De mare Venetorum, ad Laurentium Motinum Romanum epistola increpatoria & monitoria

11쪽

inficias luit, quin postridie prius ab Adriavi nobis testati siunt Plinius. Pomponius,' T rari consueuit . Figamus hic quaeso pedem, - . 0 ho ni Πςm, nullum,dicentem,inuenis dem 'ςxum /ppellet mare. Audisne, Lau-

petulantiam evidit legitque libros omnes.& illorum nullus, nisi Venetus ita mare appellauit; erubescat

dies'ii: Iohannis Uillani histo

Eat igitur eum videbimus: le.

, ---β C- ςpym verum, inquientis, olim Ad triticum,nunc Legat iste rusticus CODiographiae Professior,seui. -Munsterum, S ad illam in appendice, capi te detractatione,quς de Germania nobilissima cir

to ou i 0 Cψg0ςxum in tabula de Italia. Omit dum HVRcupantem hoc mare, Arnol Omitto Maginum , quia Paduanus; Divitio Ros accium,ut virum non magnae opinion &accipio eruditissimi Mercatoris testimonium, is etenim ubique Atra Venetum appellat. Quid e dc subdi-eium.otio su 2' ' ira Hi mniarum, abhorrent menda nes Baptista scuro Messanensi Academicus. libro secundo de accuse

Iazis ' '' i consuetudine natum esse

t λ I CRp cius ille Caesar seculi huius nostri Doctissimus vir, reris memoria dignissimis, carminal a reseri, quibus ad astra serens Venetam ciuitatem, ear confit

hi, do Thuar, propria natione Hy-

commentariis, quae ediditis Erithreae epistolam, Adriaticum mare, dicit Veneti , ta n tofum . Nunquam finirem, si quos ipse vidi contra Blateronem 1 inriA- - Τ fgςxον mihi es et in animo. Recurrat ad Historicos quoque in sui maiorem,verecundamque confusionem,

quorum unus est in tertio libro Iohannes Gobellinus Pii secundi Pontificis

12쪽

pontificis contemdoraneus, is etenim, commemorata primum Francisci Spinotae Praefecti Classis Genuen sis, captiuitate, subdit, mox Venetos , qui diu in continenti Italia: nihil obtinuere, Araiis Dominos habitos fuisse. Carolus Sigonius alter , De Regno Italia, libro Octauo, idem significare volens, Genuenses, dicebat, Pisanosque ad

inserum mare locatos, rem tractare naualem, non mercaturam δε-ium ut ante, sed etiam rei militaris causa, coepisse,Venetorum exe-Plo,qui superum incolebant. Tertius est de Familia Ursinorum I a. bus Sansiouinus libro secundo Historiar ; hic enim referens, Gahel larum occasione, quas optima cum ratione Venetos imponere potuisse ostendit Iohannes Bertachinus, de Vectigalibus parte prima alios referens, affirmansque , eos Dominos maris ex consuetudine, solos, testatur, Anconitanos refractarios extitisse; sed quoniam, tum temporis generale concilium Lugduni celebrabatur, ei datum huius dissicultatis punctum, deficientibus Venetorum aduersariis, contra illos resolu tum, pronuntiatumque extitit. Denique, ut ad finem veniamus Historicorum, Iohannes Baptista Adria,nus, Florentinarum Historiarum, libro undecimo, testatur idem rorsus, adeo ut mirari liceat lippitudinem Doctoris Aduersarii nori, qua detentus tot testium neminem viderat. & legerat omnes,& vel, illos legendo, potabat potius quam putabat Hijs addere possemus quς commemoran ur a Philippo Bergomate in duodecimo

supplementi libro, & a Carolo inarto pagina et 7. proprii itinerariis ah ille namque verba faciens de illustrissima familia Montis ferrati Marchionum, narrat, vi Venetorum, Conradum dc Gulielmum fratres, filiosque Bonifacij, hunc volentes a captiuitate Soldant,qua detinebatur, eripere, in Adriatico parata classe, fuisse sugatos hic vero de semetipso testificatur, nisi arte, astutiaque sibi procurasset salutem, Adriatico mari commissu, procul ab omni dubio, quemadmodum triremis Scia milia sua remanserat, captiuum Venetae classi , quae Gulphum circumvagabatur, fu tu ium esse. Caveat tamen,qui legerit supplementum; ultimum siquidem, seu potius vltimo, impressum non correptum in hoc, sed corruptum circumferri; quod enim imprimi Brixiae curauerat, correxeratque Ruth C proprius, nostram habet lectionem,cui standu esse, ostendit exemplum citati Caroli,&rati qua, inscijs Venetis, nemini armato licitum est transfretare.

Tot probatissimis scriptoribus cognitam, tanta temporum dimturnitate prognatam veritatem impetiturus vespertilio, discrimen

13쪽

praeaccipiens,quod cognouerunt esse eiviles inter consuetudineste

dc praescriptionem, ea, dicit, quae publica sunt, absque uniuersalis de trinieuto, fieri propria ; hac autem indui hominem, eo, quo aliquis alter expoliatur. Nubdit, consuetudinis esse. usum continuati

temporis , dc nunquam interrupti; quod vi alicui venienti saltem bis fuerit facta repulsio: ac postremo, ut id obtentum sit Omnium. uniuersali consensione. Quibus ita munitus conclusionem colligit contra Re publicae Venetae consuetudinem, tum quia bis in Adriaticum ingredientibus hoc anno Hyspanicis classibus, Veneti minime restiterunt, ut facere tenebantur, per illa, quae dicuntur ab Innocentio Tertio , in evit. Eons . De possidatione Praelatorum , tum quia conitat Regias, classes, aliorumque Principum triremes, aut naues ad eoru in semper libitu na, mare hoc transitasse, neque de Venetis haberi aliquid eis in contrarium. Verum iis, quae enarrauimus de consuetudine, superaddentes, cum ciuilibus dccanonistis etiam nos, eam potissimum sibi vendi. care locum in seruitutibus, & in iurisdictionibus, &, quemadmodum titulum fidemque praesupponit praescriptio, eam ita require. re usium, cursumque saltem annorum quadraginta; inserimus verissimam conclusionem Venetorum, qui per tot secula fuerunt in possessione Maris huius, falsumque penitus esse ab hoc ignoto libmine excogitatum fraudulenter de consuetudinis interruptione. Si profiteatur canonica iura, dc ciuilia, videat, legatque digesto st macho, ne scotomia aggressus, ut fallat alios, decipiatur, Cardin lem Zabarellam, qui, post plures,in finali Capitulo de Consuetudincitot, inquit, vices, vel omne illud ad interrumpendam consuetudinem oportere, quor, vel quod ad illam suerat necessarium. Melius item videat suum relatum Balbum in maria parte quince principalis duodecima quaestione in additionibus, ubi firmatur tot annos requiri ad illius abolitionem, quot ad eiusdem inductionem necessarii su runt. Ne abutatur, ut sacit Innocentii doctrina, attendat ciuiles textus, si eorum peritus est. Illius enim haec sunt verba : Debet

constare per expressa verba Mentis, quibus exprimat, se oti actu struitutis, in- te dens νιi iure, quod babebat, nec alius contradiccbat facto, vel dicto,sed ρ tiebatur. Illorum autem sunt ista, in lege prima, Quod vi aut clam O cursim, inquiunt, est calliditati eorum,qui vi, aut clam moliuntur: iubentur enim restituere, parui refert, virum ius faciendi habuit, me nou: sue ius habuit, siue non, tamen tenetur tuterdicto, propterea quod τι aut clam fecit :tueri enim riu suum debuit, non iniuriam comminisci . Hinc Vlpianus lege

14쪽

Wῆ. Omlli. De acquirenda, Glomittenda haereditrae. sit citis, vide possessione deiectus sit, pirinde halur di ιιι ac si tusic tet. id, Notine. mihi dices de Au thi ire ignoto, qui scri r lorc S i cs s, artim incusat de falsitate, & coiruptione lcgum, rat lim de a Dalilia , qui auro corrupti Venetorum obnubilauerint dCestat ari ni velitatem,partim de ignorantia, qua nescierunt intcllixclC Oci LM ij.Os que interpretari Nonne incid i in tu eam aliis ira fraudi vcnter, ita dolose paratam 3 ostendat primum quando,& cui Vcnctae Bel Publicae praemonuerit aliquis, Hi spanzm classem Urc tuo uti velle, ct ingredi Adriaticum mare; doceat de VenetCtti m reis Cn one , iuxta supra allegatas doctrinas suas,& tunc n erato iani quam 1 delisci sincerus disputator laudabitur a nobis. Audiat , ut nihil ad rem Praetermittamus, quid &de pra monitione dis ani pra incuc ad I gesti streuis , inquiunt, dentintiaueris,se opos facturιm, λιn vides h liam fecisse, se post denunciatissem feceiis . Dcbebit enim 2 dum o ho iam de- nunciationis complecti, o et bi, qhod ophs factartis sit, neque qhi en, pers. ομνie, aut obscure dicere , aut nunciare, neqhe tarma ictare antit Iarilim, ut

intra diem occurrere ad prohibendtim non solst . Cur scripto suo subticuit denunciationem 3 hoc prosecto si hiror: sin a merat animaduertendum , Innocenti iam candide, sincercque S alios referre tenebatur 3 exprimere locum, ad quem ventura erat Hispana clasi is ;ita decet viros probos, dc ingenuos, ne rei, de qua agitur, veritas remaneat labefactata. Igitur contra iura ingressa classis, nil mirum, si nil item concludat argumentum , si, iniuria usa, aggressa fuerit merces, ac, plena piratis, dc praedonibus, non venerit ad finem, adesicciumque de quo praesens est instituta disputatio sed ad praedandum, ad depopu. landum ercatores, si, scedere iuncta cum sicariis, dc sceleratis illis nes .mdissimis , qui mare, terrasque Vcnctorum quotidie depre- dabantur, artem illam, quam Nembroth ille arrogans dc superbus,docuit in Officina sua, ex ei cuit in illorum protectione. Digna res C hristianis Pi incipibus, Catholicis militonibias tueri surtum ,

iuuare latrones. contra naturam, contra Deum, quem denique id

ritatum, debita cum iustitiae ratione, opportunis tempulibus in exemplum aliorum, pro certo teneo, compensaturum. Scribit quippe Isaias propheta ille beatus cap. 33. contra in OS. Vt equi prae-.daris, nonne o tu piaedaberis e veritas per se loquitur, surta de se patent, fures sunt perspicui, de tutoribus non est dubitandum, quod

guis oppresibium in coetum clamiter, non est qui timeat, ex

15쪽

pectemus itaque euentum, & procedamus ad aliam istonem Ad

uersarii.

Ea porro dicit, toties quoties sibi libuerit, suis classibus hoc mare transiuisse, ad nauigasseque Reges & Principes, ut exemplis pluribus dolo malo tamen, patefacit. Nam veritatis proditor per o, reptionem, dc subreptionem sui scripti lectores fascinare conatur ;taliaque dicit, multa narrans, quae taceri ad propositum magnop re necessarium esset. Nonnullorum quidem tacet qualitates, qu si intelligentibus exploratissimum non sit, eas non probantes , nec actus, quos intendunt, ulla ratione probare posse. Quis est ita n scius, ut etiam sibi non pateat Gulielmum, Rubertum,Henricum, Vladis laum, de alios, quotquot inducere voluerit iste tenebrosus disputator, Adriaticum nourum transiuisse, hunc ignorare, si ut

Domini, ut praetendentes, ut amici ut con ederati, acalijs rationi.

bus dc causis, propter quas Sc scientia gignitur illius, quod quς ritur,

dc remouetur ambiguitas,quae ignorare facit, nil de ijice traniasib tis scientifice habere posme/Hoe, Laurenti doctillime, suum erat osten dere, di non scommatibus impudenter decipere velle alios. Script res Neapolitani , ut optime nosti, expresse testantur, Gulielmum. Federicum, Conradum, Mansi edum, Carolum Angioinum, de alios in foedere, de amicitia extitisse cum Republica Venetiarum; videat, de primo, Colle nucium ; de se eundo, losophum Constantium, deterrio, Iohannem Villani, eundemque de quarto: de quinto Thomam Costo, Nicephorumque Gregoram, de mendax, vi ipse, sim, si non inuenerit dictorum singulorum veritatem. Guliel mus itaque, quem una cum aliis non spernendi nominis Aut horibus, inducit, mutuasse, Venetias eundi gratia , Alexandro tertio summo Pontifici, terdecim Triremes: de quem, nos dicimus, eas dedisse familiae Alexandri, non Alexandro, Cardinalibus, aliisque Episcopis de Praelatis, per Venetos, post consequutam victoriam de Othone, illas non misit, insciente Republica, nec ut sibi in se retturisdictionis praeiudicium, sed ut amicus, ut confoederatus Uenetorum. Henricus quem die 28 mensis Septembris iis .a Cς- testino Romano Pontifice ex inmunicatum Messanae mortuum

esse, constat nil ad rem facit inti oductus ab Aduersario, sed Fri-dericus Constantiae filius siluem postea suscepisse Regnum, Adriaticumque testatur, transfretasse' potuit, sicut usus est Reipublicae

familiaritate, Acam ditia. discurrere mare, Venetias item se recipere: quando autem hostis Apostolicae sedis, inimicus proinde Rei.

publicae

16쪽

i: ublicae factus,Pisis classem misit suam, habuit Colle nuccio teste

obuiam illam Venetorum, a qua fractus.& fugaius suerat: scd lacquid ad rem' nihil prorsus quaerentibus, pugnantibusquC m male ominium Venetorum, scut neque transitus Cnrarii. At qode effutit de Conrado Aduersarius noster ridiculosissime proici iosuo deseruiunt: nam Villanus ab eo relatus, & CCuc nuccius saliter libro quarto fatentur, hunc utique per Adriaticum transiui se, sed auxilio,&nauibus Venetorum. Siccine contra Veneram Rem publicam sormantur rationes itane graue mihi dicebas subitui iam esse certamentionice fortasse loquebaris, nam ct quae de Principe Nanfredo Blatero iste sibi fingit,ioto sunt celo vana, nihil faciutar, Villanus immo significat, eius cum Veneta Republica intelligintiam, cum libro sexto capite xxxxv. narrans, quos miserat in Al maniam, de legatis suis, affirmat, Triremem, quae illos duxerat, Venet js etiam illos expectasse. Quamorere ab re sint etiam quae subiicit de Carolo Angioino, patet considerami, satis quippe nobis est, in confoederatione sui sise hunc Principem, Galliatum Re gem, & Venetam Rempublicam, ut simul Hierosolymam vetasus adnavigatent, sed instructissima classis haec, dusia temporis expectaret Opportunitatem, & Carolum, qui erat apud Nonic infeliscum, accidit hellum inter Rogerium dei loria dc filium Carc-li, qui magnam passus cladcm , cc cgit Pari cm redirc, dcaccn*deratis tollere suas Triremes Messanam versus sequi in micum,

videat Costo, Nicephorum, Iohannem Commentam, &Villa num, ac postea m. hi dicat Aduersarius quomodo haec sibi possint

deueruire.

Hactenus quae in exemplis a se propositis consulto praetermissa, a nobis iuuant bus raticium suam d. cia snt, d. cturis de illis, quae roterat, eratque melius pia leriri. Nam Tanc redus, Gul cimi Nepos, quem reseri, nil penitus iustificando propter quod rcsci rere nebatur, stat ociosus in hoc loco, si cui ct Carolus sectardi Nil profecto de eo ad rem unquam reperire potui. Dicit solus Villonus, quod ad Regiam prouectus dignitatem anno N . I ΣΣΣ lX.pa, rauerat quidem classes nonnullas, sed eas detinebat in Guil liud aranti. Videat librum Octauum Car. c. XXIX. Eius item illii secerunt sinailiter , ut apud eundem Historicum tib Octauo Cap. C VIII. libro nono capit. LX l. ab anno MCCC IX. usque ad MCCCXX L adeo ut frigidum est exemplum & nihil probans, ac tanto minus, ex quo testificatur Couenuccius, Venetos ijs suas B a praesti-

17쪽

I 2.

p stitisse triremes, ad manifestam intelligentiae inter Principe,

ipsos coniecturam. Ab iis non dissimi te est, quae narrat de lolian- naprima, deque caeteris Pannoniae Regibus, cum enim, neque ostendat, neque ostendere valeat, ut transierint Principes illi Adriaticum mare, vel ut Domini illius, vel inuitis Venetis, vel ut illos turbaret in iuri dictione, cum requisitis alijs, laborat inaniter, tempusque consumit. Nam Author historiae de Uschochis, parte secunda', plurima dicit, in quibus manifestissime videtur, a Ripublica Veneta, Reges hos nauigandi vehendique frumentaria, nec non alia, recepisse facultatem. Sed multo frigidiora, ociosioraque sunt, quae affert, exempla Turcharum. Praesupponit siquiadem, Mare, ad instar Pomarii, sepiri posse, neque considςrat quod cum se habeat velut via, &custodiendum multo dissicilius: quemadmodum accuratissimi Principes, quantalibet viantur dia ligentia in suis viis custodiendis,quandoque dormire videantur, Obaudacissimos grassatores, ita absque eo, quod frunniat aduersus custodiam Venetorium, admittat eos dormitasse. Sed id quoque admirabile est: vult enim inuidiosus iste, lynceam in mare Veia iam debere esse custodiam , ut pro damnis passis teneatur, factus

immemor, quoque, sit verum esset hoc, Venetis maxime teneretur Rex, cui maxima classe existente, lonium sub cura sua tenens,

Turchas exire,&in Adriaticum labi permittit, ubi classicula Rebpublicae reperitur. Puerilia sane, ut, mi Laurenti, recte cogno sti, sunt existimanda, rei j ciendaque: non probant, quς proban da suscepit: suum quidem probare erat, iuxta doctrinam innincenti j, toties non obstitisse Venetos, quoties alii Principes ma. re eorum ingredi voluerint, cui repetimus cum eodem Innocentio, & per expressa verba expresserini, se uti velle actu seruitutis &iure, quod habebant, Venetis facto vel dicto minime contradicentibus.

At fortasse urgebit, vel urgere putabit nos locum a Sabellico libro secundo deca dis quartae depromptum: dicit enim, magna

extorsione, & . cum impudentia, abutens tanti viri authoritate, tribus, post quinquaginta, triremibus, fortissimum Ferdinandum Ferantis filium totum Adriaticum percurrisse mare , fugauisse classem numerosissimam Venetorum, &iuxta positum Marcellocarundem Praesecto issenam, Dalmatiae insulam, ita de uastasse, vel imbre perterriti existimauerint, de imperio maris actu esse. Noua

haec est huius Lucifugae Melepsycliosis,ideo & attede da,& irriden

18쪽

da . introducta namque narratione contra Rempubη m socialis

belli. Sabellicus ipse soluit veneficium; cum esset fama,inquit,FTdinandum, auxiliaiuibus Pontifice, alijsque Principibus, parauille Classem magnam, Senatus vero, ut in hoc etiam resistere posset in mico, iussit, lacobum Marcellum, qui in praesectura classis Super tio successerat, omni vacare diligentia, ne quid Resipublica pater tur in Insulis aut in Gulpho circa Histriam,atque Dalmatiam, ac sItuto fieri posset, inferret molestia Apuliae, atque Calabriae,quemadmodum fecerat Superantius. Non erat vix prouinciam ingressus Marcellus, cum Federicus Aragonius non Ferdinandus Ferdinandi filius, iunior,&generosior, tribus,apud quadraginta, triremibus in Anconae portu contineretur. Hoc sane multum, maxime

que Senatus vexabatur,quoniam verisimile erat si inina cus ibi cosisteret, Venetis mare prohiberet: tota ciuitas oculos intendebat in Marcellum, singuli omnes ipsium, classemque suam intuebantur,existimantes de maris imperio actum esse, cum inde vi non expelleretur, quod, videbatur, fieri no posse absq; periculo manifesto flictus. Tota igitur ciuitas expectabat, Marcellii, qui ladelae erat, vel incendere classem in pomi Anconae existentem, ex im pi ouis vel,ad pugnam redigendo eam inde propulsare. Interea autem duiuppleret turmas nauiu, quae ex Pado conducie erant fere penitus vacuae&hostis de loco dissidens, vela dedit, & triduo priusquam aduenisset Anconam Veneta classis, abscessit. Et paucis interiectis, subdens, hostis, inquit, ductus in altum, ut fi ustra se non venisse declararet, ex improuiso aggressiis iam dictam insulam , totam quasi ferro, igneque consumpsit, sub Corcyra non minima suoru mortalitate reiectus. Ex illo haec, quae ips e tu videas, si inter se cohae. reant, quid conferant instituto praesenti.

Sicquid igitur sit de suis exemplis remotissimis, per unu,quod

vocat Axioma, nos paradoxum potius, nostram rursum tentat ob nubilare veritatem, dicit enim, per Naturam mare commune esse,& ideo illud sibi appropriare possie neminem . At nos, qui hoc in

ore aduersarii freque ter cernimus,declaratum non videmus, quid appellatione Naturae velit uatelligere. aliis significationibus praetermissis, duas solum considera natis, Naturantis. Jc Naturatae Prima profecto est Deus, omnium Naturarum sons & origo; Secunda creatura generaliter sub Deo constititia, dc liab se omnes Naturaruspecies comprehendens. Ratione Naturantis dicere non potest aduersarios, mare, non secundum se totum,de quo non est sermo,

A et sed

19쪽

r . sed secundum partes appropriari non posse, quia nulla est illius lax

prohibitiua; sed ratione Naturatae,ad quam praesertim nobilissima

reducere humanam,necesse est, in illo principio veritatis, misi piscibus maris, Genesis capitulo primo, nunquam reuocato,meam intelligendam censeo conclusionem. Si namque, ut Regius Pro- beta. cecinit octauo Psalmo, est certum,hominem, a Natura Ang ira paulo minus diminutum, a Deo super omnia opera manuum suarum fuisse constitutum ; Mareque, ut in 'alm. 96. legitur, Dei esse,& ab ipso factum: quis non videt,& maris dominationem habuisse una cum piscibus e videat glossam inca dilictissimis,H2. q. r.

ela hominis, Basilium Seleucestem Episcopum oratio.x dc Hieronymum i Vielmum Episcopum doctissimum: dicunt etenim; porro si homini in animalia ius ta dominium datum eII, multo magis sane id ei tributum est iu elementa , igitur, quoniam vi dominii sibi licitum fuerat in partes terram distribuere, ut in eadem notat H milia Basilius, Ambrosiusque in Exa meron libri r. capitulo p. psin culdubio fiet di potuisse in partes diuidere mare, easque denominaria prouinciis, & populis cui in Solimina cap.r 8 notauit Camestres) qui eis, ut praeuiximus,dominati fuerunt. Hiis magni Hispaniarum Regis Pedissequus co tradicere non potest, nec debet, Rex etenim suus ad Martinum Alphon sum de Castro india i tam Pro- rcgem scribens, se e templum typis impressum edicti mittere ei dicit, quo pro hi det commercium onme externorum in partibus in-dia: alijsque regionibus transmarinis. Pariter Romanus Pontifex, cuius A nomalus aut lior sit in Adriatico insulsus Patrocinator, hoc idem approbat, cum pro iuribus ecclesiae tuendis inter Terracina, ae montem Argentonum maris pars tyrent proclamatur per pradimaticum, ut caueri debeat. Abeat itaque cum Axio mare suo, vel potius, ut decet virum non ad illatorem, sed prudentem argumenietur ex antedictis; quod si Veneti a tanto tempore, cuius initium no cadit sub memoria ullius hom: nis, absque alterius iniuria, mare hoc Adriaticum j inhabitare carer lint, iuxta textum inlig. q. sequi . rur. IJe acq/ ircnda vel omittenda has editate: tibi Paultis. Si ab eo pluries

csfigauerunt Piratas, Predonesque&Mauros qui illud in se stabat, ita X ta te X luna pariter in lege permisceri, Sub eodem titulo eu denter, necessarioque concludat,eos maris huius legitimos esse Dominos,vetare posse quibuscunque sibi libuerit. ingrcssum, etiam svi optime docet Gomesius Sarnensis Epilcopus, repetcnssit per capi tu luna,

20쪽

absque Imperatorum Orientalium scitu, & approbatione. Neque obstaret quicquam si quis cum adirersario diceret, citui talibus ipsi mar i co herminis competere ius aliquod in ipso mare; Distinguentes enim fatem ut particulare ius illis quidem competere, easque ad modum particularium ius habere in illo, quoad usum: quemadmodum, ut bone Laurenti, recte scis, experientia comparatum esse ut naturalis subditus Magni Ducis Hetruriae, ob praedia, quae in Bononiensi fortasse habere posset, illi ciuitati ill strillimae subjiceretur: praediorum enim ill Crum dominium parti culare est illius ciuis Tusci absque praeiudicio Dominii via merialis comunitatis Bononiensis. Propterea, licet hic ciuis, quoad perso, nam, nil teneatur Dominis Bononiensibus, tenetur nihilominus illis respectu dictorum praediorum. Sic Veneti, vim suo libro deis Udictione tradit Martha Neapolitanus , habent uniuersale dominium Adriatici totius, cui dominium non obstat particularium ciuitatum, immo ob illud, Venetae Reipublicae subiiciuntur, neque earum Principes hanc illis subiectionem possunt cum ratione impedire. Addo,quod ii ex civitatibus Maris conterminis,aliquae de recenti fuissent aedificatae, nuperue aedificarentur cum nominibus nouis aut vetustissimarum quae destructae sorent,hae utique imp diri possent a Venetis ; tum illae, quoniam nihil si discontinuetur, idem numero reparatur, tum istae, quia, insciente oc nolente Domino totius, potest nullus particularis ius acquirere in Dominio suo ut manifestissime constat. Ne igitur, utque partem hanc debito concludamus fine, inposterum ita oscitater obloquatur aduersarius,quod Respublica Mari leges imponere velit, non interioris, aut sui aequalis, scd maximi Regis Hispaniarum, id aduertimus mendacium esse apertissim si, quia Respublica eum honorat, sed a seculis in possessione existens, nunquam audiuit de huiusmodi praetensione, neque qum modo illam possit habere, ut ex natura consuetudinis demonstra

tum est.

De Privilegiis autem nobis dicturis praesupponendum est ,ea secundaria esse fundamenta Venetorum , non principalia, quae examinata fuerunt. Verum nihilominus est , Priuilegium esse duplex, inductum,& datum, res cita primi, concedi Oportere, vi priuilagii possidere Venetos, ex quo etiam consuetudo priuileg:um inducit: sed respectu fecundi, nequaquam , sed quatenus de con