뜻

1. 에피쿠로스

1. Epicurus

예문

• uerum haec ferme communi quodam errore imperitorum philosophis obiectantur, ut partim eorum qui corporum causas meras et simplicis rimantur irreligiosos putent eoque aiant deos abnuere, ut Anaxagoram et Leucippum et Democritum et Epicurum ceterosque rerum naturae patronos, partim autem, qui prouidentiam mundi curiosius uestigant et impensius deos celebrant, eos uero uulgo magos nominent, quasi facere etiam sciant quae sciant fieri, ut olim fuere Epimenides et Orpheus et Pythagoras et Ostanes, ac dein similiter suspectata Empedocli catharmoe, Socrati daemonion, Platonis το` ἀγαθόν. gratulor igitur mihi, cum et ego tot ac tantis uiris adnumeror. (Apuleius, Apologia 25:1)

  (아풀레이우스, 변명 25:1)

• , secundo librorum quos De Homero composuit, inperfecte atque praepostere atque inscite synlogismo esse usum Epicurum dicit verbaque ipsa Epicuri ponit: (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Secundus, VIII 2:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 2:1)

• IN eodem libro idem Plutarchus eundem Epicurum reprehendit, quod verbo usus sit parum proprio et alienae significationis. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Secundus, IX 2:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 2:1)

• "se et alio loco Socraten atque Epicurum disserentes quorum aetates non annis, sed saeculis scimus fuisse!" (Jerome, Saint, Epistulae. Selections., Ad Nepotianum Phesbyterum 8:18)

  (히에로니무스, 편지들, 8:18)

• in quo videtur secutus Epicurum, qui ait, omnia, quae orta, occidunt et aucta senescunt. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Georgics of Vergil, book 2, commline 336 234:6)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , 2권, 234:6)