De ratione dicendi libri duo iterum editi, et a mendis veteris impressionis repurgati. Autore Alfonso Garsia Matamoros Hispalensi, ..

31쪽

Index.

Quae serma dicendi generi sua --

rio conueniat.caput.XI.

De dispositione locoru totius orationis .caput.Xii. Index locoru comuniu. cap. xiii.

An popularis eloquentia omniumaxime probari debeat, & quo differat auditor doctus ab indocto ex Cicerone. cap. xiiii. aDe genere iudiciali. cap. xv. io ratio demonstrativa in laudem ,

Philippi Principis. Q

Suasio concilii generalis. vii Dissuasio eiusdem concilii.

Declamatio ecclesiae cotra Luzbe

Quid

32쪽

Liber primus

e dicendi. FO.

'ET NORICA EST scientia bene dicendi, quae naturae ipsit, a qua primum eloquentia nata esse dici

tur, ratione praeceptorum

moderatur Eumfusas illas a raue sententia quas uis,ingeni, a berta que natu fundunt, recita intelligentia, desinita moderatione animigubernariumat, corrigit. Vt enim mitium natura dedit, ita incrementum exercitatio attulit, summam denis ars ipsa imposuit.Res enim omnium es

difficillima,non ars quidem solum,quae paucis ot astricii apraeceptis, sed illa potius, quae ex

arte ab omnibus petitur eloquentia. Quibus enim ex quinq; rebus con stare dicitur, earum

33쪽

Liber primus. quinq; artiu concursus maximarum quatam lim,quantamque dissicultatem habeat, exi- istimari potes. Istud porro arte esse ueclarat, . tile etia , irtute,quod hoc ipso a diale

Elica tantu disserre Zeno pronuriauerit, quod est inter manum mox clausam , mox aperta. Quo circa Marcus Tu ius cum in aliis rebus,

tum si udiosisti me cum Diodora Philosopho t ipse refert in dialeectica exercebatur,quae quasi contracita eloquentia putanda est . ine qua Brutus iudicabat se illam iuillam eloquentiam quam Dialemcam ocamns dilatata, consequi non posse. Videant nunc igitur, qui Polunt feri eloquentes,quantum momenti situm sit in eragermanas Dialectica ad co- parandam eloquentiam, quam qnidebi agam ruta ista, spinosa,cuius tota etia apud Complutenses iam gratia ammisa esse, non me trireque prorsus diuidunt,tatum abes, Ploratores hoc ad iumento suturi simi ut in duros profecis,atque horridos aratores,aut rabulas aliquos de Ioro clamosos , he euasuros ex me sciant.

i sina

34쪽

de ratioue dicendi. Fo.

DE ORATORIS OFFl-

ossicis quae stio , de

Jua ornate, copiose disierat, qui si omnes eloquenciae numeros impleuit, aurialis nunc a nobis fingitur, qualis a Cicerone animo concipitur,dum nihil

mortale caducu putat, sed illud ipsum, cuius oui fit copos t eloquens,quod nihil est a- Hubquam eloquetia ipsa,quam nullis nisι metis oculis diderepossumus,is in qua, talis, citumus oratoriquaru post genus hominu natu, nullus extitit, omnem rem subiecta habet ad dicendum, ex qua humilia subtiliter , ma- Inagrauiter , O mediocria temperare potes

ii dicere. cum sit omnium rerum magnaris,atq; κρολυ- OI rimam consecutus. Veru ciuilis ora INHις multι ι ludio eloquentiae

35쪽

. t Liber primus. floruerunt thems plures excelluere Romae quos stas Ciceronis praestantis mos effudit in tam ampla non Persatur arena. Huic

sane mores, leges ciuitatis dabimus, oesi Christianum etiam oratorem a nobis finiri Pelis post eam Philosophiae partem,quae ad mores pertinet,Theologiam illius ossicio aduenia quoq; putamus .Mihi iero Pt haec placeat. maxime, tamen Marci Crasii sententia quae Ciceronemprimo libro de Oratore ad Z tremflumnia semper laude excepta fuit , qui ita oratoris osticium coercuit, Pt cum musta ignorari ab eo permittat,illud tamen iure exigit,quibus nimirum de rebus ei dicendum sit, cum Cognouerit ab hu,qui tenent, quae sint in quas re multo melius,quam ipsos illos,quorueae seunt artes,hunc esse diciturum. Ita si de re militari dicessum huic erit oratorisquaeret delab Antonio Letua, ela magno illo Hispa riniae duce Gon alo Fre nando, Cum aCCeperit,ita pronactabit, lipsis melius,quam ipsi sibi cire Dideatur. Ita propri; erit oratori oraris erasis, ornata hominum sensi- ιι F, ac mentibus accomodata, qua a in re

36쪽

l . .' de ratioue dicendi. Fo. II., excellat eo qui res dicturo etiam Aggerat,3 Ospicium cum materia pene cofudimus, quod si num ab altero secerniplaceriosicium dicet , mus eiusfacultatis esciscere possite ad per silonem: materiam ero arm n Ominamis ijd quibus in rebus Persatur ambo facultas ora- ε, toria .Hanc quidem tam immensam ousam, astam, sine modo patentem, tribus gens A ribim o isoteles, duo eloquentiae Roma ηα lumina Cicero Quintilianus complexim l μ' in quibus oratoris officium exemeretur.

, icium sequitur protinus sinis oratoris sque, plicem esse ideo, num,quem Orator psis ta qui est dicii one persuadere, alterii , quem s. stare debeat, qui est bene dicere a persua tendum. Ut si persuadere minime contingat, i modo bene appo site dixerit non propterea

se non Obiuit oratoris munus. Ut enim medicus '

senitatem polliceri non pol est,neq; peritim guon bernator nauis prosteram in portum 'sq; nais ηPtionem,quod hae res partim aliorum in o 'talepositae; in partim casu, euentu gula: t ementur. Ita sane cum nihil magis sit' artu, si minusq; cons ans,quamsensu voluntasq; hoc 3 minum

37쪽

Liber primus. minum,nihil habeo,quod accusem ego illum Oratorem,qui cum optime se comparauerit ad dicendum inon tamenpersuasit. At qui fecit

quoad eius feri potuitor repugnantes adse ornate Hicendo pertraleret, quo sit no succesiit, nulla quidem in culpa est.

QUOD ORATIO AR-

tor ossicio circa fingulus eius partes.

CAPUT. III. Mnis oratio quae arte componiatur simila mihi Ῥidetur esse animanti bene a natura con t to,quod non ossa modo, ne vos carnem etiam, curem,sed anima quoque, ac motum habeat.Na inuentio, quae res

suppediat,hoc est in oratione,quod ossa in corpore animantis,qua nisi solidasiit,caetera omnia collabuntur.Di Isitio siue ordo,hoc est' m

38쪽

de ratione dicendi. ro. a ciJi in oratione, quod nerui in corpore animantis . partes orationis apte inter se conneZZens. Siati quidem ordo non solum reddit orationem con

cinnam,sed adiuuat etiam docilitatem au Atarum ac disicentis memoriam. Praeterea Elocutio,quae esiast juras ad rem appositi Aggeris,hoc est in oratione,quod caro, cum in corpore decenter couentiens ossa, neruos .Memoriae aute respondet I iritus, id est,ita,quae nisiι a ypridilabuntur omnia. Proniι-tiatio demq; delut astas es, ac motus animam,quae nisi accedat,minimum aberit ab rita- tua animal, ritus itaque, motus quasiι irae ita et P. Nam oratio quae sine Poce, gestu pronuntiatur emi mortua es.Porro aure

competit hoc simile non toti orationi modo, sed singulis etiam eius partibus.Siquide Exorsum,Narratio,Partitio, Confirmatio, Cyutatis, ilogus, qMae propriae germanaeqμe Orationis partes sunt, perferita membra vi bent esse, it absolutam, itidem orationem .io l constituant. Quo si , t quaevis harum pami l sum totum oratoris ossicium desideret, cim l ca quas late se fundit oratoris munus, quod i C his

39쪽

Liber primus. his quinq; decantatis imis partibus.inuentib-ne,dispositione,elocutione,memorial nuntuitione constat.

monstrativum, quis . π

uum genus continet

Pituperationem.

es erum gen, siue causam

- Τμa sit controuercero linit in partitionibus,sive negoti

mbus suu partibus circunctant,s tionem ciuilem pertinens. Nam quod in foro facit aduersarius,id in cocione praest Pustui dissentietis cogitatio.Nihil o ndis laudabile,quod iure eliniuria νι perari non queat Ea demum es conditio rerum

40쪽

de ratione dicendi. Fo. 2i.

humanarum, t quo celsiores igio collocatae fuerint,eo pateant magis malevolorum invia diae, calumniae. Quare non sunt audiendi Trapexontius, Gerardus,qui leuibus sane rationibuspersuasi ageneribus causarum demon strativum genus submouerunt. Praeterea huius generis inis est hone, tu, inhonesu. Verum oratoris erit honesta laudare ituperare quae sunt inhonesta, atque in his iudicem dele lare.

QVAM LATE PATEAT

genus demonystrativum, quam . di ria sit laudandi ratio. tet, i non poetae modo paruis laudationibus lasciuiunt,sed oratorii etiam sit concessum minima quaeque laudare. Nam it refert Fabius singulos cibos medici nonnulli laudarunt , oe somni