Dn. Ernesti Tenzelii ... Dissertatio iuridica De eo, quod iustum est circa prata vulgo WiesenRecht quam ... ad diem 12. sept. a. 1719. publice defendit ... Ernestus Henricus Kellner ..

발행: 1747년

분량: 49페이지

출처: archive.org

분류: 상속법

21쪽

non oves, sed agnos esse, eosque tanquam accessorium, quod principale suum seqtritur, una cum ovibus, absque vitio excessus, compUtandOSarg. in o. M. tamen Martii 1687. pronisntiatum fuit:

T. N. 2B. . Vocabulum autem θῖ operi ex sententia Struvii, in disi viatione de iure odium, est sequi vocum, quod & oves perfecto toris in iunioris etetatis, alte tralatine. Bella odiimul, . Ailberjdhritilige, quae alias e numero ovium ex stilae habentur, comprehendit. Quam tanaen Liatentiam Dia. Berger. in sua Oec. Fur. 2. tit. I. Ihs. MI. eo limitat, ut ille, qui ali. quo in praedio, ius pascendi certum numerum ovium habet, . agnos, qui nondum Primum ann Um traii' gressi sunt, simul ibidem pascere possi, Et ita Senatum, adiectis proto collo rationi hus oronuntialse adduxit: Das recit die 24ltimer, ver

inerauit hin 3 ut rei beniri ιbrver Idehret Nerden fonte. Haud

tamen, cum amplior numerus pecoris, quam qui duci debet, ad pascua dueeretur, jus pascendi statim amittitur, sed in iis tantum pecoribus, quae numerum e X cedunt, prohi- benda qst pastura, utile enim per inutile non debet vitiari l. I. g. quotrit Gastio. 37. de R. 9 . in K. Quod si vero quis. incerta pecoris specie jus pascentii habet e. g. in ovibus, his sublatis, boves, capras &c. potissim Iim siles, qui rostrorum impudentia omnia volvunt revolvunt, sitirrogare non potest. Selinei de xv. Ita secundum Cet. P. 2. dec. IOL. u. II. F. L. respondit: tacit tiner iron stide I, 9

22쪽

ner de cis Giner. l. I. t. I. dec. I s. Das ut emi in an illit' litu

. Ser Militem pascendi, non etiam statim complecti den

Jta S. V . respondit ait interrogat. Regiminis Saxo-Gottiani in

23쪽

Jur. Sax. privas relinqui arbitrio, s prium hahere pecudum pasto rem, modo ne maces, quae communi de laeturpa. stori, minuatur, nisi habeat tres mansbs. initialia lib-atio

m. 2 an br. L. I. art. a . G La ' Qui privatus pastor, ut aeque in publicis, quam in domini pascuis peeus agat, aequi& honi ratione defenditur; Beri. P. 2. concl. n. IM & all. Berg. O. F. N. . ne scilicet pastulatio per proprium pastorem introducta, in favorem domini, qui tres mansos possidet, stir, in ipsius retorqueatur damnum & odium. l. 6. C. de Li. Et quandoquidem universitatis pastori, omnia privatorum arva, ad pascendum communiter sunt relicta, non video, cur non bona, in singulari pecudum curatore, reciprocatio habeat locum. Nee aliud praesens rerum ratio admittit, fundi enim ita sunt commixti, & utrobique promiscui, ut privato pastori, sine aliorum praediorum tactu, pecus in propriis domini fundis pascere, impossibilitas obstet. Ita Scab. Lips. in causa

Dominum infundis pascuis saltem nihil sacere debere, quo servitutis usus impediatur, arg. l. II. S. P. R. quod cum non fit, si Dominus praedii servientis, una cum Domino dominante, in praediis pecora sua pascat, modo utrique pastura sussicienter consulat, 2 nihil aliud inter pertes conventum, id ipsum a Domino dominante prohiberi nequit, arg. l. a. si. . F. de S. P. R. l. a .f. de Dami. i sed . Ricliter P. I. con .so. n. 2L sat bene arguit: praeterea illum, qui Jus pascendi praescripsit, si sussiciens, ex locorum, qui serviunt, pastibus, reciperet pa bulum, non modo Domino praedii, Pascuorum inopia labo

24쪽

ranti, idem pasturae Jus denegare non posse, sed & ipsi dicto

in casu, quamvis possessione centum annorum gaudeat, cede re debere. Et ita Facult. Jenens. NOVembr. I622. sequen-

tibus in verbis responsum esse ibid. tradit. 81at schon bu

quo coincidit Berg. in Oec. Iur. L. a. t. s. tb. I. N. I.

Dominum praedii, in quo rusticis aliisve, praeterlapso Micliaelis festo, Jus pastendi conuae tit, ante illud tempus, in ipso praedio, pecora sua pascere posse. Ita in causa. S. D. lind

pronuntiatum Sc Leuteratione & Superieuleratione confirmatum fuit. Berlich. P. a. Drc. aoI. c. Quam ViS Pr -

dium inde aliquod deportet damni. ibid. n. I . Itentidem Elect. Sax. Christiani I. in causa duris pascendi, rescripto de Anno 16o7. constabilitur, quod Dominos proprietatis 3li he heia und i rueri Neba, & ipsum Electorale concernit praedi. iam; ubi suae sentia leguntur verba: Eo vies nun dej .a hi,

25쪽

ta isen. Alii hanc inducunt differentiam: an quis titulo one-roib, aut lucroso' jus pascendi aequisierit, ita ut hoc in casalubenti animo Jus compascui Domino concedant, in altero autem pertinaciter negent; quippe qui Jus pascendi, absque Juris Compascui, quod debuit set, reservatione, quocunque modo, in alterum lucrati ve transtulis let, sibi ipsi, quod non cautius in alienatione sibi prospextilet, imputet; quo enim facto, Compascui praetensionem , pnesium lio doli impediret, & quod nemo in Jure, quod legitime acquisivit, posset

inquietari, l. 21.d. de Conιr. Emt. In primis cum a Domi. no serviente omne illud, quo optime constituta servitus de terioratur, fieri non oportere, lege aperta prohiberem r. l. V p. .F. de r. l. 1. g. st. Si Serv. Vind. f. Iy. g. I. de S. P. R.

Id quod majori caret dubio, quando absque determinatione, quae alias fieri solet, temporis, Jus pascendi fuit delatum. d. Sax. Elech. ad constituendam servitutem juris paseendi ex pacto requiritur confirmatio judicialis Berg. Oee. yur. L. a.

Dominum servientem, locum quem aetas incultum reliquit,& in quo alteri Jus pastendi est, rastris circum agere, semina. re, vel alio modo in vineam &e. immutare, prohiberi .l II. f de S. V. P. Berg. d. l. Th. s. NI. Pro uti est in Domino proprietario nemoris, quo in aliis Jus venandi competit, quod ab eo desolari. ideo interdictum, ne damnum imperio sylvarum & ferarum, vel quod alii dicunt; banno forestali, de etaildbahir, contingat. Berlich. P. a. conclaf-N. F. Ubi a

26쪽

nendum, titIod accuratum hac in re conservandum sit juris obse imum, adeo ut quis agrum prius, qUam qUO certo tempore probatum, perarare & seminare non liceat. Ita Judicium, quod denae est Aulicum, i673. tUm temporis, quo reus hujus in servitutis possessione erat, censiuit: Da ὁ Ξῖoppan,

im terIasen V. Itidem, si hac in re convenerunt, veI moris est, agrum acquiescendum seminare prohibitum est. h. e. 3u,

Peccati morbida in detrimentum aliorum pascere, quin' imo quae sitispicantur valetudinaria, ob Inetum infectionis, in dicta desuper poena, silmmoveri. i. U. de Act. emt. vend. Ilerg. Oec. r. L. a. t. I. Th.s. N. .

Juri pascendi, quod est jus reale, intra longum tempus

praeseribi. a . l. I. inf. de Aqu. G Aqu. plud. arc. I. 2. C. de Ser-FiIut. l. Io. ysis Serv. vind.abi: Si quis diuturno usi V longa possessitane Uc. l. 6 f. de Usur. Decius Cons. V . N. F. Schurst L co . o. n. 22. Alii, non nisi tempore tanto, cuius initii memoria non extat, praescribi putant, quoniam ad servitutes discontinuas pertineret, quibus alterum uti, cum facta semper non fierent, sed forte raro, Dominus facile ignorare posset. Μync Cons. II. N. K. Κ6ppen. Decci 7. n. U. MOd. Pist. cons. 7. n. g. Decius Metes. Sed a veritate Juris alienum est. cum fundamentum distinctionis in servitutes continuas & discomD tinuas

27쪽

tinuas valde stramineum sit, petitumque ex L seramen. 2ysi. S. U. P. Sc per foramen, in cloacam turbidarum distinctio. ntim, ab aliis rion immerito rejectum, Longo vall. in I s de D- 'DI. n. 2ΟΙ. 'Vesen hec. in pararis. n. r. de Servit. Costal. ad ιser itutes, de Serdilrιtibns, tum tuta lex vis. ivs C. de Long. temp. praescr. quae servitutum permittit praescriptionem, ejus distin.ctionis mentionem non facit; cum quia omnes servitutes causam liabent continuam i. e. sic comparatae sunt, ut suapte natura& potentia usus earum continuari possit: Quin imo in- spicitur potius auimus possidentis,cui debetur Servitus, quam actuum intervallum, nana animus, eo a tempore, quo SerVi'tus incepit, semper est continuus, licet adctus servitutis aliquando intermittatur. Ita Fac. Jenens in causia bes voti hau contra Sed rq von Roderit M April. 16o . respondit

bit; Servitutibus etiam discontinuis, affirmative seu positi Peordinario 3O. annorum tempore jure, cum Civili, tum Saxonico, salva. tamen augmenti disserentia, praeseriis Constentit Struv. Synt. F. OD. M. F. t F. v. in f ibidemque quando. ,- Th. IV. Quemadmodum vero aliis a praediis & fundis, ob co in munem, quam praestant, utilitatem, certa onera sunt solvenda,' ita idem est in posse libribus pratorum, quorum praecipue tria recensentur genera. Ad primum genus pertinent CensiuS,

. Steli relι, & Contributiones, de quibus l. . f. de Censi s. Ubi siectandum quem modum, antiquitas Censum imposuit, perpulchra invenitur deseriptio. Ad secundum genus spe- . etant Decimae, hie Debili, tam Jure Di U. M ver. IS. D. II.

2 . Deuteron. 2K. d. II. quam Jure Ecclesiastico c. Cum contingat. 2ν. X. de Decimis Rehust . qu. a. N. a. Martiti 'Veliner.

28쪽

tium, Annui numerantur census, die Sinsen,

aliquando enim a pratis certus pratorum census exsolvi debet. Elock. tr. de ar. . 2. c. . n. II. SpeideL in Spec Notabit. verb.

Ties n. De caetero pratorum, modo graviora, modo ita Viora onera, pro locorum consuetudinum & pactorum duversitate variant.

Pascua publica immunitatem a pensionibus Sr oneribus nescire, quae cum cives praestare teneantur, neceste est, ut, qui sibi communis paleui Jus adscribere gestit, membrum civitatis sit, probet; istud enim iis. qui non veri cives, civiliaque prestare onera immunes sunt, merito occluditur l. r. c. de Passe. pubi'. I. Io f. de R. Μattia. IVeliner. in Obs. Prassi de Lun)bgang in . ' .

Du. Thomasium in tr. de Muneribus si. retenta n. 7. & Κloch. de Contribui. c. 7. u. N. Putare, d. l. . de Cens ob utilitatem iii- signiter refertissimam, aureis literis, aedium censualium januis esse trifcribendam, quippe qua aequissimae cautum esset; illam aequitatem debere admittere censiorem, ut ossicio ejus con- grnat , relevari eum, qui in publicis tabulit quae Census dicuntur delato modo frui certis ex causis non post. uuares viri portio cho ate perierit, debebit per censitorem relevari. Sio tes mortuaesint, vel arbore aruerint: iniquu', eum numeruinis. . seri censui. Majoris intellectus gratia omnino legi meretur pr.h. l. ubi di sipositum est : pratum quod intra decem annos proximos sectum erit, numero censuum demum inseri debere. Inde, quod optima in aequitate est positium, elucet, bona secun Jum reditus, quos utiliter ferunt, aestimanda, maximam enim saperet iniquitatem, Onera eXcedere reditus. Profecto ita est, haec admonitio, si tapitis ad animum revocaretur, coacervatis

29쪽

subditorum querimoniis, ut felix admoveretur finis, parum

Commutato in agrum prato, decimatori liniversiali, dein Sehendi terria decimas sceni remanere, cap. Commissum a. de 'Decimis, quia per mutationem qualitatis sive formae, elisentia fundi vel loci non mutatur, ex quo quis decimas percipere so- . litus fuit. Veliner in Ob Pract. verb. Neva Iόehenb :-

no iniiun. Nisi quis libertatem praestandarum decimarum praescripsit, quo casu, ille a diacimis stami merito immunis pro- nuntiatur. Veliner abee die unierit1anen libertatem praestandarum decimarum iij soIchen 2Pit seiarc. . praesicribi ri: Eo toniten Sehendi ferria sol ie Muttermutata forma agri nichi ὁehendbar indoen. Libertas autem a praestandis decimis, vulgo Sehenbstet heit, a Laicis

contra ecclesiam secundum Canon istas praescribi non potest, idque in favorem ecclesiae, quod decimae sint institutae pro vi-

ctu ministrorum ecclesiae. Num. II. circ f. I. Cur.ω. decinae I s

q. 1. Dilaetit abir ber den Laicis felle ni obtmiliti ren, fondem thre Behende ad proprios usus gebra uotiind convertiret Nerdita : ideo Canon istae volunt, quod li-hertas a praestandis decimis contra Laicum praescribi possit.

Conversa, in aliam agrorum formam, prata, jure, novalia, ein Pleu bruch haud dici, nec oneri, quae dicuntur decimae, novales, 9levat ehenden quas decimator universalis occa. sione decimationis antiquae praetendere solet, subjici; in talibus enim licentia non extendenda, sed potius restringenda

30쪽

prie novalia nichi tauisen, rc. Novalia enim sunt agri: de . novo ad culturam redatii, de qUibus non extat me moxia,quod aliquando culti suerint. cois. c. quid per II. de V. S. cola. deprGL

Pensiopem pro pratis uni sormem per IO aO. 3O. 8 c. annos abEmphyleutis praestitam a dominis a quibus causam habent, . augmentatitie mutari haud posse; res enim Emphyleutica, . annui reditus, certae quantitatiS, ad IO. 2O. 3O. &c. annos persolutione & praescriptione, possidenti acquiritur. LfC. Fund. patrim. l. . C. de Praescristi. do. Del. o annorum. HOpP. Comm. ad pr.. ue,p. Licet enim Emphyleuta tantum. possessionem itaturalem habeat ad instar fructuarii, Lia .F. de A. vet. O. P. pol sesssio autem ea ad inducendam praesicriptionem non sufficiat: I. Io. si ius. de A R. D. ipsum tamen ius Emphyleuticum, quod separatum est a re ipsa, civiliter & naturaliter possidet, & ideo ejus juris plenum dominium consequitur,' quod respestu dominii ejus, quod dominus proprietatis retinet, utile perhibetur. Hoc ampliatur in Conductoribus.

Pan schman. 22. n. Comnoni enim Dd. calculo re ceptum scimus, locationem eam, qllae fit ad longum tempus, h. e. decennium haberi pro alienatione, COVarruria. Variar. . Resist. Is n. a. CZ IJ. Resp. ι7. n. Io. Pabiala. n. . q. pr. q. ult. - de Euit. Matth. Stephan. de Furisd. LI. p. I. c. 17. n.V2. adeoque

decennali illa locatione transferri dominium utile, talique. Conductori dari amonem in remi. I. g.I. de Supers ubi JCtus ei; qui non ad modicum tempus condaxis, in rem actionem tribuit Ge. G l. i. in f . Si vervecti gis Zas. p. o. v. v. de Gud. Quod argumento a simili circumvallatur: Usuriae enim longo tempore praestitae, in posterum quoque ob id, quod longo tenUo

SEARCH

MENU NAVIGATION