De Philisto rerum sicularum scriptore

21쪽

dulgeret neque eum secus diligeret ac filium, ' porro Platonem p0st Philisti restituti0nem Syracusas arcesSitum SSe quod lutarchus me-m0riae prodit '), dubium non est quin tyrannus liberalitate quadam motus Philistum revocaverit neque alterum ullum in ea re consilium inierit. In patriam igitur reversus hili Stu cum tyrannidi propugnatorem se gerere non deSisteret, qu0niam Di0BySium Dionis et lat0nis c0nsiliis regi videbat qui ei persuadebant ut tyrannidi finem faceret libertatemque redderet Syracusanis, in eo primum ibi elaborandum esse intellexit ut averteret tyrannum ab eiusm0di studiis quae minime c0nducere reipublicae p0sse p0taret ').oc facile contigit ei quod sibi pr0p0Suerat neque invitus tyrannus a parce et strenue vivendi ratione quam lato praescribebat adducebatur ad luxuriam tyrannicamque libidinem. Quo factum est ut in dies plus auctoritate valeret hilistus, tyrannus vero in dies maiore Dionis invidia premeretur. Cuius cum aliquando iterae ad Di0nysium essent perlatae quibus praedictum erat Carthaginiensibus, si ip80 uterentur in agendo de pacis condici0nibus, Optime rem evasuram 8Se tyrannus auctore hilisto, cui legerat epistolam, amandavit i0nem'). Item vel lato quamvis etiam postea caritatem et liberalitatem tyranni expertus, cum bellum aliqu0d SyracuSanis immineret, precibus eius commotus rediit in Graeciam ri), Scilicet postquam convenit ei cum Di0nysi ut et ipse pace restituta reverteretur et Di revocaretur ). Defensores igitur tyrannidis in quibus hilistus l0nge aliis excellebat, rempublicam recuperaverunt et

' Verba sunt Cornelii Nepotis i. o. 2. I ita Dionis capite I de Philisti, cap. 13 de Platonis adventu agitur.

Nepos ambos eodem tempore accitos esse dicit i. c. 3. Iam quid de optima reipublicae disciplina senserit luculenter illustratur narratiuncula quam Plutarchus Di. 3 memoriae prodidit. Qua narratur vehementi Philistum ira commotum esse, cum tyrannus aliquando in sacris publicis noluisset invocari deos ut in longinquum tempus tyrannidem sustentarent.' Plut Di. 3. '' Plato Epist. subditit. p. 671 criminationibus Philisti se exactum esse scribit αδην γαρ διεβλήθην πο ιυστου quam pro Φιλιστίδου lectionem cum Sevino p. 8 recipio.''' Plut Dio. 9 De iis quae in contextu Xponuntur cf. Plui. V. Dion. 26. Diod. XIV. IO. XVI, 5.

22쪽

et qua consuerant licentia civibus imperare coeperunt. Ac tum quidem Plato magis precibus Dionis et Archytae phil080phi quam studio erga

tyrannum compulsu iterum Syracusas e c0ntulit summisque h0noribus a Dionysi cumulatus, civium autem a XSpeetatione receptu est, ut

Plato hilisto tyrannide phil0sophia superi0 foret. Nec c0ntigit phil080pho id qu0 Spectaverat; nam tum qu0que Di0nySiu pertinaciter recusavit ne Dionis reditum precibus eius c0ncederet. Quin etiam cum ille n0 desineret comm0nere eum de revocando amico vendidit Di0nis rem familiarem et pecunias pro ea 80lutas ipse uStulit, phil0sophi vero dignitatem adeo deminuit, ut hic quam celerrime Syracusis laberetur a. 360). Ex quo tempore Di tot animo cogitavit de deb0llanda tyrannide restituendaque patriae libertate Dionysius in dies segnius officiis suis functus luxuriae et libidinibus t0tum se dedit, Philistus vir praestantissimus eorum qui tyrannidem tuebantur praefuit reipublicae administranda iisdem atque antea c0nSiliis, pari Strenuitate usus, ut liberi anim0rum m0tu 0mni vi 0mprimerentur et cives partim ad vile servitium redigerentur partim praefervid libertatis

desideri exardescerent.

Is fuit rerum status cum Dio in Siciliam appulit et laetissimis omnium acclamationibus Xeeptu e8t a. 357). Dionysius eo tempore cum et0ginta navium classi in Italiae ris morabatur, Philistus et ipse egregiis opibus navalibus in8tructu in Sinu Tarentino expectabat Di0nem, quem agaciu quam felicius oram Italicam lecturum esse suspicabatur utrumque fefellitii qui secunda tempestate fretus directo cursu oram Siciliae ad meridiem spectantem petivit. Appulsus igitur hic pr0pe Agrigentum Subsidiisque undique firmatus quam celerrime

Syracusas processit et Sine certamine urbe est potitus. Quare tyrannus cum omnia praeter Ortygiam castellum amisisset statim e se contulit neque tamen pr0elio Superior discessit'). auli p0st etiam Philistus cum claSSe et speci08 equitum turma Rhegio ad eum advenit; sed ne conjunctis quidem copii contra Syracu8an08 profecerunt quicquam. Itaque hilistus impetum suum direxit adversus Leontin08 qui tyrannide se disiunxerant atque iam introierat urbem noctu, cum eiuS defensores acriter ei resistunt et recentibus c0pii Syracusan0rum fir-

23쪽

mati oppido hostes exturbant. Deinde a Dionysio omnium copiarum navalium Summus praetor creatus rem gessit adversus Heraclidem, qui expulsus a tyranno et tunc demum in patriam reversus acerbissimo odio in hilistum furebat. In discrimen denique progressi anno postero 356 navali proelio certaverunt opibus utrimque non eXiguis; nam Ρhilistus triremibus sexaginta congressus est cum Syracusanis navium numero ei pares. Ac prim quidem virtute praevalebat, sed ab hostibus tandem circumventus est proelioque victus occidit'). Sed de mortis genere discrepant inter se Diodorus et lutarchus '). Ille enim cum capta eius navis esset ut vitaret quae in captivos committi solebant probra et cruciatus sibi ipsum manus intulisse hilistum, deinde Syracusanos corpus eius dilaceratum per totam urbem traxisse et inhumatum denique eiecisse tradit. Quem autem lantem sequeretur Diodorus non addidit, Ρlutarchus primum Eph0rum memorat ex quo nihil promit nisi voluntaria m0rte Philistum interisse, deinde Timonidem, cui cum Dionis c0mes rebus interfuerit maiorem habet fidem. Secundum autem hunc Syracusanos cum vivum cepissent Philistum exuta 0rica nudum ius corpus publice exp0situm omnium ludibrio et contumeliae odissse; deinde caput ei decidisse liberisque tradidisse c0rpus, quod per Acradinam traherent inque lat0mias iacerent. Denique Timaei menti0nem facit Plutarchus, in quo non mortis genus reSpicit, sed narrationem illius Philisti corpus mortuum etiam maiore contumelia affectum esse commemorat Liberos enim claudo pede eius corpus per urbem traxisse idque fuisse ludibrio Syracusanis, quod eundem virum crure per urbem trahi vider0nt qui olim i0nysi suasisset ut ne citat equo e dominatu avolaret, sed vel cruribus tractus reniteretur.' Anquirentes quid veri insit in diversis his nuntiis non assentimur Grotio 'φ' qui nec secutus alterumutrum nec ullo aliorum auctorum testimoni allat colligit illum capta nave sua m0rtem quidem sibi QOBSeiSSe, vulnus tamen non mortiferum sibi intulisse, denique ab hostibus necatum et ignominia obrutum esse. Ac Mulierus quidum

Quale mendum turpissime commissum non est Cur refutetur.

24쪽

ea qua Diodorus tradit magis in h0norem Philisti quam ex veritate adornata esse censet non satis indagato, ut nobis videtur, Diodori fonte, qui Timaeus fuit acerrimus illius adversarius. Etenim Eph0ri hist0rias in enarrando eius obitu Diodorus non est secutus quia iste teste lutarcho de probris corpori mortui affectis nihil commemorat: Timaeus vero vivumne hilistum an iam propria manu interfectum hostium in potestatem venientem faciat non dignoscitur; attamen quaerat morum firmitate eum prius honestam mortem petivisse quam certas Syracusanorum contumelias exspectasse quivis facile sibi persuadebit. Timonides vero qui ad debellandam tyrannidem se adiunxerat Dioni quantum potuit inhonestam hilisti m0rtem depingere studuit, neque aliud Timaeus, qui ne in altius quidem eius contumelia ext0llere dubitavit. Itaque n0bis Diodori potissimum narratio probanda Videtur quae neque iis quae Ephorus neque quae Timodides et Timaeus tradiderint repugnet et careat ira atque obtrectati0ne. - Mortem obiit Philistus a. 35 aetate gravis'), et una cum eo tyrannis est confecta cuius aptissimus, Strenuissimus, fidelissimus propugnator fuerat et

De scriptis Philisti non iam discrepant inter se virorum doctorum opini0nes Ubi id primum fuit enucleandum qui actum sit ut Suidas' )catalogum e0rum protulerit miro quodam modo perfusum rebus falsis et absurdis. Ac divers0rum inter se h0minum scripta a Suida commixta

' Plut Di. 35. ''. Iuvat hoc loco verbis Suidae ipsis uti: pHισσιος η Βαστος Συρακουσιος ην δε συγγενὴς ιονυσιου του τυραννου Σικελίας, καὶ ἐν τῆ προς Καρχηδονίους ναυμαzία τελευτησε μα- θητης δε ην Ευήνου του ἐλεγειοποιου. γραψε Σικελικα εστ δε α προς Ελληνας αυτοῖς πραχθεντα διαφορως καὶ Γενεαλογίαν περὶ Oιν&ης. καὶαλλα τινὰ περὶ τῆς νησου κελίας. Φίλιστος α ιρατίτης η Συρακουσιος Ἀρχωνίδου υἱος μαθητὴς δενὶ Κυήνον του λεγειοποιου ος πρωτος κατα ρητορικὴν τεχνην στορίαν ἔγραψε. συνεταξε δε τεχνην Pητορικην, Αἰγυπτιακὰ ἐν βιβλιοι ις Σικελικὰ ἐν βιβλίοις

ραννου βιβλία ς, περι τῆς Αἰγυπτίων λολογίας βιβλία , ημηγορίας. καὶαλλα τινα περι Λιβυης καὶ Συρίας.

25쪽

esse inde apparet quod in reliquiis hilisteis nihil reperitur nisi quod ad res Siculas pertinet, ceterum quod a veteribus nihil praeter Siciliae et i0nysi0rum historias attribuitur historico nostro. Soluta maXime a G0ellero est quaesti quibus de causis exig0graphus tanta nominum confusioni se implicuerit. Ac primum igitur non est mirandum quod milisci nomen quanta erat negligentia saepius confuderit cum hilisti, praesertim cum n0 ita pauci fuerint hilisci; quorum quattuor a Suid ipso, plures etiam ab aliis recensentur, e0rumque ad numerum Goellerus quattuor alios addidit adeo ut omnino tredecim apud hunc BOStratem enumerentur'). Ex his a Suida mem0ratur hiliscus Milesius rhetor Isocratis discipulus qui scripsisse traditur et orationes et de

arte dicendi libros qu0rum etiam τένη ρητορικη ἐν βιβλιοις

B0minatur. Apparet quomodo Suidas erraverit id qu0d hilisco soli assignare debebat etiam in hilist00rum scriptorum indicem recepit. Ita ημηγοριαι qu0que optime hilisco huic attribuuntur '). Operis autem περὶ Φοινικης hilinum Agrigentinum auctorem fuisse Sevinus pr0bavit' ' 0undem qui primi belli unici historiam scripsit facillimeque cum Syracusan nostr confundi p0tuit ceteri tamen Suidae tituli ad quosnam Scriptores sint referendi nullo m0d poteSt enucleari, nisi forte qui supicatur fuisse quendam historicum Naucratitam qui de rebus et institutis Aegyptiorum, Libyum, Syrorum compluribus libris eX908uerit, cuius tamen nomen simile hilist perierit. Restant igitur scriptoris Syracusani qui sunt de rebus Siculis et de Di0nysi tyranno libri sed ne de horum quidem numer Suidae fides haberi p0test. Diodorus' enim annum scribit eum qu Agrigentum sit expugnatum Ol. 93,3 - 405 finem effecisse primae rerum Sicularum a Philist descriptarum partis septem libris tu octingentos anno compleXae. Alteram vero a ne pri0ris incipi et per libros quattu0 deduci. Usque tamen quem ad annum pars haec sit deductae Diodor n0 apparet, fragmentum vero 2 script0ris nostri e libro undecimo petitum quod ad pompam funebrem Dionysii Maioris spectat edocet nos usque ad mortem huius tyranni alteram hilisti libr0rum

' p. 12 - 117. '' CL Goelierum p. 124, Rubnhenium in Hist erit orat Graec. p. LXXXIII.

1 XIII, 103.

26쪽

partem pertinere. Denique Diodorus' etiam tertiam c0mmemorat; Ncutus enim de rebus a. 363 gestis Philistus, inquit, historiam Dionysii iunioris, regni eius quinque ann0s libris duobus exsecutuS, hic sinit. Non est cur Diodori verba in dubium vocemus, praeSertim cum et fragmentum ad nos pervenerit ex terti decim Philisti libro sumptum et testimonium extet Diodori ab Athana eam historiae partem quam ille intactam reliquerit, scilicet septem annorum re HS-que ad Timoleontis adventum libro uno comprehensam esse. '' Novit igitur Diodorus hilisti libr0s Suidas autem quod historiae Siculae libro undecim numerat Dionysiique tyranni sex libros de Di0nysio

Mai0re c0BScriptos bis videtur numerasse priore quidem loco addidisse eos rerum Sicularum historiae neque segregasse altero a Dionysii Minoris rebus. 'φ)Quale ver singul0rum libr0rum fuerit argumentum et quibus quisque finibus sit circumscriptus, quaesti est difficilior quam quae umquam firmis rationibus possit solvi. Quaecumque enim ex hilisti Scriptis ad nos pervenerunt reliquiae sunt exiles atque obscurae quibus neque rerum continuati neque genus scribendi aliquanti8per eluceat. Immo ero n0 tanti esset accuratius quaerere de scriptis Philisti nisi a veteribus scriptoribus digna essent habita quorum indole ac praestantia in iudicium ac disputationem vocaretur quam ob rem studium nostrum in eo maXime videtur ponendum esse ut collatis veterum iudiciis ipsi quid sentiamus de historico Philisto in medio ponamus. Sed primum quidem respiciamus reliquias si forte inde concludi aliquid possit de hist0riarum disp0sition0. Collegit illas Franciscus Goellerus,' apud quem quadraginta quattuor reperiuntur fragmenta per

'' Dionys Halio bipartitam Philisti historiam memorat p. ud Gn. Pomp. 5 Βιήρηκε δαυτην se. Φίλιστος ποθεσιν εἰς επιγραφος δυο, περι Σικελιας

ιεν την προτεραν επιγραφων, περι Βιονυσιο δε την στεραν. Unde apparet aut exemplaris quod Dionysius inspexit priorem partem undecim, alteram duos libros complexam esse aut libros de Dionys. in ei non suisse notos. Item

Cicero p. ad Q. fratr. II, 3 Utros eius Philisti habueris libros duo enim sunt corpora, an utrosque nescio. magis de Dionysio dolectat.' De situ et origine Syracusarum p. I 45 I76. Excripsit fragmenta a

27쪽

tredecim historici libros dispertita, deinde viginti quae incerta nominantur quippe quibus a Veteribus certus in libris eius locus n0 sit tributuS. Primi libri se fragmenta ad 0s pervenerunt. Quorum primo adventus Daedali ad 0calum regem Sican0rum mem0ratur, Secund0 de tempore u prima in Siciliam migrati facta quaeque gens eo transvecta sit, terti de Sicanorum di8Seritur adventu quartum quintumque non praebet ni8 oppidorum Π0mina, Sexto ebotam quendam Dymaeum in stadi victoriam reporta88 refertur Argumentum igitur huius libri constituentibus si sequi licet G00ll0rum, res C0caliis hiblisi sunt narratae, deinde recenSu actus Si populorum qui antiquitus in Sicilia c0nsederint. Omnino autem fabul08am insulae vetustatem descriptam ci. r. 1 et de origine gentium Sicularum D. 2 et 3 ex-p0situm esse facile c0nieceris. Verum neSci a Graecorum qu0que invasi0nes sint tractatae quod quamvis e propriis huius libri fragmentis non per8piciatur, probari cense se. 8 ad secundi libri initium spectante.' seu disseritur de Syracusan0rum c0ntra amarinenses bell0,g0stum qu0 fuit Ol. 57, duobus fere Saeculis p08 Naxum Syracusasque c0nditaS. Ρrobabile est discrimen fecisse hilistum inter Sicanos et Sicul0s; nam fragmento ecundo, quod Di0nyStu Halie mem0riae pr0didit, verbataei hic de Sicut genere Σικελικὸν γένος quod hilistus narraverit traiecisse anno oct0geSim ante bellum Troianum; '' gentem vero transvectam ex Italia nec Siculos nec Au80ne fuisse nec Elymos verum Ligures duce Siculo hoc enim regnante homines qui eius imperi parerent Siculo appellat08, expul808 autem Suis agris esse elasgorum et Umbrorum iniuriis. - Terti Ρhilisti fragmento de Sicanis Diod0rus haec scribit: Philistus quidem, inquit, eos ex Iberia c0l0niae deductione translat0s insulam occupasse affirmat a Sicano Iberiae flumine qu0dam n0men illud sortit0s. Sed Timaeus ignorantiam scriptoris huius refellens indigenas eos esse liquid ostendit, Nihil huc

Goellero congesta unumque addidit 64 Carolus mulierui in Fragmenta historicorum Graecorum ed. ulteri Tom. I p. 85 192.

Verba sunt apud Dion Hal. p. ad Pomp. 5 οἷον ἐν τῆ αρχῆ τῆς

δευτερα των περὶ Σικελιας Συρακουσιοι γλ. Aliter Hellanicus, de quo videas D. Phil. 2.

28쪽

refert de hilisti ign0rantia exp0stulare cum imae tum maxime invecto in ali0rum inscitiam cum ipse rei prorsus ignarus fuit. Sed plane abh0rrent ea quae hilistus tradit a Thucydide.' Sican0s enim hice Iberia quidem riginem ducere et ibi secundum Sicanum flumen habitasse scribit, puls0s autem inde a Liguribus in Siciliam demigrasse et occidentalem eius partem occupasse. Deinde Sicul0s ait ex Italia in Siciliam traiecisse exturbat0s ab Opicis. Itaque conc0rdant inter se Philistus et Thucydides quod Siculos ex Italia Sicanos ex Iberia migrati0nem fecisse tradunt nati0n tamen illos fuisse Ligures itaque eodem in Italia c0nsedisse Philistus tradit, a quibus Sican0s ex Iberia pul80 esse Thucydides auct0 est. Quibus ver c0mpulsi causis Sicani col0niam deduxerint in Siciliam nihil apparet ex hilisti reliquiis; Siculorum ver exacti0nem elasgis et Umbris hilistus, Liguribus Thucydides attribuit. Denique in dubi relinquitur num hilistus Sicanos ante Sicul0s in insulam advenisse scripserit id quod ex Thucydide apparet; qu hi vero tempore Siciliam occupaverint valde in

diversum utriusque Sententiae tendunt; nam octogesimo ann ante

bellum Troianum hilistus, trecentis fere annis antequam Graeci in insula c0n8idere coeperint migrationem eorum fuisse Thuydides auctoreSt. - 0ngum est quaerere utri plus fidei sit habendum quidque veri, quid falsi insit in utriusque verbis; ' certe Thucydides neque p0terat neque studebat accuratius sciscitari de origine Sicul0rum nisi quod redditurus erat ea quae Antiochus Syracusanu mem0riae iam pr0diderat; 'φ' rursus hilistus cui institutum erat condere rerum Sicularum hist0riam mai0rem quam Atheniensis scriptor diligentiam

Σικελοι ὁ ε 'Iταλίας διεβησα ες Σικελιαν φευγοντες οπικας ετη ἐγγυς τριακοσι πρὶν ΕλHηνας ς Σικελίαν ελθεῖν. Nostrum fuit quaerere de origine Siciliensium quatenus id Philistillistoriae illustrandae conducere putavimus. ea vero de hac re sententia valde discedita Philistea Sicanos et Siculos unum atque eundem populum suisse credo cum Isid. Origg. IX, 2, 5: Sicani qui et Siculi cognominati sunt, iidem et Sicilienses diversis autem migrationibus partes huius populi in Siciliam pervenisse. '' in Wolfflinum: Antiochus vo Syrahus und Coelius Antipater Sqq.

29쪽

in eiusm0di qua08ti0nes debebat impendere, ideoque quin etiam probabili0ra retulerit non est dubium.

Quae Secuntur tria fragmenta 4 i petita e Stephano Byzantio

pariter ac triginta quinque e reliquiis insequentibus cum nihil aliud n0tent nisi urbium, oppidulorum, caStell0rum, gentium nomina, neque omnino p08Sit enucleari quid rationis habuerint cum hist0ria alhilistoc0nscripta, sufficiat attigisse tantum ea quae provocant artem criticam.

Atque illarum quidem reliquiarum exemplum hoc sit 4) Μακτωριον πολις Σικελίας. ίLστ0ς πρωτί' ὁ θνικον Μακτωρῖνος. Adiecta sunt h0 l000 formulae Φίλιστος πρωτρο verba: ῆν κτιοεμονην. Quae corrupta esse iam vidit Cluverius' propterea quod apud Herod0tum ' qui aetate superior fuit Philist legitur Getensium quosdam seditione puls0s in illud oppidum quod prope Gelam situm est c0nfugisse: itaque in hilist conditum actorium esse nequit. C0nditoris autem nomen vel deest vel mendo latet in voce MOνην. Fr. 5 de Hyeear oppidulo agitur in inferi0re parte insulae prope Erctam montem ito, quod mem0rant etiam Thucydides VI, 2), Di0d0rus XIII, ), lutarchus Nic. 15), alii neque tamen Hyccar forma, sed Hyecaris plurali utuntur. - Fragmenti insequentis 6 diversae sunt lecti0nes ad 0cem Dymam quae est urbs Achaiae nonnull0s veterum script0rum loco adiecit Stephanus atque postremum ex hilisti libro prim ut vulgo legitur, hi τῆς 'Oλυμπιαδος καν ῆν

Botωτας νίκα σταδιον Aliud scriptus liber Seguerianus exhibet: ἐπι γῆς 'Oλυμπιαδ0 1 Οἰβ0τας νίκα σταδιον Sed licet hanc sive illam lecti0nem praeferamus, an in utraque excidit gentile Aυμαῖος si m0d Stephani 0nsuetudinem in recensendis oppidi observamus. Berhelius ''' ita constituenda esse verba suspicatur: επι τῆς 'Oλυριπιαὁ0 η, καθ γ ν ὁ Οἰβωτας υμαῖος νίκα σταδιον, qui tamen Olympiadis numerus 40n Videtur probandus esse, quia ausanias')sexta, 0 octava Olympiade ebotam vici88 refert. Utcumque autem res se habet, studuisse hilistum antiquissimas res ex Olympiadum

30쪽

ratione enumerare ex l0e nostro intelligimus ac Si licet cogere, de quo quidem apud Veteres Seriptores nihil reperimus relatum, eum hunc temp0rum ordinem usque ad finem historiarum perduxisse, a Timaeo certe abiudicanda est laus quod primus scriptorum Siculorum accuratum cuiusvis anni ordinem observaverit ')Libri secundi d0cem fragmenta nobis traduntur. Quantum eo temporis spatium Sit descriptum n0n elucet nisi qu0 terti libro de Gelonis regno disseritur. r0inde si c0gimus hunc librum coeptum esse a tyrannidis per illum occupatione, quippe cui a hilist viro partium tyrannicarum amante sua vi tributa sit, secundum librum eo usque res a Graecis c0ntra indigenas interque se gestas c0ntinuisse facile reperimus.' Fr. 7. menti fit Erucae sive Eryces urbis n0 procula G0lensium finibus sitae quam Duris n0men a flumine aecepi8Se, Callias su iam tempore interisse dicit; '' praeterea nihil de ea tra- tradiderunt scriptores. - r. . exemplar dictionis hilistea praebet Dionisyus Halici, de quo nostrum iudicium infra feremus.' ' Argumentum ad bellum pertinet quod Syracusani cum Camarinensibus Ol. 57 gesserunt enumerantur utriusque civitatis 80cii Camarinenses Hyrminum fluvium traiecisse idque Syracusan0s comperisse. Quid deinde factum sit non narratur quia Dionysius non rem, sed genus Scribendi illustrare voluit.' Secuntur fragmenta sex quibus oppid0rum n0mina

enumerantur Iaethia oppidum incerta positionis Siculum, ' Caeci

num Italia urbs ad sinum Scylacium ita,' ' Morgyna Elavia, )

Polyb. XII, II.

Goellerus p. 3I. Cluver. Sic Ant. p. 347. 'φ' p. 32 Συρακουσιοι κτλ.' Nihilo minus respecto temporum ordine spectare bellum ad Ol. 57 intellectum habemus ex Scymni Chii. V. 295:Aυτοὶ se Συρακόσιοι δε ταυτην se Καμαριναν ῆραν, βάθρων παλιν IIbo ε ἔτη καὶ τετταρακον πύμενην. n CluV. S. A. p. 394.1'' Id. b. p. 305. 'f'' Id. p. 382 et 39 neque de orgynae neque Elaviae situ certi quicquam

affirmare audet.