Satirarum liber

1쪽

IBI L OTHECA

EUBNERIANA

ATIRAE

EDIDIT

5쪽

, PERSII FLACCISATIRARUM LIBER

CAROLI RIDERICI HERMANNI

6쪽

Presented to the LIBRARY of the

UNIVERSIT O TORONTO

7쪽

HUNC LIBELLUM

PROBARI CUPIT

9쪽

De Persi quidquid novimus sere habemus ex antiqua ita, quam codices de commentario Probi Valerii subla- iam praedicant, alii fortasso ad Suetonii Tranquilli librum do viris illustribus referre malent, quem tamen pSunt Probum auctorem sequi potuissem. Jahnius in Ritschol. Parerg. Plautin. p. 618 et Th. Mommsenius in Comm. Soc lit Lips T. I, p. 7 docte monuerunt hanc igitur preSSe Secutus, quoniam etiam do poeta ipso novae Satirarum illius oditioni aliquid praemitti redemtor honestissimus Voluit, quae mihi praeterea ad hunc praefationem pertinere visa sunt, aut literarum formis distincta ipsis veteris grammatici verbis interposui aut ad finem quanta potui brevitate subjeci. I altu igitur est ultι Persius Flaccus pridie Nonas Decembres Fabio Persico Lucio Vitellio consulibus, qui a nus erat . Chr. n. 34 u. c. 787 decessit VIII Kalendas Decembres Publio Mario Asinio Gallo consulibus, id est .

Chr. n. 62 u. c. 15, unde ne duodetrigesimum quidem Rnnum integrum eum complevisse intelligimus Natus est in Etruria Volaterris eques Romanus, sanguine et afrinitate primi ordinis viris conjunctus, quo ex genere non dubitamus quin etiam Lucilii ille aequalis fuerit, quem Catulus apud Cic. Orat. II 6 25 omnium suae aetatis hominum

doctissimum appellat eidemque nonnulli teste te Brut. 26. 99, orationem a Fannio contra C. Gracchum habitam tribuebant; - decessit autem noster ad octavum milliarium via Appia in praediis suis, quae sunt qui Sat. VI. 55 respici putant, quanquam alia quoque in Etruriae contiguaeVe Liguriae ora eum possedisse ex ejusdem satiras principio tacito colligimus Pater ejus Flaccus pupillum reliquit moriens annorum fere seae; Fulvia Sisennia mater mpsit postea Fusio equiti Romano et eum quoque intulit infer

10쪽

M PRAEFATIO. pauco annos, unde probabile est nostrum in ipsis vitas primordiis domesticis calamitatibus conflictatum variisque pueritiae suae rectoribu usum, mox destitutum, prius quam alii solent ad eam ingenii maturitatem pervenisse, quam in adolescentuli satiris non sine admiratione deprehendimus. Studuit Flaccus usque ad annum duodecimum aetatis suae Volaterris deinde Romae Pud grammaticum Remmium Palaemonem, quem Sueton. Bl gramm.

23 principem in sua professione locum tenuisse testatur; et apud rhetorem Verginium Flavum, etiam Quintiliano pas-Sim commemoratum quemque Tacitus Ann. XV. 71, quia studia juvenum eloquentia fovisset, propter claritudinem uominis simul cum Mus oui a Nerone urbe pulsum esse tradit. Sed et illius exilium post mortem demum Persii contigit et L. Annaei Cornuti, cujus hic, uum ne annorum sedecim, ita amicitia usi coepit, ut ab eo nusquam discederet: a quo quod vitae scriptor eum inductum aliquatenus in philosophiam esse ait, ipso Persius in quintae satirae principio cum tanta pietatis et grati animi testificatione confirmat, ut huic inter omnes poetici ardoris principatus concedi debeat. De ipso Cornuto pluribus disseruerunt et Ger.

Joa de Martini tu poc tuavg. Lugd. 1825. . et r. Osannus in Praef. libri do uatura deorum ab ipso Gottingasi 1844 oditi quorum iu disputationibus hoc tantum

miror, quod hominis Leptitani verum nomen Cornutum fuisse arbitrati sunt Phuruutumque, quem passim et Seholia et codices praebent, adeo preVerunt, ut hane nominis formam o solo pronunciandi vitio librariorumve errore repeterent equidem ubi frequentem vocalis u in oppidis Africae usum reputo, prorsus mihi persuadeo Afrum origine hurnutum potius appellatum esse, donec in civitatem Romanam Annaeorumque gentem receptus barbaram vocem in latinae speciem converteret eodem exemplo, quo principem Apostolorum Hebrae nomine aulum Romano Paulum fuisse constat. Quae autem in ipsius nostrae vitae codicibus mox incomiodo loco inserta leguntur: nam Cornutus illo tempore tragicus fuit Sectae poeticae, qui libros philosophiae reliquit, tam inepta sunt, ut eliminari ea cum Burghi in elis chr. f. Alterili. 1845, p.