Disputatio de Empedoclis prooemio Q.D. B. V. Germaniae Philologos Berolinum Congressos Societatis Gymnasiorum Berolinensium Sodales salvere iubent

발행: 1850년

분량: 26페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

H eerte apparet Empedoclem poetarum et pham, tinnim eum menta semirum ita informine daemones, ut Ves dii Ves deurimi filii, vel ectis ines oris inditionis naturan disinae viduentur. In eo lanium a prio

m. I, 77 - ως ἄνω. εκραumi, της -- ς- ως op κἀσiani και μεταξι του θείου καὶ et Οὐ- ποῖ γέ-i ς ἡ παροχουσης ,.εως, ii τ δαιωὐ- φνλ- ιπέχει, τοτὲ μὲν - , ox M o ut in or is iis, imo a moti. μυθε-μενον remit viii. γένος. s. praeterea Pseu i in libro de viais, imprimis Vet. Huiiiiiii qes mesu, Delatia de hae re disputat ut prope mala quae veteres de deorum ac daemonum natura origine satis eorumque intera diserti itine dixerant ollegisse et posterioris philosophiae iiiventia auxisse videatur. Ne quamvis pro live sit eius deerela in hune locum eonserere, minus tamen necessarium est quia partim aliena a suis non disti uiri par

um, qui illorum Platoni eorum mos est, antiquom mustne interpretando Asmirat partim ea statuit, via a nostra rvinatione abhomanti tauri lanium eius Lenii, wponam in Emisia iii, b. V pag. 295. sed Basil. i580i:

22쪽

exaeto in eoesum redire. quod e ili restillitae quasi a rarit prolaturi Cria taeteris praeretilioniblis ire te isti aeri ait apii , iliri quum sono a sint a doctrinae Perpetuitate atque m lautia Poetarum quam litt-mborum dictis sinuliora

Νi illis ver Miluui nilio optesiis. iii nedio etiani armille do diis ae do rebus divinis ad viile imi tui amoliuno in loquitur, ut satis pateat quantus eorum, em, qui philosoplitu uinque bi omisi Me ainniantur sunt autem huiusmodi ruri avi

23쪽

Iam quaeritu quomodo disperiae prooemii reliquiae si non ad pristinam quod fieri nequit, seriem revocari. at certe in probabileni sententiaria in ordinent relligi possitit. De ii diversi iiii doeto. ii virorum iudiei sui e nein mirabitur. Neque enim quidquain dissicilius est quat artissetis, e quondam compagis disiecta membra simili arte conglutinare et colligare. Quae res in Empedoele tanto plus habet dubitalionis quatit maior carminum pars Periit. Quapropter si in arduo negoti non nivibus, sed uti vel paucis salis cero unus ille vel pauet innini instar niihi erunt. iiiiiii K Aristippus et Satyrus apud Diogenem Laertium lib. VIII, 6 niemoriae prodiderunt Enipedoclem tres de reruni natura libros Pausaniae amico it critisisse: ἐν δ ὀ Di σανως, ιυς τ σιν Aeίστιππος κά άθρος, ρώμνος iaοὐ, ιν ii κα τὰ περ τις φυσεως προὐπε Ioόνγε rei ras LIανσανία, συ d. κλυθι δαῖφρονος Aristo. .. Hune Pausaniani Anchili silium egregia laude ornavit Linpedoelo scripto epi animale, quod apud Diogenem Laeritum l. e. et in Aniliologia Palatina VII, 50 ex lal:

Aeredit Galeni auctoritas qui Therapetit. I. T. IV, p. 35 Q. Basil. auraniam summa inter me. diem gloria floruisse testatur: λαι πρόσθεν μῶν ei 'Mκα, νικvσα rq πλήθει τιυν vet: ιατωνῶληλους, οριγνωμενων τῶν Ἀψ καὶ Κνίδο διυον α δε roo ro δεος ιν τῶν επὶ τῆς AGMAσώηπιαδῶν, ἐπιλιποντος των κατα νυδον. ηριζον --οις mi ἀγαθὴν et ἐκεί ν ῆν 'Πσίοδος - νει κώ- ἐκ τῆς 'Dαλίας ἰατροί, δειλιστί- ναυ ΕΜεδοκλῆς και IΠαυσανίας καὶ οι το ων ἐταιροι Amchilum patrem, qui in epigrammi memoratur, emidem esse putarant viri docti, quem Iamblichus pedoclis hospitem sui e atque ab ei e stillini periculo ereptuni reser in vita Pythagorae II3 Σμπεδωκλῆς δ σπασαμενον του sepouo leg et ξίφος 1id νεανίου τινὸς ἐπι ro αiro ξενοδοχον Axυτον ἐπεὶ δικάσας δομοσία τὸν οὐ νεανίου πιερα θανάrωσε, καλαξαντος, ἰλεθε σνγ χύσεως και νειον, ζιο - ρον παῖσω ro ro πατρος καrαδικαστον, ὼςανει Io νες, Πιrον. Moowρωσάμενος εὐεις νεκροι σαω τον πενθές, αρολον τε κααων ἰπῶ θον πάντων, κατα τον ποιητὴν κα - τε ἐανro ξενοδοχον di χιτωθανατο ψῆυσαro καὶ τὸν νεανίαν ανδρο νονίας. Quodsi eum Aneliit patre et Pausania silio eodem mi. eitiae vinculo coniunctus sui Empedocles, non est quod miremur philosophum Pausaniae hos de rerum natura libros dedicasse Plio aulein Bergilius illi ribus arguitientis enicere aggreditur Empedoclein non hoc tantin poema sed lustralia etiam carinina ad eundem Pausaniam atque ad Tel augem Pythagorae filium misi e ut duos viros sapientia claros in uiriusque operis fronte compellaverit id admodum inceditum videtur rationes aulem quas assert, parum probabiles sunt. Iam singulas arguntentationis paries videamus Lustralia carmina ita orsus est Empedocles, ut amicos, quos Agrigenti liaberet, alloqueretur cf.

53 Simon arstentus ii tale Aratio. seu in Axilii via mutavit quod ita in epigrammate legatur. At ibi

potius Aratto restitui oportere recte observat Bergvius. 4 pix muta hoe a Diogene inpiuloeli seriplum in Anthologia unude ineertis adnuineratur in Palat. VI l. 50 librariorum, ut videtur, orrore ad linonido auctorem refertur C Selan ide v. Simonid rei L p. 225. Pro IIανσανιαμ ιν eo et inea v. quae Laertius suppeditat in Anthol est Πανσιιιέων ἰατρον et ἔμφλSed Pausaniam inpedocli superstilem fuisse tradit Diogenes lib. VIII sit, et M.

24쪽

- 21 -

Hari Gisia est M ve malos e medie ear ne ἐκ ii iatre κων esse uirili st quod unum ar tento eti- ver rum argumento eonvenire videbatur. Adde quod in odire quodam atriis i. quo iM versiis servantur si est Iri arte Catalos p. 450 hae a ripta stulti Emτεδοαές Πι -- ντ 73 6- sarae τήν απνοον. suae eo munt eum iis quae Heraclide, apud Diosolim VIII su rettulit γι μαλε,

colli t, Pausaniam scriptuni de Panthea muliere Amsentina edidi e quae eum mortua visa atque a

ipsum eiusmodi libravit omposuis, arbitra sun Quamquam autem e Laertii verbis viva erti eoereel et Montan . ruom praeeipere iam senonibus qualia scriptis . nismi, i in propter uti,

25쪽

ει--Mueor, ut philosophum intimi eo eura dorum' sinum mi esu Militis vidisi r novium M. men e se nnil versibus pineculum ei ilausaniate tradidisse mirum. Similiter Democtiliis historiam mminum pro mortuis habitorum, qui postea revixerunt, libro me των , P ιδον enarravit. Id Demore. kaginum p. I T. Quodsi locus, de quo agitur, neque e libris de rerum intum m iptis neque e καθαρ. μοῖς, sed e medim e sine depromius est, omnis Berni dimitatio ad irritum adit. Hi, alterii

eius argumentiun transindior vere cliti apud I io ten in instat: 1αυσανία, ν δ κλυθι δαις noνo. χιτο vis mucludit doctus ille vir alium praeterea iume, quem eodem loco poeta allocutiis si propterea

Cf. Pol an a i iii ιloni Lilvila v. sil Non es verim prae res proprio nomine ita saepe usurpari, ut quai do sermo ab alio ad alium t M posterior priori opponatur. Neque tamen line

itam senteii lilii titili fluit. Dilaithitimi lilii alius praeterea quaerendus si iliis xii eo honore dimal sit Empedocles, ut pli Mea ei inscriberet, siquidem unus sunteit Pausanias. ivi viii etiam τα ἰατρικά eo

ritate teretur eon pellaveri l. in homini societatem iique Telauge in venire non posse, qui a quid video non apud Amyntinos, sed apud Crotoniatas vivetat. s. Sehol ad la Remp. 475, 16. Tadeo

tem se rationem quae Eumedoetea eum Hause eo uerum obstare videtur. Q iuine harimus; reliqua quis de Empedocle erimi propediem edentur.

SEARCH

MENU NAVIGATION