Additamentorum ad Lud. Disseni in Pindari carmina commentarium specimen

101쪽

PRORECTOR

GEORGIUS WA IT D.

CUM SENATU

CIVIBUS SUIS HONORIS ET OFFICII CAUSA

specimen quartum

GOTTINGAE MDCCCLXVIII

TYPIS EXPRESSIT OFFICINA ACADEMICA DIETERICHIA A.

103쪽

ummum magiStratum eademicum per biennium Sine offensa gestum quod ipsum non dubium est quin certissimum perennatura setiuitatis au 'ium habere debeamus, his Calendis Septembribus excipit communibus ollegarum Suffragiis creatu et Suprema auctoritate alpi robatus Prudentum ordino Vir consultissimus

quem quidem utilitatis publicae et Vestrorum commodorum studiosis simum suturum osse eo silentiu SperamuS, quo amantiorem Veri, recti, nequi diu eum novimus harum autem virtutum observantia cum Ve-Stra Salu Contineatur, agite, operam eniXiSSime date, ut tu amorem 0bsequi atque comitate Vestra demereamini et hac in neodontos rerum nostrarum 1 OSPeritatem, quantum in Obi est, Sarium tectumque tueamini.

Accedimus ad Pindari carmen enaeum quintum. Quam graviter Dissenus in eliodanda sententia primaria, quae carmini subest, erraverit, ingeniose

quidem He foethius aperuit in Ritschi et V elch. Mus Rhen. T. V, p. 21 Sqq., sed quae ipse protulit, mihi non videntur extra omnem posita esse dubitationem, quamvis eis insistat Leopol lus Schmi litus ind. Vit et Scripti. p. li 7 sqq. Res haec est Carminis fabula tres partes habet prima Aegina laudi

104쪽

quidam lyricus carpitur, qui in victoria Aeginetae alicuius celebranda fabulam de Phoci nece tractasse videtur eodem artificio Pindarus olymp. I, 2 sqq. usu est, ut alio loco accurate ostendam tertia denique uss. 22 Δ domesticum idque gravissimum Pelei exemplum Pythone victori eiusque sodalibus ad imitandum proponitur, quippe quod praemiis amplissimis verae virtutis studium a deis rependi praeclare doceat. Iam aptissime trium iuvenum laudes ita subiunguntur, ut Pytheas Euthymeni exempliam proponatur, Themistius vero Pytheae. Ex his nonnulla accuratius persecutus sum in Ritschi et eleh. Mus Rhen.

Τ. XVII, p. 368 qq. quibus adiungas velim quae praeclare de hoc carmine Rauchensteinius disputavit Muse Helvet. Nov. . III p. 24 sqq. Pag. 412.

docet ad Scholi Germ. p. VI et ad h.': add. quae ego scripsi in Ephem Gotting. a. MDCCCLXI, r. 39, p. 15 45. orta ζεσθαι, de Opere poetico, V. Isthm. II, 46. Aegina. De arte statuaria, qua tum Aeginetae Xcellerent, O ESSE CO-gitandum Heimsoeth. l. c. p. 22 recte monuit tale quid si voluiSSet poeta, rem quandam arti Aegineticae propriam distincte significare debuisset. Cum isseno tamen facit oram Philol. T. XIV, p. 497.

Scirent. - Grειχ' incede, de incessu solemni, gravi Verg. Aen. 1, 690 et gressu gaudens incedit Iuli. Ceterum de itinere maritimo, quo carmin insu-hinis scripta exornari solent, . Oram L . p. 496.

Pag. 413. GIενανον. - De impersecti νίκη forma v. Ahrens. D. Dor. p. 195 designificatione Boeckl, ad Corp. Inscr. r. T. I, D. 21 sqq. Versum Simonidis, p. CCXII, 1 Schneid. ubi Daec ιν legebatur, ergkius correxit denique de

52 sqq. et quae ad Pind. Nem. I, 6 in horum Additam Specim. I, p. 7 --

105쪽

Etiam nostrae aetatis interpretes in diversas partes abierunt ieiunum Pauwii inventum οἰνὰν Θαν Πωθας Rauchenstein Jalin Ann. phil. et paedag. LXXVII, p. 13. Philol. XIII, p. 436 coli. p. 259 et Leop. Schmidi. l. c. p. 129 miro amore amplexi sunt etiam Berghius corruptela laborare locum censet et sententiam in tertia Lyricorum editione hisce verbis declarat: si Pindarus ματέρα obsercta ὀπιυραν dixisset, culpandus esset: nam dici debebat ἰνύνθας Πωρας. atque id ipsum postea Scripsit arturig., cui frustra adversatus Friedericlis Philol. T. XV, p. 36. Pindar stud. p. 24 . Sed ureris est large vel potius ipSum ματρὶ restituendum, quod suaviter et εν ῆθει adiecit, L Pyth. VIII, 85:oud μοίον ν Παρ reris' ἀμφι tam γλυκυς ωρων cista'. ινὰνθας Πωρα sis quod Euripides dixit Phoen. 1160 μιρυ ' ινωπον γένυν κα9fiμάτωσεν, o Dd' Ποίσεται βίον ii καί A. mimo inro Sed tota dativi singularis tertiae declinationis apud Pindarum olidi certis exemplis probari nequit v. T. Omm-Sen. Supplem. Diiot. r. . ill tum a v. μνων attenderadum, quod ad hominum ratione VU. ιναν γα et mo qui transferenda esse tam aperte docet, ut

aliter quam de tenerrimo iuventutis flore v. πωρα intelligi nullo modo possit. Quae si tenes, versus hilari totius periodi magniloquentiae congruus fit. - De adiectivi Θειναν collocatione cf. Olym VII, 13 ibique annot.

106쪽

καὶ Προς Τῶν ἔ ων Ἐλληνέων, Thucyd. I, 63, 1, in Pisonis oratione ac Hist. I, 30 sed perinde a nobis donatismi ob idem quam ab aliis pro facinore accipietis alia v. apud Draegerum de Synt et Stil. Tac. p. 36. χα A. χειν, is ann. id em. III, 16.

202. - cer de transitu per simple pronomen V. in . 37. - ναυσικλυχήν, Berghius ναυσὶ κυε ν, Vulgarem scribendi rationem tuetur T. Ommsen. Suppl. Crit ann. p. 163. - ἔσσαντο, verbi originem et significatum explicare studet G. Curtius tym. r. in I, p. 220. - β υμ ον, in monte Helle-nio Aeginae insulae Xstructum Scholi ad h. l. 1 7: Ἐκκηνιος ὁ πιυς ιμ serm

Iovis essenii cultu doctissime elcherus Mythol. Graec. T. 1, p. 203 qq.

e oSuit. αιrsco. - Πιξ ναν, de forma f. Lobeck ad utimanni r. r. II, p. 270: de manibus precantium elevatis r. Hermann Antiqq. r. . II g. 21, 10. αμῆ, cum vi poStpositum fraternam unanimitatem deelarat, V. Rauchensi MUS. Helvet. l. o. p. 247. - 'Ενδα ρδος, eadem ενεδ ις vocatur, ut notat XScholi ad Hom. l. Φ, 8 Bergh ad h. l. de Endeide veterum narrationeScomposuerunt C. ueller Aegin. p. 22. elcher opusc. T. III, p. q. - αρι- γνωτες, de accentu V. Lobeck. Paralipp. r. r. I, p. 181, cui T. Monam Senu et Bergilius obsecuti sunt. - Φωκου, ex more poetae subiectum in periodi

107쪽

dubitat de lectionis integritate propterea quod nomen Φαμάθεια in secundum membrum reiectum sit, T. MommSen. RitSchi et eich. Mus Rhen. T. IV, p. 548 sed vulgatam efendit Heimsoeth. l. c. p. 22 vid etiam in . s. 30 ΠΟ-mon 'A clomi similiter post v ἀκοί/αν illatum et Isthm. II, 21 sq. - ἐπὶ . . ποντον Homerus a se ria ινι θαλάσσης. - Iam de tota periodo addendum,

ex Rauchensteinii sententia Philol. T. XIII, p. 259 proposita adhibitis . Selimidii aliorumque conjecturis locum ita refingendum esse πατρος ' Ε λα-

verbo ἔσσαι ro per particuli imo subiunctum Pindaricae orationis tenori aptissimum V. SUP. S. 5 νίκη . . Φαίνων . . ἐκ δ . . ἐγέραρεν et duo nomina, quae . si Sequuntur, etiam Simplici καὶ a poetis copulantur, omer. Od. I,

48 σφιν γεμονες σαν ἄμα Πλωνες καὶ ρεμυς, ib. T 471. aram. Contra haec disputat Elcher Myth. G. II, p. 10. Pag. 415. poetae. G. Hermannus Epit. D. Metr. p. 254 τ' o μὴ coniecit, τι μηρ Ham ungi coniectura ergkius in textum recepit. Me iudice recte Scholiasta

ad h. l. 25 dixit: Movia αι καὶ νυ arros αι, φλὶσί, δινηγῆσασθαι μgγα, καὶ υδικαίως εTO Jιζsιενον καὶ ΠεΠραγμένον Vidit enim ιθα pro dictum esse, ut με γα Πων Nem. VI, 30 cf. Matthiae Gr. r. p. 1081 hinc patet Pindarum cogitasse καὶ ιΠεῖν ro/o Droi r oro h ἐν δίκα κεκιν δυνευε μον μεα, i. e. rem magnam et quae non sit suscepta iure. Ceterum miro modo fallitur Leop. Schmidi. l. c. p. 125 q. novissima. Bergh ad h. l. rρεκες commendat, quo Sententia Vertitur.

Pag. 416. dictionem. Add. Disson. ad Tibuli I, 8, 47. 69. Add. Schnoidew. ad Simon Reth p. 13. - Celei iam cave putes a Pindaro mendacium common dari. Loci vim neque aegelsb. Theolog. Post- .hom P. 24 perspeXit, neque elcher Myth. Gr. T. II, p. 451. Pag. 417. 413 a: add. annoti ad Apostol. Provv. XVII, 62.

108쪽

ludis. Seholiastae rationem defendit raus Hellen. I. I, p. 393 sqq. Pag. 419.

Introductione. - axori uo i Prod=εa e optimorum codicum auctoritate Morumsen seripsit. - Recte quidem Kayser ad Philoctr. Gymnas p. 88 Dissent explieationem reiecit sed iura vadarum . . saltum iecisse Statua Poetae mentem non Videtur assecutus esse. Meliora proposuit Helisoeth. l. p. 24. Indariis enim diei se non esse commoraturum in cruento facinore deseribendo ut contra si beatitas, inquit, eam Opum laude et magnificentia coniuneta, si manuum robur et bellum ferreum praedicanda sunt, undecunque velloea trans mare sita saliendo attingam. i. e. pro ingenii praeelari dotibus optimorum hominita virtutes ornabo carminibus. Unde etiam in eo Myserum errasse patet quod in hune locum adversariorum Pindari mentionem infert desola ingenii vi poeta verba facit. Denique notandum est, hoc uno loco verba ad ficultatem poeticam declarandam e saltus certamine petita ab Oeta esse nam Nem. VIII, 19 a cursu metaphora dueta est

Cadmo.J Immo ut ego Psalychidis. 90. - Παλίω in qu apud Chironem Pelei nuptiae celebratae, Nem.

Pag. 420.

109쪽

730. ubi v. breschium. videtur. 'Aλγεινοὶ tentat Hecker Philol. T. V, p. 49 sunt αἰπεινοὶ κύ-ro timendi, periculOSi, cf. αλεν ira ενος χολον αἰπίν Hom. Il. O 22 et similia. roo D e Boeckhi coniectura exaratum codd. enim roi δὲ praebent hinc G. Hermann opusc. T. I, p. 250 oio ' ργαν coniecit, Rauchenstein Pind. Specimen I, p. 22 Di δ' res , Berghius ΟΡ on aptissimum mihi videtur οὐ rus, Hom. n. I, 78 sq. Peleus. Πα'ος, honoris causa: v. elcher Myth. r. . , p. 185. Initio. Ab Eustathio it Pind. p. i Schn. ρσινε φῆς inter vocabula Pin

761. Est πρι rrειν ιν υ alicui aliquid comparare, sed ita, ut clandestinae molitioni s et studii partii in significatio accedat v. Ducher ad Thucyd. IV, 9, 2. - Πονοιῶν cum Heyni Be hius. - χρυσα α κατων v. ad Ol. VI, 104: maiestati earum declarandae inservit, em VI, 41 Unger Parad. Theb. p. 232. Pag. 42 l. Αωρίαν. Epitheton honoris causa additum V. Nem. III, 3. Ceterum haec ipsa celeritas et festinatio summi Iovis auditoribus hilaritatem affert. IV, 9, 10 Ipse Neptunus ευροσγεννὶς dicitur Olymp. XIII, 80. Continet. Minime noria os συγγενh, sortem dicit ab initio genti adiunctam, Verg. Aen. VI, 7 da, non indebita posco Regna heis fatis, ubi f. eerl- Lamp. add. quae ad Pind. Isthm. 1, 39 Xposita sunt. Pag. 422. praesentes. Fallitur Dissenus. V. ς θῶθεν . . . co ρων addita sunt, ut cur Iupiter Neptunum precibus adiisset, planum fieret Neptuno enim Isth-

110쪽

mum frequentanti Aeginetae notissimi, qui laeti ad certamina Isthmia venire ex iisque praemia ferre solerent: v. Nem. VI, 44. Id ipsum A. 30 accuratius eXponitur: λαι enim, quae Spartae partes τοὐν γελων dicebantur v. Xenoph. Reip. Laced. 2 4 ibi t. Huasi annot. p. 63), hic ex aliorum Dorum ut videtur

eonSuetudine puerorum chori appellantur aut eorum partes Scholi ad h. l. 1 ιιι α εύξεις καὶ αἱ συσwo ναὶ Ῥῆν νεων re ἐν si χορω γινομεναι ergo Pindarus pios puerorum choros qui in Isthmiis circa Neptuni aras eius laudes canunt et saltant, honore decorat. Si tali in choro Pytheas aliquando excelluerat, a poeta pulcherrime praeelarum virtutis Pythene documentum in hoo carmine nondunt commemoratum nune putefactum esSe Sponte reppuret.

78. timi ἐῶν Bergkius Aut hoc aut Πίενων seribendum est. laudat. - Post Dissenum V. D. multa de hoc loco commenti sunt: sed omnes difficultates nondum removerunt. Heimsoeth. Add. et Corr. p. 53 codicum scripturam defendit: Bergh ad h. l. haec annotavit : Locus obscurissimus ubi multo facilius est criticorum errores confutare, quam quid poeta scripserit indagare. Hartiang. hic quoque molitus ScripSit ποικίλων ipευσας

Πουνίας, quibus refutatis Rauchenstein Philol. XIII, p. 261 proposuit φαυσας

ε ιν υν Iaeo εχ apta δε καὶ νυν εος μύζρως γὰλ ει κεῖροι ὁ o ορον Θνος Πυθωψ et se, εμω ra. At nullo modo ferri potest nominativus Πυθίας, tunc enim etiam s. 48 Sq. ad Euthymenem pertinerent ipse potius victor Pytheas hic aperte fuit compellandus. Neque vero victoriae quae deinceps recenSentur cum auehensteinio aliis ad Pytheum referendae sunt, sed ad Euthymenem: Pythea tunc praeter hanc Nemeaeam nullam videtur victoriam retulisse ut Euthymenes Nemeae Vicerat, os Isthm. VI, 1. L. Schmidi. do it Piud. p. 120 sq. putat haec facillime in integrum restitui posse, si scribatur: iro Mελα

ἰζανM . . . 19νος Lucis s aer . Ceterum prorsus incredibilia sunt, quae de explicando hoc loco in medium protulit. T. omnisenio Ursinianum μετ'αῖ ανι α . . IIυγίας placet. Denique Friedericlis. cui Cori'uptissima quaeque integerrima videntur, hi quoque nihil omnino novandum censens, Verba hunc in modum ordinat Πυγίας γάλλει θνος μελαι ανζα, h. e. μεξάιξαν. qui dem sed dubitanter ut par est conieci pro με- ας et καὶ νυν εος μὰT2 υς Zὰ - χει κεδνον sto ορον Θνος, Πυθία, υ εμία μῖν ραρεν . h. e. tu ero