Additamentorum ad Lud. Disseni in Pindari carmina commentarium specimen

1쪽

Additam ntorum 'Lud iis sani in Pindari

5쪽

Praemissum est Ernesti de Leut se Additumentorum ad Lud. Dissent in Pindari Carmina Conimentarium specimeri. TYPI EXPRESSIT OFFICI A ACADENICA DIETERICHIA A.

7쪽

ACADEMIAE GEORGI LE AUGUSI AEPRO RECTOR

Ludolphi Dissent commentarius ita Pindari carinen emeum primum ut studiorum Pindaricorum rationi, qualis nunc pud nos Xercetur, ne Omodu-tior fiat, his fore annotationibus augendus esse videtur: Pag. 357. notata sunt. De sententia carmini subiecta equo Chromii robus gestis ego in Philol. T. XIV, p. 45 sqq. pluribus disserui, quibus quae eos. Selimidi ius opposuerit v. in eius libro, quem se indari vita et poesi conscripsit p. 455 sqq. add. R. auehenstein Eint. zu Pind. p. 89. Pag. 358. Mythol. p. 35. ιπνευμ α ipso quietis locu dicitur, ut linaυσις Mimnermus dixit apud thun. I, p. 70 , αμπαυμα OSSi in carmine. quod in uthol. Plauud. IV, 228 legitur ἀνὰπανεια poeta incertus Orp. Inser. Grr. . III, 14. 4623 ιοῖς καὶ φίλοις ἀνάπαυμα. a Doliis. 'Oet γία Deli insula soror nominatur, quod Ont patre utraque usu St: V. Pind. Prosod D. I, 3 et quae ego in Philol. v l. laud. p. 58 attuli adit. Nossid epigr. in uiliol. Palat. VI, n. 73, oιιι λον χουσα καὶ 'ορτυγίαν ἐροεσσαν. - 0l0bratur hoc loco Ortygia itu. ut heroinae s. deae set insula inter se commista sint notiouos quem indari usum Selaol ad Pind. Pyth. IV, 25 tetigit: Ἐπάφοιο κουραν, Την σιβυζW G ne Αιβυς της Ἐπάφου του Λιο καὶ γους τῆς γνάχου μυι-

Pind. Pyth. XII. l. dicere μεγαν, plane singularem illii sirem Verg. Aen. VI, 28 magnum

reginae . . amorem.

Pag. 359. ed Lips. Recte seliolia ad s. li: ἀρχαὶ αἱ του ἐγκωμίου haec initias fundamenta carminis a Diis sumpta una cuni ictoris virtutibus iactu sunt subsistit igitur quodammodo poseta et ad absolii tam modo prooemii

8쪽

Stellia abobat. De hac fabula v. borrime disputantem bertum

παρασκευάζεσθαι εἰς τί πολεμικὰ διολου' μοιον τω, στωρες ἀντης, Il.

A, 328 add. obeck. Rhemat. p. 29. particula δή. De adverbio θαμὰ Dissenus ex Booel hi sententia in Noti erit t. ad init Olym13. VII l sexposita statuit, sed recto Bergkius Melet lyric spee Hal. 859 p. IV θάμα aecenti rejeet ubi sinini significat scribendum esse censet, θαμὰ ubi frequenter: Oe loco Θάμα, inhul, poeta voluit, Ut praeter alia V. μιχ γεντα suadet, de quo v. inh. δὴ ut in ora δὴ επεὶ δὴ et imm positum. Ceterum . infr. v. 22. 0m. II, 9 et add. Scholi ad h. l. Ἀ- δε καὶ ουτως ἀναγνωναι ' ππαιχμόν γ' ἄμα δή. Ol. I, 22. Ut υγνυναι, κεραννυναι πελῶν Si μίγνυσθαι a poetis de coniunctione proxima et aretissima adhiberi solet v. sup V. 6, Erlardi et Musgrav. ad Soph. Antig 1295, Schweneli ad Aesch. Eumen. 186. Sicilia offert. Voc καιρον poset asseverat ea quae modo dixisset, recto iustoque modo prollata esse Pind. l. II, 53 φερει των et καὶ ων καιρον, ad i. Solonis παρὰ καιρον, quod in carmine Olim male inter Theognidea s.

197 sqq. relato exstat reelseque abiergkio ad Theom. 199 explicatum est. Cum tot membro πολλων . . βαλών componas Pind. 0m. III, 20 πολλὰ γὰρ πολλῶ λελεκμι. iustitia. Nimis quaesit Dissonus Fabulam do origine felicitatis Sicilia insulae poeta inserit, ut iis si indamenti loco sit, qua do Chromii victoris laude in sequentibus prolaturus est: virtute enim patriae probata pronioribus auribus auditores sperat fore ut excipiant, quae de civis laude proferantur. Pag. 361.

debebat 3J V. εσταν ... κεκόσμηται, ad horum ex Syracusanis electum spectant, qui thromium me Aetnaeum recte φιλοξεινον praedicat. - Scribeo tisια V. ad s. 17. - ωλλοδαπῶν, ad indarum ρDrri obsit in Stellia hoc ipso tempore degentem. - όμοι, liu alis, de aedibus splendidissimis.

Aliter de hoc loco statuerunt Rauehenst. l. c. p. 124 et Leop. elimidi. l. e. p. 455 qq. Pag. 362. collocatiun sit. Tych. Ommsen, qui contra Dissent aliorumque interpretum explicationsem in Bitschi et et chori Mus Rhenan. . IV, p. 554 disputavit in edition his verbis poetae sententiam expressit: vinnata ero est sortito sev est iis in bonos vituperare solunt ars fumum gloriae aqua

reprehensionis restingusendi. liue aliorum artes. Non mea istae. Ego coniungo λελογχεν ιμεμφομένοις ἐσλoi; et proverbiali sensu v. καπνος de re vana et nullius prsetii dictium esse puto Scholi ad Aristoph. lib. 253:τα γὰρ μηδενὰς ἄξια καπνον καὶ σκιὰ καὶ νεφελας νόμαζον, quibuScum es. quae seripsi in annoti ad Append. Provv. III, 44 Paroem Graec et

9쪽

ad Macar V, 4 . II hinc qui fumo vili et in nubila abeunti quam infundit, rem vanam agit omnique effectu carentem. Itaque verto obtigit bonorum obtrectatoribus, ut aquam fumo ferant obviam, i. e. Obtrectando peram perdant vides, iis quae sequivitur δείρων et L ironiam quandum subesse Reet Aristarchus in Seholiis ad s. 34: οῖς ὁ τους Φαθου με MIομένοικτουν λελογχεν και ποκείμενον ἐστίν, οιον ἀκολουθεῖ, ἔσπερ καπνων δωρ φέρειν ἀνιίον. Ceterum λαγχώειν υνι quo Sensu accepimus apud poetas antiquos nunc quidem non videtur exstare sed Aristarchus opitulatur set seriorum consuetudo: v. Seliae fer ad Julian. r. ConStant praef. p. XII. ter vero locum expedire conati sunt Rauellensi Comm. in id. . I, p. 20

carmine nono. In teXtu Omnia post v προιδεῖν ponendum est recte enim auehensi Comm. Pind. T. I, p. 21 scripsit: pendent v ἐ-μενον προιδεῖν a φρήν, et συγγενῆ οῖς ἔπεται non Solum ad φρένα, sed etiani ad σθένος pertinent verte quibus ivsseniimu est orton assi fortitudo in rebus, in deliberationitus mens provida futuri. Nam illud fure, qua datam poeta quoque labet suam artem, explicatur verbis συγγενῆ οἷς ἔπεzαια. - Πρώσσει. agit. Operatur, V. Thren. r. II e. annot. - Iροιδεῖν, de infinitivo substantiv c ei pendente . ruegeri rarum. Gr. g. 55,3,9. - Συγγενές, ad σθένος relatim est uegerum l. c. g. 58 2, 2, T. II, p. 278. Pag. 364. non attingentes. Sensum loci Dissenus non videtur perspexisse. Ἐρ- χον et αι Veniunt, in edunt, fortius est quum ισι si φαίνεται pro vulgari Gὶ

de viris laboriosis, qui magnas res suscipiunt atque ad finem perducere nituntur. Κοιναὶ quae reipublicae consulunt. Dicit poeta spes . consilia virorum vere laboriosorum rem publieam complectuntvi civiumque re augere student. Qua sententia similitudo quae cum Hercul Chromio est indicatur et fabula in sequentibus proponenti praseparatur pulchre.

Pag. 365. p. 353. Aoγον id0m valo quod et δε τὸν λογον v. Olymp. II, 22, Corp. Inser. Graec. . II n. 2851, I, 3 ὁ λογος Pindarus dixit Pyth. I, 35.

sen. βασίλα scribendum esse censet. Pag. . .

Vs. 2. J 'Dκείας γνάθους, celeriter movent maxillas, qua re beStianam

10쪽

ses appropinquantium aviditas Optime rente oculo ponitur: cf. καρπαλ Φαν γεννων Pylli. XII. 20 id tu de vitu. - Λισσαῖσι δοιους, Solent poetae Graeci, quod observa G. Hermanu ad urip. lioen. 637, ubi duo memorantur, in duplicitatis sentione luxuriari v. Nem VIII. 48, ur Androm. 5l se quae Selmeidewin ad 40set, Agam. 44 Ollegit. Hoc Oe numerus facinoris a

puerulo modo nato ominissi magnitudinem augset. Hesych. - Ἀγχομενος 4. ἀφάτων Bergilius ad h. l. annotat hinsolens genus dicendi, cum ἀγχόμιενοι di χρον 3 φυχὰν ἀπεπνε σε dicere licuissset cinSOlen Sane, sed necessariunt. In narrationibus enim audaciora sibi licere Ρindarus existimavit.

ἐκπλητεειν. Reetius βελος de re gravi aeeipiatur sepent hominibus inmissa ine poeta apud post Pro . V, 784 γυναι-ὼς φιμα τοῖς ἀκμάζουσιν βελος v. Boissonad ad Aristaen Epist. I, p. 208. Sed Het Tych.

Momnisonius codicum uetoritatem Seeutu V. δεος in Oetae verba reduxit quod uio loco accommodatissimum esse iam Hoynius ad h. l. perspexit. ἄπεπλος ουσα. Scribendum Si μως, ut Tyeli. Omnisen nune edidit serva metu defixae stant et lamentantur: pari modo, i. e. eiulando et manus ad coelum tendendo ipsa Omina αντα, ut Hom. Od. Z 99 superbum bestiarum impetum propulsat, i. e. nullum contra malum auxilium Ntulit. Ad oseia mentem proxime Philostr. iun. Imagg. e. 5 aecessit: ρας γαρ που ς αβλαυτος καὶ μονοχίτων, ναπλὶδ σασα τῆς ευνῆς συν τακτω τῆκομη ci χεῖρας ἐκπετὰ σα βοα θεράπαιι α τε ὁσαι παρῆσαν κτου ση ἐκπλαγεῖσαι ἄλλη ἄλλο ει προςδιαλέγονεω τῆ πλήσιον. Itaque non aecurrit Alemenu, ut Dissenus statuit: OGGi, quod Tych Mommsen ad h. l. non Satis caute i. q. per pedes Valere diXit a poeta adjectum est, ut mulieris

motum e metu natum neeuratius depingeret: v. Tibull. l. 1, 3 9 ibi t. Disssent amotationem. Hinc, ni fallor patet Bergkii conjeeturam πύω' ἀπέδιλος Philol. XVI p. 60li necessariam non esse. Ἐβριν, de bestiis. v. DD. s. 63 et quae ibi dicentur. Ρag. 36T. 1317. Eστα . μιχθείς, ehol. d. s. 85 Dii eo ut Z 484 δακρυοεν γελάσασα καὶ ἐν ἄλλω Od. Tli τῆ δ' ἄμα χαρμα και ἄλγο ελε φρενα. 235. Add. R. Unger Parad. Theban. I, p. 343. - ορθομαντιν, vatem peritissinium qui optima vaticinandi disciplina imbutus serat: seseli.