Colloquia de morbis practica et theoretica, quaestionibus et responsis; ad usum ingenuae juventutis accommodata

181쪽

inde oriens, praecipuae causae praedisponentes ad melancholiam esse videntur.

De Di noSi. Q. Cum quibus morbis melancholia confundi Potest ZR. Cum hypochondriasi Solummodo. . Q. Quomodo melancholia hypochondriasi dignoscenda est 3 R. In hypochondriasi aeger de valetudine

sua potissimum occupatur, futuri Semper an-Xius, et peSSimum metuens, et ex alia mutuistione SenS , utcunque levi et experte periculi, periculum maXimum, et equidem mortem ipsam, magn0Pere sormidat; praeterea, dyspepsia plus minuSve Semper laborat. In melancholia aeger animum totum in unam alteramve rem Convertit, cui Semper solicite metuit, anxius, et insomnis die nocteque ne quid noceat; cum de hac, cui solicitus est, loquitur, mentis alienationem Ostendit, etiamsi de omnibus aliis rebus sane loqui videatur. Melancholicus raro valetudinis Suae anXiuS, raro quoque dySpepsiae obnoXius est; quibuS admodum pronus est hypochondriacuS.

Q. Quae est prognosis melancholiae p

182쪽

isis De Melancholia.

R. Prognosis melancholiae dubia est, nam morbus modo Sese remittit, modo intendit; doeo igitur caute praedicendum est. Melancholia religiosa, aut ebriosa, pessima est; de rebus adversis melior. De Curatione Q. Quae methodus melancholiam curandi instituenda est tR. Curatio aegri conditioni varianda, aptandaque est; et cauSae mali quam marime fugiendae sunt. Si aeger languidus, moeStUS,abjectus, pavidus e8t, et Solitudine gaudet, animum ejus hortari, erigere, et Confirmare Oportet, Spe, fiducia, ludis, musica, et fabulis ; quibus olim gaudere solituS est. Praeterea, alvus ei facilis; diaeta modica et facilis concoctu, Semper esse debent; anXiae curae, et solicitudines omnes, de quibus imaginatione falsa, animoque tenaci, dicere ConsueVit, ne Semel quidem nominandae sint. Navigare, equitare, iter facere, et animum rebus jucundis Occupare, utilissima sunt ad curationem essiciendam.

G. In qua classe et ordine n0Sologiae ponitur inania t

183쪽

rum.

Q. Quomodo definitur mania tΓ. Insania univerSuliS. Q. Quot species maniae sunt 3 R. Tres: mania mentalis Omnino a pathemate mentis; corporea a vitio Corporis evidente; et obscura praegreSSO nullo vel pathemate mentis, vel vitio corporis evidente. Q. Quae signa maniae ParOXysmum praecedunt pN. Rubor Oculorum, capitis dolor, dies no tesque insomnes, tinnitus aurium, risus intem-PeStivi, mores a Solitis mutati, superbia, odium Ergu Unum alterumve propinquum quondam dilectum, imaginatio egregie vitiata, plerumque maniam furiosam anteCedunt. Q. Quid fit fere in paroxysmo furioso pN. Maniacus hilaris, vel iracundus, triStis, et serox est; semper Secum loquitur; vel nunc quietuS, nunC Vehementer vocis erat; in iram es Denem et truculentam de lana caprina incidit; quoscunque obvios lacerat; Vires eju8, et frigoris, famis, et Sitis tolerantia, mirum in

modum augentur.

De Causis Excitantibus. Q. Quibus .ex causis oritur mania

184쪽

170 De Cousis, .c.

R. Affectibus animi vehementibus et assidue vexantibus; Sicuti moerore et metu subito, gaudio nimio, amore absente intempestivo, nimio studio; mutatione subita et maxima fortunae ; venere effrenata; ebrietate frequente et diutina; tumoribus, exosiosi, aut humore essu-Sο in cerebro; injuriis capiti illatis; et intemdum aliis morbdi acutis. De Causis Praedisponentibus. Q. Quae corpus ad maniam proclive reddunt ZR. Difficillimum est dictu: sed infirmitas

facultatum mentis haereditaria, aut confirmu-tio et fabrica quaedam prava cerebri, vulgo labes haereditaria dicitur; plethora ; atque tem Peramentum Sanguineum, aut melancholicum, Corpus, ut verisimillimum est, maniae obnoxium reddunt.

De DiagnoSi. Q. Quibus morbis mania confundi potest ZR. Interdum fortasse cum phrenitide, et melancholia. Q. Quomodo maniam a phrenitide distingueres ZR. Febre ardente, quae semper phreniti-

185쪽

Maniae. 37 adem : dum perraro ulla febris, aut si adest, salistem lenta, maniam comitatur.

Q. Quomodo mania a melancholia distinis guenda est ΘΓ. Melancholia et mania in gradu, altera ab altera, disset re videntur, et igitur vix dignoscenda sunt, nisi gravitate ; melancholicis enim

animus demissus, et timiditas; maniacis vero animus audax, Vultus serox et actiones vehementes plerumque Sunt.

De PrognoSi. O. Quae est prognosis maniae ZR. Prognosis, ut generaliter dicamus, sero dubia, et minime fausta est. Nonnulli maniaci

POSt quosdam annos convaluerunt; et iterum in morbum suum reciderunt. Alii perpetuo laborant: alii intra paucos menSeS, aut unDOS, ConSumuntur; raro quidem maniaci ad senectutem veniunt. De Curatiori .

G. Quae curatio maniae adhibonda est ZR. Μissio sanguinis, purgantia, emetica, balneum frigidum, regimen animi idoneum, Coercitio, et diaeta tenuis et parca, methodum curationis Optimam conStituunt.

186쪽

37e De Maniae Curatione.

Q. An missione Sanguinis, et purgantibus Semper opus est ρR. Minime semper; plerumque Vero, nam impetus sanguinis ad caput versus in mania fere magnus est. Impetum igitur illum neces- Sarium est minuere Sanguine detrahendo; et purgantibus repetitis, ita ut alvus fortiter

ducatur.

Q. An emetica utilia sunt N. Utilia sunt interdum in plena dose; ad

vomitum Ciendum; plerumque tamen utiliora sunt ita exhibita, ut nauseam graVem moveant, et alvum Solvant. His rebus tartras antimonii optime respondet. NauSea gravis plurimum temperat furiOSum maniacum, eumque tractabiliorem reddit.

Q. Quando balneum frigidum utilissimum est pN. Postquam incitatio corporis nimia, et vires pulsuum, redacta Sunt; praesertim si vires multum fractae ebrietate et intemperantia priori, balneum frigidum, praecipue vero balneum pluviale, bono auxilio est. Q. Quid regimen animi idoneum est pN. Μaniacis certum ad modum placere, et animos eorum mulcere, senSimque in rectum tramitem ducere, eXpedit. Amovendi sunt ab amicis suis, et propinquis, et, si suriosi, in te-

187쪽

nebris tenendi vestimento arcto coerciti. In terdum tamen utile est animum eorum formidine custodis afficere, ut dictis Obediant; atque maniacos quOSdam, ut manibus suis laborent, Cogere. Q. Nonne alia remedia aliquando utilia sunt pN. Ita ; cum impetus et congestio Sanguinis in cerebro maxima sunt, multo Sanguine deintracto, emplaStrum veSicatorium summo capiti applicatum, et sonticulus ibi postea apertus,

nonnunquam EX USU Sunt.

Q. Annon antispasmodica maniae prosunt R. Opium, camphora, mOSChUS, CAStoreUm, hyoscyamus, et digitalis exhibita sunt; sed dubia remedia esse videntur ; quia Si non animum sedare valent; pro Certo facultates ejus plurimum perturbant, ideoque nocent. DE IIYDROCEPIIALO AQUOSO. Q. In qua Classe et ordine nosologiae ponitur hydrocephalus aquosus tR. In classe cacheXiarum, et ordine intu

mescensurum aquOSarum.

Q. Quomodo hydrocephalus aquosus definitur pR. Capitis intumescentia mollis, inelastica, hiantibus cranii suturi8.

188쪽

Q. An alia signa unquam adsunt PR. Ita; capitis gravitas dolorque, clamores Subiti, torpor, Stupor, pulsus tardus, distentio

nervorum, et Caecit , plerumque SuperVeniunt.

Q. Nonne hydrocephalus aquosus interdum cum hydrorachitide conjungitur ΘR. Saepissime cum hydrorachitide, seu spina bifida, ut vulgo appellatur. Q. Quid est hydrorachitis ZR. Tumor supra vertebras lumborum, mollis, exiguus, hiantibus vertebris. De CauSis. Q. Quibus causis hydrocephalus aquosus Oritur tit. Ex imbecillitate congenita fortasse, Vel Conformatione mala Cerebri, vel partis ipsius:

confitendum est tamen causas ejus parum adhuc cognitaS ESSe.

Q. An cum aliis morbis confundi potest hydrocephalus aquosus ZR. ViX cum aliis confundi poteSt, nam magnitudo capitis, suturae hiantes, et signa alia cerebri compressi, hydrocephalum aquosum plane designant.

189쪽

De PrognoSi. Q. Quae est prognosis hydrocephali aquosi

R. Prognosis semper infausta eSt; morS enim serius citiusve intra paucOS menSes, aut annos interdum, infelicem perimit. De Curatione. Q. Quae curatio instituenda est y R. Non in nobis est dicere; quia cauSae ejus multum abditae sunt, et, ut verisimillimum est, desectu aliquo congenito fabricae in cere bro vel cranio nituntur. Itaque Omnis methodus adhuc exercita nihil ad curationem valuit.

Morbus immedicabilis dici potest.

COLLOQUIUM SEPTIMUM.

OCULO, A C. Q. Quibus morbis praecipuis oculus obnoxius est ZR. Ophthalmiae, caligini, et amaurosi, quae sub cura medici veniunt.

190쪽

176 De De siniti0ne, ξύ.

Q. In qua classe et ordine nosologiae Ophthalmia ponitur ZR. In Classe pyreXiarum, et Ordine phleg-

masiarum.

Q. Quom0do definitur ophthalmia R. Rubor et dolor oculi; lucis intolerantia; plerumque cum lachrymatione. Q. Quot species ophthalmiae sunt ZR. Duae ; ophthalmia membranarum, et

tarat.

Q. Quomodo species prior definitur pN. ophthalmia membranarum in tunica adinnata, et ei subjacentibus membranis, sive tum-cis oculi. Q. Quomodo definitur species posterior R. Ophthalmia tarsi cum tumore, erOSione, et exudatione glutinosa tarsi palpebrarum. Q. Num illae species unquam miscentur ZR. Saepe ambae simul existunt; interdum vero una Sine altera accidit; interdum altera alteram incitat. Q. Nonne pyroxia sere adest ophthalmiae ZR. Interdum, cum Ophthalmia lenis est, nulla febris adest; cum gravior, febris Semper su Pervenit,