Joannis Saresberiensis Postea Epizcopi Carnotensis Opera Omnia ...

21쪽

EPISTOLAE.

EPISTOLA II.-AD EUNDEM. Domino papae Adriano. Ex mandat apostolicae sedis lator horum Berengarius in nostra praesentia stetit adversus Rogerium de iube Wiirda acturus, et post mulias utriusque Partis allegationes inter eos compositum fuit. Sed

ne Processu temPoris alter adversus alterum suscitandi litem ullam posset habere occasionem, Compositionem inter eos factam fidei religione juramento secimus roborari. Porro praefatus merius nihil minus, contra actionem illam veniens et fidei religionem, compositioni Stare noluit, de quo in nostra

Convictus Pra Senua, SusPenSionis Cenam reportavit, quam Postea Per Sati Stactionem congruam, quam e Praestiturum Promittebat . . . . evadens, iterum tergiversari coepit, et ut manu nostras evaderet, ad vestram appellavit praesentiam, diem praesgens Dominicam, qua cantatur Laetare merusalem. Ne vestram itaque possit hircumvenire clementium, quum manifestissime contra fidem venisse et juramentum, Pro certo sciat eminentia vestrae sanctitatis.

Domino ναρ Adriano. I de his, quae ad aures Sanctitatis vestrae ab insulanis nostris perseruntur, cognita rei totius serie, molius ac lucidius judicare poSSitis, de latore praesentium, quatenus factum nobi innotuit, vestram mittimus certificare excellentiam Bajulus quidem horum a venorabili fratre vestro Henrico bonae memoriae Eboracensi archiepiscopo presbyter ordinatus in ordine suo aliquandiu ministravit: contigit autem

22쪽

eum in comitatu quodam extitisse laicorum, qui praecipitem sequentes temeritatem, homicidium quoddam inconsultius perpetraverunt. Ipse autem in comitatu existens, eum qui Postea oeciaua fuit, non animo occidendi, sed ut furem qui ei vestimenta

sacerdotalia furto subtraxerat, persequebatur. Fratres autem ejus in Persequendo eo citius incedentes, furem cum vestimento consecuti sunt, et eo vidente, ut subsequebatur, eruntamen, ut fatetur, nolentΘ, furem deprehensum trucidaverunt exinde evolutis

paucis diebus ab archidiacono ab ordinis sui me

suspensus est, eo quod sedes Eboracensis tum temporis vacabat: nihilominus in diaconatus me ministrare praesumpsit. Quid autem poenae ei ad peregrinationis indicium crucem gerenti infligendum sit, vestra sublimitas providebit.

Domino papae Adriano.Quo inter magistrum Ricardum Lichaeeldensem et sbertum de Icco super ecclesia Bradeleia controversia esset in auditorio Cestrensis episcopi diutius protracta, tandem ad audientiam nostram translata est per appellationem. Partibus itaque e regione constitutis jam dictus Ricardus memoratam ecclesiam sibi restitui postulavit, dicens eam pertinere quasi capellam ad ecclesiam suam et antecessorum suorum Willelmi scilicet et alteri, tempore, quiete et pleno jure suisse possessam. Ad haec elias Stamrd archid processit in medium, asserens Petitionem hanc minime Ricardo competere, eo quod praebendam quandam Ricardus in praefata ecclesia possidebat, et ei esset ab episcopo Cestrensi donata,

23쪽

II 55-8. EPisTOLAE. et tradita, si chartam donationis episcopi proferebat. Praeterea dicebat litem sibi imminere super alia ecclesia ab eodem Ricardo, qui tam episcopo quam archidiacono synodalia et quosdam reditus episcopales moliebatur auferre et ob hoc ipsum ad sedem apostolicam appellavit, diem praefigens octavum a festo beati Andreae E contra jam dictus Ricardus praebendam, quam nunc calumniatur, in manu pi

copi refutasse respondit, ipsumquo ad eundem terminum ad vestram audientiam appellavit super pactionibus illicitis, et male acquisito archidiaconatu, et super introitu quem in ecclesiam de Halton permanum laicam dicitur habuisse Archidiaconus tamen super ejusdem donatione ecclesiae chartam episcopi proserebat. Vobis itaque causam integram

reservavimus.

ΕΡΙS LA V. D EUNDEM. Domino papae Adriano. STETERUΝrante nostram praesentiam latores horum W. et R., quorum R. querebatur, quod temere W se ab ecclesia sua violenter et absque ordine

judiciario expulisset, per potentatum comitis Simonis, in cujus ulteriorem familiaritatem R. dicebatur promotus, neque hac iniquitate contentus, Postmodum per temeritatis suae lautores eundem presbyterum in alterius occlesiae suae coemeterio invasit. Muciis itaque sociorum gladiis, tensisque arcubus et paratis, ipsemet in manu lanceam gestans necem maturam comminabatur, nisi incontinenti fidem daret se anto archidiaconum venturum, ibique memoratae ecclesiae renunciaturum. Sacramenti itaque reverentia tentus nec non et impressionem adversarii potentis, quem non poterat nisi cum patria effugere, metuens, sicut

24쪽

pollicitus fuerat, in manu archidiaconi ocelesiae suae renunciavit. Haec chis similia allegans super injuria sibi irrogata, satisfactionem Petebat, duos incerdotes in medium, qui sibi vim actam testificarentur, Pr ducens. E contra'. vim simusmodi insciabatur, modo de patronorum parma confisus, modo ad legum subtilitatem confugiens, an ecclesiam illam peteret, quamve actionem Pro neret, aut quo jure bisatisfieri postularet, interrogabat. Porro quum oritato laeti diligentius inquirere tentaremus, ut quid juris esset postmodum lucidius appareret, . appellationem interposuit, cui deserre habemus, diem praefigens Dominicam qua cantabitur, Guasi modo geniti, quem terminum coarctavit ad Beatae Virginis purificationem. EPISTOLA VI. D EUNDEM. Domino Adriano papae. ADvERsus nobilem virum comitem Rogerium tofbertum clericum suum maldus de Divisis in praesentia nostra querelam sposuit, dicens sibi a

comite, ut inertum suum intruderet, ecclesiam de Heniona violenter et contra omnem reverentiam juria esse ablatam, quam canonice, ut dicebat, diu mas derat auctoritate venerabilis fratris nostri J Sar. episcopi, cujus chartam, quae donationis ejus titulum adstruebat, in medium Proferebat et ut posscssionem suam omni solemnitate juris doceret esse subnixam, concessione cujusdam militis, quem ecclesiae advocatum esse dicebat, se eandem obtinuisse ab episcopo asserebat, et ob hoc sibi ecclesiae et omnium ablatorum restitutionem fieri postulabat. Tandem post multas citatione et comminatiotaes, a comite,

25쪽

EPISTOLAE.

qui haec Omnia Insteiabatur, restitutionem cesesim, quam p dictus Ernaldus petebat, extorsimus, dum-m O comes et suus O citra frustratorias dilationes, et aliarum dissicultatum molestias, ad quaestionem juris admitterentur. Quum ergo partibus super hoc dies esset praefixa,eadi ejam dictuso et procuratorescomitis

adversus Praenominatum . Petitorium instituerunt, dicentos ipsum injuste occupare eccleSiam, quam Sine assensu comitis, et advocatorum ejusdem ecclesiae, quam contra consuetudinem totius ecclesiae et regni Anglorum, contra constitutionem regis et antiquum omnium procerum dignitatem ingressus erat manu

et violentia praedonis, qui praefato comiti totum landum, in quo saepse dicta ecclesia sita est, diu abstulerat. Proserebatur insuper mandatum regis, quo praecipiebamur comiti super aci vocatione ecclesia suae justitiam exhibere, aut O praetaXatam eccleSiam restituere, qua post decessum regis contra ipsius edictum suerat ostitutus. Ad haec Ernaldus se juste Per episcopum assensu advocati eccleSiam Possidero dicebat. Sed advocatus illo et alii amici ejus,

Potentatu et injuriis comitis, ut asserebat, adeo terrebantur, quod nullus eorum in hoc judicio et regno

contra ipsum apparere audebat, Praesertim quum comes et suus . non modo sua, sed et se regis magnitudinis

pondere in judicio tutarentur contra PauPerem, quem ab ecclesia sua multis annis excluserant. Hac de causa ad vestram appellavit audientiam, praefigens diem qua cantatur, Ad te lemni. Osbertus vero sibi Causam vel ecclesiam tanti non osse respondens, litis cessit appellationi.

26쪽

EPISTOLA XII -AD E NDEM. Domino papae Adriano. PREcinus nobilis viri Rag. de sancto alerico, venerabili fratri nostro Ricardo Londoniensi episcopo dedimus in mandatis, ut ei de comite Alberico, a quo sibi 60 mareas fide interposita deberi dicebat, canonicam justitiam exhiberet. Episcopus vero, causis quibusdam intervenientibus mandatum no trum exequi praerditus, cognitionem venerabilibus viris ad Lond. decano, Hug. archidiacono et gavit. Quum ergo reus tertio legitimis intervalliscitatus esset, et auctore Probato Propositam intentionem implens, non sacer et copiam sui, nec ut o Niebat, sussicientes excusatores aut responsales misimet, memoratus R. actor magna Postulavit instantia ut

judices seu tramites juris suo ossicio fungerentur: illis autem respondentibus cognitionem causae, non decisionem, sibi ab episcopo delegatam esse, et ob hoc eo inconsulto in causa non Posse Procedere, Praenominatu R. expetiit, ut aut Procederent si licebat, aut patentibus literas sibi traditis, agitationem negotii episcopo significarent et quia ab eis in hac petitione non meruit exaudiri, eosdem ad nostram audientiam appellavit. Quum itaque die praefixa in pra-ntia nostra adessent, et rei seriem Praefato modo partes eXPOnerent, saepedictus Rag. dicens se a delegatis sibi judicibus delusum, ipsos ad sedem apostolicam intimavit, diem praefigens in Octavis entecostes. Illi vero suam excusantes innoeentiam dicebant episcopum decisionem causae proprio reserVasSe examini, et se in causa nequaquam malignatos esse, parati hoc ipsum juramenio corporaliter praestito demonstrare. Vos autem, cui dissinitionis, ut oportuit, reservatusos calculus, causae finem debitum imponetis.

27쪽

EPISTOLA VIII AD EUNDEM.

Domino papae Adriano. VENIEN ad nostram Praesentiana Prior Rumelia consis postulabat ecclesiam de Cog Shala, quam monachi de Coggeshala per intreisionem occupaverant, nostro Ossici sibi restitui. Elapri vero paucis ditibus abbas citatus et fratres jam dicti loci coram nobis apparuerunt, Priori Super ecclesia illa responsuri. Quum vero Prior Suam intentionem renoVasset, abbas habito consilio cum fratribus resporadit se jam dictam ecclesiam canonice habuisse assensu cujusdam Theobaldi, qui in Rumeliacensi monasterio prior extiterat, conventu Priori concessionem annuente, et approbante. Adjecerunt etiam se do don tione istius ecclesiae, pro Pensione, de qua monasterio Rumiliacensi solvenda inter os convenerat, testes habituros de monachis Rumiliaeensibus. Ut autem suis instrumentis et testibus uti possent ad suam innocentiam ostendendam, terminum sibi postulabant indulgeri quod quum judicio obtinuissent, Rumiliacum profecti, coadunatis universis fratribus in capitulo, eos, quorum nitebantur testimonio, minimerePererunt, quia quum Prior loci omnibus fratribus in virtute obedientiae injunxisset ut egredientibus aliis illi soli remanerent, qui concessioni saepe dictae ecclesiae abbati et monachis praedictis actas into suorant, nec unus Solus, ut nobis dictum est, remansit. Quod quum fratres memorati loci vidissent, astruere coeperunt, . . L et . ad aliud coenobium, industria Prioris missos esse, ne suae veritati testimonium perhiberent. In praesentia tandem vis rabilis atris nostri Milonis episcopi orinorum, praefatum Priorem appellaverunt, cibidemquo ad lapostolatus

28쪽

Io soANNI fAR BERIEΝηIS A. D. vestri excellentiam eundem, ut ex testimonio quo-riamdam abbatum accepimus, invitaverunt.

EPISTOLA JX AD EUNDEM. Domino papae Adriano.CAusAM, quae inter abbatem de Coraeshala et priorem Rumiliacensem super ecclesia de Coraeshalamultum et diu agitata est, nequaquam potuimus terminare, quia Post multas citationes et dilationes in nostram Praesentiam Venerunt, et ibidem uterque alterum ad apostolatus vestri praesentiam invitavit. Prior Rumiliacensis abbatem appellavit,' eo quod sibi ecclesiam saepedictam auferebat et decimas Parochianorum, quos a domibus et terris expulerant, diemque praefixit octavastentecostes. onachi vero exinde suam Praetendentes paupertatem se priorem in praesentia episcopi orinorum ad audientiam Vestram appellasse, et sestum Sancti Lucas terminum suae appellationi fecisse allegarunt, et eandem coram

nobis appellationem renovRVerunt.

EPISTOLA A. D EUNDEM. Domino papae Adriano. CLERICI quatuor a judicio venerabilis fratris nostri episcopi Londoniensis a priore Rumiliac per appellationem tracti in nostra praesentia constiterunt, a quibus idem prior se querebatur nuper spoliatum quadam capella ecclesiae suae de Reia absque judicio, quam annis 60 et eo amplius quiete inconcusse m

sederat. Ad cujus rei probationem his allegationibus utebatur, Primo quia sacerdotes illi qui ad memoriam

29쪽

EPISTOLIS.

hujus aetatis poterant pervenire, ambas pariter nomine monasterii Rumiliaeensis possederant; tum quia ad advocationem ejusdem domini aequaliter utraque pertinere videbatur, et quia eandem capellam in parochia de Reia sitam esse asserebatit. Postremo quia corpora defunctorum ad capellam pertinet alium ex jure et consuetudine in saepedicta celeSI Se Iiobantur. Contra haec illi, O quod sibi de mandato

ut dicebant non constaret, cautionem de rato a mem rato priore exigebant. Prior vero hunc cautionem exigi non oportere asserebat, quum de mandato constaret, tam ex litteris abbatis Cluniacensis et eo Ventus Rumiliaeensis, quam ex apicibus domini Morinensis episcopi. Praeterea dilatoriam hanc e ceptionem in initio oportuerat eos Opposuisse in auditorio domini Londoniensis, ex abundanti tamen ne causam diutius possent more suo protrahere praelati laici, nobis idoneos dejussores dedit. Adversarii vero de legum subtilitate nitentes aliam satisdationem sibi fieri exigebant, eo quod si pro se lata Oret sententia, Post tempora nostra captiosum illud futurum osset, si denuo monachi litem movere tentarent, maxime quum iidem laici saepius a diversis personisse litibus et sumptibus super hac eadem causa

Vexatos ESSe quererentur. Prior ver sussicere debere

contendebat quod judici des acta foret. Quibus

in hunc modum contendentibus nos interlocuti sumus, nihil tale ab ecclesia Romana ad nos usque EmanaSSe, nec meminisse nos aliquid hujusmodi in decretis EXPressum, et contra consuetudinem regni Anglorum esse quod Postularent. Unde praefati viri accepta occasion audientiam vestram appellarunt, diem prinfinientes octavas Pentecostes. Quum ergo muSamintegram ut Portuit majestati vestrae reservaremuS definiendam, prior se admodum gravatum SSe con-

30쪽

questus est, quod de transmarinis partibus ad nos

saepius veniens, nec Per nos, nec Per dominum

London. aliquam sit justitiam assecutus, quod ab Ailvardo archiepiscopo saepe injuste in hac causa vexatus sit, et quod nunc tandem justitia sua interventu appellationis sere in annum differretur, jam dictum archidiaconum, quem videlicet laicia patrocinantem, Per quem, ut dicebat, ham mala sibi Pr veniebant, ad aedem apostolicam appellavit, diem praefigens in octavas Beati artini. EPISTOLA XI AD EUNDEM. Domino papae Adriano. ALANos dem ecclesiam illam, qua se injuste spoliatum esse dicebat, ossicii nostri auctoritate sibi

restitui postulabat, praesente A. ejusdem ecclesiae possessore, cui diem respondendi A. Post multas citationes peremptorium Praefixeramus. Alanus vero petitionem A. exceptione rei judicatae submovere nitebatur, dicens eum a possessione jam dictae ecclesiae cecidisse, judicio venerabilis fratris nostri Ricardi

London. episcopi, tum archidiaconi, lata sententia pro Ernardo decessore et super hoc litteras domini episcopi hoc attestantes in medium proserebat. contra A sententiam illam, si lata fuit, ei suffragari non osse respondit, quum res inter alios acta vel judicata aliis prodesse non debeat vel obesse. Et licet merito posset de sententiae iniquitate causari,

qua absens nec contumax condemnatus est, cum

aliquantulo causae suae dispendio, propter reverentiam episcopi sui domini Londoniensis, cujus ad praesens sibi quantum fuit nolebat attemptare sententiam, omisso judicio possessorio petitorium instituit, asse-