라틴어-한국어 사전 검색

īnfitiātor

3변화 자음어간 변화 명사; 남성 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: īnfitiātor, īnfitiātōris

어원: īnfitior(부정하다, 거절하다)

  1. a denier, repudiator, shuffler a bad debtor

예문

  • " Tardiores," inquit, " ad beneficia danda facimus non vindicando data nec infitiatores eorum adficiendo poena. (Seneca, De Beneficiis, Liber III 56:1)

    (세네카, 행복론, 56:1)

  • Comparari autem potest utriusque vita, cum alter tristis sit et sollicitus, qualis esse infitiator ac fraudulentus solet, apud quem non parentium, qui debet, honor est, non educatoris, non praeceptorum, alter laetus, hilaris, occasionem referendae gratiae expectans et ex hoc ipso adfectu gaudium grande percipiens nec quaerens, quomodo decoquat, sed quemadmodum plenius uberiusque respondeat non solum parentibus et amicis, sed humilioribus quoque personis ? (Seneca, De Beneficiis, Liber III 77:1)

    (세네카, 행복론, 77:1)

  • In ius, o fallax atque infitiator, eamus: (Martial, Epigrammata, book 1, CIII 104:5)

    (마르티알리스, 에피그램집, 1권, 104:5)

  • quod petitoris causa comparatum esse non intellegebat, ut, si ille infitiator probasset iudici ante petitam esse pecuniam, quam esset coepta deberi, petitor rursus cum peteret, ne exceptione excluderetur, qvod ea res in ivdicivm ante venisset. (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER PRIMVS 168:3)

    (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 168:3)

  • nam furti, depositi, creditae pecuniae et a facultatibus argumenta veniunt, an fuerit, quod deponeretur, et a personis, an ullum deposuisse apud hunc, vel huic credidisse credibile sit, an petitorem calumniari, an reum infitiatorem esse vel furem. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber VII 120:3)

    (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 120:3)

시기별 사용빈도

SEARCH

MENU NAVIGATION