M. Tullii Ciceronis opera

391쪽

sendo , quem tu accusas cur tibi quoquelpi non succenseo , qui accuse eum , quem ego defendo Inimicum , inquis giccus meum. Et amicum ego defendo meum, Non debes tamen quemquam in coniurationis qua pstione defendere. Immo nemo magis eum , de quo nihil est unis quam suspicatus , quam is , qui de aliis: multa cogitavit. Cur dixi si testimonium in alios trauia coactus Cur damnati sunt Quia creditum es Regnum est , dicere in

' quem velis, ac defendere quem velis. Im- mo servitus est, non dic*re in quem e lis ac defendere quem elis. Ac si con ide re oppexis, utrimi magis mihi hoch necesse fuerit facere , an istud tibi inte a diges, honestius t inimicitiarum modum si tuere potuisse , quam me humanitatis A9. At Ver quum honos agebatur m s plissimus familiae vestrae, hoc est, consuisis datus parentis tui, sapientissimus vir semiis ix diarissimis suis non succensuit pater tuus, ii suum Sullam & desiqndφrent, lauda--οὐ rent. Intelligebat, hanc nobis a maioribus esse traditam disciplinam, ut nullius amii, cui ad propulsanda pericula impediremur.

i. Et erat huic iudicio lone dissimilis illi

lim contenti tum , afflicto P. Sulla, consit,

latus vobis pariebatur, sicuti partus eat j is honoris erat certamen ereptum repeter F

392쪽

xo vinceretis: tum qui contra vos pro h rus salute pugnatiuit , amicissis vestri, quibus non irascebamini, conssilatum πω

his eripiebant, honori vestro repugnabant, B tamen id inviolata vestra anticitia, imtegro ossicio veteri exemplo atque iis, tuto optimi cuiusque facienant.

XVII Ego ver subus ornamentis adversor tuis aut cui amisti vestrae dipum, Quid est, quod iam ab eo expetasa honor ad patrem, it gnia honoris ad te delata sunt. Tu ornatus exsuriis Myra, venis ad eum lacerandum , quem interemis

ai: ego iacentem 'Aoliatum delando, e protego. At e lue tuin reprehendis me, quia defendam, irasceris et ego a tem non mota tibi non irascor, sed ne reprehendo quidem actum tuum: te erum

existimo tibi statuisse quid iaciendum p eares,in satis idoneum ossicii judicem pinsuisse. r. At Mensat C. Cometii filius, idem rue alere debet, ac si pater indicaret. patrem Cometam sapientem l qui, quod praemii silet esse indicio, reliquerit; quod turpirudinis in consessione , id Per accusationem filii susceperit. Sed quid est tandem , quod indicat per istum p. sum Comielius Si est causa mihi ignota,vm Hortensio communicata; respondeat oriensim si tu ais illum comtatum

393쪽

ta campam adspirari Sullam e Rin u

- cometari vis etiam hunc ea lad rean dubitat in diuitis, insomm ad-- hoc adumbratum indicium silii ruta emina n de illa nocta dicit, muri inter

camis ad M. Laecam nocte Ea, e con Muta. ea posterum diem narem. N. vembris a coasila, Catilia Modinti sona comteniti quin nox omnium tem. Porum onjurinouas acerrima Bit , armis a Maiaui. Tum Catillum amici, etiam:xateris manendi eundisio , tum d sarimo totam per ur in eriti, atque in cendiorum constiruta est: tunc tuus pater, Comeli, id quod tandem aliquando commetis, illam in omissam provinciam

394쪽

lam salutatum veniret, intro Ius me, more in aure amicitiae, me in meo te M trucidaret. XIX. Hoc tempore , auum arderet acerrim conjuratio quum Catilina egrederetur ad exercitum Lentulus in urbe relinqueretur Cassius incendiis , Ceth gus caedi praeponeretur Autronis , ut Ocuparet Etruriam , praescriberetur et quum omnia ordinarentur , instituerentur, pararentur ubi fuit Sulla, Cornelii num Roma Immo long fuit num in iis negionibus , qu se Catilina inferebat nulli etiam longius num in agro C merti, Piceno , Gallicori suas oras maxum quasi morbus quidam illius flaroris pedivaserat i nihil veri minus ciuit enim , utrm ni dixi meapoli fuit in ea parte

aliae, quae maxime ea suspicione caruit. 34. Quid ergo indicat, aut quid affert, aut ipse Cornelius, aut vos, qui ab eo haec mandata desertis Gladiatores em to esse . Fausti simulatione, ad catalem ac tumultum. Ita prorsus interpositi sunt gladiatores, quos testamento patris videmus deberi e arrepta est familiari quae si esset praetermissa, posset alia familia Fausti munus praebere. Utinam quidem haec ipsi non mod iniquorum invidiae , sed mquorum exspeciationi satisfacere posset l

'ii, itum vehementer, quum lansε

395쪽

pus muneris abesset. Quasi vero tempus ciandi muneris non Valde appropinquaret. Nec opinante Fausto , quum is neque sciret, neque vellet, familia est comparata.

s. At litterae sunt Fausti, per quas ille

precibus a P. Sulla petit, ut emat gladiatores ut hos ipsos emat neque sollim ad Sullam missae, sed ad L. Caesarem, Q. Pompeium , C. emmium; quorum de sententia tota res gesta est. At praefuit familiae Iam si in comparanda iam

lia suspicio est nulla AEub praefuit, nihil

ad rem pertinet. Sed tamen munere se vili obtulit se ad serramenta prospicienda et praefuit ver numquam eaque res per halbum, Fausti libertum, omni tempore administi ata est XX. At enim cineius est ab hoc in uruteriorem Hispaniam missus, ut eam provinciam perturbaret. Primtim Cincius, Iudices, L. Iulio C. Figulo , consulibus . prosectus est aliquant ante furorem C tilinae ante suspicionem huius cons rationis deinde est profectus non tum priamlim, sed quum in iisdem locis aliquanibant eadem de causa aliquot annos his set ac prosectus est non mod ob ea . am, sed etiam necessariam causam, gna ratione cum Mauritaniae regei tracta. Tum autem, illo profecto

Procurante ejus remin gerente, vi Tomus V. s

396쪽

Ac inherrimis P. Cincii praediis vendistis , aes alienum eiusdem dissolatum est: ut , quae causa ceteros ad facinus impulit, cupiatis retinendae possessionis , in Q cio non fuerit, praediis deminutis.

37. Iam ver illud auiam ineredibile m m absurdum i qui Minae caedem fiscere, qui hanc urbem inflammare vellet, eum similiarissimum suum dimittere ab se, mandare in ultimas terras Duutim P. istaths Ronne ea, quae conabatur, inediret, si inmi*ania turbatum esset Dat hae ipsa per se sine ulla con unctione agebam tur An in tantis rebus, tam novis eonfiatiis, tam periculosis, tam turbulentis, hominem amantissimum sui , semiliariss mum, conrunctissimum ossiciis usii, comsuetudina, dimitteridum esse arbitraretur Zverisimile non est , ut, quem in secundis rebus , quem in otio secum semper Dbuisset, nunc in adversis, in eo tumultu , quem ipse comparabat, ab se dimit

teret.

8. Ipse autem Cincius Cnon enim mi- tu deserenda est causa amici veteris , atque hospitis Dis homo est , aut ea familia, ac disciplina , ut hoc credi possit, eum bel lum reipublicae facere voluisses ut cujus Pater , quum ceteri deficerent finitimi ac vicini, singulari exstiterit in rempublicas

ostram in io' fide, is sibi nefari

397쪽

PA P. SULLA 'II hellum contra patriam suscipiendum putarei cuius aes alienum videmus, Iudices,

non libusne , sed negotii givendi, studiis

esse contractum mi ita Ronam debuit . ut in provinciis in in regnis marimae ei

Pecunia deberentur: quis mim: Peteret, non commissi, ut sis proeuratores quidquam oneris absente in .sum irenti,

nixe omnes suas posse ne . Paxerim min se reatissimo Φosa emisit .:ρο- ullam moram cuiquam fieri credit

I9. A quo quidis genere, Iuvitas, ego numqvum t tu, quum .in illa reipublieae tempestate versum. Illud arat genus h iminum horribile. pertimescendunt, qui tanto amore stas possessiones amplexi nebant, ut ab his membra diis. Etit aedistrahi posse dieeres Canetus -ari a rubi cognationem cum praetas esse existi mavit luis itaque se non modo ex νέ-rione tanti sceleris, veriim eritineri visaei hominum sermone, non armis, sed P. trimonio suo vindicavit. . XXI. Iam vero, quod subiicit, Pompeianos esse a Sulla impulsos, ut ad istam

coniurationem in ad hoc nefarium faci- mus accederent , id musmodi sis , in te algere non possum. An isti Pompeiani eo iurasse videntur 'ins hoc umq)uam dix1t

aut quae fuit istius rei vel numma suspicior

398쪽

Disiunxit, inauit, eos a colonis, ut, hoe

iussissi ac dissensione tacta , oppidum is sua potestate pocill& Pompeianos tam here Pristim omnis Pompeianorim e lonoriimque dissensis , delata ad patronos

Mae, eum sam inveterasset, ac multos an nos euet examtata : de da ita a patronis res cognita re, ut nulla in re a ceter

aeum sententiis Sulla dissenseri r postrem. coloni ipsi si intelligunt, non Pompei nos a Sulla magis, quis sese inis deis,

61. Atque hoc, Iudices, Ex hae fi quem colonorum, honesissimorum M'minum, imelligere potestis qui adsent ,

laborant et hune patronum , defensorem, custodin illius coloniae, si in omni somtuna, atque in omni hon.rae incolumem habere non potuerunt, in hoc tamen Msii, quo affictus jacet, per vos tutari co se areque cupiunt. Adsunt pari studio Pompeiani, qui ab illis etiam in crimea vocantur : qui ita de ambulationa δε de suffragiis suis cum colonis dissenserunt, ut idem de communi salute sentirent ac ne haec quidem P. Sullae mihi videtur silentio praetereunda esse Virtus , qutid , quum ab hoc illa colonia deducta sit, & quum com moda colonorum a fortunis Pompeian rum reipublicae fortuna disiunxerit , it s Mus utrisque est atque Iucundus , uknoa

399쪽

alteros demovisse, sed utrosque constitiai se videatur. XXII. At enim, gladiatores,in omnis ista vis , rogationis Caeciliae causa Om- arabantur atque hoc loco in L. Caecium , pudentissimum atque ornatissimum Virum , vehementer invectus est cujus ego de virtute & constantia, Iudices, ta tum dico talem hunc in ista rogatione quam promulgavit , non de tollenda, sed de levanda calamitate fratris sui, fuisse, ut consultum esse voluerit fratri cum republica pugnare noluerit promulgati impulsus amore fraterno , destiterit fratris auctoritate deductus. 63. Atque in ea re per L. Caecilium Sulla accu1atur, in qua re est uterque laudandus. Primum Caecilius . qui id promun Iarit, in quo res iudicatas videbatur vo-uisse rescindere, ut statueretur Sulla recint reprehendit. Status enim reipublicae maxime iudicatis rebus continetur neque ego tantum fraterno amori dandum arbitror, ut quisquam de salute suorum consulat, communem relinquat. Νihil de dicio ferebat sed poenam ambitus eam se frebat, quae fuerat nuper superioribus te fgibus constituta : itaque hac rogatione, non judicum sententiam, sed legis vitium corrigebat. emo judicium reprehendit, quum de poena queritur, sed legem : damnatio enim est judicum , quae manebat;

400쪽

poena, lam, quae linabat . Non igitur

diciis Amma eum gravitate, dignitate, alienare a causara nemo labe actare ivdiacium in octatus: nilui est ejusmodi ' n gatum semper Caecilius in calamitatefiatris sui, iudicum potestatem perpetua dam, lem acerbitatem nutigandam putavit.

XXIII. Sed quid ego do hoe plura disputem Dincerem Artina, rixeilhin

libenter vicerem. Si paul etiam lollitis, quam finis quotidiani offeri postulat, pi

tas, fraternus amor). Caecilium et tulisset implorarem sensus vestros; umuse cuiusque indulgentiam in suos testarer; p terem errato veniam L. Caecilia ex intimis vestris eo lationibus, atque ex humam.

tate communi.

63. Lex dies fuit proposita paucos; serri coepta numquam posita est in senatu Ῥωpulum Romanum latuit quum in Capit lium nos senatum convoca mus , nitul est actum pritis .d id mandato Sulla Q. Metellus praetor se loqui dixit, Sullam illam rogationem de se nolle serri. Ex illo tempore, L. Caecilius multa de republica egit: Agrariae legi, quae tota a me reprehensi abiecta est, intercessorem fore ProseMsus est Limprobis largitionibus restitit senatus auctoritatem numquam impedivit: ita se gessit in tribunam , ut onereta