Godofredi Hermanni Opvscvla

21쪽

ἐσπεραν παντες υ δ' υπέμειναν ουτ ηδυκη- θησαν καταλυσαι.

παίσας.

22쪽

p. 222 l. 27 adscr. Cod. Puris. Milleri: ἔνθα δε Καρ

25쪽

alia p. eq. p. 260 l. 32 verbis per pauriores adscr. f. per auosiore8.

p. 29 l. 26 adscr. Bergh de com relι. p. 347. p. 300 titul adscr. Rilaohι, te leaeandriniatae Biosio-iae en p. 64. p. 308 l. 23 adscr. Be ραψωδία V. Plato Timaeo p. 213. p. 3454 45 pro numque correxit Gensi quoniam. ib. l. 20 pro Tantum correxit uuamvis. ib. l. 22. 23. 21 v. 10-442 in marg. sic scripsit: atque omni aeιente ferarum parva progenie gaudens horum posci signa pro iurissi L 27 28 verba in portu ex . . inseruit versui 15

inter . classem et diva.

m. l. 34 v. 49 deletis verbis namque mane margini adScr. :

26쪽

p. 222 l. 13 V. 39 adscr. Ille S de Asinius Boeh-re esse δίκασσαν volentibus nobis iudicarunt. p. 227 l. 25 pro v. 280 correxit v. 27o. p. 24 l. 33 post Odyss. XIX. 202 adscr. In de Versen de Apollonius Rhod. be dessen Sehol. I. III is dem-

πληρωσιν. Hierocles in Hippiare. p. 72. Verba fuisse puto ἀρχὴ δ ῆμισυ παντος. p. 27 col. 1 inter lin. 43 et 1 insertum 216, 37. ib. col. 2 inter lin. 43 et 1 insertum 204.

27쪽

25 ed. min. Beu. ωσπερ γε καὶ χορον τε μεν κω - μιικον, τε δε τραγικον τερον ει ναί φαμεν,των αυτων πολλάκις ἀνθρωπων οντων.

p. xl. 47 adscr. gweiis Inhan S. D. p. 33. l. 48 ποικίλον correxit in ποικίλων. p. 93 l. 23 verbo Λάξω adscr. λαξω cod. p. 291 l. 22 adscr. Mei k Inia aleae p. 161. p. 320 in inseriore main adscr. Opuscoli eruditi Latini ed Italiani de P. M. Giuseppe Allegranga Craemon 3783. 4. In eo libro p. 203-244 est delli Palici, di unantica Palermo, e delia patria dira Agata in Sicilia. Ibi describitur copiose locus ille qualis tum erat et antrum Thahae. Citatur Boccacius, qui in Genealogia deorum II. c. 40 auctore Theodonti de Palicis reti lit. Exstat liber in bibl. Gottingensi. Theodontius iste Leontius est in Bodi mythographis )p. 324 in superiore marg. adscr. Ea selen tuta esser, welehe die Form in de die Frauistis Met g omen o den, erisummem dami et ser eisian die Sehaule ei Genardo risiachaaten des honψι Mus ms . 2. 15,-d Pu fhu: Bilia antiis Lebenses. 8, 5. I. Rue bata imaunsolaιι 1845. n. 37.

29쪽

Non multum ad dirimendam litem, quae inter doctos de compositione carminum Homericorum est, conferre mihi videntur, qui scribendi artem, sine qua istiusmodi poemata condi potuisse negant, vel remotissimae antiquitati vindicare student. Nam ignotum illis poetis suisse usum litterarum non modo silentium eorum de scriptura testatur, siquidem quae Proeti tristia signa in Iliade memorantur non dubium videtur quin aut non fuerint litterae, aut, si fuerunt, quaevis et ratio earum esset, latuerit poetam, Verum etiam clamat tota antiquae poesis epicae natura indiciis apertissimis. Nam et conformatio coniunctioque sententiarum, et orationis adnumero accommodatio et vocabulorum ornantium adiectio, et praedicatorum rebus commemoratis additorum positura, evidentissime eo conspirant, ut non ad legendum, sed ad audiendum facta esse carmina illa appareat. Etenim quae solis auribus percepta delectare VolumuS, ea, quoniam VOX, simulatque audita est, irrevocabilis abiit, ante omnia oportet plana et perspicua esse, ut sequi recitantem commode possint audientes, nec moretur eos aliquid, avertatque atte tionem a proxime succedentibus: sic enim satigaret magis auditio mentes quam afficeret voluptate. Hinc omnis oratio maxima simplicitate ex brevibus membris contexta est, quae neque inter se implicata sunt, nec longos Verborum connexus efficiunt, sed alia aliis deinceps adiuncta singulas se constant, ita ut, si quando interpositis alienis suspensa' Edita est a. 840.

30쪽

42 HOMERUS. maneat Sententia, nunc ab novo initio quae reliqua erant adiiciantur, nunc ipsa vocis temperatione quae intermedia sunt distinguantur a ceteris cuiusmodi exemplum est in Iliad. XIII. 67ι-680. Deinde quae narrantur ita solent describi, ut semper e praegreSSi aliqua par repetatur: quo fit ut et ea quae iam audita sunt acilius retineantur firmiusque imprimantur animis, et laxius atque remiSSius fluat oratio, quam si novis semper constipatis attentionem difficilem ei sol iam Θdderet. Ad ea lem consuetudinem pertinet quem grammatici vocant τροπος μυμολογικος, quum quod uno vocabulo dictum est pluribus explicatur, ut

Mirifice porro et recitanti poetae memoriam et audientibus sacilitato porceptionis adiuvat summa illa orationis cum

numeris Versuum On8piratio, cuiuihaec Virtus est, ut, quum fere singulis versibus versuumque partibus singulae 8Θnien-tiae absolvantur, ipsi numeri terminos constituant, quos intimconclusae osse dissant sententiae. Itaque etiam qui loquentes introducuntur, iningro versu et incipiunt verba sacere et perorant idque factum t eo quoque loco, quo Sol e Obliqua ratione in rectam transitur, fliad. V. 303. Eodem referendae sunt alioquendi formulae integrum Versum e plent , Ut Ἀτρείδη κυδιστε ἡνα - ν, ' γαμιεμνον. omninoque plurimum conserunt ad hanc Oresionis cum n meris convenientiam vocabuluminatui destinata, quibus quum voluti vacua in sententiis spatia impleantur, non Solum inportunita praebetur membra orationis usque ad finem versus producendi, sod etiam, quod ita stabilia sunt ista vocabula. ut cognominum instar int, ruant illa quidem rationem, sed, quoniam saepe nihil faciunt ad ea quae quoque loco narrantur, non exposcunt sibi diligentrum singularem audiΘnt n. Denique etiam quae M in scribendis ornandisquerebas adiiciuntur, ut ad inti animum postulent, quum positu suo in initiis versuum Asparentur a praegreSSis, Simul es dispescunt orationem in membra numeris accommodata, et laciunt ut omnia per partes descripta clarius patescant ut,