라틴어-한국어 사전 검색

dīstinctē

부사; 자동번역 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: dīstinctē

어원: distinctus(별개의, 갈라진)

  1. 분명하게, 분명히, 명확하게, 조목조목
  1. with precision, distinctly, clearly

예문

  • Cuius fidem secuti, obscuritate dimota, eadem distincte docebimus et aperte. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XV, chapter 9 2:2)

    (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 9장 2:2)

  • Non enim, inquam, distincte nimis atque compte atque modulate res acta est, sed quasi in ancipiti certamine, cum sparsa acies est, multis locis Marte vario pugnatur, sic in ista tum causa Cato, cum superbia illa Rodiensium famosissima multorum odio atque invidia flagraret, omnibus promisce tuendi atque propugnandi modis usus est, et nunc ut optime meritos commendat, nunc tamquam si innocentes purgat, nunc ne bona divitiaeque eorum expetantur obiurgat, nunc quasi sit erratum deprecatur, nunc ut necessarios reipublicae ostentat, clementiae, nunc mansuetudinis maiorum, nunc utilitatis publicae commonefacit. (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Sextus, III 53:3)

    (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 53:3)

  • Nam philosophandi scientiam concedens multis, quod est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere, quoniam in eo studio aetatem consumpsi, si id mihi assumo, videor id meo iure quodam modo vindicare. (M. Tullius Cicero, De Officiis, LIBER PRIMUS 3:5)

    (마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 3:5)

  • Qui distincte, qui explicate, qui abundanter, qui inluminate et rebus et verbis dicunt et in ipsa oratione quasi quendam numerum versumque conficiunt, id est, quod dico, ornate. (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER TERTIVS 53:5)

    (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 53:5)

  • Consuetudo modo illa sit scribendi atque dicendi, ut sententiae verbis finiantur eorumque verborum iunctio nascatur ab proceris numeris ac liberis, maxime heroo aut paeane priore aut cretico, sed varie distincteque considat. (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER TERTIVS 191:4)

    (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 191:4)

유의어

  1. 분명하게

시기별 사용빈도

SEARCH

MENU NAVIGATION