장음표시 사용
241쪽
mus, infra quos ostendant ii voluerint privilegia, vel indulgentias, vel praerogativas alias si quas habent, per quae, Vel per quas contra praesentis Concilii statuta valeant se tueri, Beusque tunc nostrarum volumus esse suspensum sententiarum effectum. Et ab inde in antea, nisi causam interim sussicientem ostendant, volumus ea valere omni jure quo melius poterunt x debebunt. XXII.
Item, sub poena excommunicationis praecipimus , ne quis a patrono laico vel Clerico praesentatus, aut etiam praesentandus, praestet aliquod juramentum in manibus patroni, vel alterius cujuscumque , sine speciali ipsius Ordinarii licentia & consensu : quodque praesentatus seu praesentandus hujusmodi, ab alio quam ab Ordinario, cui de jure competit, in Eccles a parothiali se institui nullatenus patiatur : nec ex quo per ordinarium institutus
fuerit, beneficium dimittat hujusmodi ; non petita ipsius ordinarii licentia , vel obtento consensu, vel nisi alia sussiciens causa subsit legitima, probabilis & honesta. XXIII. Item, quia saepe compertum est quod nonnulli impediunt quominus a nostris suffraganeis, & eorum Oincialibus ad nostrum audi-
242쪽
μb Rosianno Aquens Metropolita. xxiij
torium appelletur, sicque effectus justitiae plurimum impeditur. Adhaerentes super his statutis bonae memoriae Domini G. Praedecessoricnostri: statuimus ae etiam in virtute sanctae obedientiae inhibemus, ne aliquis cujuscumque status, eminentiae, ordinis, aut dignitatis existat, impedimentum praestet alicui clam vel palam publice vel occulte , directe vel indirecte, per se vel per alium scilicet gravando appellare volentes, seu eis comminando, seu oppositionem aliquam super his faciendo, aut alio quoquomodo, quominus ad nos, seu nostram curiam libere appelletur, & ad nos per appellationem & quaerimoniam recurratur. Si quis autem contra fecerit, ipsum in his scriptis excommunicationis vinculo innodamus.
243쪽
AD PRAEF. D Ostannus. Ita m s. Foroj. at Sistarie. & Diensis I Rostagnus . quod forte rectius ι plurimi enim sec. x I . x II. & x It Provinciat Ecclesiis praefuerunt Epistos Rotagni nuncupati. Is cognomen habuit de Nove. Nullum in Chronicis de Scriptoribus reperitur vestigium quo Ordini Religioso nomen dedisse conjici possit, quanuis seesis aliqui scripserint.
R. Aptensis Raimundus cognomine Eoui , primus suffraganeo. tum nominatur non ratione antiquioris ordinationis , sed privilegio suae sedis quae tunc prioris suffraganei honore gaudebat, quem etiam obtinuit in Concilio Aquensis Provinciae ann. MCCx II. ac postremo ann. MD Lxxxv. licet Episcopi Aptenses non essent i ut obsetvavimus 3 reliquis Praesulibus inauguratione anteriores. Verum a multo jam tempore . incutia Episcoporum Aptensium, ea praerogativa intercidit, ipsis ex praescripto can. vi. Concilii Regiensis I. & ean. Conc. Aurelian. II. remanente facultate sacrum
mortuale solemniter conficiendi & justae persolvendi Aquensi Me. tropolitae. De illa praxi haec habet vetus liber caeremonialis Aquensis: Defuncta N. Archiepscopo sis incium , sepultura per Disco pum stensem cui incumbere debet ex antiquo , ct fertur habere pale edum quem N. Anchiepiscopus dum agereι in humanis equia
Si quis plura de Aptensibus de eaeteris Episcopis qui huic Synodo adfuerunt, scire cupiat, singularum Eeelesiarum Scriptores consulat: mihi sat sit, ne acta iterum agam , nuda eoruin hic
M. Mattheus, Regiensis. P. Petrus IV. Girardi de Podio Michaele Sistaricensis. B. non I. ut legitur in mL Sistarie. Bertrannus , sive Bertrandias de Fabario Foroiuliensis. P. prapositus ct Osciatis Vapincensis. O Teialis nomine ii omnes veniebant qui quoquomodo erant ab Ossiciis & Mandatis Episcopi , ut Archidiaconi de Archipresbyteri &e. Unde in Conc.
Rotomag, ann. ML. decernitur: Ut nullus ex O cialibus Episcopi videtieet Archidiaconis aut Notariis pro ordinandis Clericis munera exigantur. Eodem sensu Alexander III. se tibit Cantuariensi Episcopo institutionem Beneficiorum spectare ad Episcopos, vel eorum Osciales. Ossicialis proprie is erat qui auctoritate sibi ab Episcopo concessa utramque jurisdictionem planam, quam Vo
244쪽
cant, & Torcnsem exercebat , ex quo modo Vicarius Episcopi , modo officialis dicebatur. Abbatιbus Crociens Ecclesia Croseiensis in Dioecesi Sistarie. sec. xi. a Presbyteris de Clericis secularibus regebatur . eratque juris S. Petra ut patet ex libro I. Epist. Lxvri. Gregorii VII. ad Giraldum Sistarie. Postmodum in Collegialem excrevit e anno enim Mecv I I. Bermundus Sistarie. Episcopus Eeclesiam de raιν nieis concedit Praeposito & Canonieis Croseiensibus. Demum nouis adjectis fundis , in Abbatiam Oid. S. . Aug. erecta. Illi, anno MCCic. praeerat Petrus Abbas qui sorte isti Concilio interfuit. Verum collapsa ibi regulari disciplina , procurante Mutio G.ιsti velis Epist. Si starie. accessit eum suis dominiis ad mensam Episcopi anno MCcceti vir. ex Deereto Callixti III. Lunensi ejusd. Ord. in eadem Dioecesi. Quis eam tempore Con cilii rexetit Abbas, nescitur. Praepositi. Praeeunt Abbates Praepositis ae Proeuratoribus Capitulorum Cathedralium Ecclesiarum, licet subsequantur in plurimis Conciliis , uti Nugariolenti ann. M ccxc. Silvanechensi
Apud Regium : olim Reiensis civitas. Ita in Itinerario Anto nisi , Vulgb nuncupato , Sιdonio Apollinari, ae in plurimis sculp- . tis monimentis quae Baraelias exhibet in Historia Regiensi , praeclara de ejus urbis nobilitate reserens , at fallit maxime dum nominis quadam similitudine , aliisque levissimis conjecturis delusus, Ricomagum seu Bricomagum, hodie Brianson, pro Reiensium civitate accipiens , Reios in Provincia Alpium maritimarum con tentos fuisse a stirmat, cum ipsum quod laudat Itinerarium ae Galliarum notitiae omnes, in II. Narbonnensi cuius Aquae Metropo
lis , diseriis verbis Reios collocent. Ad C A p. I. Concilium Valentinum. Illud nempe quod labentis tum seculi anno x LVIII. apud Montiliaeum in Dioecesi valen. tina asperrimis temporibus pro fide, pace ae libertate Eeelesiae tuendis congregatum fuit ex quatuor Provinciis , Narbonn. Viennens. Arelar. & Αquensi Innocentia IV. P. M. Praesidenti bus , Petro Albanensi Episcopo, de Hugone, S. Sabinae Presbytero S. R. E. Cardinalibus ejus Legatis. Ad C Ap. II. Pro liberatione illustris Domini Κaroli PHincipis nostra in carceribus detenti &c. Larolus de quo hic habetur sermo , filius erat Maroli I. S. Ludovici germani fratris, atque ex suo cum Beatriee Berengarii III. filia & haerede matrimonio, Comit
245쪽
tis Provinetae. Is ex traditione Urbani P P. I . anno Me exm . utriusque Siciliae Regna possidenda acceperat . quae jamdudum ex variis Summorum Ponti fleum deeretis, ex illo in primis quod in Concilio Lugdun. solenniter prolatum fuerat adversus ni sericum II. Imp. vaeua erant facta. Aliquot post Concilium annis Friderico tum Conrado eius filio perfidiose a Manfredo altero ejus filio illegitimo extinctis, Minoedus dum Cor adini Conrassi filii tutelam gerit . proprio nomine omnem dominatum usurpat, aeque ac Pater Romanis Ponti fieibus infensus devicissim invisus. Interea Caralus a Clemente IV. Urbani successore in Italiam vocatus . Mansredum aggreditur, debellatum
que in acie caedit ann. MCCL xvi. Corradιnus in regna paterna restitui cupidus, bellum redintegrat at fortuna adversa, captus enim in praelio . eapite minuitur.
Dominabatur tum , ac in utraque Sicilia rerum tranquill E potiebatur Graias post multa strenuE ac fortiter ab illo gesta . quando sceleratissima Siculorum eonspiratione, ferro excisi sunt quotquot erant in Sicilia Provinciales, duee potissimum ac imis pulsore Petra Aragoniorum Rege , cum quo Constantia Man-fredi filia nupserat. Acrius exinde instaurato bello classis utrinque instruitur, ae demum prope Messanam confligitur navali pugna, in qua Grati filius tune dictus Princeps Salernitanus, infaustum praelium facit, & in Regis Aragoniorum manus in-cidens Barei nonam deducitur. Ibi dum captivus attinetur raro Ius ejus pater vitam exuit , anno Mec Lxxx V ineunte st, atque illie, Karotas II. eius filius, lieet in Ca lovia detentus, haeres ac laeeessor in omnibus eius dominiis agno statur , menseque
Martio insequenti Rostagnus Aquensis Archiepiscopus Proviseetae suae Cone ilium istud indicit apud Regium. Praecipua Synodi cura fuit ut preces decernerentur pro liberatione principis. qui tandem anno post ejus earcerem quarto , suis restitutus est , pace cum Aragonio inita, Philippo Pulchro & Eduarvi Anglorum Rege auctoribus. XL Dies de iniuncta poenitentia non ultra euilibet fideli pro Rege preces effundenti juxta can. xx D. Conc. Lateran . I ab Inn .l U.in Cone. Lugd. I. eonfirmatum relaxant soli Episcopi. non Abbates qui aderant Concilio , quoniam Indulgentia funι solaIis di σnitatis . nee eas eoaeedum Abbates , nisi foria ex speciali concessione. Can Lx. ejusdem Conc. Lateranensis. Ad CAp. III. Chartularium proprium: eo nomine quandoque Serinium. hic Regestum intelligitur quo sensu accipitur in can. XIX. Conc. Arelat. anni uccxxxv. Quandoquidem primis
246쪽
temporibus , Ecclesiarum bona omnia sub potestate erant Episcopi, rem Ecclesiae & rem Epileopo propriam manifestam esse debere Concilium Antiochenum, Canones Apostolorum inno-
andra decreverat can. xxx v. ne rebus omnibus promiscuis. defuncto Episcopo, Ecclesia aut haeredes legitimi detrimentum patecentur , 6c Sacerdotis memoria maledictis oneraretur. Optima , tum ad illud ineommodum praecavendum, tum ad tuitionem dc conservationem bonorum Ecclesiae , Chartularii. seu Inventarii instituta ratio. Ad illud muneris duo olim in magna
Ecclesia Cpolitana delecti praeeipui E Clero Ministri, Magnus
Q. Oeconomus de Chartophylax, quorum singula munia ex plicant Coa in ιι le Sehol. de οὐ M. Ecelesiae Cpolit. Idem in Oecidente onus injunctum fuit Archidiaconis a Conc.
can. I v. deinde cuilibet Ecelesiarum Rectori ab Arelat. Conc.
LM t. aliisque item posterioribus Mediolan. Aquensi Mechliniensi, &c. Conciliis, hujus operis semper Rectoribus & -- deratoribus Episcopis. Sixuu V. P. M. ardua aggredi solitus Inventarium generale norum omnium Ecclesiasticorum per universam Italiam constitutorum . & in Palatio Apostolieo recondendorum, medita eus fuerat, sed rei dissicultate impeditus, istud negotii singulis beneficiariis committete satius esse duxit. Verum intentis Acta
non sunt conjuncta. Praeelarum idem & perutile opus mPVens anim. Benedie un XII l. in nuperrimo Concilio Romano con fici jussit, tin xii. de Ade inst memoria in ea adjuncta methodo,ur res primo intuitu operosa, expedit E dc nullo fermh negotio queat perfici. Ad C Ap. IV. Fictifii Priares. Quandoquidem ex Decreto Conc. Laterari. III. ean. Vt II. & Constitutione Clement. VIII. relata in cap. I. ext. de suppl. neglig. Praelat. cautum fuerat ut Ecclesiis vaeantibus ab omnibus Collatotibus provideretur intra sex menses; alias facultate meiderent eonferendi .ad Superiores immediatos devolvenda. in huie legi regulares se subdueerent Primatus vacantes specie quidem conferebant, re vera suos faciebant. Nam ita eum provisis paeiscebantur, ut penes ipsos nudum Prioris nomen , penes Abbates fructus benefieiorum remanerent. Unde Priores Fictitii, nomine Maia n se non re, merito dicti, Se poenis a Cone. Lateran . adversus tardos COllatores latis obnoxii. immo velut gravioris delicti rei excommunicantur a Coneilio tam Praelatus conserens, quam provisim
247쪽
Concilium Parisiense ann. Mec Ixcvi. issem interdictum
ulterius ampliat. can. xi. prohibet enim Praelatis regularibus ne Prioratus, Ecclesias,adinini trationes aut bem sicia ad eorum disepositionem spectantia qua non sunt de mensa filia , sed 'eciater
Priores, Administratores, seu Rectores commerant habere applicent mensis fisis, ipsisque praecipit quod facta in contrariam ad statum pristinum reducant, ct nisi moniti per Diaresanos hoc
fecerint per eos arbitrariὸ puniantur 9 nihilominus attentata focus, in statu debito reponantur. Atque ut hae fraudes a re beneficiaria omnino arcerentur, polletioribus seculis sancitum est, ut quaecunque resignationes, collationesque beneficiorum in acta publica referrentur , nam donatio occulta fisspicione non caret Cap. ut nostrum exl.tit. Ut beneficia Eccles. sine diminut. Conf. easque Concilium Tarraconense can. nullas ct irritaresse declarat, quam sanctionem Regulae Rom. Cancellariae , &edicta Regia apud nos firmam & stabilem effecerunt. Verum , cum iidem qui hoc sic . damnantur Praxes , aetate nostra repullularent, Regia Constitutione anni MDC ex X.
lata,novae sunt additae cautelae, ut quidquid a Regularibus circa Beneficiorum mutationes geritur, illud palam & aperte fietet, innovata , si secus sit, etiam in exemptos facultate a SS. Cano nibus Episcopis data, illa conferendi. In quo sane mirari subit variam circa Beneficiarios regulares pro diversorum temporumratione,disciplinam. Cum enim olim ad beneplacitum duntaxat superiorum seu cellae, seu Prioratus
aut Ecclesiae regendae, committerentur, unde obedienti. Nuncupatae , cum onere in rem communem fructus convertendi
deductis victu cultuque Religiosorum 3 neque ipsa Sedes Apotarolica earum administrationem ad vitam indulgete soleret, teste Innocentio III. cap. Porro l ext. de cons utili vel non, α cap. Cum ad monasterium exr.De statu Monachorum,quo regimine, paupertati regulari , obedientiae ac regularium consultum moiaribus. Attamen ex quo ordo Monasticus h virtute pristina reis mittere quid coepit, Prioratus ad nutum Praelatorum antea re- voeabiles, perpetui evaserunt ἔ ususque ille adeo in legem raram & firmam extunc inductus est , ut a Conciliis Provincialibus , ac demum ab ipsa generali Viennensi Synodo approbatus& stabilitus , etiamnum vigeat , paucis exceetis Canonicorum
Regularium Collegiis , apud quos prisca & salutaris ad Superiorum arbitrium pendens beneficiorum administratio, adhuc laudabiliter perseverat. Ad CAP. Pactionibus ct variis juramentis. Pactiones iactae
248쪽
pro quibusdam spiritualιbus obtinendis eum in hujusmodi omnis pactio , omnisque eonventio debeat celsare i nullius penitus sunt momenti. Ita Gregorius IX. Cap. visi. ext. De pactis, neque quis ad ea servanda tenetur, etiamsi juramento sint firmata: non enim dicenda seunt iuramenta, sed potius perγuria qua contra utilitatem ecclesiasticam ct SS. Patrum veniunt institata verba
sunt Conc. Lateran. III. can. XVI. Inde provide cautum in Conc. Moguntino ann. MDIL. ut
nullus in posterum Curicas ad aliquod beneficium Ieu digniM-tem admitti debeat, nisi prius juraverit quod in ejus adeptiona nullam commiserit simoniam, aut illicitam fecerit pactionem. Attamen pacta circa ea quae jure tantummodo Ecclesiastico sunt prohibita , non sunt illicita si interveniat Sedis Apostolicae
dispensatio ex can. v m. Conc Rotomag. ann. M DLxXRI . quia, inquit, innoc. III. in eap. praeposuit ἔ De conceL praebendae, secundum plenitudinem potestatis , potest de fune supra jus dispensare, quod , modo urgeat rationabilis causa , usu est, ita utroque foro receptissimum. Ad C A P. VI. Si quis Conversus. Donatus, Cond--r , Ob fatus. Conversi seu stat res laici , qui se & sua dant religioni habitu mutato sunt vere Religiosi , ac votorum solemnium prosellionem emittere solent 1 cap. Non est dubium ext. De regular. dc Clement. uni c. De excelsib. Praelat. ad opera Monasterii sunt deputati, solumque differunt a Monachis ratione ordinum Sacrorum . habentes chorum distinctum a choro proprio Mona chorum. Extat. t . IV. Anecdor. V. C. Martenae Regula pro Conversis Cister.
Donati vero . Condonati , Oblati qui & Confratres Exemptorum ex g. i v. Cap. Cum & plantare exi. de privileg. H. ec quatuor in idem quoad rem coincidunt, & secundum diversitatem Religionum his diversis vocantur nominibus. Eotum alii erant qui adhue manentes in seculo alicui Regularium ordini seipsos mmcipabant, mutato habitu seculati ; alii qui bona sua ipsis erogabant, retento sibi quandiu vixerint ususructu . Utrosque
eap. Lii. singulara ct Religioni congruo figno in i jubent ui per hoc distinguantur ab aliis qua civis vete Religiosi n*n sint
ut observatur in can. VI. Concilii Senonen. ann. MC L . . Maxim. autem extra loca exempta. Exi celebri enim Constitutione Concilii Lugduni I. relata in cap. r. De privilegiis in v r. a Marciensi Postea Conc. ann. M cccxx v I .can. XvI .a Uaurensi.
249쪽
ean. Lxx H. ae demum a Cone. Trident. sessi vir. de Retae.
eap. XI v. innovata, Exempti omnes quacumque gaudeanι libem
rate Oevinariorum juriflictori omni subsunt, ratione delicti , sive cantra Ius aut rei ae qua agitur , modo religiosa res non sit. aut delictum , aus contractus initus ιn loca exempto, salvis nia hilominus casibus in quibus eos Epissoporam jurba moni subesse canonιca praespiunt instituta. Nisisdem fariat de Privilesio. Seculo enim xi II. Licet plures Religiosi a potestate Episcoporum essent immunes . nondum in Ecclesam quaque patet status monasticus, irruperat omnium fere regularium ab Ordinatiorum obedientia libertas, unde multa pro religiosorum tam externo quam interno regimine statuta ab Episcopis condita passim videntur in hujus aetatis Conciliis provincialibus. Celebriora sunt Cone. Se nens. ann. MCCxVI. Oxoniens. Duo Rotomag. Compiniae.&e. Unde onus exemptionis probandae eis incumbebat qui contra jus commune , se ab episcopali jugo liberos agerebant I ut decernitur in hoc canone. Ad CAp. VII. Deest in m . Diens. a C. V. Martenne vulgato. Server eam firmiter non enim sereari debet interdictum ait Innoc. III. occasione Hospitaliorum, in si illi non servant in quorum favorem latum fuit, ne videantur de aliorum fletu ridere. Αθ CAp. VIII. Deficit quoque in ms. Diensi. Totum illud capitulum , iisdem feth verbis iteratur in Conciliis Αvςnioncns. ann.
de V autensi cap. cxxv IIIa Adulterinam non adulterium, uti legebatur in priori Regia editione Conciliorum A veni n. in quibus unius solius literulae omis. sone sensus omnino obscurus emciebatur. In illis desunt quoque ista. Maio- -dius ct infimus, re pro se vel pro alio & postre ina et νmmn. a Curi Collegio siquestratus. Ac post haec verba ratum habente ista adduntur in CC. Avent . vel post ruam requιsitus erit, vel ejus locum tenens, infra x. dies corruere negligant. Poenam quoque inflictam haeredibus qui ad Clericatum inhabiles deeernuntur , nisi fueris cum iliis morieordiise disp=μ- tum , quae dispensatio ad quemlibet Episcopum de jure perti-- net ex isto Concilio cum nemini reservetur, hanc , inquam, poenam Concilia Aventonensia & Vaurense ad posteros ampliant usque ad secundam generationem , neque remitti posse decernunt nisi de consensit Metropolitae fle unius ex suffraganeis quae lectio retinenda, quan vis in postrema collectione Regia
250쪽
Cone illorum, soli Metropolitae illa dispensatio eredita videatur. In illa quippe deficiunt haec verba : cum uno Suo aganeo quae suppleri debent ex priori editione. Post haec : misericorditer dispensatum reliqua desunt in Cone.
Biterrensi. Aeeensos palearum fasciculas aut eandelas de cepo cte.Levibus ita & frequentibus de causis interdicti, & excommunieationis sententias ferebant Episcopi per illam aetatem, ut censurae in contemptum apud vulgus facith venerint; adeo ut excommunieati qui in vim centurae a fidelium consortio semoti erant, de ipsi banna facerent contra Excommunicatores & Denunciato Ies, ut videtur in can. xv. Conc. Valentini, quin immδ titiones.sartagines , aliaque id genus in manibus gestantes, Excommunieatores, suo modo, scurriliter te impih excommunicabant, lannis excommunicationis ritus , campanis pulsatis , candelis accensis . de in terram projectis, observari soliti , execrandi sit. mulatores. Eadem de causa inibant societates quas vocabant confratrias quibus mutuum contra Episcopos 8c censuras ab eis latas aut ferendas munimen sibi parabant. Has damnant quas vocabant Confratrias Concilia eo seculo dc sequenti celebrata Valent in. Burdigal. duo Aventonensia , Uaurente, de longEantea Concit. Calced. can. xvri . Ad CAp. IX. Capitulum istud desideratur in ms. Diensi. Resertur ad litetam sicut & xv ii. inter Constitutiones Iacobi II. Ebre-dunensis Atehiep. quae edidisse cum Episcopis Comitatus Proin vinciae ann. MCCL xx VI I a. narrat Gassendus in notitia Ecclesiae Diniensis. At quo fundamento assertionem vis doctissimus aiatruar, nescitiir, cum ad Regiense Concilium a quo illa eapitula condita sunt, neque Ircobus Ebrodunensis, neque alii Comi latus Episcopi convenerint praeter Provinciae Aquensis suffra.
Existimavit V. C. Cabassatius in notis suis ad hoe Concilium cujus ei copiam secerat charissimus Frater, Mnifaciam UIII. ptimum fuisse Pontificem qui de absolutione cum reineidentia
ius ediderit in cap. eos qui de sent. excomm . in v I. dato circa ann. M C CLXXI F. advertens ei decreto, annos novem praeivisse
Cone. Regiense. verum similis adversus fideifragos sanctionis antiquius habetur exemplar. in Conc. Rhemensian. Me xxvir ω In illo enim Eugenius III. qui ei praefuit quanuis voce rethcidentia non utatur, rem eo verbo comprehensam statuit. Ita