De Dracontii poetae lingua

41쪽

hanc eamdem partem, jussu hin das vini hi Gothorum in Ilispania dogontium rogis 6 2-6ib emendandam suscepti Rem igitur libentissime aggressus Eugenius, lolam

dedit curam, non solum ut u errores quibus videret involutum poema auferret, superflua demeret, Semiplenari Uppleret, fracta constabili rei, et crebro repetita mutaret , Sed etiam ut Versus complures si sensu lepidos et verbis illepidos, et nulla ratione subnixos, omnino detrahe rei l . Immo, cum do die septimo plane relicuisset Dracontius, hunc Suis ipsius verbis canendum statuit Eugenius, qui ita optae meron, seu Carmen de Opere septem dierum confecit, quod tamen Deae temeron stolide inscripserit 2 . Quod nefandum opus longius ei Secutu e St, utque, detruncato carmine Letit uni Dei, detruncandam et Scitis- ctionem Suscepit, quae facta Epistula ad Theodosium juniorem Augustum, loco libri secundi Iloxae mori divulgata eSt, in quo Dracontius i ab omnipotente Deo veniam peteret, ne praecedonii carmine incautus aliquid errasset G, Ilaec autem fuit, saltem ex editione ab Areualo data, mulitatio ab Eugenio patrata Tex nongentis Uinquaginta quinque versibus i f. stud Dei, i, l6- Gi; Solis . - los qui Ilexae moron salso vocati sunt, in primo

libro quinque omnino detraxit, cenium exaginta Utu-Vii, et quadringentos septuaginta quattuor integros tranScripsit in secundo libro Scttis Dei. Inonagii Ila IIOVem omi- Sit, centum duos emendavit, et centum quindecim integros transcrip Sit seu ut Summum ac iam, quingenio oelo-

42쪽

ginta novem transcripsit, et trecentos septuaginta nexo mendavit aut dolo vii. II in mulio Dracontii ab Eugonio omen tali factae sunt editiones prctgsertim in christianoruni poetarum Coti Pelaneis ac lanium anno I si primum integrum editum est carmen studum Dei cum Solis Detione IIae sunt horum carminum editiones l. Infer opera Cl. Marii Victoris, edita a Guill Morol. Parisiis, o Go, in-8', logiliari ea clemeron seu studum Dei lib. I, V. l6- Gi. 2. Poetarum velorum ecclesiasticorum opera christiana et operum reliqui ae atque ragmonia, edita a Georg. Fabricius, Basiloae ld si in-i' lib. i, sine libro, et tis mctionis . -6. Magna Bibliotheca votorum Patrum et an liquorum Scriptorum celo Siasticorum, edita a Margar de lanigne, Parisiis lG8s, in-fol. lib. i, sine libro is Solisfiectionis . Re polita est haec editio, ann. 62i, loti, si Si. . Dracontii Toletantiis paniis exae meron, Seu de opere sex dierum ei creatione mundi liber singularis sine Sol fractioire , J. Veiig, Francos ursi, Hlo, in-s 8 non in-8', ut indicat Areualo, ed. Migne, col. 6 do, . 56 .

S. Chorus poetarum classicorum duplex, Sacrorum et

pro sanorum, d ab Alexandr. Fichol, Lugduni sol6, in-i' par II, p. Gl8-G26 lib. I, Sine stli . . b. Magna Bibliotheca votorum Patrum Coloniae Agrippinae, sit 8 in- sol. i. VI, p. ob lib. I, Sine stlist. .lo nouli Eugenii piscopi Toloiani opuscula, quibus in sorti sunt Draconiti libelli duo, ab Engenio eodem olim recogniti, odii a Jac Sirmond, Parisiis, s 6sy, in-8'(Prima ratisfractionis oditio, sub titulo secundi libri .

43쪽

I. Draconitimis pani libellorum bigo, quorum prior de

Opere ex dierum . . . ullo Vero poSlerior elogiae post talio

quaSi quaedam e St. . . edit ab Andr. Rivin Lipsiae, 65l, in-S' Titulus totus legitur in odii Migno col. 6 2, 'il). Eadem oditio est ac praecedens ia lo). 2. Maxima Bibliotheca volorum Patrum et antiquorum scriptorum ecclesiasticorum, Liagduni sis in- sol. , l. IX p. 2 i. Eadem est ac ditio Sirmond n lo .l3-li. Opera Sit monili, odit a. Inc de la Bauno Parisiis,lisso t. II. Ladona est creditio Strimonii n lo . Ropolita est Veneliis, s 28. lG-l6. Bibliotheca velorum Patrum antiquorumque scriptorum ecclesiasticorum graeco-latina, Ande Gallandi Venetiis, ol l 88 i. IX in- sol. p. od duo libri . l . S. Patrum Toletanorum quotquot ex Stant opera, Fr de Loron Zana, Mali iii, i 82, in-fol. f. I, p. 3i duo li

S. Draconii carmina ex Mss. Vatican duplo auctiora iis quae adhuc prodierunt, recensuit . revulo Romae, i si in- ό. Pi initim editi sunt integri tres libri Lotidi/m Dei, sub titulo uictrinen de Deon, quibus Scttisfuctio res-litula postponitur. b. Dracontii presbyteri Ilis panensis carmen opicum ab Eugenio opiscopo Tole fano ed CarpZo Ilol nisi odii l si, in-8 Eadem est ad oditio Sirmond n lo . 2θ. Cati Civilii Sedulii Bolisarii. . . Lactantii o Draconlii operae l. A. F. IlureZ, Cameraci, 826, in-8'. Eadem osta oditio Aro valo ii s8 .2l-22. Patrologiae cursus complo ita S, editu a Migne, Parisiis, Si , in-ise, i. LX, col. 5b I. Eadem est ac ditio

44쪽

Aro valo nyris . In eadem Patrologia i LXXXVII, logi, tur Dracontii carmen ab Eugenio emendatum duo libri .. 23. Carminis de Deo quod Draconi ius scripsit lib. iii (l8id , lib. ii l8i odi d. C. E. Glaosor, UraiiSluviae. 2 . Insuper salissaclio odita est a Fr de Dulin cum minoribus carminibus Draconiti, ipsi hi, 8 Teubner .

Iulli critiei, iidem quo doctissimi, inlor quos Germani longe prima lenoni, desudaverunt ut Draconiti opus innumerabilibus codicum mendis expedirent et integrum inocum emitterent. Inter quos hi pris cipue laudandi sunt: l DE CARMINIBV MINORIBVS. Rapi uiolenae in Isese elidicotidia erct, Inst. Dcti odit in lucem emisso Bucheler et Baehrons huic editioni symbolas criticas contulerunt,

45쪽

PRAEFATIO XXXVII

Inncti ., 8 s. p. I sqq crificas dissertationes do nova

oditione scripserunt. Itaque lim Salis clare emendantur Draconii carmina minor . 2 DE OREsTis Titicinus i. IIo carmen a C. G. Mulier primum editum p. IIaas et A. Roth mater Prosi omni. Seholo Noe ihi siensis, J86o emendundum Su Sceperunt.

Post editionem nolit erili eam dissertationem Scripsit L. Multor hesin nus. l. XXI. pp. 5 sqq. . Post editionem C. Sehonii de Orestis fragostilia disseruit Schwab Projr. Uniυersyctiis litte strum si cliensis, Sis j item Roth maior Eleel eis. Inno L. Sis opp. 6 LSqq. , ita gen(Philal, i. XXVII. p p. 5 sqq . Post eam dona tragoediam in Isseendice, erct IIctio dilam Baehrensio nonnullis

Post oditionem Pol per Rossberg. in compluribus dispulationibus, diligentissime percurrit et quasi omnia restis verba everrii, ut de hoc carmine sero nihil jam dicor lieolit Moterict limi et u einem Commen QP uber die Orestis Prast, tet es Peteontius, Ilildeshoim, orsio Ialsio, 88 8 Sehluss,l88'. Cf. oliam ejusdem libellos supra italos res ejusdem complures criticas Dolas in Ire liue l. Loaei md Grctm m. i. I, p. b et 56i t. IV, p. i-GI. l. V p. 5θ-s G2 . Eodem lom poro, in tribus opusculis lolidem qu aestiones ad Draconlium et Orosiis tragoediam perii non los tractabat quu/s l. i, de Genere dicendi Gottingae, 8ST

46쪽

graphico indice numerantiar aliorum doctorum nota S, V. g. Cru Sitis, Loewe, Ilio Se Teiasset, ole. . . Ex his igitur congia minorum carminum ei Orestis versus ut cum maxime in pristinum esse restitulo S. 3 DE SATISFAcTiONE ET L ii Distis, Ei De Salis factione et Laudibus Dei non il a Uuamvis enim plurimi sint codices in quibus nobis radii sint haec poemata, res non ideo expeditur; nam omnes ex eodem proveniunt, nempe Bruxellensi qui plurimis mendis viliatur ualluor lamen eritici digni sunt qui nominentur, cum magnopere Cotilenderint ut horum carminum versus in integrum emitterent:

Areualo, qui primus in tribus libris odidit Laudos Dei, quas inscripsit Cormen de Deo, atque Elogiam Sotisfiactionis,

cui vorum litulum reddidit. Cum mendoso codice uteretur, Supplevit plure versuum strios aui etiam versus qui in codice legi non possent; sed semper operam dedi uiritalicis litteris discernerentur. Post eum novam secundi ei

torii libri Laudum Dei oditionem ex codice Rhedigerano feci Glaesor, et complures versus qui apud Areuato deficio bani tradidii sic in libro ii apud Areualo, o vorsus leguntur, id apud laeser in libro iii 682 apud Areualo, Hys apud laesor. Insuper quasdam lectiones emendavit et

versus totos correxit. Anno Set,2 Ang. Mai 2 emendationes a laesorali alas confirmavit, paucas addidit, et unum vorsum in primo libro studum Dei adjecit. Tandem annos Syb Moyor, Centonibus studum Dei uero linensibus pecu rate e XCUSSi S complure versus emendavit, aliorum locum mulavit, et duos novos in libro i, quinque in libro ii et

47쪽

tur in libron, G in libro ii 3l8 et in libro , T 8, seu, in solum 2 l2 l . Nihilominus, injus carminis Singularis, Sed parum cogniti, ut ait Meyer 2 , delicii adhuc bona oditio. In hujus oporis decursu, de C irminibus minoribus ac Orestis Trostoediti ad dilionem Baehrens, et do I micibus DP a Solis Deli ite ad oditionem igne rem illam.

49쪽

PROOEMIUM

Draconii poeticam lingi iam a lingiua classicorum poetarum multum disserre, et ad Vulgarem Sermonem accedere probandum habeo opus autem antequam aggrediar, iri animadvertenda cenSeo l. Latini Scriptores a quibus constat Vulgarem sermonem plurimum adhiberi, Sic plerumque digeruntur Covici Plautus et Terentius . ScRIPTORE RE RUSTICE Calo, Varro Columella, Palla diuS . M. TULLIUS, in prioribus orationibus et dialogis et opistuli S.

ECCLESIASTICI AUCTORES l . 2. - Praecipuae notae , quibus digno Scitur Sermo VulgariS, Sic enumerari poSSunt: α Vocabula nova saepe et quasi sponte pariuntur.

50쪽

h Veiora vocabula multa non jam propriam, Sed inSolontem habeni significationem. e Verborum tempora et modi inter se confunduntur, ei praesertim in interrogationibus in directis, ubi subjuncti-VUS Saepe ob Sole Scit.

implicium verborum loco adhibentur verba composila, in quibus pra po Silione amittunt propriam significationem ut tantum verbi Simplicis Vim augeant. e Conjunctiones confra grammatica lege crebro modos accipiunt. Praepositiones saepius et ortuito usurpantur l . . Christianus erat Draconiius, et in Sacri poemali S, christianae fidei ros iraelandas suscepit ideo christianae religionis verbis ei lingua uti debuit Christianis vero cum

mulla nova nuntianda S Soni, quae ne prae SenSi S Sentquidem majore S nova voeabula parienda et Volera in Solonii significatione usurpanda suerunt. Cum autem ea ratione uti coeperit NoSter, eum novorum Vocabulorum

studium tenuis, cui non solum in sacris, Sed ei in pro sanis operibus indulsit clum novis vocabulis fabricandis, oliam cum iis opus non esset, delectatus e St. Ideo plebeium Sermonem, vitiosis verbis et locutionibus conspicuum, ultro adhibuit orationem nec lenitale quadam aequabili prosluentem asseclavit, nec inquinatam abhorruit, Sed res Sem agi quam magnifice, vehementer magis quam subtiliter loculus est, eoque libentius quod abundantia, aut potius luxuria verborum apud plebem semper maximo suo rii in

honore. Cum tandem Scripturae Sacrae lege nil magnam curam dederit, loculiones et Verba librorum Saeroriam,

quibus plebs ipsa in cotidiano Sermone utebatur, in suis operibus collocare non dubitavit. Inde jam apparet Dra-