장음표시 사용
32쪽
33쪽
χειρι σέρων αναξ ΓΕ πελω - ω πε-ρι-ππ-νεῖς κορα. e GR . 121 ct πελ περ R , idemque hos fere OnOS Supplevit. Xtremum nota clare videre ille sibi videbatur, nos tamen cum G dubitamus potueritne pars in istum sonum Xire.
34쪽
30 3. ymnus Atheniensis VIII. 124 126
ανυπ0στατ0μ παεδα iaci τ' πεφνες εοῖς multa fortasse desunt 138 13 140
ὁ βάρβΠρος αρχὶς οτε τεοι μαντοσυνον υ σεβί- 164 166
ζων δος πολυκυθες λχὶςομενος ωλεθ' υγρα χιονος εν ζάλα.126 1294. G. in pod 131 lapis finitur. pedo 133 incipit alter lapis D), cuius formam vide in Bull. XVIII, ab XII. leguntur pedis 133 litterae . . . ν λιμην
35쪽
ιθ' ... ινο et inscriptae fortasse fuerunt syllaba λιμ in i et syll. ιθ haec sequitur tribus pedibus amissis pes 138.
36쪽
πταίστους, Γ κχου θ' Ἱερ0νίκαισιν Ἀομενεῖς μολετε 11 12
37쪽
38쪽
34 De altero hymno. Doria autom aliqua si est haec harmonia nec tamen ita composita, ut sicut in Vetere lyra diatessaron sit in gravibus, diapente in acutis, Vide sitne ea doria species, cuius graviores soni faciant diapente, acutiores diatessaron si ), sitque haec harmoniae Structura
ρ totrachordon - certo fundamentum est sonorum qui danuntur in partibus II III V V VIII, scondit vox saepsi in f, semel in p. 62). st autem, qui Onu munere fungeretur lichani, Semper Vitatur harmoniam igitur continent haec quae exscripsi tetrasthorda atqu0 eam hab0s dorsi modi speciem, quae incipiat a diapente a-e , exeat in diatessaron e -a et subdoriam vel Semidoriam amesso qui concessit, is iam nimi dubitar non potus quindicat hypodoriam iam quae huius diapason dies da sit
meSe, non quiuero. SecundRria enim est Speetes, de qua cum nihil foro docuant Aristoxeni singula subtilius inquirero parum proderit. Universum autem huius hymni melos eum simplicissimum sit et paucorum Sonorum formulas ad maiorum eXempla poeta Xpressi SSe ridentur, Omum hunc SSoeitharoodi faeilius et certius quam in prior hymno puto tibi orsuadebis quoniam autem toties inuisum est melos, plure partes quam serpandri illas a olluc IV 66 numeratas nuda difficultate licias.
denter moderentur et quamvis dactylos cyclicos oderint ii qui hodie metra docent, nos musici lacere non possumus quinquaternas moras scripta esse dicamus pro ternis.
39쪽
Hoc armen in columna inscriptum invoniis M. RamsayΑidini propo Trallos in Asia minor et cum aliis inscriptionibus imprimon dum curavit in Bulieri de correspondance hellenique VII 1883 277. musicis autem signis anuueniam ornatam esse diu homines doctos fugit, nec essely, qui 1889 invenisso videtur, Statim proelamaVit anno domum 1891 Crustus in hilologo I. 169 notas musicasse suspicari dixit et paulo post essely in annalibus
gymnasii III Vindobonensis 1891 p. 16 singula tractavit. doniquo Crustus in Philologo II 1893 eum do antido
Orestis ageret, hanc etiam melodiam se signa rhythmica accuratissime Xaminavit. D metro autem huius arminis, de punctorum vi tietus vel θεσεως sedibus est quod dubites pedes quidum vides esse iambos, set dipodiarum pedes priores quia punctis carent, alteri pedes unetis signantur, non priorum partium ictus esse dices potiores, sed alterius cuiusque, ut in
singulis dipodiis toni vis ascendat sed qui fit ut in podibus 6. 10. 14 punctis notentur syllaba corruptae do haure viri docti dissentiunt. sunt nim qui dicant, sicuti ionicorum anaelasi in aliam syllabam accentus transferatur
quandam longae syllaba inestentum promoveri in brevem Crustus in Philologo II 167. h. pitta, Viertebah; schris fit MusikwissensehasL 1894, 103. h. Reinach aliam Olim gententiam secutus postea huic sententiae accessit in Bussetis de corr. XVIII 365.
40쪽
36 4 De Siciliquae ant000dat hoc si illi recte contondunt, in transscribonda melodia hasta illa quibus nos sedum sues distinguimus ponendae Sunt ante breves syllaba 0λ, 0ν, .elauSulae quidem versuum ut . . που optime hae ratione notantur et quod multo commodius ita numeri scribuntur, carminisque natura metri quo difficultas clarius ita anto oculos proponitur, hastas illas j hae quoquo in ditione
ante breves Syllaba ponenda curavi magna ero Suborta
est dubitatio qua0ritur enim possitne ullius pedis ictus vel θέοις inesse in syllaba bruri, nisi ubi binae brev0 0xstant pro Soluta longa). non trochaeum di eos pedem istum a thusi incipientem et quicunque ad dipodiarum naturam puncta
illa revoeavit, is satis lacisso nobis videtur, ne puncta ad aliud iterum esse refersenda alia autem Si ionicorumanaelasis productio se syllabarum aut correption ex ipsis poetae verbis manifesta, alia haec metri Variatio quae contra syllabarum naturam punetis Significari dicitur quae eum ita sint, haud Seio an eorum g sententia praeferenda.
sit, qui dipodiis ruet sexistimatis punctorum vim finitam volunt, nec hos iambos ab aliorum amborum natura dicunt abhorrere, pedumque hastas imponunt post λ, 0ν, ὁ eXtremarum quidem syllabarum που ζῆν n0vitas et
mira condicio aug0tur hae tamen xi mi ex illa condidion in multoremque statum referri nullo modo poSSunt Harmoniae forma clara os ut porta. Onus meli
et principem harmoniae sonum eum SSe n quo mel OSorditur, primo quisque obtutu Viderat, ante quam OΠUS finalis detegorsetur hunc enim . . R. unro primuS
legit et D. B. Monr0 in suppiumoni qu0d addidit ad librum The modes of ancient greek music Oxford 1894 uos docuit
nunc perte patet sonorum ordinum continori his finibus: 1 Statuit hoc olim Reinach in Renue des elude greeques VII 1894 203, summoque studio defendit 'evaert, Melopeede Peglis 46 386 456.