장음표시 사용
21쪽
i DE LEGE AGRARIA Macedonia regios, P partim a Flamauiti, paritia agrum optimum et fructuosissimum Corinthium qui L. Mummii imperio ac felicitate ad vectis alia populi
uani adiunctus est; post autem agros in Hispania apud Carthaginem novam, duorum Scipionum erumtaVirtute possessos ritu vero ipsam veterem Carthaginem vendunt, quam P. Asricanus mitatam Me κα enurus, sive ad notandam Carthaginiendum ea. miruiem, sive ad testificandam nostram victoriam, siue ad oblatam di quam religionem, ad aeternam hominum memoriam consecravit. Ilis insignibus atque
insulis imperii venditis , quibus ornatam vobis inuio res vestri rempublicam tradiderunt, iubent eos agis venire, qlios immithridates in Paphlagonia, Ponto, cappadociaque possederii. Num lucum videntur, Prope hasta praeconis, insectari Cn. Pompeii ex his, tum, qui vetare iubeant eos ipsos agros, in quibus
ille etiani nunc bellum gerat atque versetur ΤHI IIo vero cuiusmodi est, quod eius auctionis, quam constituunt, locum sibi nullum desinitini Nam
decem iris, quam in locis ipsis videatur, vendendi potestas lege permittitur. Censoribus vectigata locare, nisi in conspectu populi romani non licet. His em
dan Ommum. L. Mummii iniperio Qui belluin Achaicum confecit Corinthu, di in
emis est. miseerasse autem caritu-ginem Africanum docet etiam Appianus in Lybie extrema. Hae doconsuetudine loquitur Cicero lib. II sibus. D. Atque Minerur Aut lite aut in lamante cap. 1 deperditi irimita suerunt. quae apud Gellium XIlI, 24, com
22쪽
dere vel in ultimis terris licebit At hoc etiam no-quissimi homines, consumptis patrimoniis, s aciunt, ut in atriis auctioiuitiis potius, quam in triviis, aut
in compitis auctionentur mes emittit sua lege decemviris, ut in m assim commodum sit tenebris, ut, in qua velint solitudine, bona populi romani possint
divendere. Iam illa omnibus in provinciis, regnis, liberis populis quam acerba, quam sormidolos , quam quaestuosa concursati decemviralis sutura sit, non videtis Hereditatum obeundarum causa, quibus vos
legationes dedistis, qui et privati, et privatum ad n milum eximini, non maximis opibus, neque summa auctoritate praediti, tamen auditis prosecto, quoni
graves eorum adventus sociis vestris esse soleant. Quamobrem quid putatis impendere hac lege omni hiis gentibus terroris et mali, quum mittuntur in Orbem terrarum decemviri summo cum imperio, summa cum
avaritia, infinitaque omnium rerum cupiditate' quin rum quum adventus graves, quum fasces sermidolosi, tum vero iudicium ac potestas erit non serenda Licebit enim, quod videbitur, publicum iudicare quo liudicarint, vendere. tiam illud, quod homines sancti non facient, ut pecuniam accipiant, ne vendant,
In agriis auetionam Atriarit aedam erant in foro, in quibus conam sua praemii erat , auctionesqua
a in re familiari et pedi ita, ut e-ilitorita solvant noli it tristis, ne- ερο Pagatur, sed certis et constitutis in locis . . in atriis auctio riis, s
legationes liberus obibant, quas Romani Senatores a senatu saepe impetrabant vel vitandi periculi, vel voti Moudi, ut negotii privati procu
in consulatu has legationes tollum: leuiavit Cicero, quam iiiiii ad senatu comm usum Pertinere videbantur.
23쪽
a' DE LEGE AGRARiAiamen iis id ipsum per legem lices,it. Hinc vos quas
spoliationes, quas pactiones . quam denique in omni-hus locis nundinationem iuris ac fortunarum ore
putati. Etenim quod superiore parte legis praesinitum suit Sulla et Pompeio consulibus, id rursus ib. berum infinitumque secerunt Iubet enim eosdem decemviros omnibus agris publicis permnde vecti imponere , ut iidem possint et liberare agros, quos commodum sit et, quos ipsis libeat, publicare. Quo
in iudicio tersitici non potest utrum severitas nee bior, an laenignitas Iu aestuosior sit futura.
IV. Sunt tamen in tota lege exceptiones duae, non .iam iniquae, quam suspiciosae Excipit in vectigali imp endo agi um Recentoricum Siciliensem in vendendis agris, eos agros, de quibus cautum sit foedere. Hi sunt in Asrie, qui ab Hiempsale possidentur. Hic quaero . si liempsal satis est cautum foedere et Recentoricus ager privatus est, quid attinuerit excipi Sin et foedus illud habet aliquam dubitationem, et ager Recentoricus dicitur nonnum quam esse publicus: quem putet existimaturum, duas causas in orbe terrarum repertas, quibus Maiis partia id sestim rate Lam me uiuile Gr.ixv.coni legenditur infoede e. Hilite id iis Us ιm. me ψω et Hiemi sali te Similiationes inmusiones est in Pet. Vtramque tiarum eamptionum repre-Pub excerpsis, quod Gr-vius serti Missi dilemmate me nuH rpo e sinuit, ut iuruitigatur ista re ceniorisus ager aui privatus ea, aut, quam deposituri esset, tun publieus. Si privatus, mori stacea -- quam sacramenta pud Meemviros . eipiendus nam veetigal agri publi- ad probandum agros quos possiderent, eis tantum iri ponitur. Si publicus. non esse publicos sed privatos, non gratis parcit ei agro. sed pecunia Iuba Mima Addidi anum aucto eorruptus nem Itiempsalis agris aut late eod. Ers satis est eautu in foedere, aut non Si Sur eisine N.im su pieio est tri satis non attinuit eum excipi. Sinon iunos a Siculis et ab Hiempsalete satis . ergo pecunia inductus ei agroenuia corrupto , exceptionem es cavet, ne vendatur LAu . . Gum ouis eminus DNempe lineo malis et
24쪽
ORATIO M , CAP. asceret Nunc quisquam tam absimisus usquam nummus videtur, quem non architecti huiusce legis ias cerint' laxisincias, civitates, liberas socios, amicos, reges denique exhauriunt admovent manus vectigalibus populi romani. Non est satis. Audite audite vos, qui amplissimo populi senatusque iudicio exer
ouuiuos REPERar iubet. Hoc capite multa sperant; in omnes imperatores heredesque eorum quaestionem suo iudicio comparant; sed maximam pecuniam se a Fausto ablaturos arbitrantur. Quam causam suscipere
iuriat iudices noluerunt, hanc isti decemviri susce
Celliii N. A XIII, 24 lihi lite locustitatur praeclarra intelligebis corporaim rerum qciae capis erant , -1-x. Sed vid. Dd. V. Mantibiae. Ex manubiis in Gellius lib. XIII, p. 24 Sed quaero, vqnit, an M'Tuuius, Merborum homo diligentisa --, --αtione, '- dixit, de
agraria Kalendis Ianuariis crantra Rullum . inani et II, idia e Dιina Doere tinxerit ranubias . et Praedam,
si duo hae Merba idem sisHicunt neque uita re insit iam. Haec iuri datasi in bis .a militum notis, domi ex Asmnis, o ma nubias saepe si-aniscari partem praedae rapiae quae imperatoribus, qui bellum litiuod Mieite et e republica gesseraut,
republica salistar, quam illi plemin- De impendebant ii piis ali piodDMi n. mis illa iiiscriptio, de qua celitiis, templo praesis ex i
provincialibus iii e rotin nil orna- nascituι triumPlii. Ita lue nisi decreto
In moririmento In templis deorum immori ilium, portibus, basinos, or-mmimilisque postici, Mao boe loe.
monuinuniorum nomine veniunt. In. A Musto Cieerone praetore Fan-
stu Sulla. Sullae dictatoris filius, de residuis pecvi iis, ui eausat diceret apud in viis in magna conlevia uiopugnatum est a tribuno. Sulla eniim qui diu exerestibus praefuer. it, et
reu pnhlimm tenuerat ex aerario et vectigalibus magnant viii, eeuniae sumpserat eausa amen reci ptu non
25쪽
M DE LEGE AGRARlxpere. Idcirco a iudiciinis fortasse praetermissam esse arbitrantiir, quod si ipsis reservata. Deinde etiam in reliquuii teni pus diligentissime sancit, ut quod quisque imperator habeat pecuniae, munus ad decem-
vim deserat. Hic tamen excipit Pompeiium isimillime, ni mihi vi uir, atque in illa lege, qua peregrini Birina eiiciuntur, Glauchipiis excipi- enim hae
exception unus assicitur beneficio, sed unus privatur iniuria. Sed cui manubias remittit, huius in v ligalia invadit Iubet entu peeuniam, si qua post Os consules ex novis vectigalibus recipiatur, Hic uti decemviros. Quasi vero non intelligamus, hae os vectigalia, quae Cn. Pompeius iasiunxerit, vendere cogitam V. Videtis iam, Patres conscripti, omnium resnis
et modis constructam et coacervatam pecuniam decemviralem. Minuetur huius pecuniae invidia Consumetur enim in agrorum emptionibus Optime. Quis ergo emet agros istos' Iidem decemviri tu Rulle missos enim sicio ceteros emes quos voles vendes quos voles; utrumque horum suum, quanti viam. Cavetehim vir optimus, ne emat ab invito Quasi vero non intelligamus, ab invito emere, iniuriosum esse ab non invito, quaestuosum. Quantum tibi agri vendet,
mis residuis apud Orchivium pr-torem A. v. C. M'.
et Torquato M. Catus Papius omnis peregriuo qui Itali non essent, quod eorum nimia frequentia esset aer 3
que inporia is pomariis institutis Misa - . urbe euenisse uia Auctor Dion. Eius usis ineminit Cisero in Ossietis quai et improtini, ut Me
nibus rationibus. Emm onibtis init pecunia ementiae agri, qui plebi Romanae assignentur. Ibina.
ria in sacere villi. Locus in ironia est. Caver inleis it u ge ullos, ne Decemvir agros a iuvitis tangerent:
26쪽
ORATIO M , CAP. 5 3 in alios omittam, socer tuus et, si ego eius aequia tem Mni prebe novi, vendet non invitiis. Facientula ceteri libente , ut possessionis invidiam pecunia commutent; acci piant, quod cupiant dent, quod
retinere vix possint. Nunc prospiote omni miserum infinitam atqme intolevandam Iinentiam. Pecunia macta est ad agros emendos ii porro ab invitis non ementiare. Si consenserint possessores non vendere
quid auturun est Reseretur pecunia non licet. Exigetur' vetat. Verum esto nihil est, quod non emi possit, si tantuin des, quantum velit venditori
spoliemus orbem terrarum, vendamus vectigalia, effluulamus nerarium, ut locupletalis aut invidiae aut pestilentiae possessoribus, agri tamen emantur.
Quid tum quae erit in istos agros deductio quae imi ei ratio atque descriptio Inducentur, im prax, coloniae. Quoi quom hominum in quae loea Quis enti non videt, in coloniis esse haee omnia considerandast ibi nos, nsse, et istis tuis,ham in Omnium rerum machinatoribus, totam Italiam
inermem tradituros existimasti, quam praesidiis con-sirmaretis, coloniis occuparetis omnibus vinclis devinctam et Uinstrictam teneretis Vbi enim cavetur, ne in Ianiculis colaniam constituatis ne urbem hanc
ρια ormiison nominavit, quum ani- nisi noua re velinineuitus inicitur. Eiselene idem eteri Sullani, qui magii laborant invidia, quod proscriptioniblis sint locupletisti, et quod γ-essiones ni illas nullo iure Meuparini. Tun ci ρμι--' Mint Sic m. Vulgo
'int ρ Munt. Aut ἐνει idiae aut pestilentiae Vel ii agri vendentur inquit qui ex assisnatioue Sullaria retineri nou Miure
silis iuvidia vel qui ob sterilitatem es pinilantiam Minciuntiles rina. vi Si et emi, Laure lanieoniectura editum a Lambin Gruti Ern aliis, pro olim vulgato quo. Urbem an urbe alia remere Exemplum erit Alba, quam Romani eoloui ibi uitimam deleveritvitii l. Av
27쪽
DE LEGE AGRARlA , alia preniere ame urgere possitis Non iaci mira, inquiti Primum nescio; deinde uineo postremo non committam. ut inro beneficio potius, quam
nostro consilio salvi esse possimus. VI. Quod vero lotan Italiam vestris colonis complerovoluistis id cuiusmodi esset neminenine nostrum intellecturum existimastis Scriptum est enim: QUAE IN ΜvNicin , Qv qua re incor ias DE MvIai VELINT DED, CANT --- uos vacinet ετ iis Asnos MONENT,
uvino IN Locis εὐητ ut quum totam Italiam militibus suis occuparint, vobis non modo dignitatis rQbnendae, sed ne libertatis quidem recuperandae spes relinquatur. Atque laaec a me suspicionibus et coniecturi coarguuntur. Iam Omnis omnium tolletur erroniam aperte ostendent, sibi nomen hinus reipublicae,
sedem urbis atque imperii, denique hoc templum Iovis opum marismi, atque hanc arcem omnium genitin displicere.capuam deduci colonos,olunt; illam urbem
huic urbi rursus opponere, illuc opes iras deserre, et imperii nomen transferre cogitant. Qui locus, Propter ubertatem agrorum , abumlantiamque rerum omnium, superbiam et crudelitatem genuisse dicitur,
ibi nostri coloni, delecti ad omno facinus, a decem. viris collocabuntur. Et, credo, qua in urbe homines, in veteri dignitate Artunaque nati, copiam rerum
n oderate ferre non potuerunt, in ea isti vestri satellitis inodeste insolentiam suam continebunt. Maiores nostri Capua magistratus, senatum, consilium com
28쪽
-Wi P. vrurie, niua denique insignia reipublicae Misivle runt, neque aliud quidquam, nisi inane nomen Capuae reliquerunt; non crudelitate quid enim illis suit esementius, qui etiam externis hostibus victis sua
saepissime reddiderunt70 sed consilio; quod videbant, si ii Q -UHalicae vestigium illis moenibus continere- ipsam imperio domicilium prae re posse. Vos haec, nisi evertere rempublicani cuperetis, novobis novam dominationem comparare, Credo, quam perniciosa essent non videretis Quid enim cavendum est in coloniis deducendi. Si luxuries Hannibalem ipsum Capua corrupit. Si supe bis Oiata inibi haec ex Campanorum finiuio ridetur. Si praesidium: uo Praeponitur huic hi ista colimia, sed opponi--. At quemiani vim amnatur 'dii immortarat Nam bello Punico, quidquid potuit Capua , potuit ipsa per
sese. Nunc omnes urbes, quae circum Capuam Sunt, a colonis per eosdem decemviros oecupabuntur. Hanc
enim ob causam permittit ipsa lex D OMNιA, QUAR
qvos Φητ. Atque his colonis agrum camparuim et stellatem campiis dividi iubet.
VII. Non queror diminutionem vectigalium, non flagitium huius iacturae atque damni praetermitto illa, quae nemo est quin gravissime et verissime con
queri possit, nos caput palmumonii publici pulcbese
Franc. I. illi V. et, lil oxx utraque ed. ven. - silur tamen vise pro
29쪽
rtimini populi romani possessionem, sub him nonae , horreum belli, sub signo claustrisque reipublicae positum vectigal, servare non potuisse eum atque nos agrum P. Rullo concessisse, qui ager ipso per sese et Sullanae dominatioru et Gracchoriam la
otioni titium Non dico, solam hoc in re iam Musa eme, quod Mniam aliis remaneat, iniex mis- conquiescat; in pace niteat, in bello non obsolescat militem sciste ret, hostem non pertimes at. Praetermitto muem hanc orationem, et concioni
reserim; de puriculo salutis ac libertatis loquor. Quia enim existimati integraim vobis in republica sere. aut iri est in libertate ae dignitate velisenda , qui in Rullus, atque ii, quos invito magiso in lirextinistis, cum ouin egentim atque improborum manu, en omnibus copiis, cum omni argento et auro, Comam et urbes circa Capuam occuparint His ego rebus, Patres conscripti, vesistam vehementer auris
nerirer, neque patiar, Nunines ea me consula, -- pr Ure, quae contra rempublisam dii cogitarint. VIII. rasus, Rulle, vel numismeta et immissi
collegae tui, qui sperastis, vos contra consulem, Veritate, non Ostentatione Popularem. Ome in evertenda republica populares existimari Lacesso vos; in
concionem Voco populo roninno duceptatore uti volo. Denim, ut circiust imam'sininia, quae pin
pulo grata atque iucunda sunt, nihil tam populare,
Sub aismo austrisqua Gῆς Lan honestate. ppe qui ex imperitanuit, a Romani a rapinasin. - ei inmunis multitudine vindie balii ii sportae, lumine, Mae loculi signabantire. Claustra hic eonesoni erit aptios, ut quae est di-
sunt, quaa Graeci QDθρα vocant, it guttatis, orationi in ea, aera nterduin fore ipsae ID. Matior. LAva D.
30쪽
quam Pacem, quam concordiam, quam otium reperiemus. Sollicitam mihi civitatem suspicione, SUSPensam metu, perturbatam vestris imbus et concionibus
et seditionibus tradidistis spem improbis ostendistis; tim, in bonis immisiis fid ei de soro dignitatenide republica sustulis . Hoc nunu atque hac perturbatione arrimori- aique rerum , quum populo ro-muno Vox et auctoritas consulis repente in tantis tenebris illuxerit quum ostenderit, nihil esse mutendimi. nullum exercitum , nullam manum, nullas
colonias trullam venditionem vectigalium, nullum imperitu novum, nullium regnum decemvirala, nubiam aueram Romam, neque aliam sedem imperii, nobis aisulibus, suturam, summamque tranquillitatem pacis atque otii verendum, credo nobis erit, ne vestra ista praeclara lex agraria magis populariseMe videatur. Quum vero scelera consiliorum vestrorum, raudemque legis et insidias quae ipsi populis minano a popularibus tribunis plebis sant, ostendoro, pertimescam, credo, ne mihi hon liceat continuos in concione consistere praesertim quum mihi deli ratum et constitutum sit, ita gerere consulatum, quo uno modo geri graviter et libere potest, ut neque provinciam, neque honorem, neque ornamentum aliquod aut commodum, neque remissam, quae a
tribuno plebis impediri possit, appetiturus sim. Dicit
frequentissimo senatu consul, Mundis Ianuarii, sese, si status hic reipublicae maneat, neque aliquod negotium exstiterit, quod honeste subterfugere non possit, in provinciam non iturum. Sic me in hoc magistratu geram, Patres conscripti, ut possim tribunum