장음표시 사용
361쪽
Dixerat, inque suos retulit noua nomina fastos Et,Priscis palmam Leripuistis, ait Viuite concordes animae tumuloque sub uno Iunctus amicitae praemia ferte cinis. Adiiciet famae, quae dempsit tempora Vitae, Nomina qui numquam vestra silebit Amor. Et mea si quidquak, si post me viuere possint Carmina, si qui me, non teget illa, lapis: Donec amicitiae leges iacta placebunt, vester inextincta laude vigebit amoti Vt tamen haec pereant , quam sic meruistis amando,
Illa sibi semper vita superstes erit.
Piis amantium commilitonum Mani L. Concordes, magnaque animae, quibus
Fataque plus vitae, quam rapuere, dabunt, quam bene vos tu is iunxit LEO OL Pi S
Quo pius in vita tam benesiunxit amori Non malaus hostilis, non mors vos ipsa dixen tu In tumulum caedes intulit una duos. lQuid tulit, aut finxit vobis aequale vetustas
Aut quidi s vestris fabulatibus habeo
pro Nilis, pro Pirithois noua nomina vatos Scribites dat palmam gloria prisca nouae. Non illis vitam carorum iunus ademit, Immodicus quamuis uretet ossa dolor.
362쪽
Piritno ast gili lacerarat uni Ox MVri, Nec tameit impatiens Thesea strata amor. Viuere sustinuis Patrocli post funus Achilles: Exequias Pylades vidit Oresta, tuas. AEncas moriens secum non traxit Achatem: Nec traxit fratrem Castoris umbrisum. Forsitanec dentes soluerunt funerit kmbrisOmnia, nec pictas victa dolore fuit. Hic animam gelido te pi morientis ab ore, Et prestit disitis urnina cara suis. Ille facern auctius tenuit positumque cremauit Cornis, Me tepido in1bilit ossa rogo. Atque aliqin lecto Syrios cumulauit odores, Deque suis lacrymis humida serta dedit. Atque aliquis mutita ens sua verb* fauilhe: Ditis adhuc, 4dhuc pars, ait este mei. Haec ly ne lite tu, quod mors serius amici gi ut metum, praeteriturus eras. Tu inlue fecisse tumulum, tu corpus humus Sensilietque tuas umbra pianda preces. Saepe alutalle s Manes, cineresque sepultos M,Psitis adhuc lacryinis prolequerere tuis.
Octifia fecissi s nihil atterm Iet amantem: Obstitit ficiis mors properata tuis.1 iam reclis, fretaque paras tellure sepulchrum, Deficis, ite litim concidis inter OPUSi.
unus Ainor, facinusque suis hoc airogat imis Teque addit titulis. ex tua fata suis. Heu crudesis Amor quae nunc 'ualia spargis.
Vulnera i qui credati nunc tua tela necant Tclane morsiccum mutauit tuque sagittis
Vtcris imprudens illius, illa tuis
363쪽
Dilecto cineri talia iusta uὲlit in uos memorant, quis tempore Manibur
Inferias, vitam, victus amore, dedit Innumeri, fateor, luctu periistis amam a Sed cui non is imbuit arma dolor Hic ferro vitain uidemseu abrupit amoresa pricipitem ex alto se ridit ille iugo. Ihesi iuςcq graminis illa bibi PSi non aptasse pallen tu vincula civis ,
Sperato poteras sibylli, carae: μ . . . . . )
yixisset Dido, qua uis Phryx adq--um .
Praebuit, ipsa sua ui foret usa, IS Nisum Rutuli seruassem perdere N im . Nec mora Euryali, timi potui siccam GI, s. f quilibet ex illis poterat Gperea. - Et poterat flammis Hrtior esse sun. . , a proiecere animas mersis in viscera telis, Non dissolus corpore soluit amor. IIAt te solus moli ψt rix'- ses l. Quo iacet ictus amans, ictus ipse iaces.
Sublimes muta deuotaque moenia Marias
Quae Galli Belgis opposuere moram, Cum dederit vobis toties spectacula virtus, Posteritas quoium conscia semper erit, Par aliquid siquidem scire, & meminisse potestis Inter tot vobis bella videre datum est Attoniti videre Duces videre phalanges, Quae simul ediderint prania Mars, inmol
364쪽
Atque aliquis posita dum narrat oraelia mensa Sub muris nuper festa Capella, tuis, Dum moles operum, dum tutas aggere sotas Pingit,4 exiguo regia castra mero, ostensa, muri qua procubuere, ruinas Hoc, inquit, cecidit saucius ille loco. Hla decidit, vulnusque tulit fatale duobus, Qui ben spem palmae morte putauit emi. Tum campum faciens Huc corpus detulit, i,
Hle eista leuiter cespiis fodit humum.
Hic lacrymas, vittinoue in amici vulnera fudit, Quem situs exemplum fecit amoris amor. Quae sic materies aliis est grata loquendi, Laudata est etiam Principis ore fides: Laudatamque suis vos interserit actis, Et curae nomen, quod meruistis, habetio fortunati, tantam quibus addere laudem Neclviij poterant ter tria lacla senis Quaecumque Austriacos tum fulgente trium' phos Fama vehet, vestros non minus illa vehet. Qua fasti referent , bellum in L EO POL Dus i hostem Verterit, hac vester parte legetur amor.
365쪽
I sepulchrum a Sereni mo Archiduco
LEopo LDo commilitonibus positum.
O Q io longa dies memori non eximet artio, Plusquam Thesea pectora iuncta ficie: Dicite nullus enim non est a funere sensus, Et cineres ipsos, ossiaque tangit honor - . Dicite, quae vestri reserant solatia Manes, Aspiciunt famae dum monumenta suae. Qitis non ex ipso, qui cernet cumque sepulchro
Colliget aeternum vos meruisse decus λ . Non illuc moesti vobis de more parentes: Non consanguineae constituere manus.
Sed neque militiae socij non .lpse Tribunita,
Non legio, cuius non leuis estis honor. . . Caesaris a fanguis LEOPOLDus, Casare natus, Austriacae vindex hoste fatente, Domus. Belgarum columen, quo De veniente reuci . Quo fortuna prior bella gerente redit.
illi iubet tumulum vobis de marmore poni: Spra quantum hic vestras votaque vincit honori Quemq; vocant alij tumulum,vocat ipse trophaeum, Ipse quod meruit iudice vcstur Maior . . . Hos Fides Princeps, Amori soluit honores: Haec in vos animi dat monumenta sui. Non marmor pretiosa tamen facit illa, sed auctor. Nescio quid dantis res data sem per habet. Purpura donetui, gemmae donentur Maurum. Pars minima est donum maeterieique sui. Nobilitas
366쪽
Nobilitas dantis, quae dat, commendat,4 auget; Quolibet haec pretium munere maius habet.
A tali quantum est illud habere manu Quid quod funere iussis in marmore sculpi Nominibus vestris addidit ille suum Illa palam, pariterque auro distincta leguntur
Grandibus in tumuli marmore caesa notis. O quantum Augusto capiunt a nomine lucis lQuamuis Meritis conspicienda suis. Sic geminos Helenae, pulcherrima sidera, fratres radiis Solis seimus habere suos. Ergo vos populo LEopo Lovs seque legendum, Clarius ut faceret nomen utrique, dedit. Quod nisi fecisset, quis vestros sciret amores Quae fidei tantae fama, quis esset honora Forsan in ignota tegeret vos cespes arena, Et cum corporibus fama sepulta foret. Nunc vos historiae referent, victuraque vatum Carmina, quos inter forsan ipse legar. Nostra putat certE LEopo LDus carmina tanti, Ipse meo vos ut iusserit ore cani. Atque urinam tanto loqueremur Principe digna lVester honor vivax hac quoque parte foret. Sed tumulum cur das unum E duobus An quia mens vivis una duobus erat 3 Nil fuit in vita, quod non conuenerit illis; Corporibus solis alter 3 alter erant. Cum tumulum nuper vellent inscribere vates,
Principium multis carminis illud erat:
367쪽
seribite, dixit: Non possunt, quos sic iunximus, esse duo. Certe ego quod feci nec me peccasse negabo Carmen pro riimuli marmore, tale fuit:
Iudicium sequimur, suspicimusque tuum. Ir.: illis unum, queis mens fuit una, sepulchrum Est satis hos iungi sic quoque iustit Amor. Ille sibi caros cineres, manetque reuiset Satrius, Qui mulo florea ierta dabit, Cinnamaque 'costlim, nardique fragrantis aristas, Quasque Cilix melles, quasque Sabaeus habet. Hic vestros referens ignes , vobisque sibique Plaudet, inferias & stata sacra feret. Non alio magis ille suas pendere pharetras, Non alio cupiet picula parua loco. Saepe aderunt ambae placidis e sedibus umbrae, Et iungent caras ante sepulchra manus At tibi, quae fidei tam rarae pignora seruas, Hinc decus, muris crescet Auesna, tuis. Quam vellent aliae, quibus es pnelata, tot urbes, Tu quod habes munus Principis, esse suum. Quam vellent aliae: Sunt hic duo , dicere, quo
Alterum in alterius morte peremit amor. Ante alias tibi sors tam felix contigit urbes: Multatum votum quod fuit, una tenes.
368쪽
Inuidiae est vestrum, Manes gaudete, sepulchrum rExuuiis vestris gloria rara frui est. Felices tumulo, tumulique auctore Dirilla, Grande quibus pretium est tantus amoris honor. Mors aliis regnat tumulis, turbaeque sepultae ossa prem tenebris, simul acta suis. Adiicit hoc vitam , prohibetque perire sepulchrum, Et spolium mortis, quos tegit, esse vetat. Sentiat, ut dignum est, tumulo bene iunctus in uno Munus, auctorem muneris ipse cinis.