장음표시 사용
351쪽
aya DI gERTATIO VI. tia non conjecisset, Ecclesias omnes Cathedrales, Abbatiales, Collegiales ei servituti suisse obnoxias ; nec misceri praecepta precibus . Is enim non erat piissmus Princeps , qui se vitutem Ecclesiis voliet imponere , atque Ecclesiasticis rogando pracipere . Tenem appello Rudoiaphum ipsum , qui Leodiensi Capitulo commendans novum Canonicum s lib. 3 ep. xx I t. Prudentiam vestram , inquit, rogamus affectu quo possumus ampliori, quatenus super eadem residentia , pro nostra reverentia , & utilitate propria, congrua ipsum gratia prosequentes, eumdem ad curiam nostram quantocyus Hudeatis remittere vestris,& Ecclesiae praenotatis servitiis inibi fructuosius institurum . De Obia sequio erga Episcopos nihil dico : plures enim episola occurrunt ad eos da ta , queis ipsos rebellas veneratur ut Patres . aeuamobrem non est ambigendum , quin Rex Romanorum recens electus . nimiam Consiliariis sdem adhibens juribus ae decori Imperii plus aequo studuerit . Bene autem cessit primariis precibus : nam privilegio Apostolico accedente imvaluere , hodieque vigent . Primus omnium Pontificum Clemens VI.
primas preces Regi Romanorum Carolo IV. concessesse videtur . Eteηim in Charta supra laudata , Quum itaque , ait, nobis tam de jure, quam de antiqua , & approbata consuetudine a Divis Romanorum Imperatoribus , & Regibus praedecessoribus nostris hactenus observata competat &c. auem poriea Vfencesavs , caeterique sunt imitati, non amplius consuetudine , sed jure atque antiqua consuetudine sibi illas vindicantes . aeuidquid igitur sit de antiqua illa , dc approbata consus tudine . qua uni Rudespho refertur accepta , postquam Apostolica Sedes ratam illam habuit , dus Imperatorium evasit, quia ne Tridentintim quidem Concilium t sest a . cap. I9 DIIvlit, vi saera Congregatio δε- claravit , Gregoris XIII ellus decretum roborante . Thomasynus P. II. lib. I. c. s4. n. IO. seq. hae de causa contendit, Primarias preces niti Privilegio Apostolico , quia Pius IV ct Gregorius XIII. eas praedictum in modum rat as habuerunt . Sed longe antiquiori Aponclico Privilegis
Inee m. mim am LX. Et vero Carsum IV. consuetudini jus proprio arbitratu addidisse, i. d. nemo dixerit, quum praecipve connet, hune Principem Clementi VI acias. beda oblimae a. raptissmum , ejus opera electum esse , pluribusque ab eodem benesciis affectum . Nihilominus , quia nullum Apostolicum privilegium reperitvr, pro certo Urmari non potest, a medio saecula quartodecimo , in hoc Rege Romanorum, auctore Aurea Bulla , primarias preces niti coepisse ApOR
Iico privilegio . aeuod minime dubium est, Fridericus III. integro pos
352쪽
Deso, videlicet anno I 4sa. quum Diadema Imperiale suscepit a Nic lao U Rntificio Diplomate mi concedi obtinuit primarias preces , quod
successoribus omnibus usque ad nosera tempora es renovatum a s. Sede poneorum Hectionem ab eadem confirmatam . Extat idem Diploma in archiamo secr. Vat. publicatum a Card. cirradino , ineunte nosro sectili , ut
refert Georgius Vit, Nic. V. p. II 6 & Is 6 γ, ct laudatum a Gemente XL Epist & Brev. to. I, p. 3o8. , in literis ad Capitulum , ct Can nicos Hudsen. Ecclesia : Quodsi , ait, idem Fridericus, & qui eum
subinde consequuti sunt Imperatores ante tempora cla. me. Leopol-di nuper defuncti primarias preces direxerunt, id contigisse con stat, quia illi omnes post sui confirmationem a Romano Pontifice obtentam, muniri A postolico indulto curarunt. Quo quidem inisdulto quoniam destitutus erat idem Leopoldus , factum est , ut prumarias preces , a quibus ipse non abstinuit, admittere . di exec tioni demandare Episcoporum . ac Praesulum , necnon Capitulorum Germaniae non exigua , neque Contemnenda pars libertatis hujus. modi memor, & acerrima custos detrectaverit. Evainobrem annis amplius centum et inti Annesico Privilegis nitebantur ea preces , quum Sacra cine. Trid. Congregatis sublatas non esse declaravit: unde Thomas mus s. Sedis auctoritatis initium deducit. Ab anno autem praedicto I4ς a. ejusmodi priυilegis personali utentes Imperatores, aut Reges Roman rum jure offerunt primas preces ; A qui vera illud impetrare neglexerunt, nequicquam vetusta consuetudinis obtentu Ecessarum Germania libera tem iis precibus conati sunt infringere, ut clementis XL Iiteris edoc mur . Namque Episcopi ct Abbatis exemplo , qui Rudesphi preces detreis narunt, neglecta , qua praetendebatur , antiqua consuetudine , Episcopi ,
G Capitula preces nullo jure oblatas respuunt, ae pro Ecclesiasicis j
LXI. Ini ui mo id quidem animo tulerunt Belsanies ab ipsa origine; cujus rei teriis est AEneas Ssvius , qui postmodum electus Pontifex, Pii II nomen assumpsit; nam Bartholomaeo medita ep 37 a. ita rescribis: Non nos decet contra primarias preces Imperatoris attentare; quia illas impetravimus. & tam de sendimus : & Imperatoriae vij statis honorem tueri debemus , quia ab illa promoti, & magnificati sumus . At nihilominus neque Concordata Germanica inter Nicolatim Cct Ridericum III. inita pro libertate cillationum fiatis mensibus , quae primariis precibus contraria videbantur , Privilegis illi Obnuerunt; neque possea Expectativarum excidium illi obfuit . αuapropter primaria l
indulto nitentes in tercedens .
353쪽
a94 DI ORTA Io VI.ria preces a Rurilpho primum adhibita anno Ia7 . Opinione potius , quam
conpuetvlne innitentes , quarum rara admodum vestigia occurrunt sp
tio annorum I 78. , tibi certo Antiolica Sedis priυilegis se susentare ac tueri ceperunt, omnia evasisse pericula, nostramque a. aetatem illa fas se pervenisse gloriantur . Magnum tamen discrimen autiquis illis προ eibus , cum precibus S. Sedis beneficio impatratis intercedit. α vandoquidem ilia Germanicam coronationem sequuta primum Regni annum non excedebant; ista vera , qua ab Apostolico pendent iηdulto , quum Friderico III concessa fuerint post coronationem Imperialem , nccessoribus concedi consueυerunt post Electionis Imperitiis confirmationem ab Ap nolica Sede factam, qua postquam Imperatoria earonatio desuevit . plures annos ab electisne illa distabat. Sit exempli Ioseph Augustus , qui Rex Romanorum electus anno I 69o. , ac DUOldo patri succedens in Imperio anno II ος. dum anno IIII. Confirmatio, se Privilegium expetebantur . variolarum marbo decessit. De quo inopinato casti loquens in Consectorio Gemens XI. Orat. Consili. p. II7. die II Aprilis A. IIII. Omnia , inquit, parata erant . ut quidquid demum hic agendum supererat tam circa Apostolicam confirmationem electionis ejusdem Iosephi de Fraternitatum vel rarum consilio explendam , quam circa indultum , quod vocant primariarum precum . Itaque vix a no vicesimo altera poti Regis Romanorum electionem, aut sexto possia oldi patris mortem , Apostolico privilegis usus esset , nisi mors immatura si litisset. αuid quod Leopoldus , qui a Ferdinandi III. Augusti genitoris obitu , Jeu ab anno I 6s8. quindecim enim mensitim i terregnum intercessis Imperis praefuit , S. Sedis Indultum nunquam obtinuit Z Attaman preci sta . ut nουο inducto vocabula appellantur ii , qui pimis precibus beneficia se obtinuisse contendunt , tempore etiam octilici indulti cessantis , ad Dignitatum , aliorumve Beneficiorum vacationem comparuere , quasi primis precibus ad eadem jus aequisivissent . Vid sis Crem. XI. Epist. & Bre v. to m. I. par a p μου. - ΙΦ seq.& 6ος. . a uin etiam Pontifice eodem tene Bullar. p. Io4. seqq. Imperio vacante, ejusdem Vicarii preces omerre non dabitarunt . Disi hiis coli, i, LXΙΙ Id vero , n ore nec veteri consuerκdine, nec jure Apostolici Prianum damnosius sin vilegii factum , merito Ecclesias Germania , ae Summum Pontificem , qui .. .ab '' ' mus privilegia , me indulta hujusmodi potest concedere, ad ersus h jusmodi abusum eompulit reclamare . Magnum sane negotium Clementi inde factum ; nee tamen infractum ejus animum legimus . Auguriano
enim Episcopo Ibid. p. 4o9. scripta declaravit , Eum , qui Canoni
354쪽
eatum hoc medio obtinuit, legitimum ejus possessorem nequaquam esse , nec is Cere fruetus suos: neque alio modo sollicitudine se exemispium iri signiscar, quam Precisti. Canonicatus detentore ab indebita ejusdem poslassione repulso. Pari mori ab ApoHesico Nuncio admoniatus , quemdam Preciliam , ut V ant, magno nunc studio contenis dere , ut Decanatus Collegiatae Ecclesiae S. Mauritii sibi assignetur . in eivitate videlicet Monacteriensi , ab Episcopo ejus emitatis enixe pMtit , ut memorati Precistae petitio penitus rejiciatur Ibid. p. s49. . Ex quibus patet. Primarias preces , quum niti credebantur consuetudine , tametsi nullo jure porrigerentur . nullum infixisse minus disciplina Culationis. Etenim Reges Romanorum Corona Germanica redimiti primo tantum anno Regni, est semes unicuique Ecclesia Cathedrali , Cule-giata , aut Monasteriali sterebant preces suas, quasi jure patronatus,pra Canonica tu , aut beneficis vacante , aut primum vacaturo . Dum
e contraris a Precinis alti mum disciplina eidem vulnus insigitur. Nam juxta novum morem , in quem adeo vehementer invehebatur Oe. mens XL quum primum vacaret Canonicatus, Dignitas , beneficumveaIiud in quavis Ecelsa , eadem prorsus inscia, Ham emergebat Precina , non solum electione Imperatoris non confirmata per An Iesicam S dem ; sed etiam vacante Imperio, contendebatque Canonicatum , DLgnitatem , beneficiumve jure primariarum precum Abi deberi . Ex hisee autem quatuor Rurilphi Dinolis non solum origo earum precum , sed rectus earumdem usus ; quum praesertim hodie osserantur auctoritate Apο-HOlica , en perspicuus . Ac de his hactenus . LXIII. ReRaret nune, ut de aliis capitibus , qua in iisdem literis de alii, eam. praeis tantinentur , aliquid dicerem ; praecipue de ardore illo ingenti , quo Ru- T. . tydilphus flagrabat, ferendi amma in Sstriam , non modo ut Terra sancta dicendum in no . 'reliquias tueretur ; sed etiam ut sanctam Civiralem Ierusalem , ae vi-rina loca Iesu Christi Sanguine consecrata , qua . ChriHianorum desidia . iterum occupata erant a barbaris, ex horum manibus eriperet . Dictumsertim Acconem , seu Ptolemaidem Patriarcha Ierosolymorum . ct quidquid pro adminiRratione vivi illius Regni majores eoumtuerant . redactum erat. standique desolationes, insidia , metus modicos miserri mosque eos populos petere e ebant opportuna auxilia a Rudespho . Demeausa vehementiores alia silue invitabant, ae prae aliis Auerti Sapis
iis patris sui eineres Accone jampridem sepulti . God ipsemet Gregorio X. tesatur lib. I. ep. XII quum gratias agit de confirmata sua Sectione: Ad quod, inquiens, ardor desiderii in nobis eo veheme tius
355쪽
DIgsERTATIO VI. tius accenditur, quo naturalis genitoris nostri ossa, ob Crucifixi gloriam , extra natalem solum peregre inibi quiescientia sollicitius uotidie in nostris cordibus revolvuntur : di quis prohibere poterittium ex intimis cordis concupiscere in paterno tumulo exulem pro
eo fieri, qui exilio, & miseriae se tradidit, delitiis affluens par disi 3 Tames de ingenti Me demerio accidit, quod de alio pariter vin menti suscipiendi Imperialis diadematis in Urbe a Romana Pontifer
ingruentia enim bella intra fines Imperii necessarium auxilium Terre sancta tamdiu di tulerunt, ut Rudespia eodem adhue supersite Areonis expugnatio , Chrisianorumque omnium cades , perquam paucis transfr tantibus , debito eum moerore sint audita lib. 3. ep. xL P . At de his omnibus opportunius agam in notis . αuod praemitti omnino debet, magni hujus progenitoris Augusta domus Austriaca insignes virtutes , qua
ab auctoribus celebrantur , praeclara indoles , modenia , Hudium pacis .esementia, humanitas , liberaIitas , longavimitas adeo Iuculanter in hisce epistolis describuntur , ut aliena teriimonia non sint opus . Codest ipse Episto- LXIV. Equidem pressantissmi cidicis editisnem reipublica literariata optassem numeris omnibus absolutam exhibere: at exiguis meis viribus penditur. minime datum est grave , ae nullatenus ferendum onus subire nulla alia eunde accedente levamento . Etenim praeterquam quod liter a fere omnes carent persona , Iota, ct tempore, illarum collector inscissus , nulla ordinis ratione habita , in tres libros eas divisit, quasi varia esset materia , o tempus certum ἔ quum e eontrario utrumque desideretur in codice . adeoque litera unius libri ad alterum referri debeant, ubique rerum μmilitudine, ac confusione temporum occurrente . NencsausAdalbertustae en a Auetor Annalium , ct actorum pietatis Habstu ο-Au- Rriaca , quem brevitatis ergo Auctorem piet. Ausem passem appetis , decidice Rudesphino loquitur lib. I. cap. q. p. 37. hunc in modum: Magnam equidem laudem meritus est Reverendissimus , & doctiusimus D. Ioannes Selfridus vigilantissimus quondam Abbas Zwethaulensis Ordinis Cisterciensis . quod cura & studio ex antiquis duobus Monisteriis S. Crucis, & Monasterii Zwethallensis codd. ms. epistolas I 49. partim. & quidem praecipue . ab ipso . partim ad ipsum, partim de ipso Rudolpho scriptas collegerit, & in tres libros diu serit: summam laudis attigisset, si personas, & annum , quo, & ad quas datae sunt, expressisset. Has ipsas epistolas clarissimus Petrus Lambecius ad praelum parabat, & Syntagmati suo Rerum Germanicarum inserere volebat. additis non latum Selfridianis, verunti, etiam
356쪽
etiam suis annotationibus cum tabula Chronologica . & variantibus Iectionibus ex Augustissimae Bibliothecae Caesareae antiquo Codice membranaceo inter Codices mss. Philosephicos & Philologicos t tinos 26a. in quo eaedem extant, quem mihi inspicere hactenus non obtigit . Ipsi vero Lambecio hunc ingenii partum, ut te morte praevento , non licuit eniti , quo lucubrationes suas coronaret . In eamdem sententiam de eo Cod. isqvitur lib. I. cap. 2O. P. II 8 Verum Hansietius Germ. Sac. to. I. p. 4I6.ὶ laudat Cod. Caesareum M. Civ. LXXvΠ. quumque aliquam ex epistolis lib. a. ep. xXXIII. tum ab Aumre Pist. Austr. lib I. cap I3 p. 7ς. , quam ab Hassato prolatam Germ. Sac. to. 2 p. 388. accurate contulerim, Casa res Od. utrumque MDm esse deprehendi . auamobrem variantes lectiones , quas apposui epistolis nonnullis , absque Pa haesitatione ex Od. Caesareo desumtas virmo , apud alterutrum ex laudatis Auctoribus occurrerint epi tua , quas diligenter contuli. Neque id fortuito a me factuna putes zrem enim penitus examinavi, antequam consilium istud raperem. LXV. Animadverti primum , tam Lambecium in Catalogo librorum ab se edendorum , quam Auctorem Pietatis Auctriaca . Disolarum I 49. mentionem facere: deinde vidi ipsum Selfridum in sua Genealogia Domus M triaca nonnullas epimias Iaudare ex Od. Monalerii S Crucis ordine alio in eum relatas. E. G. qua prima occurrit in nostro cod illi est s 3. qua in Od. est. xx lib. I. Selfrido est sy. ae demum qua in Cia. en XXIX.
libri primi, illi est I3o. ae demum in fragmnentis harum Iiterarum variantes lactiones deprehendi, qua plane ostendunt, Codicem quo usus en Auctor Piet. Austr. , diversum se ab illo Monasterii S. Crucis . Inde vero bas Ia 6. fuse collectas , ct in tret libros digenas ab eodem Seoriis eui non persuadeant priores litera , idcirco praemissa aliis omnibus, quia ad Cinereiensem suum ordinem spectant me accedit Privilegii cujusdam lib. 3 ep. xxxv I suppositis aut interpolatio , in latino Monasterii μυοrem . auid Z quod Lambecius ingenue fatetur , se diligenter conquisitos sistidianos Codices nusquam reperire potuisse Praef. to. I. n. xxx IX. Aufior Piet. A tr. lib. I. cap. 4. p. 33. dc 37., Semrido tribuit laudatum a Lamberio Cod. IM. Epistolar. ae proinde tantum viarum false arguit, qui Semridianos Codd. se ultibi reperisse negat . Sed Lambulanus Codem seu Casareus, quo usus es etiam Hansidius , easdem exhibens omnino similes iis, quas profert idem Auctor Piet. Auser. , s eus docet. Nocter vero Codex , qui prodit ex monasteris ipse μυtalensi. omne dubium amovet, quin Doridianum opus haberi debeat. Commο-
Noster Cod. a sei fido collectus est diuersus a Caesareo. a quo fidem accipit.
357쪽
αρ8 D I sa E R et a T I o VI.dior certe fuisset Caesareus Codex I49. Dissolarum ἔ Continuata siquidem illarum series minus opera praebuisset ad redigendas in ordinem qua vitis collocationis laborant: quumque aut nullis , aut longe alios Epistol rum titulos prase ferat . parte illa oneris me allevasset, qua subeunda fuit, ut sententia literarit m patefieret , suaque historia integritas vindia caretur . Nam Selfridus , Auctor seculi decimis timi ineuntis, sua magis aetatis rationem habuit, quam priscorum temporum , ut suo loco
Tituli Cod. Caesarei LX v I. βuod quidem potui, sineulis vi iesis argumenta praemisi, ut sierkeisi . Mis i s necessario feci , quum Odicis Carolini literas in lucem edidi . Minoe eeras irilia a nobis ar- te necessitas ad idem pre laudum me adegit in Rudo bini Cod. editionε:plures enim epistola . qua Lambecio magno usui fuissent pro θntaginate Germanicarum rerum , mihi rem Pontificiam , CT Majesatem Imperatoriam curanti superflua sunt; quas idcirco examinandas iis relinquam , quorum pluris refert. At Collectoris licentia in apponendis perlochis unia cuique Di Iesa , cohibenda fuit, atque emendanda supinitas . Enim vero id mihi ferendum esse non duxi, ut Rudolphum, qui Regem Roma.norum se semper appellat, quippe Imperiali diademate redimitus non fuerat, in alunctis iis Periochis frequenter Imperatorem dictitet ; DI-samque non raro sententiam Diuolarum praenunciet . βua duo non levia incommoda quia non licuit avertere sub tituendo titutis , quos eadem epistola praeseserunt in veteri codice Vindobonensi, seu Caesareo , brevia eam indem argumenta confeci. Licentia vera Collectoris evidens flet uno ex titulis Cod. Caesarei, qui ab Hassetio integre proferur ad
Epistolam Archiepiscopi Salisburgensis , qua in nostro Cod. est lib. a, ep. xx Ix. brevis enim di simplex ita suit: Epistola Archiepiscopi
Salaburgensis , & suffraganeorum ad summum Pontificem . Audienda nune PeriOcbe Collectoris: Archiepiscopus Salisburgensis, acriusdem Suffraga nei summo Pontifici Romano laeti nunciant, per Rudolphum Imperatorem, cujus virtutes , ac laudes mirifice depraediurant, liberatam ab Ottocari Bohemi tyrannide Austriam . Ego tero non potui. quin bremitatem 'ceritatemque tituli a Collictore minus reis cte explicata in sequenti argumento interpretarer: Salisburg. Archiep.& Suffraganei post primam Rudolphi viistoriam de Rege Bohemiae
Ottocaro , Ioanni XXI. novo Poniseci de ejus electione gratulantes , ejusdem Regis tyrannidem & audaciam in se, aliosque omnes Episcopos reduces a Concilio Lugdunensi exaggerant, quam videlicet exercuerat inhibendo decimas pro subsidio Terrae sanetae , obtemperationem
358쪽
rationem S. Sedis mandatis, & obsequium Regi Romanorum Ap stolica auctoria te confirmato, nec non illicita extorquendo juramenta, subvertendo Ecclesias incendiis & rapinis, atque jungendo foedere cum Tartaris tyrannis . Subinde faustissimis Rudolphi progreuibus uberrime enarratis pro liberatione Austriae , tantum Regem , tamque de rep. & de Ecclesiis bene meritum ei commendant grati animi ergo .
LXVII Ad variantes Iretiones quandoque oecurrentes quod attinet, ν - g - . .
desumtas eas omnes dico ex Cia. Caesareo ; tametsi Di Iesa apud auctο-des miae VM. I rrem Piet. Aus' νγpis edita, dicantur ab eodem exrepta ex MF. Od. 2' Σ' Semridiano. Nam xxxm. epissa libri secundi , quam idem Auctor profert e sto . tantam babel eonvenientiam cum eadem ab Hansietio vulata ex Od. Caesareo , ut dubitari non possit, quin utraque editio ab uno eodemque Cod. profecta fit. Praeterea ternas literas ex eodem Od. quem Distidianum vocat, prima no iri cidicis praemittit lib. I. C in.
p. f. seqq. videlicet: Rudolphi ad Greg. X. . Engesserti Coloniensis
Arcti . ad eumdem Ponti em , s S. R. E. Cardinalis ad Rudesphum rct alibi stib I. c. I 6. p. 94. exhibet privilegium Salis monasteris riveν talans concessum ex eodem Codice , qui LambGii testimonio I 49 Disi Ias continebat: Disola autem, quibus Var. D t. subjiciuntur, sunt omnino duodeviginti, qua, ne fit ignotum , eui referantur accepta , hiemihi enuncianda videntur . Libri igitur primi Epistola I. II. III. XII. x LII. edita sunt in lucem ab Auctore Piet. AU. Ejusdem autem Iibri xxxv HI. Hanfidius publicavit. Libri secundi e sola I. m. Iv.
ct xxxIv. debenturAuctori praedicto: vm. IX. X. XI. XII. TU. XXII. XXIV.
hae mihi excidit in Prafatione, ubi falso x m. recensui ) ct X XIXHansietis'. ae XXXm utrique. Odra demum epimia libri tertii, nempe
Piet. Austr. referuntur accepta . ua autem duo Diplomata extant ins ne nostri codicis absque ulla numeratione, in Caesareo desiderantur, ut patet ex eodem Auctore , qui lib. I. cap. IT. p. loa. alterum e
rum exhibet Annalibus Bemii A. Ia83. n. I 3. At de eo dicendum erit an pne hujus voluminis, quo illud rescimus . Nec praetereundum videtur, quod laudatus Auctor Ibid. p. Io 3. seqq. binas ais literas a se repertas in Seistidiano GA ad Philippum III. Francorum Reeem datas pro Monasteris Aurea Haliis . Cod. XIX. & XxIv. quas recitat, xx. nostri adiris omissa , utpote in eo, quem Selfridianum reclamante Lambecio appellat , demerata . quamquam multo plures ibidem repe-
359쪽
prodit, qualicumque mea opera . Odex revera notantissimus a quippe qui episolas continet ex ipsis Aut raphis descriptas : quod facile colligitur ex iis signis non semel obviis , qua consuetum Codicum fere omnium vitium , summamque exscribentis fidem palam faciunt: modo earum pG
Iuia ae mi, ilεν;, LXVIII Ex dictis patet , Ruri binas hasce epinotis modico alia φώ, e cujus verbi discrimine in Od. antiqua membranaceo Augussa Biblioteea
statis indolet ii, li. Vindobonensis erisere , unde Hansiems eas decerpsit, qua ad Arche F ς diς- v copum Salisburgensem θεctant, ct Auctor Piet. Aufr. alias ad suum inniturum facientes : nisi forsan aliena opera usus, unde exscripta illa fuerint, ignoravit : nam Codicem 349. Di Iolarnin Selfrido tribuem dum virmat, quem Lamberius negat. Ilium utique Codicem idem Lambecitis praelo committere deliberaverat in suo Θntagmate Rerum Germanicarum . Id vero quam commode mihi cesserit jura ae privilegia S. Sedis vindicanti optimis monumentis , hoc uuum ostendit , quod , qua duo facile eateris praeferenda , operis hujus carines esse volui ;tanti viri commendatione , grati ma eraditis omnibus μηt futura . Utinam Codex ipse Caesareus ad meas manus venisset, quemadmodum Carolinus, quem Θntagmatis Lambeciani principio typis cusum, m numentorum Ponti icia dominationis primum esse voluit ultima enim
primis responderent: ipsosque in eruditissimi hujus viri labores Deeefisi se gloriarer, ut Principis ApoROlorum , ejusque necessorum jura oprivilegia omnia a magno Augum mmus Auctriaca Progenitore eonfimmata , majorisque validitatis ergo donationes pradecessorum refectas ex integro, publicam in lucem ederem ἔ ae tanti Regis auctoritate Imperatoria Majesatis veram indolem demonΠrarem . At quoniam ex voto
id non accidit. Distidianum Uium Codicem , a Casareo per Lambecima publicando levissime discrepare ORιndi praedictarum duodeviginti Epiri
Iarum collatione. Deinde allata prima ex I49. Lamberianis, qua in Sristidiano desideratur supra num. xvvH. necnon duabus sequentiabus lib. I. ep. XI. n. a. lib. a. ep. XX. n. 3. , qua pari modo a sisti diano exuunt, earndem indolem ex ore ipsius Ruri hi , ct unius ex
S. R. I. Electoribus Coloniensis Archiepiscopi expressi: atque aliis Epim-
Iis, in Cod. Selfridiano extantibus lib. I. ep. xti. XXXum. XLII. liba. p. I. eum Caesarei Od. literis diligenter ecllatis, eonfirmavi. Catera, qua ad Iura ct Privilegia spectant, quum Aut rapha eorum extera in Amebi υο muis Hadriana , alia tectiscatione non agere videntur. Nihilo
360쪽
minus fateor , prorsus incredibile mihi se . unam tantum epinoum lib. a. ep. XXXuII. reperiri eorum vindicem : nullusque dubito, quin plures ex iliis tribus θ viginti a Seistidiano Coae exulantibus , ad tanti momenti negotium spectent . Futurum autem eo do, ut Augustissima Bibliotheea Vindobonensis Prafectus . Praedecessorum suorum vestigiis immiens, praecipuam Regis Romaηorum Rudesphi gloriam diutius Iarere non patiatur . Interim has Epissesas qualicumque meo labore curatas prodire in lueem j. . E re enim publica esse existimo tam multas Eruditorum Opiniones falsas hujusmodi monumentorum auctoritate amandare. Diplomati Principιm S. R. I. Sectorum . quia in De Dinclarum I gitur , Rudesphinum p mitti oportere res ipsa iacet. βuamobrem desiis agendum mihi erit sequenti Dissertatione, qua totum opus absolvam .