장음표시 사용
311쪽
Ῥυων οἱ δε ἄφθονοί σφι εκ του Ἀράξεω
τω ταὼ στω, πάντων των θνητων τ τοιχιστον δατε ονται.
quot pecora qua carnes, ubi COXerVUt epulantur, et haec quidem apud eos beatissima habentur: Languore et morbo extinctum non edunt, sed terra Operiunt, loco damni putanteS, quod ad immolationem non pervenerit. Nihil omnino seruiit: sed pecoribus victitant, piscatuque, quem eis abunde Araxes fluvius suppedita lac autem potitant. Ex iis unum Solem Venerantur, cui equos immolant Lex autem haec Sacrificii de rum pernicissimo e mortalibus omnibus pernicisSinaum mactant.
313쪽
Par. 54. I. 6. ετὰ Μιδην σον Γορδίεω Fortasse Midas est, quem Eusebius Olymp. X. q. Phrygi ae regnum obtinuisse adfirmat. Vidit ea regio plures Midas et Gordios, quos praeter Henr Dod e iam de Cyclis p. 9O9. certiore serie descripsit Anapi Bouberius ιss. Herodot C. 8. Prinaum autem barbarorum Gygem Delphis dona
aurea et argentea dedicasse, agnoScit Athengus . ante eum regem pauper Pythius erat, SiV ἁνάαγυρος και χρωτος L. V I. P. 23 I.
Pag. 56. l. IO. Εστνατὶ ετ δε υ πο συρίγγων Reprehendit Alyattae luxum barbaricum, quod praeter concinentessiatulatores et icines, ut , FEMINAS etiam TIBICINAS in exercitu atque in procinctu habuerit, A. Atius Noct. Ait L. I, II At de feminis Herodotus, quem testem advocavit, nihil, niSi αυλου γυναι κηδε Vocibu inclusas censueris. Dictionis genu passim obvium in Arriani Ad C. g. Plutarcia L. et Osir. p. 364. F. Tale Sophocleum Ict. V. 633. Ουκου εο πιις υν π ευφήμου λης φύσαι με. Alii saepe π αυλ καὶ συαπάν , de quibus CL Reitzius ad sectan de altat. C. I 6. Ego vero ex Suid Herodoto suum, hoc est Ionicum, reddidi. Mess.
Pax. 55. l. . lμέρα Α εὐσων μηνων τουτων c. ConStat ratio, si annus fuerit dierum CCCLX et menSe tricenarii Sive eιακοδημεροι Sequetur tamen, ut facta alteriai intercalatione X v. dies anno adcesserint atque ita evaserit dierum CCCLXXV. deniSauctior, quam annuo cursu sol absolvit: Sequetur praeterea, ut brevi temporum lapsu aestas in autumnum, hiems in ver incurrerit, et prorsus anni modus fuerit conturbatus. Atqui intercalabatur alternis annis, ἴναδ αι σικι συμ ζούνωσι παραγινόμ ναι ἐς et σίον ut anni tempestates opportune recurrerent sibique respondere/rt. Hoc vero qου id aliud erit,
quam vineta Sua caedere et ipso remedio maluna adaugere. Pos b. Soaliter ejusmodi id esse Scribit, ut noeti solum propter absurditatem
explodendum sit, sed etiam tanquam temώere pronunciatum raetereundum
extremo L. I de Emen Tempor. Vehementer id displicuit, cui r ro Scaligerana placent, D. Petauio L. I. D. Temp. c. 58. Nec probare se potuit L. Allatio de Mens temp. C. 5. Et hic quidem veteres, dum lia intercalatione cursum soli exaequar Studerent
314쪽
mirum quantum ab eo exorbitasse agnoscit qua quidem conti sione id, quod in Scaliter damnabat, admittit ultro. Ille vero
auctiori per intercalationem armo dierum aliquot exemtione atque omissione fortasse intercalarium, Ut ad meta Sua revocetur, succurrit.
At nihil de dierum exemtione Herodotus, qua quoque recepta, quod neglectum demiror, summa dierm in annis XX et intercalaribus XX xv mensibus minime congruet. Durant proinde anni hujus incommoda, quibus mederi conatii Vi notius Chronolos . L. VI.5. p. 38. sed manu minime leni et Herodoto noxia. Salubrius auxilium paravit Stanisl Grsestsius de Multipl. Siclo c. in Fasciculos cundo offerodam. p. q52. annum, quo de agitur, dierum fuisse ait CCCL cui alternis intercalationibus dies XV adiecti fuerint, ut cum sui solis adconmodaretur, sic aequasse die CCCLXV. Paria Pulius Ponfedera Rom. et Graec Antiq. Epist. V. p. 176. Sed valide refragatur utrique adgregata dierum summa neque negant docti
viri, utramque a sciolo et harum rerum inperito, cum Solam CCCLX. dierum anni formam recordaretur, inmutatem Videri et corruptam: fuisse olim, μέσας πεντακοσίας καὶ τοακισχιλίας καὶ δισμυρίας et i intiquatuor mille et quingentos dies ex annis xx. tum additis intercalariis,
πεντήκοντα καὶ πεντακοσίων καὶ πῆντακισ cιλίων καὶ δισμυσίων viginti
quinque millium, qui gentorum et quinquaginIa Ouae, si Lydis anni dierum CCCL ratio probata fuerit, et Solon, posthabitis suae civitatisnaoribus, eam spectarit, haud arata erunt. Vellem tamen liquidius conprobatum, talem anni habitum in Lydorum fuisse usu Horodrius nonnisi dierum CCC Lx memorat L. III. O. Vellem quoque aliquid ex SS. praesidii, quamquam de eo facile transigerem, si prius planissime liqueret salva tum Herodoti, quem enormiter in re satis obvia aberrasse, ad credendum dissicile est, fides. WEss. Pcro . 6O. l. 5. Eστ δε παραπλησίη η αςαο σις' Vide de lustrandi consceleratos Graecorum ritu Euripid. Orest. V. 5 Il et Iphig. Tauri v. 95O. et Schol ad Iliad. Ω, 48O MEss. Pa . q. l. 2. τήνεα - πάντα τοισχίλια ἔgυσε Gronovium vide. Qui veri fidem hunc victimarum numeruna Xcedere decernunt. non recordantur liberalissimae Salomonis pietatis in templi Hier solymitani dedicatione I Reg. VIII. 63. nec Graecanicae Superstitionis, qua saepe, uti Theodoretus ait orat VII ad Graec. p. IOq. καἰ
κόλ α Genio Croesi prodigum id non fuit V Ess.
promiscue ponitur. Verum leve hoc. Inquirendum est, qua de natione h. ec praedicentur, Hellen cane an Pelasgica 'Mel. reno-
viiij ad Hellenicam Mastulit, altera vertens Pelasgica, altera Heia lenica, quarum haec nunquam ex illo solo excessit, illa valde multumque
est vagata Se injuria, praeterque scriptoris opinionem. Docet Athenienses originis esse Pelasgicae, Lacedaemonios Hellenicae illos sedibus suis non migrasse Dores, quo cum genere Spartalli
315쪽
mixti fuerunt, multum pervagatos et diu fuisse omnia quae sub
junguntur, hanc sententiam expostulant, inprimi και ἐκ G Δρυπιδος υτως ἐς Πελοποννησπιν ἐλρον, Δωρικον ἐκληςη, innitunt Doriensem et Heraclidarum in Peloponnesum introitum. Atque hi πολυπλάνητοι, neque fugiti Stephanum, Sine caussa pretum. Stephanux I x et clarissime Ῥοόδοσος ἐν τῆ ά περ σου Δωρικο γένους φη , ΠΟΛΥΠΛANIITON αυτο καλῶν καὶ λ ικνυς υσω, additis Nostri verbis. Par de Hellenibus aliorum narratio. Lesbona Protrept. p. 73.
οἱ μὲν ἄλλοι Π ANTE 'ΕΛΛΗ Σ ἐκ της σφετέρας αυτων μεταστάντες οικουσιν ἱκαστος αυτων, ἐξελάσαντες ἐτέρους καὶ αυτοὶ ἐξελασgέντες ὐφ' ἔτερων Athenienses vero nunquam Sua regione migraSSe, neque alios inde expulisse : οἴσε γα εξηλάρ ητε, addit, πο ἀπο τῆς σφε τέ'ας αυτων ὐπ' i δααων 9Dωπων κ . . Ipsi de Se Athenienses gloriose ad Gelonen VII. I sit. ἰσαχαιίτατον μὰν ἔρυος α Οεχόμενοι, μολγο δε εόντες υ μετανάσται Κλλκνων. Non equidem nescio Pelasgo-Tum Vagationes, multifariam susceptas et ab Solutas. Straboni ea
Propter πολύπλανον esse ἔρνος κή ταχυ προς παναστά σεις L. XIII.
p. 22. neque dissimilia litteris mandasse Diovsium Ant. L. I. p. 14. At Herodotus de universa natione non loquitur, sed de Atheniensibus, inde genus suum ducentibus. Id porro memorabile accidit, doctam hanc de Pelasgis, Doribus, Atheniensibus, Spartanis et Ionibus dissertationem XIII. ferme sectionibus inclusam, pluribus e schedis exulare, absenti aeque ejus caussam a doctissimo inter Italos viro in scholio quaeri neque enim Herodoti esse : antiquum Scholiasten nimia sedulitate adscripsisse suo exemplari hinc illis abesse libris, his adesse. Non placet commentum Herodoto, ne longius evager, Diovsius, Strabo, Plutarchus, Athenaeus, Stephanus et ut GrammaticC praeteream, disquisitionem istam constanter adjudicant, estque doctior multo quam pro scholiastae ingenio. Neglecta a librariis videtur, ut suavissima reruni Croesi narratio lenissime decurreret atque inter se aptior cohaereret. Habetur adfine lacrina exemplum C. IBI. WEss. Pag. 85. l. 4 Καταφοονησας την τυραννίδα euand meditandi que hinc in exicis nova verbo εἴ ασαφρονεῖν attributa fuit significatio, quam certe poscit hujus loci sententia Pisistratus Athenis regnum ametens, qualis alia ἐοασςεἰ τυοαννίδος Herodoto dicitur, et ἔοωτιασχων τύραννος γενέσφαι. Hic e Vulgari verbi notione potius dici
Potui SSe videretur ob καταφοολοησας την συσαννίδα loquendi ratione Sati S Sitata, qua ου κατα.pρονέειν, non tem/rere, et Homeretim οὐ φιλέειν, detestari, sunt opposita. Sed Secundum Aem Portum apud Onas peculiaris viguit in verbo καταφομῶν existimandi vel arbitranssi significatio in duobus, quae mihi quidem innotuerunt Herodoti locis obtinet quidem opinionis poteStas, vel arrogantis potiU de se Su-iSqU ViribUS prestras roKIr, Sed isam aliorun vel parit Vel comitatur contemtus Thu d. II 62. εναι τοῖς ἐχρροῖς μοισε, μῆ φρονηματι μόνον, αλλὰ καὶ καταφρονήματι Apud Herod. I. C. 66. καταφρον σαντες. s-καδων κρέσσονες λαι praegnans est locuti Arcadibus, quo contemne
316쪽
hanc e praestautiores arbitrati Lacedaemonii. VIII. C. O. καταφιονέ- σαντες ταύτα ista cum contemtu considerantes. Dum liquido constiterit, nulla habita contemtu ratione, κατα φθονῶν pro φρονεῖν Vel αγαν eo biti a VeteribUS recentiorum abusum corrigit, Ammonius in v. ωοον A usurpatum; Su Spicabor equidem pro καταφρονοὐσας leni mutritione corrigendum hoc in loco καὶ φοινησας. Dum in Attica civitate Me acies et Lycurgus suae quisque factioni, cuius erat caput, tantum Studebat PiSiStratUS, και φοονησας την συοαννί.α,
Pao . JO7. l. 9. Εστι o αὐχην οὐτος τῆς χώρης ταυτης ἀπάσης Bene'. A. Grouoc ius haec parenthesi includenda, aut majore distinctionis nota ab insequentibus sejungenda, arbitratu fuit. υχην,
cer Oix, ANgUStUS me atti Nostro St, et terra etiam angustior tractus, cervici Sque in Sta porrectus. De BoSporo Thracio v. 85 μυηκος ε σου στόματse, ἰυχην, το δ η Βόσποηος κέκληται Consimiliter Istri, antequam in ostia Scinditur, tenor οὐ ποταμο αυχίην ibid.C. SD. Alibi αυχεν τῆς Xεοσονησο adpellat Isthmum ab urbe a dia ad Pactyam protensum L. VI. G. Et το ευούτατον του ἀυχένος Thermopylamini angustias, ubi paullo erant amores Adderem Euripidis L t. v. 128S. Quaeque in Scholiis leguntur ad Sophoclis Oedip. olon. V. G8 R. si in obscuro res maneret. Ruit certe doctissimi Maiathe,i correctio, qua citra necessitatem ἔστι σε αὐχην οἶσος σῆς χάσης in Obseret,iat Histor et Critio refinxit. Non igitur de terrunio Asiaticae
Hiis regionis, sed quo illa situ sit, ubi raditur ab inane Halye, et quam migiiste a Ciliciae finibus in Pontuna extendatur. Idem Cl. Reif-ltus pulcre vidit stabiliturque his omni Chii Asiae ad Amisum.
no in Posiuc. II. 214 haud absurde quidem. In ipsa tractus longitudine, tametsi repetatur L. II. Sq. nonnihil adhaeresco sive enim cliurno itineri stadia L. Ut L. V. 53. Seu C. quemadmodum IV. IOI. contribueris, Ahiae illa cervix in angustias, oppido arctas, coi cliidetur. Neque latitit hoc S mim Chio, qui VII dierum itinere AAi:e has angustias, sive Pontum ab ora Ciliciae maritima disjungi ubi admoni erat, continuo rara Ῥοιδοτο ἐίικεν ἀγνού λίγων. κ
Pa o IIO LIT Συεννεσις τε ὁ Κίλιξ και Λαζυς 1τος Verum est, quod Seian ius an Eschi Pers. V. 26 et T. Fuber. . . Dist. 39. docuerimi, Cilicuna reges Fen sis titillo omnes olim adpellatos fir-isse. Vide L. V. 1l8. vi I. 98. et ad Diodorum Siculum XIV. O. Lobn ii nomen in Babylonis regibus itidem frequens, uti mo C. 77 et 118. Ille qui pacis arbiter et sequester Aledos Inter et Lydos fuit, est Nabuchodonosorus, qui et Nebucadnegari congruunt temporum rationes. πάμων ἐπαλλαγην, uti mOX, de consociata a
317쪽
sinitate Iones probasse videntur. De Abderitis et en merito
Simplici j de celo L. III. p. 50. την συμπλοκην οἱ 'δηριται
ΕΠΑΛΛ AUIN, σπε και ό Δημόκριγος. Junge Cl. Alberti scholia in His otii Ἐπαλλάξαντες. Pag. III. l. 2. Λαζυνηγος Regum al)yloritorum ultimus, Croeso ad coercendam Cyri adatio e centena potentiam foedere junctus, et helli huius orta ς occ:is o Beroso apud Posesthum NeZζόννη ς L. 1. Com. Asion. C. O. Par causa Amasin AEgyptium, has in partes ut transiret, impulisse videtur. Lege Xenopho utem VIII. Inst. Θr. p. 83. MESS. g. V26. l. G. Tελμησσiων δικασάντων Non erant δ κασταὶ sed conjectores et interpretes sortentorum Quae duo conjunguntur a Cicerone de Divin. II. c. 2S qui L. II. c. s. Est inquit, quidam Grae
in talibus etiam adhiberi ab Herodeso una tanae mutata litera hic libenter legerina , Tελ aησλων εἰκασάντων, ἰς Dion C Us.
CP. XXXIV. P. IJ C. τα ξν των οιωνων εικάζειν δεῖ omnis di sinatio co/jectura nititur, ultra quam progredi non potest Cicero de Div. I. c. q. Sunt nihi ad n antina loca veterum, in quibu τοῖς δικαίοις, εἰκαῖα VideantUr substituenda. VALK N.
P. . I 29 l. 3. Και ις ἔπτα Λυδων- παῖδας, J Consimilia N Da. nascentis Excerpt. p. 57. in hac pyra tr goedians, sed culpam hili unamitatis a Cyro in Persas an totiens Ctesitis nihil de rogo, admistet tamen prodigiosa multa. Nihil quoque Xeno hon. Carae mihi susp cionem dat: gent, ex vulgi, mira capi antis fabellis
haec ProctuX Sse. εων τευον:, quod sequitur, reddendum Abdeno apud Euseb. Pr Eu. IX. qI WESS. P. U. I 57. l. 15. Πάντων αρχαιιτατον ἱρων c. Pausanias I. Iq. prin io omnium mortalium issyrios Venerem Coelestem colere
in reggos perhihel, ab illis Paph os in Cypro et Phoenices in Pa-l: Stirna res ionem ejus accepisse, hinc venisse ad Cytherios : botixit doctissimi scriptorem a vero Venus I litia, quar ab A .Fr a Ultlana e Nostri I. II l. et 199. dedicerat. Nam quo Pacro b Assyriis, a mari remotissimis, ea superstitio ad Cypri 'P2 qtrpre potuiti Uianium istam Venerem Syri Dircetian vocita-ba : in D oriri II 6. V ESS. P . 58. l. s. 'Ε, σχηψε ἡ δεις ηλειαν νοῖσον dederat, uti
318쪽
Verum est, Philonem Pud Dionem Chosostomum, Heroianum, c&mentem lex Eusebium, Scholiasten Thu didis, quibus adjungi poterit Criticus ad Hephaestionis Enchirid. p. l. circuitu ηλείας νου- σου id genus descripsisse : neque absurdum erit, Si profitearis, Longino honestam eam turpis flagitii descriptionem admirabilem atque ἀμίμητον fuiSSe Vi Sam, qua est seratentia vir Amplissimus. Haud parum anaera metuo, ut Noster Scythis id imputarit. Alibi certe, cum non dissimile quidpiam exponere vult, hac verborum circuitione abstinet I IS 5 usurus, uti opinor, si aperte loqui nosset: huc adde, in Scythiam delatis, uti adfirmat, morbi illud muliebris genus statini fuisse manifestum, quod in pathicis utrum liquido omnibus adpareat exemplo, non habeo dicere. Accedo potius ad Hieron Mercurialis opinationem Var Leot. III. T. Hippocratem et Nostris conparantis. Ille de iisdem Scythis de Ae r. q. et Loc.
p. 293. εὐνου ιαι γινονται καὶ γυνακῖια ογα ζονται, καὶ ως αι γυναῖκες διαλ γονται μοίως. RUSam morbi incolas acceptam referre deo, sed errare habere eum Sila Sibi Verum naturale AUSAS. Porro qui malo tentantur Sto, δύαν αι στολη γυναικείην, κατα-
ναικων α κοί ἐκεῖναι. Denique νοῖσον adpellat, qualis profecto est, et maribus turpi Mimus. Atque haec senex divinus eodem fere, quo rorifus, commentatUS e S tempore, ut dubium non it, quin ean)dem uterque rem ignaverit. Noster οἶσον κλεια. Vocat ille qui
morbi ejus semine effectus, quaeque indoles fuerit, declarat. --rodotus iratae Veneri, Sicuti Scythae irae De omina, morbi initia contribuit. Hippocrates ex arti suae disciplina, superstitione dissipata omni mali causana VeStigat et explanat. Qui quidem dissensus ferendus et magni non St momenti. WESS. Pag. I93. l. 3. II εντε καὶ οιηκοντα. Literae E et O qui facillime potuerunt inter Se commutari, prora , SiVe lum, corrigendum. arbitror Θ', id est is νεα - Paulo post Medi dicuntur imperium σῆς ἄνω Αλυος ποταμο 'Aσίης per anno tenui SS 128. παρες η σον οἱ Σκυςαι κοκον Scythae της ἄνω 'Aσιης ἔοξα ἔτεα δυ Aεοντα σοι ηκον- σα, L. IV. C. I. et L. I. C. OG. Vel ex horum locorum priore manifestum est, de Summa annorum 128. hos 28 detrahendos esse: firmat illud usus Vocularum παοεξ η σον, similiumve Herodoteus: L. II. C. 32. p. I . 23. πλην ἴσον, L. II. 77. p. 17. I9. χωρις ἡ
p. 333. q. πλὴν η ἔσω - Reliqui itaque sura anni untaxat i M.tion imperii Medorum; anni enim essent 1 53 sed imperii Iedo-xum της ἄνω 'Aσίης Si V σης ανα 'Aλυος ποταμο Ἀσίης. Flumen Habi Medorum Lydorumque imperii fuit lina es, Herod. . . c. 72. Distinguit Herod σῆς Ἀσίης τα κάτω et σα νω αὐτῖος, p. 28-q8. et p. l. 29. 3O. Atque ita passim alii Abesa maritima est κάσω 'Adita. Quod Dion Ch s. p. 566. A. Agesilaum dicit κρατη- σαντα πάση τη κάτω Ασίαν dixerat de eodem Imperatore Locro
319쪽
Ies p. 70. D. της 'Lτος Ἀλυος χώρας πάσης ἐκράτη M. Croeso devicto primus Cyius υτω πάσης σης Ἀσίης κῆε Herod. . . . SO. Assyrii secundum Herod. L. I. C. s. per annos 2O imperium tenuerunt σῆς ἄνω 'Aσίης Ab Assyriis primi defecerunt Medi, nec tamen hi successerunt in donii nationen Assyriorum ne Regem quidem nacti Delocem. Hic sola Media contentus, de subjugandis Assyriis ne cogitavit quidem. Non itaque, hoc regnante dici potuerunt Medi οξα της, νω Ἀσίης, atque adeo anni 5 I. per quo reg-liasse dicitur Dei oces, hic mea quidem opinione prorsus ita cenSumvenire nequeunt. Hoc constituto facillimus erit atinorum I . computus Deiocis Fili his Phraortes, imperio paterno non contentuS, L. I. C. IO2. primum Persas aggressus sibi subjecit deinceps κα στρέφετο την Ασίην, ἀπ' αλλοι, ε αλλο ιων Ipνος Itaque sub Phra-orte dici potuere Medi superioris Asiae obtinuisse imperium : regnavit is per annos 22. Si anno imperii secundo sibi subjecit Per- Sa ceterasque Superiores Asiae gentes Xceptis Assyriis Phraortis anni numerandi sunt l. Cyaxare Assyrios etiam devicit, atque adeo hic pri
ν-ἡσας ω τω Heroι 1. C. Oct. Hoc Viverate, per Annos 28. penes Scythas summa fuit m perii. Cy-axare nioritur cap. O6. βααλεύσας σεσπέροακοντα αVτεα, συν τοῖσι Σκύpαι ηοξαν Astyages nostris ita exemplaribus per annos regnasse dicitur 35. si VeraeS conjectura supra proposita anni fuerunt 39
Atque adeo anni Medorum istius imperii uere I . Si Scytharum anni 28 de U. Cyaxaris fuissent detrahendi, dixisset,
Opinor, Herodotus p qq. 36. βασιλεύσας τεσσεράκοντα ετ εα, ε σοῖσι Σκύριαι ηοξαν. Sic loquitur L. II. C. 128. ταυτα 'ξ τε καὶ ἐκατον λογίζοντα ι ἔτεα, ἐν τοῖ - AlterVm, συν τοισι monStrare Videtur, regnasse quidem Cyaxarem per anno m. non ante tamen mortuum, quam a Scythi per tot annos occupatum recuperasset imperium. Tamdiu vitam protraxisse Cyaxarem nihil est cur miremur; siquidem avus Deioces per annos regnaverit in Media 53. quum regnum ipsi fuit delatum, jam aetati maturae, et ἀνη σοφος, L. I. C. 96. et T. Reges μακροοίους et recentior historia praebet et vetus.
P.M. I95. I. I 2. Μυλιστα 'Aράσιοι ε, λίσσοι Eruditissimi viri Scaliger, Surinus, Rochartus Vitringa, Millius, a Voces copiose, etsi eamdem viam non ingressi semper illustrarunt. Vidine chium V. Μύλητα et quae ibi amicus meus singularis A. Alberti. Quod adnectitur, Πέρσαι δὲ Μίσοαν, id male ac per errorem Scriptum quam plurimis visum fuit Solem enim Persis esse Mithram, non Venerem. Unum nominabo Ph. a Turre mommtent. Ves Antii p. 175. Nequit profecto Mithras Persis auferri, tot eterum testimo- niis et monumentis expressus Herodoti vero aut Cyri potius ae-
320쪽
tate, eo titulo sol culius ab eadem gente fuerit, dubium laci dispi tatio doctissimi reret Conment Arad Ins ripi. t. XVI p. 27O. Equidem ADthram illis relinquam, nec patiar Nostri fidem labesactari. Adsentitur Ambrosius L. II. C. Symmachum p. 8 . Cael stem Afri, Mithram Persae, plerique Ven rem colunt, pro di tersitate nominis, non pro numinis varietate. Qua Mitram Venerem eandem in Persarum superstitione testantur. Praeterea Persarum prisco Sermone mih mihi amor indicatur, fatente Hist. Rel. Pers. . . . O7. hinc μιαν Venerem Caelestem, caStiamoris auctorem et praesidem, recte dixerunt et formariant Hoc amplius differunt scripturam τι et M. poας AEUO Gronovius
Vere monuit discrepant quoque genere hic Sol illa Venus. Iam si Vrania sive Caelestis dea, non alia in veterum fuerit theologia ac Luna, Miseαν utique Persae habere aeque ac Mittiram potuere. Coluerunt certe omnes, qui sacris Mithriacis initiabantur, uti ex inscriptis lapidibus apud Anton. a Dale Dissert ad Antiq. Irm. P. 16. et Ph. a Turre Monum. Vis Antu p. 6O. adparet. Verum naTSteria illa non urgeo, quippe recentioris aevi. Id mihi abunde
CSt, conStare Herodoto auctoritatem et fidem Plura Heretus et Mostemius V. l. ad Rhad. Cud orti D, tem Intui. p. 327. pro Herodoto. ΕSS. PM. 96. I. II. Παιεστεως παε aia ς γονίην Vellicat haec Th. de Relig. PerS C. S. p. 99. Scribere ibi contraria Herodotum. Supra dixisse Persas existimare, deos ex hominibus renitos non esse, et δεογονίην tamen Graeco more gentis sacris admiscere. Sed non pugnant illa Theogonia Graecorum, de qua II 53. in censum hic venire non potest. Persae, ut plura Variique generi numina Pr fitebantur, videntur eadem alia atque alia origine, etsi minime humana, statuisse. Cogita de Gnosticorum onibus et emanationibus, ex Toroastri et Chaldaeorum Theologia arcessitis et res in vado erit. Adjunge Hecata testin ornium in Diogenis Praefat. 9. 9. WESS. Pag. Oq. l. O. Κτείνοντε ὁμοίως μύομηκας c. Consimilia de magi Pltitiarchus i. II. P. 537. A. Sunt autem ex ea disciplina, qua et poSteriores Persarum magi Arimamum, mali omniis auctorem sicuti pulcri et boni Oromasdem statuerunt inde se ius dies κακων ἀναίοεσις, quo Stimmo ardore in serpentes aliasque feras et nocentes bestias irruebant apud Aeatliam II p. 45. Confer Iutarchum in Isid. et sir. p. 369. et 'de Ret Pers C. 22. MESs. g. 248. l. 6. γδώκοντα καὶ raroακόσιοι J Amplitudinem urbis iisdem stadiis circumscribunt Pliniiιὰ Hist. I. 26. Philostratus V. Apollon. I. 25. et Orosius II 6 Ctesias, Clitarchus, Strabo, Curtius dissentiunt, de stadiorum numero centum ferme hilarentes. Itaque Nostrum errasse L. Vossius profitetur et confudisse nobilissimas urbes Ninum et Babyloneni illius ambitum stadiorum fuisse CCCCLXXX. non hujus Olservat Var. C. S. O Luare docte disputata certa aio Sunt et paene arbitraria. De Nini et Babylonis spatio Dio rirus