Opus de finibus imperii germanici, quo jura finium, quibus illud continetur, a primo ejus exordio usque ad haec nostra tempora illustrantur

501쪽

DE FlN13U IMP. GERMANICI lum diu polt, utramuti urbem illam, summe licet indignante Paulo III Farnesio, qui illas filio si Petro Aloisito Romanae Ecclesiae nomine dederat, tanquam Caesari iuris urbes partes Mediolanensi Ducatus, vindicasse rimo Placentiam a Caesare occupatam, sero demum post gravissimum citum, Farnesiis reddutam. . Quam rem cum alii tum inprimis praeclare perlecutus est historicorum aevi nostri princeps acobus Augustus Thuanus libris loquarto sexto octavo . Non disputabo heic, utrum urbes illae ad Ravennatem Exarchatum, an ad Ducatum Mediolanentem jure pertineant, quamvis alias non fuerit probatu dissicile , saltim unam illarum non fuisse an utehac Pontificii juris i Ex iis tamen quae Odo attulimus id patet , aegre Caesarem Casinium tandem illas urbes Pontifici concessiste: nec id quidem factum praevio Ordinum Imperii consilioci ouod fieri par erat, si robosς , aliquo valere debeat Caesaris cesso Papam certe Paulum III propriis, juribus diffsum, Carolum agnovisse non competere sibi alle- nandi arbitrium , algumento est quod dona

502쪽

LIAE II. CAP. XX ationem filio suo factam Papa a Caesare rati- haberi petierit Caesar vero id recusaverit, eo pratextu . Aia civitates ad Imperium perti nerent, non posse se in ditionis ac dignitatu periri. sudicium eas alienare. cum narret Thuanus lib. , non equidem dubito ita tandem concessisse illas urbes Carolum, ut urtibus Imperii fatis caverit. Et vero proculdubio non in aliud ius transierunt illic urbes, quam 'quo tenentur a Pontificibus reliqua omnia hoc est salva umma auctoritate Imperii quam salutarem ausulam omni donationi Caesiarum tacite subesse, caepius iam tum m

, POST Carolum num quid novatum sit in

tabulis Caesiarum equidem nescio. Id constat. Ordinum Imperi consensu nihilineae soliturnrontificibus accessisse Ex quibus omnibus lui, quido patet id quod probandum initio suscepiamus aperto aliquo expressis verbis concepto cono, Imperii limitibus pontificum bonali Genus subduci a non esse.

Omnem sermonem vers

503쪽

M. DE F1Nigus in GERMANICI desumptis ex libro cui Iecit quondam titulum e Monarchia. atsi enim liber ille per sacrum irohibitorum librorum indicem patrum me. moria proscribi coeperit quoniam tamen aetatem habet , multa est doctnna reterius, nec alia qua culpa saevam illam meruerit pomtificiam poenam, quam quod luribus Caesarum plus justo visus sit favere, non est brtasse quod nunc quidem illa censura moti, omnem verbis eius audio itatem detrahamus. Pontifex inquit in dictis bonis donatusummi Principuexequitur potestatem, quasi gnificet, quod sexercitium habet iurisiuction ulatu Et sic utile dominium uindictionis habeta: quia directum est penes Cafarem quod non poterat nec potes in perpetuum ab e in sebus; parari. Habet ergo Papa executionem pol statis, s non dominium potesatu, id est, in 'dictionis, quia stiri dictio eri potestas de pubo si introducta l. I. de Iur. Omn. iud Unde fero, quod quoad directum utile dominium ipsarum rerum donatio tenuit,scut min et 'lia particularis alienatio rerum parti ἀσμ

- sed quoa uri dictionem, duo quod

504쪽

tum ad utilem uumdictionem non directam adhuc teneat alienatio. Sicut videmi quoacottidie Princeps Ducati , Comitatin oessi gna largitur , tamen retinet habitu S recto dominio imamur dictionem, tu Imperii in bon ali commissas Ut in cap. I. dera leuae Alarch. cat. Comit oe in iurata Diapra A s. Ita, in is bonis Ecclesia donatis ius

Imperii oe iurisdictionem retinut ais, retinet, i amvis usio dominium πω etiam exercitium

Ponti ci commiserit. CAPUa XXI. Terra Antiscum Romanorum, non praesere

, , ptione velatio aliquo titulo Imperii ditione iniuribi excidisse. CVm dono Caesarum non lublata esse summa Imperii jura in Paparum bona, iam pa- h ς xi Onsccluens est, uti videamus num QR iactum sit titulo quodam ali, aut ii non- Vm iit actum num merito id fieri debeat. M quidem praescription longi temporis amisi ut summa jura sint qui censeam. Quos

Mus latcoi minus recte confutari eo argu- . nam a mento

505쪽

4 6 DE 1N13υ IMp. GERMANICI mento, quasi praestriptio adversus Imperii au- ritatem locum non invenia , propterea quod unice illa valeat ex arbitrio legum civit, iam Romanarum Etenim jam tum asseruimus, ut usucapionem ita iraescriptionem aliquam sex ipso naturae instituto vim habere. Ergo non omnino unprobanda sunt illa Bellarmini lib. s. de Rom. Ponti cap. de bonis Pontificum: Etiams nihilhorum donationum Gelarearum scilicet' exstaret abunde susscere prascripti io DCCC annorum, Nam etiam regnis mperia per latrocinium acquisti, tandem longo

empore flum egitima. Alioqui enim quo iura Juliis Caesar occupata Romanorum Imper, vim Loe tamen tempore Tiberi Christus in Matth a reddite qua seunt Casaris Caseri siμβiure ranci Galliam , Saxones Britannia νGothi saniam evaserunt 2 tamen ilβυhoc tempore Regna ab iis constituta illegitima esse diceret V ingenue etiam ita non, bono male Paulias III , cum de summa ipsi 'p

sate aliquando inter familiares mentio mcideret, ridere solit en Micholasticos s r rum rudes, qui a Christo eamri tam anxie 'ς

506쪽

σμ- mum titulum habere dicebat, quam viribi opibuaeque summis civitatibu muniti is, potenti morum Principumibi con- jurantium auxilio tueri ac defendere possi. Quae alicubi reser Petrus Pithoeus . Haae inquam non omnino rejicula sunt, si de potestate sermo sit non illa divinarum rerum quae ereditur coelitus collata, quam scilicet nullai ibi pio potest tueri ut quae in rebus merenumanis tantum valeat nec de omni exceptione maiore aliqua vi in bona Pontificia 'da Imperatoriam excludat ue huic enim nondum esse praescriptum clam demonstrabimuS.is Admittimus igitur&nos si dii tum nemine Impati causam asente, pontifices in terris suis mnem excluserim Impcri auctoritatem, illum tacitum constentuna sufficere pontificibus posse ad omnimodo planam honorum uorum pollessionem, nullo licet alio jure suctiliam. intravem aliter scrom habere, nisi fallor,b-quido probabimus.

507쪽

κ DE Emitu IMP. GERMANICI me Caesarum Romanorum illibatum nam sisse. iique non tantum quod ipsi soli nocsibi nominis fortassis dederant , sed quia Omnes populi reges ac principes extra Imptari imites positi Q uincet Romam Ponti sfices ultro ac communi quodam contentu Ul-psum, nemine dissentient , hactenus semper approbaverint. Nec vero cuiquam alii in omni

Abea Christiano. Augustum illud nomen auuoquam tribuitur . Involavit Ludem a id par ambitione Rhissorum Princeps in Caesari 2 nomen , coque Ceta vult aucure, quasi

maior Reoia dignitate non Romanorum

serim Hispanorum etiam nonnulli Reges im is peratorium titulum allectaverunt inani qua- am arrogantiam sed a prudentioribus hstinata superbia, intra iustos modestiae nes tru

m lita dudum rediit i. Nec in uam

tamen eo, vecordiae processitrum se Imperatorem dicereta Hispan simpliciter Imporatorio nomine , qu in Gnst: turgidi filer contenti Quum he

candis id nominis primus Caste ae ex m

508쪽

Henricus II a Victor Papa , acriter eum perstrinxerunt 'quam rem late persequutus est Ioannes Mariana accuratissimus omnium, isipaniae iustoricorum lib.M. cap. s. psiemet Mariana de Attonsio, ita loquitur omnino ex Boc tempore Monsuae Rex Imperatoriae

nomen tamen desum t Imperii. . Idem de Ali tonso Arragonio lib. X cap. 8 Alfo insoceri exemplo se ij a Imperatorem dicit, amplitudinem ditionis consideres haud temere fetum potenti mus evasisset omnium quini Hi pania Harim extiterunt: IMPRUDENTE tamen, cum ex aliens Iurisci Done atque temporario imperio tantossumeret Diritus. Ex quibus discimus, non Reges tantum Hispania sed & alio quosque Hisipanos

prudentiores ipsos arrogatum temere nomenio improbasse , Certe Romani Imperatoris, me etiam ipsi ilii Regibus nostra Germaniae non fecere controversum At vero non est nomanus Imperator nisi cui summum saltim tu competit in Urbem Romam. Recte enim Jam

509쪽

u DE RNmus IMP. GERMANICi am olim ridericus I Gesar legatis Adriani Papae respondit: Cum divina ordination

ego Roman- Imperator dicar sm, sciem tantum dominantis e go, si ne ubique pomi nomen ac sine re,s Urbis Roma de manu no ,st' potesta fuerit excussa , Non negaverim, reodi quae appellantur Pontifici competere, nec hactenus benes argumentatum Fridem eum Caesarem, quasi regalia illa si sint pontificis, ipsie non sit Romanus Imperator fatis enim oest ad Caesareum nomen tuendum summa potestas, unde regalia illa Pontificum dependeant mac vero etiam stablata, inane ore nomen illud , ultro fatemur. Cum jure igitur& mersto nomen illud convenire Regibus no ustris fateantur ipsi Pontifices, apertissimum it, summam potestatem hodieq; Caesaribus nostris superesse. Quoniam ipsius Vrbis Romae autem illa est conditio, multo magis & reliqua in ditione esse Imperii, vel uno illo titulo Caesare in isnuitur, atque extra omnem controversam cola

locatur.

Illius summae potestatis perpetuo sup Pinem possessionem , indicat quam maxinri

510쪽

L1ag II tap. XXIpteterea ius illud Regum nostrorum coronae Romani Imperii in ipsa Vrbe sibi sumendar ido itidem omni carens controversa. Nec enim alicui has fuerit coronam capere, nisi ubi eidem summa potestas competit. Etsi vero non omnes Caesares nostri patiantur Romae se coronari, in omnium tamen arbitrio id fuisse positum positum esse etiamnum longe est certiss-

mum.

io aut suerit absque pretio operae, recitare laeic nonnullas acras preces , quibus ipsi Pontifex Caesarem coronaturus Deum obtestatur, repetitas ex opere illo sacrarum eremoniarum Romanae Ecclesiae quod Christophorus Marcellusu Corcyrensis Archiepiscopus Leonia inscriptum publicavit Oremus Dein regnorum omnium s Christiani maxime protector Imperii da fem

tuo NIMPERATORI NOSTRO

triumphum irtutis tua scienter recolere, ut sui bina constitutiones Princeps, tuo femore muneres potens. Post communionem ante olen-ma coronationis Deus qui ad praedicandum mierni regni Evangelium Romanum Imperium