Quibus auctoribus Strabo usus sit in describenda ora maris Pontici a ...

4쪽

ERE MER

Coos le

7쪽

Maxima operis geographici Strabonis parte consentaneum est contineri descriptionem Europae. In qua postquam occidentis solis terras, Hispaniam, alliam, taliam et insulas prope sitas dopinxit, initi septimi libri se Vertit ad describendas terras ad septentrionis et aquilonis partes spectantes, quas inter Rhenum et Tanain et ad utramque stri ripam sitas esse dicit. Ipsa discripti initium capit ab ea parte Germaniae, quae est inter Rhenum et Albim, deinde commemorantur Cimbri aliaeque gentes et ominicae et alius originis, tum scriptor in tertio capite aggreditur ad oram occidentalem maris Pontici et gentes in ea

habitantes describendaS. Etiam aetate satis recenti Graeci remotarum illarum regionum ad aquiloni parte spectantium, quae quidem procul ab ora sitae erant, cognitionem parum accuratam habebant, atque quae de iis narrabantur, fabulae erant. Quam ob causam Strabo

diligintius quibus fontibus sibi sit utendum, quaerit atque in

altera demum paragrapho eos sequitur auctores, quos fide dignos so iudicat. In his nominatur Posidonius, quo paullo ante scriptor item usus est. Laudat eum sane media demum par grapho, sed procliVis est coniectura, eum etiam initium para- graphi ex eodem lante hausisse. Quod Verum esse maxime apparet ex eo loco, quo Strab tractat quaestionem, quae est de

1 Polybius m 37 38. - Strabo I, 2. 1. C. 14.2 Posidonius apud Strabonem VII, 2, 1. 2. C. 293. s. ustior fragm. Historicorum Graecorum III, p. 284.

8쪽

'Myaes, nys, .ui inina habitantes Ohracibus originem ducere putabantur; Μοosi, de quibus hic ut de eadem gente sermo St, sero demum omnino innotuerunt. Cum Romani arma ferre coepissent in regiones illas remotissimas, tum demum aliqua eorum notitia pervenit ad Graecos Romanosque. M. Lucullus anno 74 urbes Graecas in ora Ponti . sitas usque ad Istrum imperio Romanorum subiecerat et, tum Dater eius rem gerit contra ithr datem, usque ad Tanain atque aeotidem progressus est. Etiam Μ sorum gentem expeditione facta subegerat. Haec tradit Appi nus, addens, se in libris scriptorum praeterea nihil invenisso de expoditionibus contra Moesos susceptis eo quidem tempore, cum libera fuit res publica Romana. Tum igitur primum innotuerunt Moesi obtinuitque opinio, eos esse Thraces. Atquo hos quidem Moesos quin statuat eosdem esse ac Mysos Homericos, qui initio in utraque Istris ripa sedes habuerant, osidonius facere non posse sibi Videtur.

3 Appian de rebus Uyr. c. m. Μυσους δὲ Μορκος μὲν Αευκολλος,

αδελφος Αικινίου ευκOMO TO0-εθριδατν πολεμησαντος, κατέδραμε, καὶ ἐς τον ποταμον ἐμβαλε- ενδ α εἰσίν Ἐλληνίδες ἔξ πολεις Μυσοις παροικοι, ... s. Stimbon. VII, 6 C. 319. 4 Appian l. c. καὶ πλειον οὐδὲν ηορον ἐπὶ τῆς Ρωμαίων δημοκρατίας ἐς νσους γενομενον, ουδ' ἐς φορον παχθέντας οὐδ' ἐπὶ το Σεβαστοθ

υποθησαν πι ιβερίου ro μετα τον Σεβαστιν τοῖς Ῥωμαίοις αυτοκρατορος γενομένου.

5 XII, 3, 3 C. 418. cf. p. 5 n. 2. 6 XII, 3, 26 C. 553 οὐδ' ην Θρισκῶν τε καὶ It σῶν μνησθεὶς των

9쪽

Quas Strabo in libro duodecimo de Moesi affert, repetum tu ex orbis Posidonii, quae hoc loco exscribuntur. Iam constat in hac paragrapho praecipuum Strabonis fontem esse osidonium; quaeritur tamen etiam nunc, utrum Omnia hauserit ex illo. Qua in quaestione tractanda proficimus ex comparatione locorum Strabonianorum, qui similiter sunt comparati; unde fit perspicuum, scriptorem quaedam aut aliunde petisisse aut de suo addidisse. Inseruit enim Strabo commentationi, quae est Μysis in par 2, notas nonnullas breVes de aliis gentibus, quas accuratius tractat in libro duodecimo; hic exponit, ab Homero Mariandynos, Bebryces, Bithynos, Thyno non commemorari, quod ex pollodoro petitum esse apparet ex loco libri XIV. Apollodorus igitur grammaticus praeter Posidonium in paragrapho nostra usui fuit Straboni. Illum enim in commentario catalogi navium copiose de omnibus his gentibus disputavisso ipse Strabo dicit. Bryges ver et Ρhryges et Mysos Apollodorus tradit omnes eiusdem esse stirpis, atque hoc ex eo recepit Strabo in paragraphum .' Ρraeterea in textu Verborum Osidonii exstat additamentum, quod do suo fecit Strabo, atque a sontentiis aliunde petitis ipsa

3 XII, 3, 27. c. 554. Μαριανδυνους δ' οὐ οὐδὲ Θ-ους οὐδὲ Βιθυ- νους ουδὲ Βέβρυκας os adnot. 2. - XIV, 5, 23. C. 578 Βιθυνοi καὶ

Μαριανδυνον ... μηδ' Ἀ-Oμ ἁσθαι . . . καὶ Βέβρυκες Φρυξί.

4 Secundum XII, 3 27. C. 554 ipsius Straboni sententia, Secundum XIV, 5, 23. C. 78 ab Apollodoro potita. 5 XVI, 4, 26 C. 679 P πολλοδωρος δὲ τουτων μὲν ἐφροντισεν ουδis,

τοῖς δὲ ἐκκαίδεκα ἔθνεσι προπίθησιν ἐπτακαιδέκατον, ὁ τῖν Γαλατῶν.

6 Apollodor M. Strab. II, 3, 20. C. 550 ὁμοίως δὲ καὶ ρποι καὶ Βρυγες Βρίγες καὶ Φρυγες οἱ αυτοί, καὶ νυσοὶ καὶ Μέρονες καὶ πιαίονες καὶ ἐονες.

10쪽

- 8 Verborum specie satis clare discemitur, nempe Verba δοκή δἐ καὶ τους Μαριανδυνούς. Quod ita se habere confirmatur argumento, ut ita dicam indistino: In libro XII. y scriptor ipse se de origine, natione, sermone huius gentis in fontibus nihil inusnimo dicit; hinc facile explicatur, quod ipse conicit, etiam ariandynos se Thraces. Ρraeter haec Verba et additamentum illud ex Apollodoro petitum totam paragraphum Posidonii esse, quem ipse laudat in

media paragrapho statuendum nobis est. Unus tamen restat locus, cuius de auctore dubitatio moveri possit sacere enim Vix possumus, quin legentes illud Φω in enuntiato postremo coniciamus primo, haec Verba ipsa ubque ab ipso prosecta esse Strabone. Quae coniectura quodammodo e confirmatur, quod scimus, Strabonem illarum regionum notitiam habere non modo ex osidonio, Verum etiam ex sua ipsius percontatione. Tamen coniecturam noStram veram non esse atque haec quoque Verba Ροgidoni tribuenda esse apparebit, si comparaVerimus locum quondam Osidonii in libro septimo a Strabone allatum. Utroque enim loco non modo eaedem gentes, Boii, Scordisci, em risci eodem ordine numerantur, sed congruentia tanta est, ut 0 hic si illic addatur, alterum Tauriscorum nomen exclare, ne ΘΤauristarum. Iam ad eum finem pervenimus, ut dicamus, hanc par graphum a Strabone petitam esse ex Posidonio, unam tamen

astatem.

5 Strabo VII, 3, 4. C. 297 xu et AmpiuS. 6 Posidonius p. Strab. VII, 2, 2. C. 293.