genero nunquam lingua Latina Graecam aequavit; Sanscrita vel Graecae antecelliti Attamen non Plane
destituta est compositis vocabulis lingua Latina, nisi, fastidio seculi Augustet dueti, Enniana, Pacuviana, L cretiana pleraque respuero velimus. Quidni et nobis aliquid novi fingere liceat, dummodo id analogiao sit
consentaneum, neque ulli ambiguitati obnoxium y Voc bula composita tum poesin splendidissimo ornant, tum magnam vim habent et utilitatem in severiorum scientiarum disciplina, philosophica, mathematica, Physica,
conciso Et accurato tradenda. Haec posterior provincia propria est earum dictionum, quas abstractas ninpellare solent. Utrisque lingua Sanscrita abundat; abstractas, contra usum Plerarumque linguarum, in
poesi quoquo liberaliter admittit. Negari nequit, in
hoc eliam genero linguam Latinam nimis angustis finibus esse circumscriptam: Romani magis rebus agendis nati, quam otiosis ingenii subtilitatibus, quidquam in sermonct suo Proserro reformidarunt, quod ab usu vulgari abhorreret. Queritur Quintilianus, quae Se gius Flavius ex Graeco formaverat, admodum dum esse. Utinam Plura Flaviana haheremus t Molioris ea forent notae, quam quae seriores excogitarunt. Ut
27쪽
nune ae res habet, alicubi more Romanorum consu-giendum est ad Graeca ; interdum Latinitatem patrumeeclesiae in auxilium vocabimus. Est sane incommoda duplex haec linguao Latina inopia, sed compensatur reliquis, quas supra exposui, Virtutibus. Video nonnullos, cum in notiones philosophis I dicis peculiares incidunt, a sensu nostro adeo Tem las, ut vix ullum vocabulum nobis usitatum iis plana respondeat, ipsum vocabulum Sanscritum in interprelationem suam inferre solere. Atqui, ex mea quidem sententia, hoc non est B Peregrino sermone in no- atrum convertero, sed nihil aliud quam verba Sanserita litteris Latinis scribere. Ergo conatus sum Omnia Latina sacero, et notionum quoque Philosophica- Tum veram vim et indolem exprimere, quatenus id sine longis verborum ambagibus fieri posset. Sed in reconditioribus me semper poetae mentem recte divinasse, assirmare non ausim.
Omnino , diserte hoe declaro , ne cuiusquam exspectationem sallam : in iis, quae hucusque perfeci , criticam et grammaticam Bhagavad - Gitae rationem sic satis expediisse mihi videor; philosophicam nondum attigi. Altioris ea est indaginis, quam quae in procinctu et opera tumultuaria tradi possit. Explicanda est universa poetae de rebus divinis humanisque doctrina; explicandus Porro nexus singu- Iarum sententiarum cum primis, quae ponit, phil sophiao suae fundamentis ; in qua opera neminem feliciter versaturum esse puto , nisi prius meliores de hoc carmine scriptos commentarios, qui plurimi
28쪽
PnAEFATIO. xXY exstant, accurate inspexerit. Mihi ex uno, supra memorato , partem aliquam duntaxat describere Parisiis vacavit: unde tamen haud mediocrem Ductum percepi. Insunt praeterea carmini nostro mythologica multa, quae expositione indigent. Disputandum erit denique do poetao actate, quem nonnulli ad recentiora secula detrudunt; mihi,' ut hoc praecipiam, vetustissimus videtur. Sine dubio valdo antiqua fuit apud Indos philosophias origo. Narratur in Ramei de , in sanctissimo illo sacrificio, equi immolatione, quod rex Dasarathas celebravit, ut filios sibi a Deum concilio expeteret, Brachmanos post convivium de rationibus philosophicis inter se concertasse RAM. I. c. I 2, St. 23-25 . Quod si omnia, quae ad cultum humanitatis spectant, longo antiquiora apud Indos et Aegyptios, quam apud Graecos, suisse constat: quidni illis Pythagoram suum vel Platonem concedamus multis seculis ante, quam hi, quos nominavi, Philosophi, et ipsi sacerdotum Aegyptiorum disciplina imbuli, in Graecia florerent 7 Sed haec Obiter: res enim strictioribus argumentis, tum e carminis ipsius In dolo et stilo, tum ex universa religionum az Philosophiae per Indiam historia petitis, exit conficienda. Eiusmodi igitur commentarium, quo Bhaga ad-Gita mythologico, historice, philosophico illustretur, edere decrevi, quamprimum eius conscribendi facultas mihi concessa suerit; et tunc demum omni ex
Parte interpretis munero me defunctum esse putabo. Haec sere erant praecipua, quae praemonenda Cen serem. Unum superest. Magistrorum reverentia R
29쪽
Braehmanis inter sanctissima pietatis ossicia refertur. In quo plano mo habent doctrinae suae sectatorem, et religio foret, in ipso priscae sapientiae aditu huius officii oblivisci. Ergo te primum, valea sanctissime, Numinisque hypopheta, quisquis tandem inter mortales dictus la fueris, carminis huius auctor, cuius oracu- Iis mens ad excelsa quaeque, aeterna atque divinaeum inenarrabili quadam delectatione rapitur: to primum, inquam, venerabundus salvere iubeo, et vestigia semper adoro. Vos porro, viri doctissimi, qui labori-hus vestria haco Musarum avia mihi aperuistis; inprimis tu, vir amicissime, qui linguae Brachmanum sacra elementa oro tuo suavissimo mihi tradero haud dedignatus es: tu quoque, frater dilectissime, qui exemplo tuo ad opus arduum suscipiendum me excitasti: pro beneficio in me collato gratias, quas ego Bger
Possum, maximas acceptas habetote. Vos autem omnes, qui haec lecturi estis, ut, quae in praesentia onserre vobis potui, boni consulatis, oro rogoque.