Ius publicum vniuersale et pragmaticum methodo systematica noua ratione elaboratum ... accedit Meditatio ad augustissimi imperatoris Romanorum Caroli 6. sanctionem pragmaticam anno superiori edita ... Auctore Godofredo Ernesto Fritschio ..

231쪽

vincula impediunt unumquodque membrum, quo minus discedere ex nexu systema-.tico, quando collibitum est, queat. Dum- .

que foedera producunt perfectam obligationem atque coactionem g. 1360: Respublica, quae sunt; in faedere suematico, cogi a reliquis ad permanendum in f emate russetque --unt. AC cum HELvETIAM tale systema Rerum publicarum; esse ex applicatione- definitionis nostrae pateat: quae. iura hoc sustema iditionesque particulares inter se unitae habe ant, colligere ex dis, quae in foe g. dedaximus, . licet, quae accommodare ad hoc systema Rerum publicarum pluraque alia, concludere fa- .cile factu erit. . Haec foedera systematica solebant olim foedera salis, Gozbiinde compellari, obseruante BODINO Libr. s. de Ropubl. cast. 6. p. m. si FP

Foedera, Respublicae, postquam in foedus pactaneis ' systematicum sese contulerunt, letibuique 'stra ρυ μοι no A foedera, qua D fandamen- deri fusematico inimica atque in- rabbus con--iunt, facere g. IaT. et I30.).' His his. Ex simili ratione quoque, quam is status rerum in Republica quadam est, ut leges publicae aeque ae fundamen- tales

232쪽

Is tales pactione fiant 3. Sa. et 6I. , ordinesque Reipubtica, veluti in imperio, ius foederum consecuti sunt e tunc non Rossunt ullum foe- s aut pactum contra Rempublicam eiusque eges fundamentales Publicas icere S. I37. .

Hanc meam sententiam auctoritate In- frumenti Pacis arιic. δ. gaudeans etc. rois

horare licet, in quo loco euidentibus verbis dicitur : Ius faciendi inter se et cum exseris foedera, pro sua cuiusque conseruatIone ac seis curitate, fimgulis flatibus perpetuo liberum est Da tamen, ne eiusmodi foedera sint contra ima peratorem es imperium, pacemque eius publicam vel hane inprimis transaritionem, statque fatuo per omnia iuramento, quo fuisque m. Peratori es imperio ob ictus es. g. I I. Quoniam ordines, qui ius see- OUeruam derum habent, foedera et pacta ' contra leges publicas, quae con- dis. uentione conficiuntur, facere nequeunt g. Ι o.) : operae pretium esse existi. mo hoc mihi βτηαα nunc ponere, utrum contra obseruantiam faedera icere, nec ne, δε-ceat. De indole obseruantiae nonnulla ante dicere, quam hoc si1τηαα, persoluam, iuuat

Hinc quidem obseruantia definitur per ius,

ortum

233쪽

in hoe et g. praeced. continentur, contendera velimus et facile patet, quod sit hoc H Di en inter obseeruantiam et consuetudineχὰς quod

fae ad satum priuatum 'ciuitati puis sticum spectet. Ac quoniam ius, quod diri git statum priuatum in legem priuatam cadit g. 39. : haec disserentia est Obseruantiae et consuetudinis , quod ilia sit lex publica g

dem, quam g. proximo protuli causam: / rifc o

Tam ἐὴ obseruantia, quam in Ex user consuetudine probanda, probanda A. 'venit actuum crebritaX et ιβ iIus ne imra eo imperantium consensus g. Ι4I. et obligatio

dum usu venire solet, prouocant '

ad obseruantiam aut consuetudi- sita obserianem, dum altera contra alteram uam

pugnat ita, ut simul consistere ne- queant: ad duo illa, quae modo dixi, proba

tionis capita tota res redit: ' Ac quoniam imperantes, quorum consensus tacitus ad obis seruantiam ac consuetudinem necessarius est

gg. citi.), sibi ipsi optimi sunt testes, in quoatacite consenserint: ipsi etiam imperantes utime, rωι obseruantiam'auι consuetudinem

: Pro

234쪽

pro se iuste adduca , decidere queunt ; qua decisio adeo in illis Rebuspublicis , quibus summa reipublicae in comitiis gubernatur, ad comitia pertinet. Quando vero crebritas quidem actuum eorundem adest in Republica, destituta autem est imperantis contensu tacito, et aliquis ob eam causam quidquam sibi iuris tribuit, illud vhurpatio audit. Quae usurpatio cum itaque requisita obseruantiae aut consuetudinis non habeat g. I I. , atque ita deficiant requisita legis aut publicae aut priuatae g. I . et I a. : nemo quoque ex usurpaιione sus acquirere potes f. 43. , nequc adeo obligatum auum tenere. g. I Contra ob- Contra leges publicas non licet fruantiam ordinibus Reipublicae, qui iure foe-mb icq derum gaudent, foedera sancire 9.IψO. . Quare iidem oriunes non possunt contra , obseruantiam foedera aut

pactiones facere j. I i) aut quoddam aliua negotium gerere. g. I S. Qui ius le- Antiquioris legis mutatio atque etiam abolitio per lationem nOω' Reptabarim, uioris fieri ab imperante potest

235쪽

loca aut evressa aut ιacita obser- aut toliendi. nantiam mutare atque etiam loclere queat. Et ex consequenti penes quor in Republica est ius leges publicas nouas ferendi, penes eosdem etiam rus est obseruantiam murandi, tollenaique.

Porro ob eandem rationem, In quantum quia obseruantia lex publica est 'tex

seruantia habet efficacisatis tum ad om s. λ seruantiam. f. I Z. Soluere aliquem obseruansia, aut Imperanti Potius generatim, Iegi s dispen se usore ICti illud fg. I s.) vocare si ient. Si quis enim legibus θωιus, tunc is id, quod in lege aut praeceptum aut prohibitum, seruare non tenetur. Quando vero praeceptum intuitu cuiusdam hominis aut certi generis hominum non est praeceptum, aut quod prohibitum respectu eiusdem non est prohibitum,

mutata siue subiara respectu eiusmodi hOL minis

236쪽

ici Q 0. 148 minis aut generiu hominum lex est. Mutare tollereque legem imperans potest fg. et 43. : proinde nihil impedit, quominus etiam queat dispensare. 8.

Magistratas Firmamentum ac robur totius πον ρρ iuris dispensandi ius mutandi leges

leger muta- rendi I. . . Si quis r erans re aut tolla- ergo consensum ordinum in fere dis legibus adbibere teneιur: tun

etiam selus, uti non mutare Iegem 'ita nee dispensare potest ; mulio minus illi dispensare positat, qui adminiseri imperantis et Magistratus sunt. Administri et Magistratus enim nomine imperantis inra, ad potest tem ciuilem spectantia, exercent , imperans vero nomine proprio g. 23.) r quare Magi- stratus non sunt imperantes. Qui imperantes cum solii ius dispensandi habeant f. I t nee t Uus Minister Magisνatusue mutare leges et dispensare iure proprio potest. Dispensandi potestas si itaque cuidam Magistratui, uti Consistoriis hodie, concedi solet, data est, illam administratorio, non proprio, exercet i

re, atque in casibus dispensuri solitisis , S. I 9.

237쪽

Matuta sunt leges, quibus ceris Matuta ab ta duntaxat ciuitas seu urbs tene. ymperante

- . . . condenda.

tur. Quoniam vero imperantis, nona Magi non Magistratus, est ferre leges Matu : ac . - . : etiam 3mperans, non Maia Magistratugsracu1,siatu a conderesto es. Si qua itaque statuta a ciuitate. ipsa egent. aut eius Magistratu confecta sunt: illa ante vim legis accipere nequeunt, quam imperantis confirmacio accedat. Quae quidem in hoc casu est necessitatis, quia statutis conciliat valorem , quae sine confirmatione subsistere nequeunt: alia est confirmatio liberae voluntatis, quae nouum robur actui noti

conciliat, ut distinguit ili. BOEAMERus in DLFru. sit. h) ad CoRviNI Ius Canonicum Libri Tu. or. Quales actus sunt actus secundum ius Nat. et Gent. per se validi, et in statu ciuitatis non infirmi declarati aut interdictitui sunt actus, qui consensu partium subsistunt, v. g. pacta familiae de ordine succedendi, et alia huius generis negotia.

g. Iso. Eam ob causam statutis et eu- Imperam essiuscunque generis aliis legibus res-

238쪽

tas munitur, ut parentes pro eo, ac debent, rationes suas ad eas accommodent . 39. . sique nolint, ut iure suo adigendi patantes adseruandam legem utatur imperans g. eod. Verum illud ius imperantis irritum et aderet, quando penes ipsum non esset ius iudicandide parentium actionibus, utrum sint congruentes et conuenientes legibus, nec ne. Sed hoc imperantis ius cogendi parentes ad obediendum legibus ex iure gubernandi Rem publicam . 39.), adeoque ex potestate ciuili x I. 2S. , quae ab imperante separari nequit f. 23. , necessario cogitur. Quare etiam neces artum est imperantis ius iudi candi de

parentium actionibus, utrum consentientes,

an repugnantes sint legibus. Ille qui taleius possidet, appellatur iudex, proinde impe rans est in Republica iudex, isque svi mus o. a , et 9L . g. ISI. . Imperans Iuris dicendi facultas in causis

aliorum, nomen iurisdictionis suisio=i,dictio- bit. Quorumcunque itaque actione in Pinem nes et negotia quisquam iudicat et re disceptat, in eos habet iurisdictio- nem. Ac cum imperanti tale

239쪽

alia sunt in republica iurisdictiones, illae in- νiores ac sub ordinata ; inferiores ac subo viva avi nuncupo eas iurisdictiones, a quibus cauia eiusque cognitio, deuolui per prouoca-xionem adsuperiorem potest. Exinde quis sit summus iudex ,. et quaenam suprema iudicra , quodque ab iis non dentur appeIIatiois ne uiudicare licet. . ob eamque causam, quia rudicium aulicum et camera imperialis sunt Iumema in imperio Tribunalia, non danis mr ab iisdem amestationes, sed remedia sum Elicationis, ac. reuisionis actorum inuenta sunt.

Quoniani, fieri non potest, ut In Parem Iudicium de causa aliqua rectum hcstn ferre aliquis possit, nil, causiam habet INMcognoscat: iudicio de re Ontro- ram ius co Versa cause cogniιio antecedat o. ξυseni, portet. Imperanti autem potestas iudicandi de causis parentium exeqtiendi.

data est g. Iso.): ergo ipsi quoque causae cognitio danda. Quam causae cognitionem quod sequitur iψdicium, a iudice latum, audit sententia rudicis. Proinde se. ὶ L 3 cunis

240쪽

dum causae cognitionem ferre imperans potest sententiam. Quae certe plerumque sine ullo effectu foret, nisi cogi parens posset ad obediendum sententiae. Ille actus, quosubugitur quis ad necessitatem dedendi res parenis dique sententiae, executio vocatur. Qui pter imperantem habere oponet cause eun; non em, sementia lationem execusionemque. Quae tria iurisdictionis requisita quoniam ex potestate ciuili seu imperio proficiscuntur 3. Iso. : recte haec potestas iudicis iti iuri, Romano nomine imperii venit L. r. f. MnL. Mi. g. r. F. de o . eius,-maia. iurisdi LConfer. GUNDL. D. p. Ι3O. g. 1s3. vDuelgis im- Quandoquidem imperans δεθ' cultatem liabet iurisdicendi paren-

iusiant illi- ius dicere non po=nt, ob eamque causam in Rebus publicis omnia duessa iusque manuarium, quibus quis sibi ipse per duellum et violenta manuius dicere intendit, eontra iura autorita eri. que imperantis sunt, et ex consequenti illicita.

P arentes Quamuis igitur ad imperantemfakent ius istum ius iudicandi spectet : tamen