뜻

1. 함성, 고함, 외침

1. a calling out, shout, outcry

예문

• pauca tamen interrupta et moribunda voce dicere iam exorsus, quibus stirpis propinquitatem imperatoriae praetendebat, leni paucorum susurro, pretio illectorum, deinde tumultuariis succlamationibus plebis, imperator appellatus incondite, petit curiam raptim. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVI, chapter 6 18:2)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 6장 18:2)

• vocati deinde ad contionem qui pridie venerant, ferociter in forum ad tribunal imperatoris, ut ultro territuri succlamationibus, concurrunt. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXVIII 397:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 397:1)

• succlamationes frequentes erant interrogationesque cur scelere fratris oppresses Ligures in libertatem non restituisset. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XLII 288:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 288:1)

• atque etiam in tragico quodam actu, cum elapsum baculum cito resumpsisset, pauidus et metuens ne ob delictum certamine summoueretur, non aliter confirmatus est quam adiurante hypocrita non animaduersum id inter exultationes succlamationesque populi. (C. Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum, Nero, chapter 24 1:1)

  (가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, , 24장 1:1)

• si ex eo quod aut inter se loquantur aut succlamationibus apud contionantem imperatorem significent, quid sentiant, coniectandum sit, palam vociferatos esse aut imperatorem in provincia retenturos aut cum eo in Italiam venturos esse. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XL 426:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 426:1)