뜻

1. 대화, 회화, 논의

1. a dialogue, colloquy

예문

• inde ad manum cantari histrionibus coeptum, diverbiaque tantum ipsorum voci relicta. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber VII 20:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 20:1)

• Recte itaque receptum est illud diverbium, amare et sapere vix Deo conceditur. (FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, X. DE AMORE 1:15)

  (, , 1:15)

• Quatenus vero ad consilia quos diximus cabinettos, in illos diverbium illud competit, plenus rimarum sum. (FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XX. DE CONSILIO 4:5)

  (, , 4:5)

• Diverbium habentur apud Italos sospetto licentia fede, quasi suspicio fidei missionem daret, cum potius fidem accendere deberet ut seipsam liberaret. (FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXXI. DE SUSPICIONE 1:28)

  (, , 1:28)