Musici scriptores graeci : supplementum : melodiarum reliquiae

11쪽

Euripidi S.

12쪽

Homoli ut socii in effodiendis Dolphorum partutinis

cum ad thesaurum Atheniensium ce08Sissent, permultos Versus muris olim DSeripto notisque musteis signatos viderunt et alterum quidem carmen recentiore ignorum

genere notatum eii et Reinael in publicum diderunt in Bullotino quod inseribitur de correspondanc hellenique XVII 1893 569 ot ab XXI. XXI . atque inVerSoduorum lapidum ordino initium hymni ori a vorbis

τι κιθαρι σε κλυτον παιδα perperam Statuebant eum

autem mutato lapidum ordine verum initium api ab invocandis Musis omio docuisset in Muso Rhenano XLIX 1894, 84), illi viri docti una cum altero hymno priorem illum imprimendum curaverunt in eiusdsem libri volumino XVIII 359. 389, ab XXVas et nos eum

ho carmen musicis eriptoribus Λdnectendum curaremuS, praeter partium perversum illum ordinem in alterum errorem inducti eramus a uvio titulum enim in eodem aedificio Ddiendo inventum, quo Cleochares Atheniensi propter armina composita et docta honoribus ornaretur, Ouu in Gallorum bullutino XVIII 1 ad horum hymnorum auetorem referebat Cleochares vero eum laudatus sit tertio ante Christum saeculo eumque in alterius hymni exitu pr000 fiant de Romanorum imperi augendo, eiusdemque lapicidae manu uterque hymnus in muro itinSeriptuS, apparet neutrum armen in priscam illam aetatem revocari posse poetarum igitur Omina oS nescire confitendum est litterarum autem formae quoniam

redeunt in iis legibus qua sacerdotum IX aetat in templi

13쪽

De hymno . Delphidi muris incisas 880 Ponito statuit' utrum ius hymnum acutissimus hic rerum Delphicarum existimator in th0sauri muro inscriptum esse ait intra annos 125 105

Primam quidem partem prioris hymni faeti vid0bis scriptam Ss iis notis, quas lypius tribuit tono phrygio supra p. 375). hypaton esse 9, 080 libenter con

quae Sonorum serie cum eadem Sit atqu0

doriam esse huius partis harmoniam ultro iudicabis. De obstat sonus des ; nam ut in simpliet Dorum Senia exstat tetrachordum coniunetorum ab c d ita in hae s notation logi 000sse est o des es . sed haudita lueida est partis modia natura inde a ped0 34. 0 sono quid0 h, qui se a dorio et a propinquis harmoniis videtur alienissimus, quid latuendum Sit, postea videbimus plus alere videtur, quod in hac partu usque ad edom 2 0xsistit sonus , ies sive sop''. alterum id se in sono T apparo esse centrum, unde bifariam et in eo iuuetum totraehordum B ot in disiunetum U)melo dise0dat qua re commotus ova sert in melopoeia p. 405 meseu huius partis statuit ess tonumque ait nunc esse hyperphrygium V Alyp. p. 377 et 392). et laeta est motabolo qua sedam in sup0rius diat0ssaron ut contraria huic ademquo similis videatur illa mutabol0, qua in altorius hymni 40d0 36 transitur in diat0ssar0111 P0mt0W Fasti delphici II 1 in Flecheisen, Jahrbiicher fur Philologi CXLIX 1824 669 Collifg Dialect-Inschr. II 634.

14쪽

10 2. De bymno Atheniensi gravius), lauSulaeque Supra laetae in pud 33)uunc respondet modus acutior TM 41 s). amon man-sserunt e prior ton Soni l ab hyperphrygio alieni, ut

non plane miSSum SSe illum videamus, sed cum illo ton0 iam alterum SSe Oniunetum genu nutem chromaticum

spissis littoris sit sonis KA lar indieatur quid autem sibi vult sonus nostra quidem a0tatis hominos ubi in ton C molliri canentes versantur, in

finalem Sonum c a graVioribus nunquam sese dunt nisi per illum sonum qui exstineto b seribitur 0 h. sit Gallorum pueri, eum ad instrumentorum usum digitos eXereent, Seendere Solent et deseendere stata c. magnique aliquid evaer invenisse sibi videtur, quod eum illo usu comparat hune sonum O melop. p. 399 . nos sed triades illas Go , C si quidquam ad veteres pertinere convicti ne in melodiariun viis vel clausularum iugibus quidquam inter nos et illos convenire credentes sagaeitate ista rem Xpediri negamus restenti more Vel usu hic eo minus proseitur, quod in genere Veterum Versamur chromatico erat qui praeferretis armonium' sonu8- qu illo O lar semper nobis deurrit in emitoniorum

catena interdum ibi nodiuntur littora KA in possibus 46. 55), quae ut sequuntur legem quam de pyen notando Fortiag constituit da must alistae System der Griechen in seine Urgestati. 1847. S. 64), ita aptantur ad stabilem S0num barypyenumque ad 0bilos duos iustum igitur hoe et Verum chromatis onus illo sero O a litterarum continua Serie non minus alienus est quam a Sonorum Solito Ordine hi autem usus non Solum ab Aristoxeni pra000ptis abhorret, Sed - quod maius St etiam ab eorum legibus, qui sonos et tonos notis discribendo curaverant iusserantque Semitoniorum continuo SoΠ0S

et mirum esse usum litterae I, cuius onus in genere chromatico a K non sit diversus nobis Oneedendum St.

15쪽

in Apollinem I. urationem reddere non possumus id onstat, tetrachordi

modii iustum liehano I tot hymno mitti nunquam

vidos sonum 0 Si ), ut carmini scala proxime accedat ad trichordi se armonii generis Sum, quem describit Aristoxunus apud lutarehum de mustea 11. hordam auto quae illo modo vacabat artis novatores, Timothoum dico vel hiloxenum ad alium sonum edendum

videntur traduxissu ita suseopto illo si nova parata sunt generi Ohromatici bisectamenta liq0bat nimvariar usum pyenorum Amuti O, doniquo roseonislieontia coniungi potuerunt tria semitonia A O, id quod huius hymni poeta fastor non dubitavit. In tortia hymni parto indo a pede 3 et si qua stquarta quam statuunt a p. 105 m0los vidus ad usum primae arti reverti. spisSa quidum illa abierunt sequo intra U alii soni intoresidunt nisi diatonici. 0 Aquidum illud se synummunis petitum iam invenitur in

acutiSSimorum autem Sonorum regione nune deprehendis

pyenum in ut in mixto aliquo sensere versari tibi

vid0ariS. Hi autum soni acutissimi cum eant non potuerint a choreutis, hune hymnum esse apparet cantori uniuS. et citharoedi eum studinisse dicantur voce acutissima Galonus d lodis 1 etis 4, 13 nomorumqu0 0 ro tradatur fuisse

νητοειδής Ar Qu. I 12 p. 30), non dubito quin citharo odi

huΠ0 8Se omum dicam hoc omnibus iri probatum eo magi spero, quod ab0S anti Stropharum respoΠSio. VOΟΛ-bulorum aut0m accentus in his hymnis canondis adeo ObServantur, ut quae Syllaba in Oratione astute pronuntietur, en et in cantu neutior Sono efferatur.

Verborum qua in lapide non leguntur plurima Supplovit uti, nonnulla substitui inventa a Crusio et pro

posita in Philolog LIII 1894 indu a p. 29.

16쪽

Hymnus

17쪽

Athonion sis in Apollinem.

18 20

22 24

18쪽

14 2. Hymnus Atheniensis 30 32

19쪽

in pollinem I.

3032

-- -

20쪽

16 2. Hymnus Atheniensis 54 56