Titi Livii

발행: 1826년

분량: 504페이지

출처: archive.org

분류: 전쟁

11쪽

uti e numero urbium eximerentur, quae in victoriae praemium 'promissae militibus fuerant: quod enim erat peropportuno in Siciliam situ, et propugnaculum Italiae propter potentiam habebantur, ne hoc terrore ad Pompeii amicitiam cogerentur, haud iniuria metuebat : eadem igitur liberalitate, similibus de causis

erga Vibonenses uSus est.

V. At Pompeius, totius Siciliae potitus , A. Bithynicum, structo crimine proditionis, interemit; elatusque selicitate sua pugnam navalem prope Rhegium exhibuit, ut in conspectu hostium esset; captivos enim inter se concurrere coegerat, alios ligneis, alios pelliceis navigiis, ad deridendum Salvidieni commentum. Aucto deinde navium numero, quum mare

vicinum haud dubie haberet in potestate, maiores etiam spiritus sumpsit, Neptuni se filium serens, quod

et ipse valeret Classibus, et progenitus esset eo, qui olim totius maris imperium tenuisset. Interim Caesar, classe Brundisium advectus, cum Antonio agitabat, quemadmodum transportarent copias, ne a Murco exciperentur, in vicina insula cum navibus centum ad hoc ipsum excubante. VI. Tandem Caesar, ornatis instructisque tanquam ad proelium navibus, petere insulam eoepit. At Murcus , ne dimicare Iocis angustis cogeretur, ubi, hinc Caesare, inde Antonio circumeuntibus, includi posset, dimissa priori statione, in apertum mare Evectus eSt: interea Caesar occupavit insulam; et quia nullus in propinquo portus erat, quem tenere Murcus Posset, in Thesprotidem coegit transmittere. At ille sic quoque observabat onerarias, quibus milites in Macedoniam

12쪽

IN LOQ. LIB. CXXIII LIVIANI

traiiciebantur, quamvis deducerentur a Caesaris triremibus. Sed adeo favens illis ventus fuit, ut praesidio

nihil egere viderentur. Ceterum neque POStea, quum et vacuae reverterentur Brundisium, et iterum repletae alias copias transveherent, deprehendere eas in cursu, Iicet expertus omnia, potuit; donec universus exercitus cum Cuesare et Antonio in Graeciam transgrederetur. Murcus tamen, licet iratam sibi fortunam putaret, in ea statione perstitit, sperans fore, ut saltem commeatus et supplementa hostium interciperet.

VII. Haec agenti missu Cassii Cn. Domitius Ahenobarbus, cum quinquaginta navibus unaque legione et sagittariis supervenit; magnopere enim referre arbitrabantur, Italiae commeatus intercludi, quod hostibus aliunde arctam frumentationem sore existimabant. Dum hoc modo circa prohibendum expediendumque traiectum ab his desudatur, Norbanus et Saxa cum suis legionibus, omni Macedonia Versus Thraciam, spatio mille quingentorum stadiorum, ad Pangaeum usque montem emenso, trans Philippos posuerunt castra, in Turpilorum et Sapaeorum angustiis , quod unum tritum est iter in Europam ex Asia transeuntibus. Symbolum is locus vocabatur, quod ibi montes duo magni, arcto utrinque relicto transitu , committuntur. Interius in campo montibus circumdato Philippi iacent: ad mare Neapolis obversa Thaso insulae, nunC quoque nomen antiquum retinenti , quae perperam apud Ptolemaeum Thalassia scribitur. VIII. Hic primus oppositus est obex Cassio et Bruto,

Sestum Abydeno laeto Dardanellos hodie vocanι

13쪽

IO. PRRIXsHEMII SUPPLEM. I Otransiectis. Quo tempor memorant horribile visum obiectum Bruto suisse. Forte vir Somni parcissimus, et praesentia Volvens animo, multam in noctem lucubrabat , quum lares crepuere. Respexit ille nam sub tertiam vigiliam a centurionibus et tribunis adiri consueverat) quum assistere sibi spectrum ingenti ot horribili specie vidit: sustinuitque rogare , quis esset, aut qua Causa uenisset' Responsum est, malum eius genium esse uidendum iterum Philinis: cui ille imperterritus, Videbo, inquit. IX. At Cassius , Epicureae sententiae Sectator, cui prima luce prosectus ad eum Brutus rem eXposuerat, curis atque cogitationibus id totum imputavit . quibus agilatus animus eiusmodi sibi miracula ipse uehementi agmalione Muraret. Igitur hac abiecta et seposita sollicitudine, de ratione itineris, quod prae manu erat, agitari coeptum. Duo his temporibus Thracum Sapaeorum erant reguli, Rhascus et Rhascupolis Datres, qui callido consilio, ut alter ex eventu salutem alteri a victore impetraret, coniunetis animis, vires diviserant, cum ternis equitum millibus hie ad Bruatum, ille ad Antonium applicatus. Quum igitur his notissima regio esset, in qua castra metati Iuliani fuerant, interrogatus a Cassio Rhascupolis, Merissimam ait publicamque Diam Per Aenum et Maroneam ad Sapaeorum fauces ducere; Sed has, ab hostibus ante civias, transiri nulla ui nulloque ingenio Posse. Quod si quis circumducere tentes , tr lo longius iter, multisque

dis ultatibus impeditum fore.

X. At imperatores, commeatuum potius Carisa Venisse Iulianos in Thraciam rati, quam prohibendi

14쪽

IN LOC. LIB. CXXIII LIPIANI I Inecessus consilio, propiorem viam delegerunt, et Ρraeter Lysimachiam, ad Melanem sinum progressi sunt. Ibi delectu acto, repererunt legiones Semiplenas undeviginti, quarum octo Bruti erant, reliquao Cassii, cum duabus legionibus, quae supplementi vico TECens accesserant, gravioris armaturae millia circiter octoginta. Equitum Gallorum Lusitanorumques millia quatuor Brutus habebat, cum duobus millibus o Thracia et Illyrico atque e Thessalia collectis. Apud Cassium Gallorum II ispanorumque duo millia erant; Praetera quatuor Arabum , Medoruntque, et Partho-Tum Ex squis mittentium sagittas. I. Ad haec socii reges et Galatici tetrarchae,mngnam vim peditum, et millia equitum quinque contra rixerant: quibus postremo accessit Rhascupolidis equitatus, tria millia. His viribus supremo decertarunt

Proelio, quum ceteras copias ad alios usus reliquis- soni. Lustrato hoc exercitu, donativa, quibus expromisso debebantur, studiose repraesentata sunt: Criratum enim fuerat, ne deesset pecunia, quia robur Copiarum ex veteranis erat, qui sub Caesare fecerant stipendia; et, ne conspecto, qui idem nomen se et, iuvene. iterum amare partes istas mallent, timebatur. Ergo neque intempestivum credebatur, alloquio firmare animos; essectoque tribunali, ubi duo imperatores cum solis senatoribus assisterent, Vocata est Concio; progressusque e medio Ceterorum C. Cassius. cuius aetati Brutus concedebat, in hanc serme sententiam verba secit:

XII. re Nihil amplius a Diis immortalibus petere Poteramus, quam quod abunde nobis praestite-υ runt, Commilitones, fidem inter nos, et optimae

15쪽

ID. FREI SHEMII SUPPLEM. I ais spei communionem. Nam ut considere invicem is debeamus. societas periculorum cogit; ut velimus. is exsoluta diligenter promissa enicient: quando vosis operam, qNam eratis Polliciti, nos praemia prae- ,, stitimus. quae fides et in posterum omni nos curais invicem liberabit. Spes autem utrorumque seIicemis belli eventum sibi tam ex Virtute militum, quamis ducum, vindicat; quos tales et tantos viros, se- is natorii omnes ordinis, mecum in hoc suggestuis stantes, eademque Vobis omnia meis verbis is asseis rentes videtis. De apparatu vero Ioqui Supervaca- . neum puto: quis enim Vestrum est nescius, Du- is menti, armorum, pecuniae quanta Parata sit copia, is quanta vero navium, quanta auxiliorum ex tot,, nationibus atque regnis 3 Ecquibus enim verbis ex- ,, citari poterunt animi, quos neque apparatuum, is neque spei communis magnitudo inflammaverit ad D alacritatem et concordiae studium 8 I. M Quibus rebus si deorum a Cesserit favor, B quos equidem bonae Causae merito adesse crediis mus, quid est, quod timeri a quoquam debeat

is Νam ab hostibus obiecta quomodo Se habeant, no- is vistis ipsi: eoque promptiorem nobis obtulistis opo- , ram , navastisque: Sed tamen referre videtur, nunera etiam vobis explicari, quam adversus iniusta arma. is et iniqua inimicorum odia dimicemus. Caesa mis a nobis occisum aiunt; neque negabimus iactum. is quo iure merito et possumus , et debemus gloriari. M Nec enim simultates cum eo gessimus, neque nobis

is eius vita nocebat, qui militiae domique honoratum M apud eum Iocum tenuimus: sed ilIct gravis libeν- is tali, gravis rei publicae incubabat; per quem factumba erat, ut iam leges omnes Conculcarentur, neque

D senatui quidquam, neque populo iuris in civitatois relinquoretur. Di ii ipso by Coosli

16쪽

IN LOC. LIB. CXLIII LIVIANI XIV. M Patriae igituP ultioni commodavimus ma-υ nus, non ignari, sic a maioribus nobis traditam is esse libertatem, ut retinentibus hoc proprium et a Perpetuum bonum esset; prodentes et nostra Stulis litia, et conceptas iureiurando dirae punirent.

o Haec igitur mala, has imprecationes, nostro Ρeri a culo, publico commodo a cervicibus Vrbis depuis limus; regnare Romae ne amicum quidem, et in ,s nos liberalem virum passi, postquam ille patriae,ra n qua tanta accePerat, caritatem exuere non Estis veritus. Fortassis autem vestra quoque mens aliis quando his in rebus caligavit, fulgore praestricta bellicorum operum, quae vir ille, quum sibi prae-.ra Staret, patriae imputabat; at nunc certe sieri non. Potest, quin veritas se vobis patefaciat ex firmissi-ra mis argumentis, quae vel ab his rebus, in quibus is vobis et certa notitia, et plurimum iuris esse OpOP-M tet, Suppeditantur.

XV. is vos in bello non aliis paretis ducibus, quam

is quos aliquando dignos eo loco iudicastis: nec enim a salva republica iter ad imperia nisi per honoresis fuit, qui vestris suffragiis conserebantur. Vos COnis sules creabatis , vos praetores; ceterorum quoque is Comitia magistratuum in vestra manu erant. Iidem

is et iudicia legum agebatis, ut nostri ordinis viriis magis colere Populum cogerentur, in cuius pote-- State praemia poenasque recte aut secus factorum M esse sciebant. Et donec ea ratio senatui populoqueis constitit, ut nobiles virtute ad honores niterentur, is vos optimo cuique debita praemia Iubenter tribue- is retis, non modo floruit gloria et opibus, sed etiam xi crevit respublica. XVI. M Intercessit deinde viri unius temet itas, in is se trahentis omnia, vestrumque ius usurpuntis.

17쪽

,, ut nemini iam magistratus, nisi ex voluntate atque is etiam lubidine Caesaris, darentur. Igitur neque is virtuti cuiusquam reddere mercedem, sicut antea ,

a potuistis; neque, si quis honorem ullum abstulit, a vobis eo nomine, sed Caesari debuit gratiam. Neis tribunos quidem, proprium plebis magistratum , is au creare potuistis ipsi, aut defendere; quos ideo,

is quia Romanis intolerabile nomen regis usurparera Vetubant, per Summam contumeliam spoliari sa-υ crosanctae potes tutis insignibus vidistis. Nec serrora haec senatus, Vestrum Pariter Suamque vicem ge-γa mens, nec emendare, nisi Sublato tyranno, po- ,, terat: non cnim erat legibus locus Contra armatum, is totque habentem in manu, quaS ubduxerat a P

se publica, legiones. Occisus igitur est paucorum ,, gladiis, omnium Voluntate, consensu, appIausti;

is res enim ea erat, quae nemini bono non probaretur. Inde statim et de praemiis tyrannicidarum agiis coeptum; adeo de impunitate non ambigebatur. XVII. . Sed praemiorum quoque omitti mentionemn placuit concordiae causa, mortuoque remitti igno- is miniam, praeteritorum Oblivione sancita, disertequo is adiuncto, ne de nece Caesaris quaeratur. Sed et M postea, quum Antonii Seditiosis concionibus exariis sperata contra nos Pars Plebis videretur, ampus is simas nobis provincias Senatus cum imperio, tans quam bonis viris, et amantibus Putriae, non certen tanquam parricidis et latronibus, quae nuncis vocabula imponuntur, dedit; eademque deincepsis senatui sententia , donec libertas atque incolumi -- tas mansit. Nam quaesit eius hodie fortuna, quisis sine lacrymis commemoret 7 Vt cuique plurimum is virtutis atque integritatis inest, ita cupidissimois proscribuntur, spoliantur honoribus, patrimonio,

18쪽

IN. LDC. LIB. CXXIII Livi AM 15M vita: occiduntur in domibus, in vicis, in templis, ,, in foro, in curia; et, quo nihil potest esse tristius, is e latebris eruuntur, a libertis , a liberis, ab uxoriis bus proditi. XVIII. . Tanta nimirum vis scelerum edictis horumn Triumvirorum inest, ut his non modo status civiis talis, sed etiam mores publici, et fas gentium, et

is naturae iura convellantur. Vrbem Romam a Gallis. ESSE Captam, Vetus memoria prodidit, sera gente ν Et aSpera, quis neget 8 sed tam crudele perpetratumn ab his nihil est, quod, cum praesentibus collatum, is non possit mera misericordia et mansuetudo videri.

is Tarquinium ita odimus, ut inde rogem appellariis maledictum habeatur longe quidem acerbissimum. - Sed quid tale designavit Tarquinius, quem ne ob , suum quidem, sed filii delictum, expulerunt ma-- iores nostri, simul in perpetuum sublata regum M potestate et nomine 2 Ηi igitur tres, non Tar- is quinii, sed omnia tristia nomina sceleribus et cru- is delitate transgressi, nos impios vocant, etiam in in eo lacinore, quod unum nobis obiiciunt, improbe

XIX. . Propter Caesaris caedem proscriptos se-n runt: hoc si verum est, cur igitur iacti eius exis Sortes , Consilii ignaros, etiam, quum haec omniam gererentur, absentes aliquos proscripserunt 8 Ne- is que vero hoc obscurum est, et coram adesse quosdam is Cernitis, quibus Caesarianae necis crimen impingio nullo pacto potuit; sed illos manifesto virtus Sua, is aut nobilitas, aut etiam divitiae proscripserunt.. Quid vero Sex. Pompeius meruit, quod proscriptus is est 3 an et ille interfecit Caesarem, qui toto illo

19쪽

IO. FREINSHEMII SVPPLEM. is temPore, quo non patratum modo, Sed etiam suis sceptum et cogitatum est nobilissimum facinus, in

,, Hispania fuit 2 Scilicet tollendi erant, non qui oc- . ciderant Caesarem modo, sed qui eo animo , hisis maioribus essent, ut timendi Caesaris dominationem is cupientibus viderentur. XX. . Quid vero mulieres se quarum proscripta v bona sunt, an et illae occiderunt Caesarem 2 quidis autem populus, qui ad profitendum patrimonii is vires . et pendendam , quidquid inde Tribusviris is coli ubi tum est, adigitur 7 Haec enim nunc populiis libertas est Romae; nec illo tamen etiam, tamis atroci et impio vaframento , cogi pecunia potest is quae militum donativo sussciat. In quo ipso magnais et conspicua vis divini numinis inest, ut, qui om-- nia improbissime crudelissimeque secerunt pecu-

. niae causa, egeant; nos, quibus omnibus in rebus is iustitia et liberalitas Propositae fuerunt, abunde is mus. Nam et promissa Vobis exsolvimus, commiliis inues, et unde Promittamus amplius, in manuis nostra est; sed et eo expenSo, iam sequentia inn tempora proviSum. Ceterum ut ex hoc favore deo- . rum aequa Vobis numina potestis interpretari, ita . ex optimi cuiusque iudicio perspicitis causae nostraon aequitatem.

XXI. is Qua enim alia re hi ad nos, tanquamis sacram an oram, confugerunt viri clarissimi, poris suncti amplissimis honoribus , quos in magistratiis bus, in imperiis toties vidistis, quam quia adveris sus paucorum Vim et improbitatem nullum in op-- pressa republica Praesidium, at spem resurgendin et illi et sibi nostris in armis animadverterunt 2n quos ut eriperemus, non Sumus cunctati ampliora. Promittere servaturis Praemia, quam homines sce- Diqitigeo by Coosl

20쪽

ω testissimi percussoribus pronuntiaverant. Illi igituris optimi atque praestantissimi viri clarissime perspe-is Xerunt, nos Caesaris quidem propter assectatam is dominationem intercetiores, ceterum aliis, qui in . se trahere Cupiebant eius Potestatem, Parcere Pa- . ratos, neque nobis ipsis, sed pol lo, secundum is morem maiorum et iura civitatis, imperium assen rentes, proscriptione belloque. peti: atque hinc is quidem bonos viros Civesque, tyranni intersectores, is libertatis vindices ; ex adversa vero parte Satellio tes heredesque regios, legum morumque eVEPSO S, a patriae parricidas Consistere. XXII. ει Vnde nobis inevito magnae atque Certaeis spes esse debent, deorum hominumque Consensura pro iustiore causa pugnantibus. Neque vero movea-M mur, si sorte sub C. Caesare stipendia aliquandora secimus; quatenus enim iustum id sacramentum suit, is patriae militavimus; reliqui temporis memoria dolora rem potius atque iram accendere nostris in animis is debet, quod cuiquam servivimus; eoque nobis nuncis agendum est sortius, ut tristissimorum temporum is non modo infelicitatem, quae ab his reducitur, sedis etiam metum avertamus, tollamus e emplum, recorra dationem quoque , si fieri possit, aboleamus. Et

D respicite, quanto sit sors vestra optabilior: subis Bouto quidem et Cassio imperatoribus, sed romaniis populi exeuci ius estis ; nec Pro dominatione nostra,

a Sed pro maiestate imperii. pro salute Vrbis ciu Italiae, pro legibus , pro libertate vestra depugnatis. XXIII. ει Nobis equidem , si per inimicos liceret .

is omnis mora longa esset, donec, non dicam, Ponera remus arma , sed abiiceremus : scd quando ne quo

SEARCH

MENU NAVIGATION