Librorum manuscriptorum [microform], qui Ciceronis orationem pro L. Flacco continent, qualis sit condicio, demonstratur

1쪽

MICROFILMED 1993 COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIESINE YORR

a part of the 'Foundations os ester Civiligation preservatio Projeci'

Funded by the

Reproductions a noti made Without permission homColumbia Universit Library

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

LIBRORUM MANUSCRlPTORUM

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

Origina Materia a Filine QExisting Bibliographic Record

Master Negative

5쪽

2.5 50

6쪽

1. Librorum manu scriptorum, qui Cicer0nis orationem pro L. Flacco continnent, qualis sit condicio, demonstratur. Eon Dr. B. Tetting. 2. Eduin atrio ten vom Direttor Dr. . teges.

Daniel 1872.

7쪽

tioneae pro I. Raec continent. Falis sit

8쪽

Quamquani virorum summ0rum, qui Ciceronis orationes ediderunt, cura et industria

salis constat, quibus codicibus aliisque subsidiis criticis oratio pro L. Valerio laedo habitanitatur, tamen nobis operae pretium esse Visum est denuo lectiones varias illorum libroruae in editione relliana II enotatas investigare, ut quam emendatissime oratio illa restituatur. Neque enim adhuc homines doctissimi accurate exposuerunt, qualis sit horum codicum ratio et condicio, quam cognoscere ad verum Verborum ordinem inveniendum magnopere interest. In maxima orationis parte inprimi utendum est codicibus Salisburgens aulico n. 34 Balleri S et Bernensi n. 254 Balteri T , quos non alterum ex altero manasse jam demonstratum est. s. quae Iordanus dispulavit in commentali 0ne programmatis Gymn. Soest. 1868 quae inscripta est annotationes oriticae in orati0nem Ciceronis pro Flaoco' p. l. Sed addendus est codex vetus P), ex quo Torrentius pauca ad marginem editionis Manutianae exscripsit, nonnullae lectiones, quas Niebubrius ex quindecim codicibus Lagomarsinianis excerpsit, codices se Oxonienses, aliquot editiones veteres, quae librorum manuscriptorum locum tenent. Hi vero omnes odices quomodo omparati sint, intellegimus, si lemmata scholiastae obbiensis B et antiquum codicem Vaticanum V , qui I 39-54 continet, comparamus. Praeterea etiam ex eis, quae rhetores, grammatici, alii Scriptores veteres ex oratione attulerunt, fructus quidam capi potest. Parvae vero orationis pariis g 75 3 adhu unicus sons est editio Craiandrina, cujus lectiones cum paucis lemmalis scholiastae obb. conserri possunt. Denique nonnulla ex eis, quae in codicibis amissa sunt, nobis conservantur fragmento ediolanensi,

quod Ang. Majus edidit Balter C .

Itaque quum ad verborum ordinem restituendum summa gravitate sint codices Meta, prjmum eis subsidiis criticis operam navemus, quibus comparandis adjuvamur, ut conditionem horum odion cognoscamus. Inter quae summum locum tenet codex antiquissimus Vaticanus,

de quo os quae alterus in editione rellianaci ante Valerianam et Pisonianam et Philippicas scripsit et Deyh in commentalione Monasterii ueslphalorum 1844 edita disputavit. mo in

9쪽

libro alicano plures manus distinguenda sunt, sed recentior manus, quae raro tantum inVenitur, non praebet nisi scripturas nullius ponderis, ut g 4 , possas pro posset', itaque omnino neglegenda est. Si ero ea, quae prima manu exarata sunt, cum verbis codicum S et T comparamus, primum haud paucas corruptelas minoris et majoris momenti invenimus, quae in utroque sonte exstant; ex quibus hae asserantur:

50 judice habitet' pro judice abiit et g g 52 Pylliodoria et idem episoni , pro quibus vocibus Bail erus probabiliter scripsit Pythodori, Aeti demi, Epigoni'; eadema aperte pro a patro'. graio S in Ἀλ48-52 non exstant omittunt tunc . quod vocabulum in repertum Ciceronis esse vix negari potest propter illud quod sequitur semper' eidem scholiastae soli debetur publicam ' os Ravit ar lecl. I p. 92 ; 5 in non invenitur, nondum', quam Ocem nexu Sententiarum necessario agitatam Faernus addidit eadem contra insunt in V voces tu testem', quas in B repudiata jure ayserus deleri vult os. Jordan, p. 5 neque dubitamus, quin idem vir doctissimus verba codicum ST B ac dicio testimonio ab interprete quodam, ut Voces a0uleo jam emisso explicaret, addita esse recte judicaverit denique contra auctoritalem et V et S verba, quae sunt veterem amicum atque hospitem meum poni oportet post verba splendidissimum atque ornatissimum civitalis suae os Iordanum p. 3. 0ui omnes loci ila comparati sunt, ut codices SI cum V cohaerere pulandi sint. 0uomodo vero c0haereant, ut 0gnoscamus, jam celerarum c0rruptelarum ratio explicanda ost. Ubi enim V ab a dissert, ibi verba horum codicum recentiorum raro errore librarii, plerumque emendandi, interpretandi, interpolandi studio nata esse videntur. Sic errore librariorum, qui Melo vel eorum archetypum conscripserunt, factum est, ut D46, 47, 48 nomen Fufiorum in V recto traditum in I mutaretur in nomen Fusiorum, ut g 43,

ubi V praebet damnatus est bona cum pulchro asyndeto, in I legatur damnatus est et bona', quam leolionem Bailerus injuria recepit, ut g 4l, 3, 44 45 os apparatum criticum verba Ciceronis ejus collocata sint in Τ, quam in V, et similia. Alque eadem causa subest quod g 4l, 44, I, 53 in singula verba omissa sunt, quae in V recte inveniuntur tradita. uo pertinet etiam g 52, ubi ayserus Voces studia el', qua V solus exhibet,

a uolori tale codicum S inclusit. Sed causam idoneam, cur in eis offendamus, invenire nequimus, os ad lam. 0, 1, 3 omne nostrum consilium, ludium, officium conserre elo. et pro Arch. c. 9 init. , cum omne olim studium atque omne ingenium contulerit Archias ad populi Romani gloriam elo. itaque similiter a celeris locis codicis V antiquissimi auctoritati oblem- peremus. Locorum vero, quibus emendandi et interpretandi studium in cognoscitur, hos

asseramus:

40 S addunt me', vocem supervacaneam. a 40 V eote 4 iste nescio qui , ST , ille nescio quis Qui locus in numero eorum habendus est permullorum, ubi librarii codicum recenti0rum aut pr0nomen iste optime explicabile respuerunt atque aliud substituerunt os etiam 5 V bene istius', T ipsius' aut pronomen interrogativum, quod est qui g, temere mulaverunt in quis'. V hujusmodi'. T cujuscemodi', quo loco utrum cum Baltero et lolgio cujuscunque modi scribendum sit, an cum aysero cujuscunque is cum aliis . euicuimodi 2 sub judice relinquimus. 9 41 V recte hie aliqua re levavit , ST te ex

aliqua parte relevavit . ,

4 VS consensuque vestro' quae verba editores repudiaverunt, ayserus certe mendi signo assecit et conjecit conventuque vestro . lno ero scriptum est, si alteri silentio fides habenda, consessuque vestro' , quam lectionem haud dubie conjectura exortam Elolgius in ordinem verborum recepit Pluyger c0njecit concursuque vestro , ego scribi maluiis conspectuque vestro So judicum) . Sed fortasse omnes hae sonjecturae, quarum nulla speciem veritatis praebet, supervacaneae sunt, si quidem verba codicum v et Mila explicare possumus, ut orator exprimat accusatores vel turbam ab illis concitatam doloris morte illa facti participem se praestitisse. s. de nat. deor. II g 28 estque in ea iste quasi consensus, quam συμπάθεια Graeci vocant et similem locum de divin. I g 34. 4 V accusationis , Τ actionis , quam vocem cur Κayserus receperit, quamquam leolio codicis V optime se habet, non intellexi. 42 V bene hviolus , S convinctus , T sonVistuS. I 44 V recte majorem aliam , Τ majorem etiam aliquam .

5 V qua , quod recte in , quia ' mulatum est, praesertim quum B habeat qui

in vero inest , quoni3m . 4 V recte arborem S cum aperia glossa arborem fici elo. Sed codex V neglegentissime et a lullo librario conscriptus esse videtur Modo enim scriptor ejus ad archetypi verba litteras addidit, modo aut in initio aut in fine aut in medio omisit, modo litteras c0rrupte exaravit, m0d plura verba in unum sine sensu conScripsit, modo bis unum verbum vel litteram posuit. Itaque non mirum est, quod permultis l00is, qui facile emendari poterant, viri illi docli, quibus aucturibus codice Meto scripti sunt, vera Ciceronis verba invenerunt. Vetuli in V scriptum est vos g, in o tuos , orlasso recte, nisi fuit Vestros', quo vocabulo pulchrum contrarium efficitur ad vocem quae antecedit, nostro' . Porro 53 ayserus ex V vere' recepit; quae vox quamquam serri potest, tamen Bailerus et lotZius jure lectionem codicum o qui severe praebent, praetulisse Videntur nam Vocula Severe multo melius opponitur ei quae sequitur benigne , et saepissime, ut supra notaVimus, in V litterae vocabulorum omissae sunt. Praeterea os app. crit ad g 40,

4l, 3, 44 45, 46, 47, 49, 50 51, 3, 4.

Quam ob rem quum codices propter plures corruptelas communes cum cohaerere Supra exposuerimus et omnes loci, qui in a aliter atque in V traditi sunt, conjectura

felici aut infelici nati putari possint, non est cur vel ex ejus apographo quodam

10쪽

defluxisse non suspicemur. Sed audis lamen locis movemur, ut singulari modo eos ex V manasse credamus. Praebet enim sil , T recte sinunt', istum , is rimuluam φ 44 V in dem , a r. in aedem , et eadem φ numerus III in V omissus, in a recte,

ut videtur, additus est quae emendationes etiam si conjectura hominis cujusdam docii inveniae esse possint, tamen eum ingeniosum fuisse non negemus. Sed accedit, quod 4 plura verba in singulis codicibus miro modo tradita sunt uo loco in V exaratum est is habebat enim rhetor iste adulescentis quosdam locupleniis sici quos acceperat neminem lamen adeo eici ;ς exhibent habebat enim rhetor iste adulescentes quosdam locuplete qu0S .... acceperat, ubi nihil possint si clx discere nisi ignorantiam lilleratum; meminem quidem adeo elo. Hic enunciationem Supervacaneam, quae est , ubi nihil litterBrum' , Spuriam esse nemo negabit. praesertim quum habeat habebat discipulos quos acceperat ad dila hac interpretationo: Ainludit personae rhetoris imperili, hanc eruditionem discipulorum suisse in ejus schola dicens, ut in ea nihil aliud disceretur praeter ignorantiam litterarum . Sed quaerendum est, utrum cetera verba in V an in B an in I recte tradita sint. Primum quod in B verba enim rhetor iste ' omissa sunt, id non solum more scholiastico obiter verba asserendi explicare possumus, sed etiam cognoscimus ex Arusianu Mossio, qui p. 23 d. indem hunc locum sic assert: ,habebat enim rhetor iste discipulos, quos . . . . acceperat neminem lamen adeo elo. Deinde ejusdem scriptoris auctoritate movemur, ut vocem tamen , cujus noli sententiae loci magis apta est, praeseramus ei quae in I inest quidem'. Denique verba codicum VII, quae sunt adulescentes quosdam locupletes ' vere a Cicerone scripta esse libenter editoribus concedimus, quum Vi causa excogitari possit, cur in eis offendamus. Sed injuria haud dubie Kayserus et lolgius ex navi conjectura vocem ,discipulos', quae pro illis in B et apud Arusianum invenitur, addiderunt. uum enim in his libris verba adulescentes quosdam locupletes non exstent, suspicandum est in codice, ex quo B et Arusianus manarunt, errore illa esse omissa eaque causa hominem aliquem doctum, qui antea legisset a discipulis suist diceret Fufiis persoluturum , substituisse discipulos , ut locum emendaret. Cui vero haec suspicio non sufficit, ei reputandum est, non solum scholias las sed etiam grammaticos rhetores saepissime neglegenter vel ex memoria tantum Verba scriptorum asserre neque idem eis habendam esse, si codicis optimi auctoritati obstent. Sed singularis hujus loci condicio mullum etiam valet ad intellegendum, quae ratio inter codices V et I intercedat. Nam quum T easdem voces , adulescentes quosdam lucupletes , quae in V insunt praebeant, sententia nostra eos ex V defluxisse confirmatur. Muum autem Peadem verba ubi litterarum s contineant, quae schol. B in interpretatione addidit codex ille eo descriptus, ex quo derivati uul, eisdem antiquis scholiis, quorum apographum in B servatur instructus et ex eis correctus fuerit necesse est. Quam sententiam etiam magis probabimus, si paucas illas lectiones

codicum a quas supra commemoravimus, c0mparabimus.

Ut vero loco illo ad rationem codicum V et S cognoscendam maxime adju

vamur, ita singulari ejus conditione signum datur quem locum lemmatis schol. Bobb. in codi eum nexu tribuamus. uum enim in eis verba illius Daeque atque in codicibus Arusiani Messi sed aliter atque in V tradita sint, codex ille, ex quo lemmata Sumpla sunt, non ex V derivatus esse videtur, quamvis scholia ipsa cum a cohaereant. Quod judicium nonnullis aliis locis, ubi et V disserunt, probatur. Ex quibus minoris momenti sunt plures errores librarii, qui inveniuntur in appar orit ad 9 l, 42 45, 3. uo pertinet eliam quod 39 B exhibet putaverunt , quae sorma nescio quomodo in editione irrepserit, quum V et habeant putarunt . Majore autem gravitate sunt grai, ubi B tuno , vocem haud dubie ab oratore scriptam, et 52, ubi vocem publicam , non minus necessariam solus exhibet, et O l, ubi glossam illam, quae est tu es lem , solus millit. Sed saepe lamen B eas leoli 0nes, quae in V inveniuntur, cum bonas tum malas confirmat es app. orii ad *4l 45, 46 5l , ex quibus summi momenti est glossema illud φ l a dicto testimonio . laque tiam quam B cum vnon ita cohaeret, ut alter ex altero defluxisse existimandus sit, lamen non possumus non suspicari, hos duos codices ex uno archetypo derivatos esse. Si vero universum usum criticum omnibus, quae allata sunt ex V eli, comprehensis spectamus, sacere non possumus quin utrique c0dici summum pretium tribuamus, praesertim quum saepe alter altero corrigatur. uamquam elii neque mendis antiquis vacui neque persa cum diligentia scripti sunt, tamen omni glossarum, conjecturarum, interpolationum recentium suspicione carent. Quam Sententiam, quantum ad B attineat, veram esse negari non poterit, si lemmata illa eis locis, ubi V non exstat, cum a contulerimus. Errores enim salis mulli

ab editoribus in B inventi sunt of app. erit ad 9 4, 6, 17, 3, 5, 9l 98. Unus

fortasse adhuc late in verbis a scholiasta solo servatis, quae inserta sunt inter cap. 2 et Dagmentum Ambrosianum quid sibi meus necessarius Caetra voluit 8 Nam Caetra inter subia scriptores Laelii, de quibus hoc loco disseritur, nulla alia in parte orationis commemoratur, si praeterea illud nomen in odice non salis legi potuisse pro certo habemus, quum in app. erit ad schol annotata sint haec verba ita manifeste codex . Itaque scribi malimus sic aelius , quem non modo Ciceronis lamiliarem suisse scimus, sed etiam in numero subscriptorum Laelii fuisso exarii cognoscimus. Contra rarissime B ad errores codicum S T delegendos adhiberi potest. Lapp. orii ad k l4,3, 106. Sed huc pertinet unus locus, quem dignum existimamus, qui sustus tractetur. Postquam ori orator questus est sermonem iniquum de Cn. Pomprio in Asia dissipatum esse, secun dum codices et editiones his verbis pergit: Adjunxit Liba so Laelius , ut eos, qui domo exire nol bani, testimonii denuntiatione terreret, qui domi stare non poterant, largo et liberali viatico com moveret . Quae verba in B la servata esse videntur, ut pro commoveret scriptum sithoommovebat of quae alterus in app. orit et inellius in editione inoliorum obbiensium adnotavit . Hae forma eo veri similior est, quod offendimus in vocula quae est hilla . uum enim o pronomen propter lolum sententiarum nexum halunxii ' respondet voti primum' in init. 9 4 non referri possit nisi ad ea quae sequuntur, ut ejus noli enunotatione sequenli 2