뜻

1. not eloquent

예문

• Atque ubi hoc dixit, elegit virum fortitudine atque iustitia praeter alios praestantem, sed inopi lingua et infacundum, iussitque eum consensus petituque omnium eandem illam sententiam diserti viri cuimodi posset verbis dicere, ut nulla prioris mentione habita, scitum atque decretum populi ex eius unius nomine fieret qui id ipsum denuo dixerat. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Octavus Decimus, III 7:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 7:1)

• λάλει και` μη` θίγγανε, multaque talia etiam priuatis deformia, nedum principi, neque infacundo neque indocto, immo etiam pertinaciter liberalibus studiis dedito. (C. Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum, Divus Claudius, chapter 40 3:6)

  (가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, , 40장 3:6)

• Nec deformis aut infacundus iuvenis castae videbatur, conciliante gratiam ancilla ac subinde dicente: (Petronius, Satyricon, Fragmenta, and Poems, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 112:3)

  (페트로니우스, 사티리콘, 112:3)

• et tribunus plebis, vir acer nec infacundus, nactus inter adversarios superbum ingenium immodicamque linguam, quam inritando agitandoque in eas impelleret voces quae invidiae non ipsi tantum sed causae atque universe ordini essent, neminem ex collegio tribunorum militum saepius quam Postumium in disceptationem trahebat. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber IV 544:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 544:1)

• et cum Volumnius, causa superior, ne infacundus quidem adversus eximiam eloquentiam collegae visus esset, cavillansque Appius sibi acceptum referre diceret debere, quod ex muto atque elingui facundum etiam consulem haberent; (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber X 246:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 246:1)