장음표시 사용
11쪽
ipso Demosthene auctore scimus tantum abfui88e, ut legati perire men8e in Macedonia essent, ut inter aconi ab Athoniensibus iure iurando saueitum et legatorum Atheniensium reditionem non intercederent tres menses toti in Videntur autum in tota legationen in plus 70 dies consumpti esse ' Sed de hoc numero debemus subducere tot dies, quot in ipso itinere aciendo consumebantur,d0ue legati non solum Athonis ad Macedoniae fines e enerunt,
Sed etiam e Macedonia Athonus reverterunt, i. e. 30 sere dies j Fient igitur 40 dios, suos sermo dies legatos Atheniensium in Macedonia commorato esse utemus i.
τον σκιροτοθι Κνος. . Itaque ne id luidem satis verum est, tuod legitur da Edriti, σαυεν . . . oεῖς ῆνας λους et I g 158 τρεις μῆνας ἔλους God niax σαντες. Ad veritatem accessisset Demosthenes, iri λους sui ipsisset oti Aeset, 'μουνιχροι-ος 'voti ριrdi si res Ooυ. f. trudeli uerum. . Plii P .. 7 vh viserum, I, 22 e. q. s. Contarentis var leui. Venetus MDCVI. . 74 non litus tuum nouem y sexaginta dies consumptos esse putat. Ceterum liceat mihi hic afferre Contarenum in eadem quaestione, luam de Demosthene instituit, de veritate illarum litorarum I 29 insertarum, tuae speciem tabulae tabliuae prae se serunt primum, suod ego Sciam, et illa aetate unum dui, itavisse. Nam fere annis ante Droysenium de illis literis haec scripsit, . 76: Quamobrenon iniuria ou Otum decretum mihi suspeetum est L 3 19 s 155 πρὶν εἰς ωακεδονίαν ἔλθει, τρεῖς κέα εἴκοσιν Mέρας νηλωσέ μεν Reditio ui te dies videtur sibi postulare, es. 94 58, 59, 58 et 1 ε 32 Etiam Spengelius Abh. d. Bayer. h. phil. l. Band X, 8 6, D 43 legatos e 70 dies Athenis abfuisse dixit. Quod vero ab eis in reditione 3 dies consumptos esse putavit, id veri simile non est 4 Tali
Vituperationa non solus Demosthenes obnoxius est, sed etiam alii seriptores haud raro contra se ipsos pugnant ut pauca enumerem
in Philol , XIX, 258, Seeligerum in Philol. . XLIII, 22 De Platonis
symp 93, E constat id quod Satippeus altituando dixit: Hior habendi Herausgeber ricliti herausgespuri, das Platon inenoletnen Ver-stos sicli ut i Schulden hominen assen. Denii nauli p. 175 A at sicli Aristodem Os eben Eryximaelios gestigi. Uni nauli p. 185 D stigi EryXimachos eben Aristophanus Also at Aristodemos noeli or So-krates uti Agathon gesessen . Addidit Saul plus de ea re conserendum esse esserum, asina. Ρ. 04. Luculentum est id, quod te B d. II, 9, 23 dixit. Τ
Sed dicat aliquis tantam esse suam de Demosthene Opinionem, ut eum, quamquam potuerit errare, purgatum tamen esse quam maxime cupiat i et, si ea sibi optio detur, ut id, quod in oratione Demosthenica minus recte se habeat, aut ad ipsum oratorem revocandum aut a librariorum socordia repetendum sit, multo se libentiore animo vituperationem a Demosthene prohibere. Audio. Et, si animi sententiam licet patefacere, ego quoque velim non Solum in eius orationibus, sed tota vita nihil non laudandum inveniri. Itaque, Si nobis cogitandum sit de errore librariorum in o 10 commiSSO, Or8itan omnis Sententiae repugnantia sic possit e medio
1 Dion Hal. N. r. λεκr Axὶμ δειν 6, 968, 2 et 3 R. ἐγω δ' ἰξίουν νηλι- κονrον ανδρα πι ινλάχθαι πῆσαν ἐπιτίμησιν. 2 Poterat Dem hac pronuntiationi uti ἐμαυrio 'i'. Similem in modum, ut unum exemplum asseram, Blassius in Dem. d. Teubneriana quarta scripsit i 'γω. I Ea Verba quae uni ν δ Παροντι ad Demosthenis consuetudinem dicendi pertinere confirmatur his locis I g 12 et 22, 18 I76 et 253, 19 D 269. 21 Ceterum Satippeus, cum seliolam habere, de
dem quoque rationem mutandorum verborum fortasse ita revocanda est 23 DI 2, ut pro sit riγῆ, Ἀγατερ υ scribatur αυrῶν θατω uJ, θατεροῖ
tam, quam Vocant, lectionem retinendam esse existimavit. Sed id, nisi fallor, i rorsus alienum est a Demosthenis dicendi consuetudine, ut αὐrος et Ῥεους talem in modum inter se opponantur Qua de causa tactum videtur esse, ut alippeus olim in ed. Tur. illud αὐr se e contextu e borum vellet removere. 4 Idem fere genus diuendi invenitur apud Plati, Menon. . 97, B ο νῆν παραλείπομεν et apud C. Diltheyum, Cydippa, P. 28 heXplicare unu mittimus, eandem rem per maioris quaestioni opportunitatem postea resumpturi et apud Reuterum, introd. hist in Dem. r. de Or., uerZburg 845, p. 10 nunc quidem non opus est, plura du his rebus dicere, quas mox laucis retractabo CL Dem. 14 23 παραλείποριειν νυν.
12쪽
eisdem sero verbis resert. Nam talom dicendi rationem in oratione una eademque irchilomus serendam esse negat i). Itaque illas ς inter duas orationes sic distribuendas esse arbitratur, ut altera ponatur in Xordio orationis prioris, ultera posterioris ). Concedo recte iret hosfium intellexisse non esse autum satis apte, ut duae illa *ς simul in unam orationem reciperentur i. Neque tamen Ob eam causam Demosthenis orationem duodevicesimam in duas orationes dirimendam esse censuerim. Dua igitur res conabor demonstrare: neque congruere Demosthenis consuetudini dicendi, quod par illud paragraphorum uni eidemque ordini rationis insertum sit, et posse
aliquam indagari rationem rei expediendae a trutilios fit rationu
Quamquam multi sunt loci in orationibus Demosthenis, quibus ea, quae Semel dixerat, rursus sibi dicenda esse putabat, nullum tamen invenio, cuius ratio sit eadem atque illa, quae intercedit inter 18 g 1 et S. Id eo certius possum dicere, quoniam non
solum Omnia exempla sententiarum iteratarum, tuae ab aliis allata SSe Sciebam i cum religione aecensui, sed etiam 4pses 1971 i. 80 2 P. 80-82. CL Oxium, p. 232 e. q. s. . Blassium III, 1, 4 et 5, ellium ann. 1876 p. 79 et 180. 3 Non omnes
certe sententias iteratas serri posse exposuit G. IIermannus, de t. p. Hom. 840 p. 5 et II. Etiam lassius Dem. Orationes, vol. IM, Lips.1885, p. XXIV concessit Demosthenem cavisse, ne sese ipse exscriberet ,
Praesertim vero, ne in eadem ratione eadem ab Oratore repetita invenirentur. Is vero σχολιαστῆς, cuius verba inveniuntur apud Bait et Savpp. O. A. II, p. 76 b, 8 28, id non Videtur respexisse, quem admodum hoc loe sententia esset iterata. Nam cruror νὶς ἐπιχειρηματων, si his verbis uti licet, non postulat necessario αυror ir exilui rων.
4 2 χόD Demosthenica. Hermog., de id. 2 6 III, p. 33I . Tayl. cf. Schaos, app. D. II, 30 e. q. s. Exemplis a Ruedigero Schaef., Pp. ., I, I 30 e. q. s. idit eiskeo Schaes. app. D. I, 443 e. q. s. inventis usus est Gersdorfius es synOPs. p. 1 e. q. s. . Spaldingius, s Buttm. Midiana I 823, excerpta e praes. p. p. VIII et IX. Butimannus ipse, ib. p. IX. Broughamius, theΕdini, Review, 1820 p. 226-246, 182l, p. 82- Il0,l822, p. 383-516. Gersdorsus synops repet Dem. loe. Alienburg 1833. Quamquam Gersd. haud pauca exempla ex eis orationibus attulit, quas hodie plerique homines artis criticae periti a Dem scriptas non esse putant veluti or. VII. et X.). estermannus, quaest. Dem. III. . I 27 466. A. G. Becher, Dem. at Siaaism. u. Redn. II, 384 e. q. s. Funkhaenelius, Dem. r. in Androl. Praef. p. XII e. q. s. Dissenius de Or. P. 52 e. q. s. 185, 188. Gauppeus, Dem. r. sel. P. 5 et 70 Dem. ariecti in deuisch,
exemilla collegi, quae ab aliis mihi relicta esse videbantur, et complura eorum genera constitui. Sed, ne multa dicam, hoc loco de eis Xemplis Solis agam, quae proxime videntur accedere ad
18 et . Sunt autem haec. t 18 g 138 si veta τοι νυν
ελι λυθασιν Neque tamen hi T loci sunt omnes ad iudicium recto faciendum nobis adhibendi, sed necesse est, faciamus inter eos discrimen. Namque in oratione pedestri' multum refert, num eaedem sententia sere eisdem verbis inclusae tam arto intervallo
1 Illi, qui ad defendendum id genus dicendi, quod cernatur in 18
ot , Homeri exemplo utuntur, ab una re videntur mihi minus,
quam aestuum erat, UaVi8Se. Neque enim Omnia, quae in componondis carminibus poetae concedenda sibi esse putant, scriptoribus prosae orationis licet imitari. Quisnam est nostrum, qui Virum gravissimum ad reipublica gubernacula sedentem, si ab hostibus superatus, lacessitus ab inimicis, denique Obrutus Ortunae saevitia rationem debeat reddere omnium rerum Publice a se gestarum, decere putet imitari eam tacilitatem distendi, qua, ut exemplo utar et pervolgat et insignito eisdem verbis compluries Ositis, imbutum est carm0 illud, quod inseribitur Heidenroesicin An Goetheus, cluotiescumque de rebus seriis disserens
sermone pedestri utebatur, ipse id genus dicendi retinuit, quo ad illud
13쪽
inter Se distent, ait is, qui vel oratiotiem audit vel librum degit, memoria teneat id, quod recens est dictum Quae dicendi ratio, nisi accedit acerbitas imprimisque ea, vivae Vocatur ειρ υνεία ), taedium solet movere. Quod quam verum Sit, Ῥ0test unusquisquen08uum ipse facile experiri Habebit enim suos vituperatores
neque pauco neque leves, si aut commentarium scribens aut rationem literis mandans in pagina ima eadem verba per , Versus reseret et, ut aiunt, recoque quibus in summa pagina erit Su8. Quin etiam si quis contionem habens intra semundiam lora iis recitet eandem verborum comprehensionem, prosecto non desit, qui aut tacitus eum reprehendat aut verba huius sententiae 4n amici aures insusum et Eccillum oratorem bellissimum Ai γαρ ταν - τον isti ὁ σοφός Contra ea, si tantum intervalli inter easdem sententia bis dictas intercesserit, ut pleri lue vel audientium vel primo obtutu legentium tum, cum sententiam posteriorent animis percipiunt, iri0rem memoria non satis retineant, potest utiqua eX-cusatio inveniri Quamquam nequit negari, esse, ilii nihil. quod semel criptum sit. iterum scribendum esse putent - Est igitur quaerendum, utrum ei loci, quibus eadem sententia in eundem seresormam redacta est, arto inter se intervallo distent necne. Accedit alterum Neque enim ea ratio, quae in codicibus inter 18 et 8 intercedit, potest ab ripsi Demosthene videri prosecta sine dubio esse, nisi si plane congruit eius consuetudini dicondi Tum autem congruit, cum in irationibus Memosthenis aut exstanteXempla complura aut unum exstat, cuius ratio sit lane eadem. Tum autem eis eadem, cum sententia semel dicta post intervallum non maius vel non multo maius iterum dicitur quam quo et 8 inter se distant. Quae si ita sunt, mihi obstat, quominus exemplum eiusmodi postulemus, ut post posita sit g 80ntontium antea dictam reserens Sed ne mimis videannire acerbi. faciamus duplicem numerum liaragraphorum ante iteratam sententiam positarum, i. e. 14 Sequitur, ut e T exemplis sui ra exscriptis nullum respiciamus nisi ea, quae numeri 2. 4. 5. T. Significavi. Est igitur id 'ndum, num ea iteratio, quae exstat in 184 1 et 8, 1 Veluti Dem. Ira 203 et 204. 2 Dion Hal. o. T. λεκr. Λη M.
19, 008 e. q. s. R. Polyb. I, 1, 3. s. etiam d. μ, 4b et 453. I P. II.
ab eadem causa prosecta vel alio modo similis sit horum 4 Mmplorum Accedamus ad singula. Ac primum quidem ea verba, quae ad numerum 2 adscripsi, et pauca Sunt et ad certam quandam sormam sunt potissimum revocanda, quae dici solet εν διαδυοῖν Deinde ea verba quae numerum . Obtinent, et pauca sunt et videntur quodammodo necessari in sormam sero eandem reda ita esse. Nam exponit Demosthenes, quid Aristocrates accusatus sit dicturus. Noluit igitur quidquam mutare de ipsis cis verbis, quae videretur ille acturus esse, sed quodammodo, ut verba hominibus grammaticis nunc rusu recepta Sequar, ruSucisStoratione directa. Tum verba ad numerum . allata et pauca sunt et nituntur in parva quadam comprehenSione, quae St νομους εἰστ φρειν, et versantur in eo, quod est tamquam caput totius orationis Nam simulatque id est iudicibus persuasum, Timocratem ferre a otio graσιν αντιον τῶ ουσι - ιοις. illud παρανομον, quod accusator demonstrare studet, in dubitationem iam non potest vocari actumque tum est de Timocrate. Itaque e re videtur fuisse illa erba, quae sunt si rασιν ἐναντίον εἰσεννηνοχε οις Ουσι νομοις', etiam atque etiam in iudicum animis tamquam in tabula aenea incidere. Denique ea verba quae ad numerum T. adscripsi, et pauca sunt et tota pendent ab ea comprehensione, quae est ἐλθεῖν εἰς ουτ αναιδείας. Sed a ratione horum, de quibus dixi, quattuor locorum multum remota Si ea, quae in exordio rationis 18. g 1 et , emitur Neque enim ea verba, quae in hoc exordio iterantur, pauca Sunt neque, cur omnino necesse fuerit ea iterari, causa satis certa afferri potesti) homo considerate ingens umquam sibi persuasit numen i unum infirma uti mem0ria Itaque, quoniam haec verborum iteratio a Demosthenis consuetudine dicendi recedit inon est laudandum, quod ambae simul g 1 et 8 in eandem orationem immissae Sint. Inde intelligitur, quam non sit verisimile utramque ob ipso Demosthene in orationem duodevicesimum esse receptam. Quid vero
fiet his Idem, opin0r, quod permultis illis l0cis, quae dicuntur
διτι oreac scit altera Si in contextum verborum recipienda, alteras Verborum iteratio non necessaria haud ita bene convenit o di- oondi brevitati, quae laudari solet in Demosthene. s. auppeum, p. crit., 3. 38 Dem. r. sel. P. I0 et Dem. r. sel. p. 20. 2 CL etiam ea, quae dixit A. Sohaosor, III. 2 60.
14쪽
reiicienda i). - Videturne tibi, quaeso, alterutra non esse scripta a Demosthene - Neutram non esse oriundum ab ipso Oratore puto. Etenim inest in duabus eadem pietas erga numen divinum, eadem voluntas erga civitatem, idem numerus orationis, denique eadem gravitas et animi et dicendi. - Sed qua de causa, amabo te, eandem sententiam putemus utiliciter a Demosthene enarratam
esse - Id videtur secisse tamquam μιλλε ηιενος reo αἱτον, iPhotii verbis ' uti licet. Constat enim, quum multum oratoris interait exordio animos audientium sibi conciliare Fidei igitur absonum non est eum, cuius diligentiam permulti laudaverunt, summa cura id egisse, ut in sua ipsius causa gravissima i exordio uteretur omnibus numeris, si fieri posset, absoluto. Idcirco eam sententiam, quae potest videri veluti fastigium esse totius exordii in duplicem sormam redegit, et 8. Potuit autem exordium aut a si una sententia initum capere aut summa sententia terminari. Sive illa in initio exordii ponenda erat i opus non fuit sive in sine exordii aptius ponebatur, opus non fuit o. De utraque ratione sententiae collocandae videtur aliquando Demosthenes cogit se. Quo factum est, si animi divinationem sequi licet, ut in volumine
sua manu scripto alteram in contextu Verborum, alteram in margine poneret. Id secit e consilio, ut duae rationes praesto sibi essent atque ipse tempore edoctus, utra esset melior, aut in habenda aut in edenda ratione aptiore sententiae forma uteretur. Sed re Vera Sus 8 una forma, alteram procul habuit ). -- Jam vero qui factam est, ut utraque sententiae forma per omnium
temporum codice usque ad nostram memoriam permanaret --
Is homo, qui primus ex Volumine Demosthenis manu scripto orationem Ctesiphonteam vel ipse describebat vo ab aliis describendam curabat, id spectavit, ut ne minimum quidem verbum interiret, quod ab ipso Demosthene prosectum esset. Omnia igitur descripta sunt, quaecumque in Volumine scripto Demosthenis manu
1 Videor mihi videre hanc rationem congruere ei, quam auPPeus,GOethiana find. schol Gott. 870J, p. 3 0 13-l oxposuit 2 Bibl
aliquid momenti additur eo, quod Cim, de r. II, 7, 3l4 praecipit: sem ratione firmissimum quodque sit primum I Ea videntur aliquo
inveniebantur in Eadem pietate egerunt reliqui. Is enim est Ductus a Deo . . viris et probitate et industria et ingenii acie
egregiis pro tot laboribus tantaque vita tristitia concessus, ut genus humanum omnia, quae ab ei prosecta Sunt, Servare cupiat. Itaque codices Omnes, quotquot ex oratione Ctesiphontea describebantur, deinceps ab ipsius Demosthenis aetate omnia verba continebant, quae ille aut in contextu eius orationis scripserat aut ad contifXtum addiderat. - Sed utra sorma eiusdem sententia Demosthenem in ipso iudicio usum esse putabimus 3 - quidem putaverim Sum eum esse Q, removissea . Causae, unde id mihi videor colligere posse, hae sunt potest sic e contextu verboruin tolli, ut totus neXus sententiarum non mutetur neque quidquam intercidisse videatur. Sed eae prece ad deo conversae,
quae insunt in non possunt ita divelli a verbis proximis, ut nihil videatur deosso. Neque enim stat sententia, si velis tale initium esse: Q η τὸν arridio si si βουλον ποιησασθαι e. q. S., neque Si tale initium proponatur: Toto δ' ἐστὶν υιωνον e. q. S. Itaque intelligitur artissime coniunctam osso ocum g 2. Ergo, si possumus demonstrare in iudicio esse recitat:im, si, ut o simul cum recitata sit in iudicio. Fortiisse autem aliquid afferri potest, quo videatur verisimile esse 2 in iudicio a Demosthene dictam esse. Nam in D petit Demosthenes ab iudicibus, ut se suo ipsius ordine defensionis uti sinant. Qui vero sit, ut id petat, quod per se tam
iustum est, ut ne ullo quidem verbo egeat Nam videtur homini esse iniustissimi, non iudicis, praecipere reo, quo Ordine ea, quae sui defendendi causa dicturus est, debeat proserre'. Causa petendi videtur ea fuisse, quod eschines, si eius orationi fidem habe inus, in iudicio processerat eo audaciae, ut diceret. debere iudie , eundem ordinem desensionis a Demosthene postulare, quo ipse Aeschines in accusatione usus esset in Ergo id, quod Dei Simile est id, quod sener ind. schol. Bonn. 1880HI, p. III delibris Epicuri exposuit. 2 CL Huopedenium, adnotationum ad Dem. de Or. r. specimen, Cellis 1827, p. 9, et Rauchetisteinium, Observ. in Dem. r. de Or. Turici 829, p. 6. 3 34 206. 4 Dicat luispiam Demosthenem verba de ordine suae sibi orationis
concedendo potuisse sacere, etiamsi Aeschines illam rem non com
memorassot Sed si ipsa mesensionis matura serat postulare quae
15쪽
mosthenes contra ordinem ab Aeschino postulatum dicendum esse putavit, dictum est in iudicio i), si huius quoque orationi fides habenda est. Veri igitur simile mihi videtur esse Demosthenem 'apud iudices non recita8se'.
Demosthenes in L postulat, forsitan non modo in alia oration Demosthenica, sed etiam apud ceteros oratoros idem postulatum inveniamus. Neque tamen memini ab ullo homine docto, tui orationem duodevicesimam commentarim instruxit, ullum locum logere adscriptum, qui esset huius odi similis in iroh h. s. 79. ah Ad eandem rem pertinet alia quoque explicatio. Quam liceat mihi hic afferre, quamquam non est mea. Est enim Hermanii Sauppei Nam Satippeus, cum scholam de Dem. haberet, dixit, accurate eius verba et auribus percepi se in chartulam meam transtuli, haec: E ist, o te teli etκ vermuten hann 5- uis sine 'ndere assian suer g 1-x anguselion undiswar istwoh g - da Urspruenglielie Quae verba postquam cum pietate eXCePl, ODP mecum cogitare, quibus causis sententia Sauppe niteretur Has igitur potui indagare ly multis eorum verborum . quae iunt ing I-4, facile possumus ideo carere, quod sententia vel eaedem vel similes in reliqua oratione inveniuntur Sententiae, ad quas id pertinet, sunt hae a Preces Demosthenes ad deos convertit, D oti. i Domhortatur iudices, ut leges spectent neque minorom in se benevolentiam conserant quam in accusatorem, et g 6, 7 o Nulla poena Demostheni est gravior quam privetur civium benevolentia, s 3 4 5d Dem causam Verborum Omnium eorum, qua sibi de se ipso facienda sint, ad Aeschinem transfert, D et 59. : Decet exordium eius orationis quae Vocatur δ' εPολογία, esse quam brevissimum CL A. Suhaosorum' III, 2, 22. s Haud dedecebat Demosthonem initium orationis sacere ab ea causa, qua fiebat ut, cum Ctesipho esset accusatus . ipse tamen Dem. multa et gravia verba faceret, namquamsi ipso esset accusatus. Ea vero causa inest in Aeschines putavit, quod Ctesiphontis nomen ad iudices esset delatum, Demostheni impedimento esse, quominus maior defensionis pars a Ctesiphonte namquam cervibus cipsius Demosthonis imponeretur Aesch. 3 I 200 τί δεῖ σε fritioσθένην παoακαλεῖν maxime vero II G α δάκρυα e. q. s. Sed eo magis Dem operam debebat dare, ut illud impedimentum removoret Aristoti rhetUI 14, p. 415, a. s. 30-32 Beli. Minus igitur verum id videtur osso quod adrowskius in progr. gymn. horniens. I 880 p. 5 dixit: Spuriae quae interpolatorem redolent insulsum, sunt 567 y ui I orator non est vituperandus, qui, si alios homine: conatur commoveres a temperato placidoque orationis genere escendit ad ardorem quondam animi, praesertim cum ille ardor cupiditate tam sit vacuus, quam est sincerum divini numinis et iustitiae studium. Id vero inest in exordio Demosthenis, si initium fit a gi, non autoni astit
Κiret ossus putavit id discrimen intercedere inter duas illas,
quas OnStituerat, orationi partes, ut prior omnino careret ea animi acerbitate, quam nos vocamus LeidenSchas i), posterior eadem ace bitato esset insignis'. Sed tantum discriminis, quantum voluit, inter duas parte orationis non dixerim intercedere ' Documenta
A Exempla acerbitatis ex ea parte orationis collecta, quam Κirchilomus p. 89-99 commentarii sui didit.
1 P. 3. Ceterum de vehementia rationis , nulla parte excepta dixit euter introd. hist in Dem. r. de cor. p. I. 2 P. 4 et 85. 3 Ad totam, opinor, orationem ea pertinent, quae Sauppeus ora 1 hunc iri modum dixit: Demosthenes an vor Ingrimm hau Worte findon Seine Loidensetias is in diese Rede besonder g erhennen . Quam vero dii fiuile fuerit Demostheni animi acerbitato omnino abstinere ex Phosii verbis bibl. p. 492 Beh. intelligi mihi videtur posse. 4 Dem.' cum haec diceret, tamquam digitum intendit ad pravitatem Aeschinis. 5 Dein de Aesch. voluit cogitari. 6 Potest ipsum Aeschinis nomen videri xtrema parte huius sententiae perstringi, maxime si quis pro ει litoris dieat , id quod lassius in Dind. d. quarta scripsit.
16쪽
εξ υλεις καὶ προευλεις ἐν γῆ καὶ γαλά τι ποιήσαι ε. Attuli igitur ex is g, quas Κirchhostius edidit 1 exempla,
sed e cetera ratione, quae circiter quattuor partibus maior est, 4 exempla. Alia quoque res videtur asserenda esse.
In ea parte orationis duodevicesimae, quam irchhosfius apud iudices recitatam osse voluit, haud pauca' dicuntur de eis rebus, quae sunt gestae ante pacem ol. 108, 2 a Philippo iure iurando sancitam Contra ea irchilomus putavit ea parte, quam vocavit denurspriinglichen Entwues, Demosthenem nihil dixisse de rebus ante illam pacem gestis idque secisse de ea causa, quod illa orationis a g 18 e. q. s.
parte nullius rei publice gestae rationem reddendam esse arbitraretur nisi earum, quas pro tota Graecia susceperat i). Tale discrimen ut constitueret inter duas illas orationis partes, eo factum videtur esse, quod irchilomus arbitratus est omnes res ante illam pacem ab Athenionsibus contra Philippum gestas ad nihil aliud pertinuisse nisi ad Atheniensium opes conservandas, sed res post illud tempus gestas pertinuisse ad salutem totius Graeciae γ). Sed, nisi fallor, Demosthenes in eis, quaecumque inde ab eo tempore, quo ad rempublicam accessit, usque ad Xtremum vitae spiritum publice vel dixit vel secit, hanc sententiae normam secutus est, ut ante omnia Atheniensis populi' salus et dignitas esset quam maxima, tum vero Athonienses, id quod eos homines decebat, qui merito atque ingenus principatum Graeciae vellent obtinere, ceterorum Graecorum libertatem ab impetu vel Graecae ullius civitatis vel exteri regis defenderent in Itaque, quoniam cum irchhomo consentio Demosthenem et ante illam pacem Atheniensium salutem et post eandem pacem Graecorum libertatem spectasse, nulla mihi hic videntur documenta ex Demosthenis orationibus asserenda esse nisi ea, quibus intelligitur Demosthenem ante ol. 108, 2 etiam eorum consuluisse Graecorum saluti, qui Atticam non incolebant ' et post idem tompus etiam Atheniensium saluti ' Proinde faciamus duos
ordines Xemplorum.1 P. 7. s. p. I et 72. 2 CL Foxium, p. 278 279, 291 o. q. s. 3 Polytb. XVIII, 4, 1 Hultsch. putavit Demosthenem omnia ad salutem Atheniensium rettulisse. 4 Haec quodammodo Demosthenem apud animum suum cogitasse putaverim: δει σκοπεῖν μὲν καὶ πραττειν ἀεὶ uoti θηναίων πολιτείαν σωζοντα, συμπαρατηρεινὰ ἰπως αμα καὶ τὴν αλλην Ἐλλάδα σωσε ταυτα. Ab eadem sententia videntur ea prosecta
esse quae Sauppeus dixit in Vertiandi dera. Versammi deuisch Philol. in resil. 1844, p. 127. s. etiam A. Schaeserum, II, 12 et 313, Dissonium, p. 155 et 45 I, ruechnerum, p. II. 5 Alii quoquo tum idem sentiebant, os Dem. 9 g 10 II, 304, 3 I9 et 184 20. Ceterum respice, sis, estermanni Gesch de Ber in riech. . Rom, I, 10 et A. Schaeserum P, 429. De Demosthenis orationibus XIV. XV. XVI. XXIII. dixit itgestus in pro . eius gymn. quod Ocatur an MarZellen , Coloniae 878, p. 5 e. q. s. s. Plut. Dem. 12 ην προς Φίλιππον πιρτων Ἐλλγήνων δικαιολογίαν. 6 CL oechlyum, Neve Schweig. Mus., II, p. 4 et 39 Dissenium, p. 45, ruechnerum, p. 3I4, iniewskium,
p. 36 et 223. Iustin. IX, 3, g 4 et 5.
17쪽
A Α ordinem priorem pertinent haec exempla. ς
Videtur igitur ea orationis diremptio, quam irchhosfius voluit, causis compluribus' minus commendari. Sed aliquid discriminis, nisi fallor, inter totum verborum contextum, qualem nunc habemus, saciendum est Reputemus, quaeSO, haec. Si quis Graecum exemplum illius orationis ita legit, ut nihil nisi verba Demosthenis animo simpliciter percipiat neque ullum intervallum suciat, videntur, si ex eis, quae ipSe Xpertu Sum, recte iudicare possum, circiterra a horae opus ei esse. Vix igitur fieri potuit, ut in iudicio eadem oratio, a Demosthene inde a Qusque ad g 324 ita recitata, ut intervalla in dicendo recte constitueret et unumquodque verbum plane atque articulate eloqueretur
1 Blassitis III, I, 304. 2 Dre estus in Progr. gymnas Brunsviciensis, 1866ὶ, p. 33-36. 3 Eadem verba leguntur apud Dem. 204 1 4 CL ea, quae πολι inrta quidam apud Obsonem, O A., tom. X, p. 102 ad ea Verba, quae sunt τί μελλον κελευσμν' , in hunc modum adscripsit: omκM . . . Βυζαντίους τελεῖν, to kΩει δὲ καὶ την ποιν se Athenas δια τὴν σιτοπουπίαν . 5 Ea, quae alii attulerunt, consulto hic praetermitto. 6 Constat quantum Dein tribuerit elocutioni Cic. de ori III, 56, 2l3. Plut Dem. 7 et II. Liban. ad Dem.,
denique locos gravissimos lente graviterque recitaret in una cum intermixtis haud paucis tabulis publicis, epistolis, libello accusatorio, testimoniis aliisque litoris' minus temporis spatium sibi postularet quam ' horas. Sed etiam Ctesipho, id quod ex iuro Attico εὶ fieri debebat, pro se ipso ante Demosthenem dixit . Itaque is modum non videtur excedere, qui Ctesiphontis et D mosthenis defensionibus apud iudices recitatis T horas tribuat. Eadem autem die eschines accusationem recitavit'. Faciamus orationem Aeschineam, quae nunc ex 260 constat, choras in iudicio sibi postulasse. Quo fit, ut una eademque die iudicibus ea, quae pro litigantium parte utraque vel contra utramque asser bantur, pero horas audienda fuerint. Id videtur nimium oneris esse. Nam nostris temporibus et raro fit et magna moles videtur es8e, si quando iudicium a secunda ante meridiem hora initium capiat et usque ad septimam post meridiem horam pertineat ' i. e. horae sibi postulet. Sed ad illas, quas paulo ante dixi, 11 horas
accedunt etiam aliae. Nam ante accusatoris rationem iudices, quorum numerum in tanta causa haud exiguum fuisse putaverim uMax. VIII, 10, externa alios locos ad hanc rem pertinentes attulit Stecho ius, de Vita Aesch. r. 1841, p. 15, numer 55).1 Debemus, legentes, ut exemplis utar, Paragraphos I, 141, 208, conari cogitatione assequi, quantum momenti tum, cum easdems homo
artis peritus recitet, in eius voce insit. 2 CL4 29, 37, 39, 54, 3, 75 77 84 90, 2, 105, 106 tabulae duae), II 5 t. complures), 118, 120, 135, 137, 54 t. compl.3, 155 157 164 t. compl.), 166 t. compl.3, 181, 212, 2I4, 2I t. compl. , 22I epistolae compl. , 223 t. compl. , 267
testimonia compl. , 289, 305. 3 Haud scio, an non Demosthenis vox et latera, ut de memoria nunc taceam, talem laborem sustinere potuerint. Qui, quamvis esset exercitatus, homo tamen suit, non erreus, neque quidquam humani ab eo alienum fuisse debemus putare. Erat enim tanta voce dicendum, ut non solum iudices, sed etiam multitudo ceterorum hominum, qui e tota Graecia convenerant Aesch. 4 56. Cic. d. Opi. gen. r. g 22ὶ oratoris Verba exaudirent, praesertim cum Demosthenis orati non minus ad hos quam ad illos converteretur Dem. 184 196ὶ Praeterea tenendum est id, quod Cloe, de inu. I, c. 17 exponit, si audientium animi desessi sint audiendo in Oratore nonnumquam
18쪽
debebant in foro convenire et sortiri i), accipere baculos ), se consere in suum iudicium, accipere tesseras i, considere in subselliis, tum tura licendebantur atque praeco ad deos convertebat procos 3 Sed P08tquam rationes habitae sunt, unusquisque iudicum debebat deliberare, num reus sibi videretur condemnandu8 8Se, atque eam ' φον qua ententiam Suam erat significaturus, in urnam iudicialem coniicere, deinde numerus τεῖν illisco religiose erat examinandus hi, tum scriba, misi fallor, iudicium literis mandabat, io- sirem is, qui iudicibus praeerat, sublice citi renuntiabat. quod maiori parti iudicum placuisset Ea res solent in iudiciis 40ntam celeriter quam cum dignitate fieri Sed putemus omnes eius-m0di res in spatio 240rarum potuisse coartari. Itaque, si respicias illas horas, quas antea dixi, sent tibi 13 horae Sed per tantum temporis patium continuum iudices munere suo sine cibo et aliqua animi relaXatione recto fungi non poterant. Graecorum autem consuetudinis id erat, ut, cum ter in die vires cibo recreandas esse statuissent, circa meridiem pranderent i Itaque si illud iudicium prandio in duas partes diremptum sit, quarum utraque vel hora contineret, naturae humanae imbecillitas id quoque videatur postula88e ut non minus in priore parte diei quam . in posteriore aliquid intervalli ad quiescendum constitueretur praesertim cum m Iudicum numerum etiam menes aecepti issent hi Veri igitur simile esse tuto iudicibus tantum temporis ad edendum et ad animos relaxandos per totam illam diem concessum esse . quantumh0die, pin0r, ne infimo quidem pisci caementario denegamus, i
2 0ras Qu0dsi ad illum numerum, quem antea computavi has quoque horas addiderimus. inter initium iudicii et nemo horas
Id ex eo magis a veritate abhorret, quod, nisi fallor. illa die ne sol quidem per tantum numerum horarum terram collu-
aliquando interfuisse γραν παρανόμων, discas e Andoc. n. r. μυστηρ.,
quae Sauppeus exposuit in indice schol Gotting. I 883 4em. aestiv'u. . , p. 326 M Dem. 184 98.
8trahat. Nam, si verbis hominum in geographia versantium hic mihi uti licet, inter terrae aequatorem et Athenas circiter 8 intercedunt. In gradu autem 38. dies longissimus constat ex 14- . sere horis ). Sed, quoniam Athenae in ea parte terrae sitae sunt, quae ab aequatore ad Septentriones vergit, longissimus Atheniensibus dies tum est, cum Junii mensis finis appropinquati Neque tamen in illud tempus mensis Junii iudicium incidit. Videtur enim de lite Ctesiphontea actum esse inter mense Julium et Septembrem ' Quo fit, ut non multum a Ver aberremus, Si mensu Augusto iudicium factum esse arbitramur. Hoc autem mensu dies solent Athenis 3 sere horas continere. Itaque, si nostram consuetudinem temporis discribendi sequi mihi licet, inter horas . et 6. temporis matutini sol oritur, occidit vero inter horas 6. et T. temporis vespertini. Atque ne id quidem quidquam momenti aiffert, quod diluculum solem orientem antecedat et solis Ocea8um subsequatur. Etenim in illa terrae regione diluculum paene nullum est j. Produci autem usque ad nocturnum tempus iudicia, nisi fallor, non solebant hi. Itaque, quoniam illa die iudicium peres horas ' habitum esse nequit, necesSe est multo minus
tasse ne id quidem plane debemus negligere, quod solis aestus, qui Augusto menso solet esse summus, hominibus facile potest officere, quominus orationes contrarias per II horarum spatium productas diligenter audiant. 4 Ob eam causam videtur dici νυ θοή, e. c. Il. Μ, 463.5 Rem iudicialem non esse productam ultra vesperum discas ex Dem. 2 g 85. Atque ne ea quidem iudicia, quorum Potestas erat penes senatum illum in Areopago considentem, usque ad nocturnum tempus videntur Producta esse. Nam ea, quae Aeschyl. Eum. 684 et 85 Dind. dicit, ad curam Areopagitarum in universum videntur pertinere. Fortasse autem Aeschylus illo loco poetice nihil aliud locutus est, quam quod Isocr. 3, I his rosae rationis verbis inclusit: καὶ τα ημέρας καὶ τα νυκτας ἐπὶ ταις πράξεσιν οντες. 6 In rationem non rettuli, qua difficultate is magistratus, qui oratoribus in iudiciis certos temporis fines ad dicendum constituit et, si Graecis verbis uti licet, bi δωρ ἔγχειν κέλευσεν, assectus esset, si defensoribus 7 horas concessisset. Nam iustitia coactus esset idem tempus accusationi constituere. Itaque orationibus 1 horae suissent concedendae. Ad quas cum accederent illa horae, quae iudicibus necessario erant dandae, fieri non potuit, quin ille magistratus 18 horas in rationem reserret.
19쪽
temporis spatium a magistratu ad dicendum Demostheni concessum esse, quam quo patio ea forma orationis duodevicesimae, quae nunc est in codicibus, recitari potest. Ea igitur verba, quae Demosthenes apud iudices fecit, dimidiam partem eius orationis, quam nunc habemus, vel haud ita multo plus quam dimidiam videntur aequiparasse. Quo factum est, opinor, ut defensione ipsius Demosthenis non multo plus 3 horae comprehenderentur atque, quoniam Ctesiphontis v ique oratio accedebat, tota defensio choras sibi postularet i). Possumus autem, nisi fallor, etiamnunc coniectura assequi, quali fere forma orationis a Demosthene oratae fuerit. Nam in ea sema, quam nunc habemus, g 1 - 125 in universum ' ita comparatae Sunt, ut res per complures anno gestae , tali verborum copia expli 'entur, quali modum non excedit. Sed in ea parte quae initium capit a g 126, res uno sero anno i contra Amphis senses et ad Chaeroneam gestae nam abunde enarrantur, it cum
1 Is magistratus, qui servum publicum se alium quondam ὁ δωρέγχειν iubebat, non potest videri rationis expers fuisse, si hanc sermo dispositionem apud animum suum reputabat, quae infra scripta legitur. Liceat autem mihi hic quoque pro Graecorum horis nostrum horarum
2 Sinula, quae a brevitato dicendi recedunt, uno non curo, veluti illam πτογραφίαν paragrapho 3 e. q. s. inclusam, de qua primus quod ego quidem sciam, Taylorus dixit a Res maximi momenti pertinent a pace per Philocratem acta anno a Chr. 346. usque ad Byzantium per Atheniensium auxilia a Philippi obsidion liboratum 3393. i. e. per 'sero annos. 4 Circiter a media parte anni a Chr. n. 339. usque ad Septembrem mensem anni 338.
priore parte non possint comparari. Est igitur verisimile partem posteriorem in iudicio fuisse multo minorem, quam nunc est. Iam, si ex oratione duodevicesima, qualem nunc habemus, omnia litis instrumenta removerimus. ipsi Demosthenis verbis circiter 300 g expleri reperiemus Numerus rigitur dimidiatus constat ii 150 se Deinde, si ex g 1 - 125 quales exstant in codicibus, omnia litis instrumenta tollere et paucas illas g, quibus aliqua
διττογραφία continetur ii, eponere erimus ausi, verba Demosthenis in hac orationis saxi' posita circiteri 100 paragraphos explere reperiemus Quem numerum si deduxerimus de illis 1504ῆ, quas Pauli ante commemoravi, reliquae erunt 50 g. Numerus autem 50 paragraphorum satis magnus fuit, rudi non solum Mes ipsius Aeschinis vita aliquid diceretur', sed etiam est res. quae pertinobant ad cladem Graecorum acceptam ad Chaeroneam, aliaque, quae eschines crimini dederat Demostheni in haud parum copiose exphinarentur Sed haec explicatio ad aliam sensim sensimque nos deduxit quaeStionem. Fert enim ipsa rei natura, ut in eo labore Demosthenis, qui ad rationem Ctesiphonteam pertinet, tres gradus sint constituendi. Nam sit anto iudicii diem debebat literis ea mandare, quae priusquam Aeschinis orationem audivit, parare Poterat ), et in ipso iudicio eis verbis, quae ante iudicium literis mandaverat, I Veluti et 3. 2 In ea sorma orationis, quam nunc
habemus, res ad vitam Aeschinis pertinentes in duas partes diremptae sunt, DI 26 e. q. s. atque 258 e. q. s. Naturae autem rerum magis convenire id videtur, ut omnia, quae de eius vita dicenda sint, eodem loco usserantur neque, ut uno exemplo utar, de eius parentibus, cum in * 29 e. q. s. satis acerbe satisque multis verbis dictum sit, iterum in * 258 e. q. s. dicatur. Talis verborum multitudo nimiaque animi acerbitas repugnat contra id, quod ipse Demosthenes promittit g 126αλα ἀναγκαιοτατα et g 25 μετριωτατα cs. Foxium, p. 332ὶ Putaverim igitur Demosthenem uno loco gDI 26 e. q. s. de vita Aeschinis perpauca apud iudices dixisse, postea vero etiam alterum illum locum in orationem immisisse. 3 E. c. assero ea, quae Aesch dixerat περὶ τῆς τυχης et περὶ τῆς δεινοτητος lemosthenis. 4 irehhosfius p. 84h putavit Demosthenem apud iudices sere omnia ex tempore dixisse. Id autem Propter causae orandae gravitatem et Demosthenis diligentiam veri minus simile est. CL A. Schaeserum, III, 2 80 hau das orgialtigste vorbereitet . Constat enim Demosthenem seram dedisse, ut, quam
20쪽
VOce erant ea addenda, quae ante auditam Aeschinis orationem scire non poterati) et post sactum iudicium non solum ea. quae fieri posset plurima, de scripto diceret. Plut. Dem. 8 et . Quintil.,
XII, 9. 16 .scripta . . . plurima et, ut Demosthenes ait, . . . Sculpta
et X, 1, 106 curae . Liban. ad Dem. p. 44. Dem. I9I. CLWyttenbachium, ad Pliat. de educ puer. VI. I, XOni I 8l0, . 05. Et pertinet, nisi allor, ad hanc quoque causam id quod Cie , de r. I, 33, 15 dixit: etsi utile est etiam subito saepe dicere, tamen illud utilius,
sumpto spatio ad cogitandum tiaratius atque accuratius dicere . Accedit
aliud, quod illi sententia Κirch hosti non faveat. Est enim dissi fillimum
factu, ut is, qui rationem ex tempore habet. Osteriore tempore verba sua accurate memoria repetat et literis mandet. Id potest quivis ipse
experiri. s. Wilamowiigium, in Vertiandi de 32. Versamini deuisuli. Philol. 1877, p. 36, Anm. 1 Foxius p. 3. 342 e. q. s. eo inclinat, ut Demosthenem omnia ante iudieii diem et praesagiisse et conscripsisse putet. Id autem neque per se credi potest et repugnat contra ipsa Demosthenis verba 225 προίδε ριηδείς es. irchh. p. 60 et ij. Respice ea, quae dicit Loo ius, de Proces des tes. in progr. Quedii lib. I 88 I, p. 10. In
universum Ver es. SauΡPeum, Dem. r. Sel. P. I, ἔσκε ιιμένος. Atque Quintilianus XII, c. 93, omnia ' inquit separari non possunt . Quod quam Verum sit, unusquisque intelliget, qui simpliciter sincereque secum reputaverit, uum ipse, si Demosthenis locum obtinuisset, Omnia se praesagiturum suisse speret, quae Aeschines erat dicturus. Nam, ut unum Xemplum asseram, qui est, qui possit hominibus rationis et veritatis studiosis persuadere ullum umquam suisse causidicum, qui adversarium hau ludibrii sorma usurum esse praesagiret: λαβιων μὲν
Quae verba si Aeschines ante iudicium cum Demosthene communicasset vel alio modo eorum autem et salem deperdidisset, homuncio suisset hebetissimus. Eis autem verbis, quae litigantes ante iudicium ad adversarios perferenda curabant concessit enim estertia annus, Rede V. r. , ini. . 11 - . Aufl. p. 17, in causa Ctesiphontea aliquomodo cogitari posse de eis, tuos vocabat ZwiSuhentra Der CL OSterm ., de lit quas Dem. r. ipse, in quaest. Dem. III, p. 773, homines Prudentes non
habuisse fidem, sed insidias cavisse facile cognoscas ex Dem. 27 43. Nam id omnes fere sciunt, quod Bentleyus ep. Os Phalaris, London 1777, p. XXII his verbis inclusit: it is an sesul stratagem to prendis salso repori . De similibus litigantium insidiis es. Sauppeum, P. Urit. P. 12 et Dem28 g 2. Ceterum ipse Demosthenes professus est liquam Partem. orationum dicere se solere e tempore, L Plut. Dem. 8 or γραοας ουτ αγρατα κομιδῆ. Itaque recte A. Suhaeser III, 2, 79ὶ Demosthenes non erat, inquit, ,Wie rein armseliger Rhetor an Concept ebunden
e tempore dixerat, ad scriptam partem orationis coepit adscribere i), sed otium totam Ctesiphonteam in talem sormam redigere, qualem edere in publicum constituerat j. Eorum igitur graduum primus potest vocari commentarium orationis' seriptum ante diem iudicii Vel de ii prungliche ut viles j, secundus additamenta in ipso iudici sueta vel die mi in illelien usutge' tertius forma orationis post diem iudieii retraetuta uti die solitiessticho edaction'. Atque illud conumentarium, quod in primo gradu posui, Demosthenes, qua erat rudentia, ita debebat instituere, ut ea, quae in
iudicio addunda sibi osse putabat, ordinem orationis in univereum non perturbarent. Id autem optime videtur fieri potuisse, si De-mOSthene8, cuni a relius ublice gestis et initium et finem summae disputationi suae oli0teret in media parte . in qua res minoris
e. q. s. s. it. X, Or. 848, C Plut . mor. IV, 1, p. 402 Wyti vel p. 1033, s. 38-40 d. Didotianae τους δε λόίστους λογους πεν se. Demost h. αυτοσχεδιήσας, ε προ αυτ πετυκως Schmieder in progr. niti. Olbergensis, 870, . 6 eo videtur inclinare, ut etiam r. Olynthia eam . e tempore habitam esse non neget.
I Veluti ea, quae περὶ τυχης ς 252 s. et περὶ Μεινοrητος ς 276 e. q. s. contra Aeschinis verba exposuit Quinam fit aliter, ut illa, quae ante iudicium in oratione scripta non poterant inesse . nos nune scripta legamus a Documento est id, quod p. 20 e. q. s. exposui, orationem XVIII , qualis nunc est in codicibus, multo esse maiorem, quam quae in iudicio potuerit recitari. Simile est id quod primus, nisi fallor, Sauppeus cum ratione huius orationis Demosthenicae comparavit), quod Cicero maiorem partem orationum ad Verrem pertinentium tum demum literis mandavit, cum reus Roma prosectus esset Ceterum s. haec verba Ciceronis Brut. c. 24i: Ρleraeque enim scribuntur orationes habitae iam, non ut habeantur Etiam Caem meres de dupl. recens. Or. Aeschineae contra Ctes hab., 876 p. 30 etrali putavit Demosthenemrilite dirempta suam orationem retractasse a Sequor verba Ciceronis Brut., 44. I 64ὶ M Hoc nomen mutuatus sum in iret homo p. 7 80, 86) Neque tamen scio, num necesse sit omnes cum irchh. p. 84 de tempore huius commentarii Demosthenis consentire Nam etiamsi verisimile est prima quasi lineamenta ad ol. 111. 1 vel 111
revocanda esse, potuit tamen fieri, ut etiam post illos annos quaedam eiusdem partis literis mandarentur I Quam apta suerit Demosthenis celeritas ingenii ad criminationes adversariorum ex tempore refellendas demori stratur eis exemplis, quae Plut. Dem. 8 Liban. ad Dem. p.