Specimen emendationum in Pindari carmina: Progr

21쪽

-is est Romana antem Moseoviensis alter, eidensia alter, Cygneus, Hataiensis postrem ex utroque genere mixtos iudico Palatinos duos priores Lipsiensem Augustanum primum, Guelpherbytanum, ridensem priorem, ratistaviensem, plurimosque Bodleianorum. Iam vero potior familia cum Aldo maxime conspirans, etsi multa hos libros insederim eaque nequissima menda, tamen a recentioribus Graecidis vi--tiata non est et OnVenit sex cum antiquis scholiis, quae adscripta solent esse Hiera vero eaque deterior familia istas,tenet lectiones, quas scholia recentiorum seqtiunt , et ab Usis h.rnm auctoribus recensita est; quae quidem recensio, quum librariorum errores tolleret permultos, hires intulit novos, quam omnes priorum criticorum editiones, ex qui.

bus hinc indo ductas esse etiam meliorum librorum lectiones, non negabit is, qui in hac e diligenter Versatus sit. Attamen nisi prioris classis libri passim correcti ex interpolatis essent, muIto forent praestantiores; sed et Aldus ceteraque haud raro a meliox scriptura desciscunt, quamquam non omnes uno eodemque loco. Iam Tecentiorum scholia tantum ad Olympia pertinent itaque in haec potissimum eorum, qui tua confecerunt, ravas coniecturas illatas Videmus neque tamen deis fuere, qui Pythia simili cura dignarentur: quodsi haec ex secundo codice Parisin empressa essent, non pauciones in iis interpolati loci reperirenturi, schoIἰorum recentiOxum auctores nominantur Nanuel oschopulas retensis , Thomas Μagister, atque, ut praeteream Ioannem Zetzam, de quo II niua in Praefatione dixit, Demetrius hic inius Demetrio

22쪽

fectas esse, quae in illo, quem Caulemus dicit, libro inum

mirentur, non onmes utem, quae in scholiis recentiorem I guntur: quin nonnullae eius animadversiones ne supersunt qDidom, si reperta ab Harte in codice a teris P. Q. Triclinii fragmenta, ex eius in indam scholiis, ut probabile est, fluxerunt Ionge plurima amoschopulo et Thoma conscripta sunt Apparet hoc ex libro Μoscoviens secundo, in quo his scholiis praefixa est haec nota: ου σοφωτάτω κυρίου Θωρα τῶ Mαγω - σπωλω ea QM- ηλκeyciae eo Θαδε ἔχει - ην σηραιώσεις --m γω - quae verba edidit iam Iemitis Praef. p. 6 I. Continet autem Codex Praeter haec scholia nonnuIsis Iocis pleniora breves in via gine annotationes, Mibus Praecipue eae, quae in totum ceptae sunt, lactiones tamquam meliores prioribus laudant r

23쪽

haud pauca vero ob motriti et construtionem Urisdem mutata esse indidem intellisitur. Neque alii scholiorum auctores vocantur in codicibus Augustano, Vindobonensi, atritensi e Reisero,

Nes4elio et Iriario allatis a Fabricio Bibl. r. Vol. II, p. 7. editi uaries quibus Malxitensis liber tantus in decem

priores Olympiorum das scholia continet neque ulterius pertinent in malaiensi, in quo definiunt post decimi carminis metrorum expositionem; in eodem vero ad arma quintum laudatur oschopulus. Praeterea ii libri, qui scholia recentiora habent, vita indari incipere solent, qua recensita Thomaemagistri opera est, διωμο υ αμρα του σοφοιτατου Mαγίστρου, dicit Hata , nec multum discrepat osc. B. Qui bus perpemis tota haec collectio a Thoma instituta et agesta videtur esse, cui post oschopuIum haec ἐς tu textus recensio. Huc ducit et scholium ineditum ad Ol . VIII, io..ubi in Hosc. . adiicituram χρὴ ἀνεται γραφειν ουδ εατεβε ας αλα πληρέονται ευσεβέων σολ λιται ουτο ues ἔχει προς τε την συνταξιν - το μωρον ΚΘΔ ου μονον in ταλα αλα/κ, πολ ἔτερος ἐκαινοτομηΘη τῶ ero parraemo Moκοπουλου καμοὶ, ως ξεται - εὐρησεις, -οικείως ἔχοντα πρὸς το κέτρον. Nequo vero in singulis Iectionibu s mutandis substitisso

isti critici, sed dialecti quoque rationem in his almi';bus

perturbasse videntur. Nam quum Hermannus in egregia commentatione de hac re oper edita accurate monstraret, magnam cem dialecti varietatem quum in singulis carminibus, tum in maioribus illis quatuor operum partibus ibi quidem

24쪽

ad numerornm modorumque maturam diversarum formam in sonos a poeta accommodatos Me monuit Olympioi am a

tem et Pythiorum, ceterariamque liuius collectionis partium in quibusdam vocabulorum formis discrepantia unde oris sit, satius duae leticere. Non alia autem eius rei ausa est, quam editorum anto typorum inventionem libido in recensem do poeta noestro. Quum enim invaluisset opinio, quam etiam Gregorius Corinthus p. 5 sequitur, Communi dialecto usu inesso Pindarum, critici Doricas formas compl- ε man cruptis sustulerunt, et inter eas praecipue Dorica participia primi activi oristi, quae in Olympiis nusquam reperiuntur, nisi I, 27. λέσαις apud Gregorium, et III, 8. χῶσαι a manu recenti in cod. Gort ceteris locis omnes libri communes h bent formas nain quod II, 6, ε ταν-- et Ix, 5 ώνην

σαις, non mirabere, ubi aliter instituta interpunctiona opta. tivos Inosces. Sed in Pythioriam codicibus Doricae formae multo sunt frequentiores in Nemeis atquo Isthmiis raro in ullo libro vulgarem deprehendies. Terminatio autem participii huius in ιις haud dubie a Pindaro prosecta est in omxibus carminibus quippe ubicunque longa Vocalis ante Morta est Lex absorpta littera , ibi Pindarias huic substituit vocalem Lut λέγοντσι λέγουσι βροιου τυχον-αι τυποῦτο τυχώσω, non autem αριαλοῖς, sed αρικὰ ex soluto αρικλοος unde Pyllia IV, 182. corrigendum ex Gottia Guela Par. A. . et Bodleb avis. Iam vim Misae sit ex πείσανς iVe πείσαντε πείσαντο ut amans amaritis, postulabat conεtantia, ut poeta scriberet πείπαις. Idem utrum tantummodo , , an eris lege etiam ρων

25쪽

admiserit, utri1m γλου ον an SMφαρον, an utrumque, et eius. modi alia, non nunc consilium est pertractaTe. Superest, ut addam ex Plum manifestae interpolationis ex metiori librorum scriptura emendandae quod petam ex Olympica de decima tertia ab Hermanno Lydiis recte annumerata in quas ob metri ignorationem non aliter quam in Aeolicas Graeculorum lascivia est maxime grassata. In ea igitur da ultimos tres strophae versus vulgo deterius deacris Ptos Hermarinus ita distribuit:

neque huic vermium descriptioni quidquam obest praeter ractam tr. 4. Voculam timam quam quidem difficultatem non tollit correctio πως At οππως non reperitur nisi in interpo- Iatis libris non interpolati, M. Gott. M. .moso A. Aug. B. habeo - τέ si Iam poterat scribi: κοσαέοιτο - πιτο κείνου χρήσιος as αυτ οναυτα Ζηνος ιγχηκεραυνου παῖς MUM

26쪽

Sed alia offerebatur difficultas str et ubi haec versuum ratio postulabat ut cum vulgata legeretini:

ἀντεβολησεν - ἀνὴρ λαττος 'γυπω τις προπερον. Iam is displicet haud uno nomino nam ex vera ut anni nostri animadversaone, quam in Grinamatica posuit, οὐκ in fine periodi contrariam sequitur regulam nam, paragogici

appositio et neglectio nempe ubi, negligitur, ibi ponat λ; ubi additur, ibi comittitur: etiam anto vocaIem in fine periodiri

non assumituri Itaqueiquum ex probatissimoriam critICommsen tentia, ἐφελκυστικον in fine versuum ut in periodorum exbtu, etiam ante consonam apPonatur, non υκ sed ου debebit scribi in fine versus etiam ante Vocglem. Sed ut concedam spectata magis grammati dia verborum coniunctione, quam mmtrico intervavo, ri posse hoc quidem Ioco nom placet interpunctio ante ultimam versus syllabam, neque Praepoώ- tum οὐ ceteris verbis, licet hyperbaton, quale hoc est, si usistatissimum. Ol. II. 5. μαντες g πολα Θυ ut ἱερὴν 'ν οικη-- ποταμισυ Ibid. o. ἔπαιειν ua μεγαλώ, et 156. ρμοισι χέρας αναπλωοντι in κεφαλα cit enim haud dubie solbsn- dum λ ytb. IV, 156. Horem μοι βροτα 'ολβον υπέρτατον rκεῖν. Sed hoo quoque largiar illud vero premam, exba - ου αντεβολησεν ου ηο ανηρ, non modo Pindarica ,. sed ne ta a ta quidem esse neque enim, quod Vulgo putatur, duplices negationis particulae in Graeca litigua fortius negant potius, ut apud Latinos, fortiter affirmant. Hi arisque regula de pluribus negandi particulis fortius negantibus restrictius tradenda

27쪽

ine de eo dicendi genere, ubi τοῦ ω Vel vi vel inde compositi palliculis additur ου Vel ριηδὲ Vel inde composita ουδεὶς,

μηδuς, υλπω, μηδέ ω, ουδεποτε, μηδέποτε aut alia similia ut, α, γαρ , , ουδοῦ, μῖνε, οτημονι φῶτι ἐαΠιον, et, abis ανΘρ-ων δουπω οὐδὲ, τοιουτον πεποίηκεν. Omnino tibicunqDe ' negatio reis petitur no, adam addita notione, cumulatur negatio, hαμ εγένετο, ουπε Νωδμο ομτε Πηλεῖ Neque aliter Latini Ne ne usquam quidem quid tuam tale ferit, et, Non acrisit hoc, neque in Peleo, neque m admo Graeci tamen negatione utuntur crebriore quam Latini. At haec perita animadversio docti viri in AnnaLllit. Heidelberg. . , asc. 5. a. 18O8 P. 15. 16. quamquam loeus, quem ille ibi ex ax Tyr. Diss. XII. et Xoracorrexit Hom. Odyss. Γ 28. aliam habet excusationem. V. e moren Homeri Wolfiant in f phem liti Jen. a. 18o9. num 2 8. P. 167. Quapropter his non ου, γ, sed ο-πα dicendum fuit, et οὐκ est adulterinum, quod abest codicibus non interpolatis Ald. Gotti Pax. A. bso. Α Αri Guelph. fuit, sed deletum est: neque id agnoscum Vetera scholia: - εὐπυχη- - - λης--ῶης, 'Aπω ' προτερ- ευτυχησεν αννm, at recentiora habent: ουα - χεν ουδα-- προτερον τις ἀνῆς λητος τουτων Iam expulso istolis fulcienda versus causa in promptu erat corrigere: gae v στεφανων ἐγκωμιον τελλον, τον δροι τε ν ἐκ Πωας,

Eleganter ναμ dativo a coniungitur in hac structura, et potest lectio mutata videri ab imperitiore quodam, ut s. so. v ρελΘρντ-Fimiliter transiit in i περελθουσιν laeque durus est dati

28쪽

vos νιν post Praegressum aras aerio ab alio verbo pendentem ut Pyth. IV, 7. Θεῶ αν- εἰοιράνευαῖα -οντι θυια πρ οβεν Κ, φαμος καταβοάς δεξατο. agnopere placebat haec coniectura, d nec viderem singillas: imp asinos ipso loco interpolatas esse e cepta prima ordiamur ab extrema Antra vulgo legitur so ατε, te Par A, οσσα, Ἀ1δ. Aug. B. Moso A. , adscita prima sequentis Versus syllatia in praecedentem. Iam secundunt amotionem genuinorum librorum sic inte si constituendum M.

Similite elauditur L VI, epod. .

Cui rationi ne unius quidem obest vocabuli fractio: firmant

autem eam plures interpunctiones. Itaque ant. 5. Mege ex o dicibus et

DἈργε Θ σα - , m D Θηβαις ἴσα τ' Αρκας - σητον - μαρ ρησε Λυκαιώ βωμος αναξ g Pro Vulgari ριφὶ quod metricis originem debet, agno crini Ald. Aug. . Mosc. A. cum Schol. et in Gottingensi vetus lacti deIeta, et post lituram αλιφ' est scriptum Str. 6. ex codicibus correctis fluxit vulgata ξηκοντακι γαρ αμφοτέρω- ει γ' ιδυγλωσσος, sed Ald Gott. Par. . Rosc. A. Aug. B.

ciet habent ἐξηκοντι- δ' ἀμφοτkωλκ. Hoc nisi pro particula a pρsitum putabis et sensu satisfiet, et metro, scribendumis erit:

29쪽

Vides hic itasti aiicipi cm syllaba in prioris versus fine . ni γ' uatit in Aid. oti. M. A. Μ c. A. Aug. B. BodLMq. Bol'. e Cygn. Guelph. Leid Α- B. et haud dubie Ciκ. aliique t. . Vulgo legitur ιμαίνων ἔλαβε Βελεροφόντας:recte Ald Goti Par. A. Nosc. A. Aug. B. habent ἔλε. Igitur

hae est vera scriptur :

principio epodi δὲ 'erum videbatur PL. Sed hoc eum libris Iendum: πον apud Homerum habet digamma Lege igitur:

30쪽

Iam Str. a. ex libris legendum: πενταλον Mutos σταδιου in δρομον ἀντεβολησεν πιν ινη Θνατος cara τις προτερον.

Anti . Vulgo est M aia οψιν , quamquam εἰ nusquam dixit Pindariis, nisi in composito εἰνάλιος. id Gotti M. A. Aug. B. Bodl. . habent ἐς αὐλο . Scribea ἄκραις αρεταῖς περεψοντων ιεροῖς - ἀέθλοις, πολοι δ' ἐν καιραι ανδρων ἔβαλον.

Sed hic Iocus non eget emendatione potius enim ultima sy, laba Vocis ταμίαι oalescit cum prima in ανδρασιν, Attica illa syni si ne as Homero quidem aliena. Il. s. 277 in1λειδε, Ἀλλ' ἐριζέ κεναι. is, si a-εν l, 89 ἀσβέστο αδ υἱον. Odyss c 575. ω τρίγνωτε, α as . Mλωπίνη ἡ γαμος, et se quenter ὐυαλώ Ἀργειοοντο. censorem Wovianae Homeri editionis I. I. p. 126 Inprimis etiam δὴ coalescit cum sequente vocali, ut Odyss. 77. αλ' τε δη βδοριο ημαρ. suis igitur mirabitur, si in dactylicis indarsis ead- usus est liber . tate Sic Isthm. VIII, 11. 12 νοτ' est contractum, Pyth. XI, 8 . - εἰ ubi ex Rom. legendum: ξυναῖσι ν αμιν κε ταῖς μαμαι φθονεροὶ δ' ιμ-ονταιατοτ ε πις ωκρον λων συνου τε νερωμενος αἰναν βριν, et cetera Grammatici autem vorsus . in quibus synizesis ad