De Cypriano mago et martyre Calderonicae tragoediae persona primaria [microform]

1쪽

aS part of the 'Foundations os estern Civiligation Ρreservation projeci'

Funded by the

Reproductions may noti made Without permission homColumbia Universit Library

3쪽

DE CYPRIANO MAGO

ET MARTYRE ...

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

Master Negativo Origina Materia a Filme QExistin Bibliographic Record

5쪽

lsis iiiiiiiiii iussis illis si iiiiiiiiiiiiiiii ut si is sit si il

8쪽

Excellit inter sabulas Calderonis, illustrissimi poetae hispanici,seMagus mirificus , etiam in linguam leutonicam versa Poematis hoc est argumentum Degit Antiochiae Caesarum temporibus Cyprianus, vir philosophus, fictiliorum deorum cultu non contentus, sed unius dei veri invisibilisque appetens Quem mi veritatis salutisques consiliis avertat, Satanas amore Iustinae virginis cuiusdam christianae, quam et ipsam perdere studet, em incendit Cyprianus, dum iuvenum duorum nobiliuni de Iustina gladiis dimicantium discordiam componere 'tudet, virginis pulcherrimae itemque honestissiniae suavitate ipse sapitur tantaque corripitur amoris insania. ut paratus sit. si modo 'ibi puellae sopia detur, vel animae immortalis pretium solvere Tunc obvium ei fit Satanas, hominis naufragi formam mutu tus, edoctisque artibus magicis Iustinam ei se traditurum promittit. Cyprianus, anima per pactum sanguine scriptum oppignerata, artibus imbuitur magicis Satanaeque auxilio Iustinam omnibus sensuum illecebris circumdat vocibusque ad libidinem vocantibus aggreditur Sed 'vana fit omnis Diaboli opera, qui sensus quidem excitare potest, liberam voluntatem cogere nequit Itaque repellitur a virgine

9쪽

divinum auxilium invocante, Cypriano autem nil nisi vanam Iustinae speciem attraheres potest Quam ille arripiens tetrum amplectitur cadaver terribilique spectri Voce de huius mundi vanitate monetur. Unde revocatus ad sobrietatem e libidinis crapula Cuprianus diabolo servitium renunciat. Satana eum negat etiam nunc halvum fieri posse, quippe qui animam sibi obstrinxerit; sed quum negare non possit Iustinam dei sui praesidio sibi superiorem suisse, infelix ad eundem

christianorum deum confugere statuit, ut ex satanae potestate liberetur.

Eodem tempore Proconsul Antiochenus persecutionem Christianorum molitur, in quam incidens Cyprianus et omnia, quae expertus sit, publice consessus supplicio incitur una cum Iustina illa, nunc in mortis limine sanctum amorem non recusante, si sic pactum cum Satana sanguine scriptum sanguine abluit. Incurrit in oculos eximia huius fabulae cum teutonica illa, quam Goethius noster excoluit, inimilitudo. Impares sane teutonici et libspanici poetae opes viresque; quamquam etiam Margaretham illam eiusque cum mago et cum daemone relationem cum Iustina Calder nica comparare licet Impar etiam utriusque magi exitus, alter quum per Iustinae specuum ad conversionem salutemque trahatur, 'iter per Helenae spectrum ab inchoata poenitentia retrahatur in Satanae inevitabile dominium. Verum tamen in ipsa dissimilitudine quaedam utriusque labellae aequalitas atque propinquitas apparet itaque operae pretium est, neque nostratium atteris prorsus alienum esse videtur

de Cypriani illius Calderonici persona et historia paucis disquirere. Historia Cypriani et Iustinae martyrum inde in saecul quinto bene 'ota fit ecclesiae et Orientali et Occidentali Narratur in martyrologiis Adonis, Simeonis Metaphrastae, aliorum, eiusdem mentio fit apud madentium poetam, eamque Eudocia Augusta, Theodosii II

uxor, tripartito carmine heroico tractaverat, cuius operis epitomen

nobis praebet Photius in Bibliotheca sed Imm Berier. I. p. 128 12s) Sed exstat etiam ' Cypriani Iustinaeque mentio hic omnibus vetustior in fregorii tempe magia eni homilia vigesima quarta,

quae proprie in illius martyris honorem habita est eiusque vitam ea qua Gregorius uti solet copiosa eloquentia marrat Verum haec Cypriani apud Naaianetenum commemoratio, omnium longe gravissima, non parvam nostrae quaestioni asser dissicultatem. Photii enim nam ratio Cyprianum illum Antiochiae vixisse et Diocletiani temporibus mortem obisse testatur. ἰregorius vero eadem, quae ille de mago quodam Antiocheno de hascio Caecilio Cypriano, Carthaginis episcopo Decianaeque persecutionis aequali narrare videtur Sic enim de eo loqui incipit. οὐτος κεῖνος, τὸ um ποτὸ Καρχηδονίων ἔνο--.τ. . expositisque omnibus, quae de Cypriani disciplina magica, amicitia cum diabolo, malis artibus in Iustinam, denique conversione ad Christum audivimus, pergit martyris laudes dicere his verbis: Iτα

10쪽

τῆ αυριατιμ υτ Κυπριανὸς ἡμέτερος γένεται. Sequutitur aliqua de

Cypriani virtutibus in episcopatu probatis, sed ea rntione , ut bene observes, Gregorio accuratior de illius episcopatu nota non fuisse; quibus dictis orator pergit ad Decianam persecutionem ac breviter et exilium et martyrium 1 priani attingit. Hanc Gregorii homiliam si solam respiceres, facile totum illum magum Antiochenum isse fabulam in . Caecilii Cypriani honorem fictam suspicareris; cum vera enim huius vita nariationes illas non conveniremitis dubitet 3 via ductus sententia doctus operum Cypriani editor Oxoniensis, Ioannes ellus episcopus, Cyprianum magum fictilium esse censuit, neque aliter inter recentiores Hagenbachius vir illustrissimus, ubi vitam Caecilii Cypriani adumbrat Heretog, Theol. Encycl. s. v. Cyprianua), iudicare videtur, quum de incerta loquatiu fama, qua ille magiae operam dedisse dicatur Sed quidnam tandem graecum fabulatorem moveret, ut ecclesiae latinae episcopo sabulas a iugeret cum vera huius vita nulla in re congruentes Quae si Caecilio Cypriano honori esse aut credi voluissent, saltem non erant Antioclitam traducendae, quum et in As ica et in Syria nemo nesciret inprianum Carthagini, non Antiochiae vixisse. Nagiangenua vero, si in ea se haberet, multo accuratius distinctiusque fabulosas quam vera Cypriani res proferreti apparet enim Cyprianum magum multo melius Gregorio notum fuisse quam Cyprianum episcopum, quem dicit trinitatis divinitatem, quam nonnulli scindebant, nonnulli contrahebant, ad veterem statum reduxisse L quasi in ecclesia Orientali quartoque

saeculo vixisset ille et de dogmate nicaeno, non de disciplina ecclesiastica ei agendum suisset Quam si recte consideramus, id potius suspicabimur, duos hic Cyprianos commixtos esse, Antiochenum sub Diocletiano lassum Carthaginiensem ex meciani persecutione illustrem Neque mirabium Gregorium in hanc confusionem inci-d188e accuratius expendimus qua conditione illa de Cypriano

homilia ei habenda fuerit. Intercedebat ei, ut ipse testatur, cum ecclesia Illa, quae δι' Dos τι is κω παν γύρεσι Cyprianum celebrabat, βραχεῖα adhuc συνήθεια. ita istorum solemnium triginem ij significationem 'u' usque ignoraret elebrandus ira procul dubio ille Antiochenus, quippe riui Orientalis ecclesiae decus issyt, sed

Gregorius, qui de hoc martyre minus noto nondin audisset, nonnisi Carthaginiensem cogitabat Accedebat quod ipsius orationis exordium confitetur paene traeis lapsus erat dies martyrii solennis. quum episcopus secessu quodam, ut Videtur'. in ecclesiam rediret, tunc festinanter 'liquam martyre celebrando narrationem impiens quum etiam Carthaginiensis Cyprianus obiter tantuin ei notus esset et in bellum incidens de Antiocheno scriptum, ea quae ibi mirabilia et sibi accepta inveniret, imprudenter in arthaginiensem transtulit hac ratione fortasse etiam auditoribus unum eundemque fisisse utrumque Cyprianum persuasit. Indicat ipsa ratio, unde hausta sit repentina illa de Cypriani artibus magicis et in Iustinam virginem experimentis notitia: M Κοπριανής , inquit, in Ἀ-κρ λ - - Lτεύων