De Dracontii poetae lingua

31쪽

I laque u tempore longo oris concursu omnium molestiarum labefactatus atque convulsus est :

u Vincla liga ut tormenta domant consumit egestas: i Ludibrium generis, dolor omnibus, alqtie inimicus a Factus, et exutu magna de parte bonorum,u Crinibus intonsus, pannis squalentibu USUS; Notus et ignotus desunt: abiere parenteS, Me quibus impendi mox discessere 2 propinqui: . Vel qui eumque fuit subito discessit amicus. Agmina servorum sugiunt tempsere elientes, Nec doluere meam Sub tanta clade ruinam. Irascente Deo solatia cuncta negantur Zj v

Nec lanium se ipso, Sed nec suo a e Sio Vindicate potuit cui erat u numerosa propago i ii a qua etiam graVes pinna repoliti lyrannus

u Sonte peccantes tantum sua culpa satigat: Ecce etiam insonte noxia poena petit. id ipse ego peccaVi, quaenam St, rogo, culpa meorum

otios simul exagitat rigus inopsque fames h et v Dum duro carcere ita premebatur DracontiUS, complura poemata composuit, inter quae duo praecipue no-laiida, res enim libri ctu di/m Dei et Elegia quae inscribitur u Scitis Delio od Guillhcimundum restem Vtin clarum . Quibus operibus cantata palinodia, magna anim lomissione Guni hamundum obtestabalur ut excusatione accepta, doloribus laniis finem imponerei, alque custodia liberaret. I Sutis . lto.

32쪽

XXIV DE DRACONTII POETIT LINGUA

Quas plerumque serunt irrita suis se Draconii proces, eumque in vinculis vii iunctum suisse. Contra mihi videtur Salissactionem id quod voluerit conseculam S Se, atque Dracontium, deprecantibus sidis amicis, in libortatem suisse restitutum. Leguntur enim in priore Epithalamio nonnulli versus quibus pro vita servata facultatibusque redditis grates amicis refert:

. ouorum umbone tegor, Vel quorum munere Vivo u Post varios casus post tot discrimina vitae a Porrexere piam placido protegmine dextram, Et, quod magis erat, laesi tribuere salutem Fortunamque mihi reducem pietate novarunt ij.

Sed tunc aetate jam provectus erat DracontiUS, ei mea quidem sententia, non ita mulio post recuperatam liberialem e vita discessit. aec de Dracontio memoriae prodita sunt. CUJUS ex operibus accepimus etiam eum adversus Arianos integram fidem christianam semper professum. Tenebant enim Ariani u Filium Patri majestale esse minorem et aeterni-iale posteriorem, Spiritum autem Sanctum nec Deum e SSe, neque Sub Stantiam Patris existere, sed per Filium creatum eSSe, uiriusque ministerio deditum, et amborum obsequio subditum J2 Draconlius Non ira credebat(l Cui m. in . I, 26-id. Notandum est etiam Guntha mundum i8i-iso iuuerico multo clementiorem suis,e. Primum, pauci anni S, in christianos vim adhuc adhiberi passus est . sed mox tanta animi liberalitate usus est ut anno i8 , exsulem Eugenium, CarthaginienSemepi Scopum, in patriam revocaverit. Quem verisimile est non fuisse duriorem in eos qui civilium culparum poena darent, et a sortiori iueo qui, ut Dracontius, malis carminibus in vincula conjecti essent.

33쪽

Delum aeternum, trinum et unum, Patrem enim et Filium et Spiritum Sanctum

umorde sacer genitia mox constitit ipse Parenti: u Et consors cum Patre Imanens, et Spiritu unuS, u Trina mente Deus, Deus auctor, tempori experS l .

Profitebatur Romanum Pontificem ita Ecclesiae praeesse

ut eam ab errore Ser Vel, i Praeco Dei solers, et veri dogmatis index,u Janitor aethereus, Vel primus in orbe Sacerdos 2j.

II omines bonos post moriem, cum anima re purgata quie Scitn aeternam Vitam manere persuasum habebat iis vero qui moriali culpa inquinati intereunt, aeternas

poena minutur,u ouae Sine sine manent, et Stant Sub perpete nexu ij. Do operibus quae reliquit Dracontius nascitur controversia triplex, utrum in manibus nobis sint hujus poeiae carmina omnia utrum revera composuerit omnia quae ab eo scripta es Se putantur quo tandem ordine poemata condiderit. Ad primum respondendum videtur non omnia Dracontii carmina etiamnunc exstare carmen enim istud evanuit propter quod Draconitus vinculis constrictus est 5 . Ad secundum pro cerio as SeVerari pOSSe RPPuret Draconlium reapse scripsisse omnia quae ad eum rese- l Laud Dei II 6 -6s C ibidem 6b-62. 2 Luud. Dei III, 22l-222. 3 C s. stud Dei III, 6 8-6 s. . Ibid. 66.(5 Cf. Meyer, Di Dei liner Centones, p. 266-26 .

34쪽

XXVI DR DRACONTIL POETID LINGUA

ran iur opera. Utrum Orestis tragoedia Draconii an cujuslibet scriptoris esset, diu in contentione positum est Sed Barwinsiti et ossber necessario demonstrarunt Orestis auctorem esse Dracontilam non minus quam ultorum poe- malum quae ejusdem serantur l . Tertium autem plus dissicut latis habet. Itaque, ut certiorem operum ordinem aggrediar, haec in quattuor series describam I. Per quis Ante Carthaginem a vanualis AD- tam sunt ComDo SitA. Juvenilia Sunt carmina, et, Ut aiebant, controversiae quibus duce magistro, in conficiendis versibus exercebantur discipuli tu Controversiam de talia n, in qua Draconlius Carthaginem v invictam valentemque , praedicet, ea aetulo reVocandum Supra animadverti. Ejusdem generis sunt duo alia seu Verbamor-culis rei u Deliberativa Achillis quae ideo non Sunt,e-jungenda a Conlro Vei Sia. II. Opera quo Post Carthaginem ADtam Com- Dosita sunt, se antequAm DTAContio in Carcerem mi AADA At Sunt epica carmina quibus poeia, jamnalia grandior gloriam sibi comparare nitebatur. In proe salione enim primi ex his carminibus, Feliciano grammatico dicati, hunc sic alloquitur :u Sancte tu, pater o magi Ster, altior canenduS PS, usui fugatas Africanae reddi urbi litteras, Barbaris qui Romulidas jungis auditorio 2 . v I BarWinsui oti tiones ad Draconlium et Orestis frσqAP inmpertinentes RosSberg, de Drucontio et Orestis in Bocatur frust dim

35쪽

Ergo cum Uylae ab illam versibus enarraret Draconlius, jam sub Barbarorum dicionem redacta erat Carthago. Eodem tempore referenda sunt tria alia ejusdem generis carmina, reaplusiolenae , si Medea n et u Orestis tra goedi M. III. Dum Dra oontius in Caroe ΓΘ AAServADAtur, consecta sunt, ut patet, 'audes Dei Salis factio , of u Epithalamium Joannis et Vitulae , in quibus saepissimo de ad empla liberiale querimoniae inveniuntur. Manii ius t o Ebori 2 Salis faelionem ante Laudos Dei composilam esse contendunt his Assentior praesertim, quia Draconlius quam primum Salis factionem condendam habuit, ut o carcere emitteretur quia idem propositum in utroque prosecutus est, nempe divinam misericordiam ex lollendam et implorandam, et, eum, o S Elegiam Scriptam, nondum ei pepercisSot tyrannii S iterum veniam majore poemate poposcit, sed jam acerbioribus verbis, ut oppressoribus iram Dei minari non dubilaverit 3 . IV. Post recuperatam Iinertatem, alterum Epithalamium composuit Draconiius, in quo grales agit amicis

quorum beneficio e carcere emi SSu e St.

Sic igitur, temporum ordine Servulo, dinumeranda sunt Draconii poemata l. CONTROVERSIA DE STATUA 3IRL FORTIS ted. Baehrens,

36쪽

XXVIII DE GRACONTII IOETIT LINGUA

irol. lal in Mign. i. LX, col. sol-s 2 . o. L,LOR DEi Patrol. lal in Migne Carmen de Deo , i. LX, col. 6 μ- sol . si EPITHALAMILI JOANNIS ET VITUL E ed Baehrens, VII, pp. lGi-l6o .s2. PiTuALAMIVM ed Baehrens, VI opp. 5θ-sSi . Multiplices sunt codices in quibus particulatim ad nos pervenerunt Draconii carmina, qui in hunc ordinem Suni redigendi: s. In uno codice, quondam obiensi, nunc Neapolitano,(quem designat Baehrens litteram , tradita sunt Corminia

37쪽

minor I-X qui, Saeculo WVel xvi perScriptus, Neapoli inmuseo Borbonico asservatur (Cf. d. Baehrens, p. 26 . 2. Ccti minori et xii in nullo codice tradita, in Coriolis-loria urbis Mediolanensis exstant(Cf. ed Baehren S, p. 2 . 3. Cetriri in XIII et XI in uno codice, nempe embino(quem designat Baehrens littera E su culo v conscripta Sunt, Sed sine auctoris nomine et sine iitulo quae Draconito vindieavit Baehrons Cf. ed Baehrens, ibid. . i. Orestis irrastoedi nobis ira lita esita in duobus diversa plano indolis codicibus, ait Baselirens l), scilicet in vetus lolibro ornens in G, saeculi, quem do signa liliora Ei, ubi post Lucani Pharsaliam exstat, ei in reconli libro Ambro si an O. Ti quem designa littera A), supra Saeculum XV exeunti . Cod ex ornensis Ambrosiano sine dubio est anteponendus sitne hic ex illo perscriptus, non Salis corium videtur in Ambrosiano tamen pauca inveniesu quae ex meliore exemplari fluxisse tibi persuadeas 2 n. i. In quinque codicibus ad nos perventi carmen de sti/ ibi s Dei, nempe res Vaticani, unus Bruxollensi S, et Unus hedigeranus. Quorum momonium et auctoritalem optimi argumentis comprobavit Meyer, qui eo de Seripsit Evicit enim Bruxellensem so. 22 E . Saeculi XII, longe celeris ante serendum, et celero ex hoc manare deinde sequi Vaticanum . Sod M , saeculi xv dein Vatica

num 5.88i vj, ejusdem talis dein Rhedigeranum lib(R ,

I Cf. d. Baehrens, p. 2l8.(2 Cf Baehrens, Ibid. - Codex Ambrosianus, ait RoSSberg, Dullius pretii est, cum haud dubie ex ipso Bernensi fluxerit De Dr contis et Orestis ... p. 6 . C etiam Roth mater, Orestis tr tu edi emendulur, p. i. 3 Cf. Die Dei litie centoneS.

38쪽

xxx DR DRACONTIL POETA LINGUA

ejusdem Saeculi, qui ratis lavio invenitur; landem

Vaticanum Urbinatem 52 U , speculi quoque xv lj

quem in Super accurate descripsi Areualo 2 . Ad hos codices addendi sunt sex alii, in quibus legitur Draconii carmen ab Eugenio Toletano detruncalum di

nempe Toletanus, Laudunen Sis 2 se quattuor Parisienses.(Bibl. nat sonds alii 2.832 8. obd 8.32s bouv. soniis lat. i. 58 P o, codex Paris. S. Victoris Addendus tandem eo dex Berotinensis cod. Meermann-Philip ps 82i , quem indicavit ei descripsit Meyer 5 , in quo traduntur

Centones Draconii de Lotidibiis Dei. o. Draconii carmen elegiacum, seu Scttis Dolis in uno codice continetur, Vaticano scilicet Bibl. reg. Suec. b8 . Ibi leguntur varia opera, inter quae ei Sus Marci posti ede S. Benedicto; post hos versus Marci legitur Elogia Dracontii, quod ultimum est in hoc codice opus 6 n. IIunc codicem descripsit Areualo in quo integra ex Si ut Elegia, exceptis paucis verbis quae desiderantur. Insuper in sex codicibus in quibus traditur pars Laudum Dei ab Eugenio emendata, legitur elium Siatis et is, sed etiam detruncata, et quae u Epistula, Theodositim jitniorem austus tum n actae si 8 . Ex his codicibus plerique carmen de Deo S. Augustino attribuunt ullamen, cum soli Draconii Salis factionem

39쪽

PRI FATIO XXXI

adjudicens, optime evicit Aro valo I s. ex auctoritate Isidori, Eugenii et Iideson si, qui haec carmina Draconities Se affirmant 2 ex eo quod . Augustinus si mullis in locis disseruit mundum eodem temporis momento conditum suisse, et distinctionem sex dierum allegoricam PSSe, cum Draconitu contrariam magi Sque commilitem Sententiam de opificio mundi revera sex dierum palio peracto teneat et exponat 2 si ex connexione qua mulli utriusque operis loci infer se tam similes sunt ut ab eodem poeta confici pateat optime , inquam, evicit Areualo carmini Laudum Dei eumdem esse auctorem ac Salis factioni, et ideo utrumque poema Dracontio esse assignandum. Quae sententia iam universo omnium consensu probata est ut neminem nunc reperires qui lio in controversiam adducere auderet. Ne igitur in re tam nota ei pervulgala mulius sim, nihil amplius de hoc dicam Subjiciam lanium Areualo et omnes qui ante eum idem lypis mandarunt errasse de illulo hujus carminis quod, ex quibusdam codicibus motris) Coranei de Deo inscribebant; sed optimo

probavit Meyer ex ceteris codieibus mae, hujus

operis litulum esse studes Dei vel Libros de cludibus Dei. In lucem primum dilus est, inter Dracontii carmina minora, Raplus IIolena , in I Pelidice, Perct, Iire . Mai edita Romae, l8 s . Carminum i-x primam reditio-

40쪽

nibus quattuor addidit, nempe I-XIv, quae Draconlio Vin

dicavit Z .

Orestis Tragoediam in lucem sexies ediderunt . . M.

Dracontii carmina.Tandem de editionibus sti/dum Dei et Solis eismis dis- Serendum. Sed ante omnia horum carminum mutilalio, ab Eugenio facta est sedulo explicanda . Medio aevo, cum multo in honore ossent apud Christianos opera in quibus lingua graeca vel latina, soluta oratione vel versibus, omnia libro Genesis tradii de orbis terrarum ei humanae stirpis creatione narrabantur aut celebrabantur i , ex primo libro carminis do Laudibus Dei par excerpta est v ll Si in qua mundum a Deo infra sex dies creatum esse narrat poeta, et cui impositus est titulus si Deicte meroti ei de fere se dierit o. Saeculo autem septimo, S. Eugenius fertius Toletania epiSeopUS,(l De conlii cui minu minor plurim in edito, eae cod. AP IObit.(Teubner , I 8 3.(2 Bibl. Teubn. Oetae leti minores t. V, p. s26Sqq.(3 Rheni se Mus . t. XXXIlI, p. 2l3 sqq. s. d. oeliren S, P ly . i Sic, IV Saeculo, Iuvencus librum unum in Genesim Scripsit; Ilitarius, Pictaviensis episeopus, propemodum ducentis versibus hoc ipsum cecinit; ippolytus Africanus et Prudentita poeta, quorum opus intercidit S. Basilius et S. Ambrosius libro qui inexae merouniuscribebantur confecerunt. - s. Gamber, e LiBrede tu Genese, p. 8,