De imitatione Theognidea

1쪽

AB AMPLISSIMO

PHILOSOPHORUM ORDINE ACADEMIAE IMPERATORIAE ILII ELMAE ARGENTO ATENSIS

RITE IMPETRANDOS

SCRIPSIT

ELEI DENSIS

APUD ARGENTORATI CAROLUM' TRUEBNER .

MDCCCLXXVII.

3쪽

GUILELMo , STUDI MUND

PRAECEPTORI SUO

4쪽

Disiti Eses by tris internet Aronius in sto dnitos: pro nive ors delatis de imitationet neo sol uel

5쪽

νουσs Aelianusi narrat. Imago modissima et nimis in falsum aucta, quamquam Veri aliquid rei subest. Nam ex omero tanquam e fonte perenni omnes foro poetae Graeci hauserunt. Quae DXῖο εειπεν ἀν=ηρff, quae , Ostiiρο σεισε λαοῖσ , ore pulchra, ea imitatione digna orant, et optimi poeta ei habebantur, qui 'χ ρικοί essent. Ne Solum ingenium omeri poetae Graeci sequi studebant, sed etiam onus eius dicendi ado ad imitandum sibi proponebant, ut et Boeotorum et omnino omnia posterioris aetatis carmina picaruomeri vestigia sociata sint.' Similia autem de eo poesis genere, quod proximo accedit ad carmen heroicum, de elegiaca poesi dici possunt. Quae cum in eisdem sero regionibus, quibus pica poesis maxime florebat, orta esset, et cum metrum elegis cum hi, heroico originem fraxisset,' poetas legiacos suadente ipsa motri nocessitate initio quidem simili, ne dicam eodem, dicendi genero atque omerum usos esse ex Callini potissimum et Tyrtaei reliquiis intellegi potest, quorum utriusque poesis tota sere pondo ex Ilomerica Nec mirum, Am qu Psupra detomori imitatione diximus, foro do omni Graecorum poesi in universum dici possunt, atque longe aberat ut ipsi sibi exempla fi essent poetae, immo, quae alii pulchre et egregie dixissent, a sua facere nec poetae dubitabant neque

6쪽

iferum utque iterum audire Graeci gravabantur. Sane pauca tantum elogiae Graecae fragmenta eXStans, sed ex ei quoque, qua ad nostram aetatem perVenerunt, perspici potes poetasologiacos saltem initio diligentissime epicos oculos, sensim podotomptimque liberius incessisse suisque legibus usos Sse. Quamquam hac de re usius dicere nostrum non est. Quidonii Thoognis Megarensis aliis poetis obest, id solum quaerere et exemplis illustrare nobis proposuimus.

si Alius poetae versum integrum Theognis suis versibus videtur inseruisse hunc: v. idi: εν δὲ θικαιοσυνη Πυλiniflonii recte Qρετὶ 'στιν. Sane doni vorsus otium in Phocylidei legebatur. Nido quae Borgli ad hunc locum adnotavit ' : affert idem Grammaticus Osanni, Aristofol. Eth. io V, 3 καὶ παροιμιαβο/μενοί

Qua in quaestione tractanda hanc viam ingreSSus sum, ut omnino 38. 23I Sqq. et e SS. - 12do neglegerem eo verSuS, quo Bergu

7쪽

κ Γα Θέο νιν χρη σαoy u. Quare veri vix dissimile est hunc versum neque ad Phocylido neque ad Theognitiem auctorem referendum esse, sed utrumque poetam e communi fonte antiquiore eum hausisse et Carminibus suis inseruisse.b nonnullos versus ex aliorum carminibus petitos plus minusve mutavit ex IIomericis carminibus: v. 23s: dioec Oti ii δὲ καὶ ἐα rii VO παρεσosiεν πάσαισoh. l. io 2IT: αἰεὶ δ' εν δαίτ/iσι καὶ λαγίν/N παρέσται. v. TOT οντινα δ= θανάτοιο μελαν νετο ἀμφικαλυφηch. d. d, 8o 'ρενῆ τε δη θανάτοιο μέλαν νέφο ἀιμ γε

κάλυψεν.

editionis Goetilingiuis RP. ' Logitur idem versus Ili I 2 Ex iis locis coniecit de Leuiscli cs r. I. p. si etiam apud lieognidem scribendum esse οφρα rt pro O Dq. Recte, ut mihi videtur, nam o syllaba correpta non placet. Ex eadem causa Bergilii coniecturam in v. 2,2 οφ oc si prο οφ non probandam Sse puto. Ceterum cili ad v. Ili etiam Steph. the S. V, p. 2s66.

8쪽

Quos re versus Bergha): ,suerunt, inquit, antiqui Versus, quoS Mida Silenus ferebatur olim dixisse, αρχὴν ιεν ιχ κτλ ,

I. a Versuum partes quae et apud Theognidem et apud o morum in fine hexametri leguntur: v. 3 κακὰ δ' ἀπο κῆρα ἀλαλκε Il. I, bd βαρεία κη- ρα ἀλάλκοι. h. Ηes theog. 2 κακ=ην ἀπο νου-υον ἀλαλκεν - . 6 κακὰ ἀπο κῆρα ἀ/μυναι:

Sophoules uti Euripide u. . . . . .

9쪽

Etiam ex iis causa, quod εο αν ρε in clausula IIomerica legitur, Mauricii climidii coniectura cfr. Mus Rhen. n. X, p. 366 λιγυφθόγγοισι νεανε pro Uγυφθ όγγοι νεο ανδρε non probanda est.