Vocales in stirpium terminationibus positae nominum italicorum

3쪽

AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE LIPSIENSI RITE IMΡETRANDOS

MDCCCLXXIII.

5쪽

saput I. Pug. vocalibus p0s cons0nas elisi in universum agitur ... i aput II. De linguis et Graecorum et Italorum disseritur bs ut III. De linguis Germanicis agitur 30s ut IV.

Summarium 56

7쪽

Caput . se vocalibus p0st consonas elisis in universum agitur.

t in rerum natura quae pr0Veniunt, ea omnia p08 qu0ddam tempus evanescere incipiunt, ita ea elementa, quae V0cabulis f0rmandis inserviunt, s0ni SiV 00n80nae SiV V0stales extenuantur. Quae quidem extenuati invenitur pariter in v0cabulis et ineuntibus et mediis et exeuntibus, maxime autem debilitati0nea rediuntur syllabae nates. Ea deminuti n011 raro eo usque pr0greditur, ut 80ni, qui in syllabis illis insunt, mutuo intereant. Ac mihi quidem in animo est disserere, post quas p0tissimum cons0nas vocales in Stirpi sine positae n0minum et Graec0rum et Italorum imprimisque Germanic0rum perierint. Cum ver ex singularis n0minatiV plani8Sime Stirps 0gn0scatur, hujus solius casus habet, rati0nem. Initium autem faciam a linguis et Grae00rum et Ital0rum. In quibus id praecipue quaerendum Sse mihi videtur, n0nne certae quaedam c0Π80nae V0gales illas antecedant. Qua consonarum serie

reperta transibo ad id qu0 mihi imprimis prop0situm est, ut simile quid in linguis Germanicis occurrere, stendere Studeam.

Caput ΙΙ. De linguis et Graecorum et Italorum disseritur.

8쪽

Ante quam de re ipsa agam, memorandum Videtur, omnes V0ces aut ex ipsis radidibus aut suffixorum ope radicibus addit0rum formata esse. Ea autem Vocabula, quae per suffixa rarmata SNnt, aut unum tantum aut plura suffixa exhibent. Qua de causa nobis duo Π0mina similia inter se conferentibus, qu0rum alterum alter majus est uno suffix0, minus non ex majore correptUm SSe Saeptu apparebit velut morde non ex mordicu- v0eali finali eli8a ortum, sed p0tius suffix ac larmatum est.

Quam quidem rem imprimis 0rs senius II p. 588 sq. Πenexit, Ui, ut exempl0 Utar V0ealem Da cum Son in Π0minibus, qualia sunt se eu, cornicen, fidicen tubicen periisse dicit, qu0d dem0ustrent formae Scin Π-m, Vatici ΠU-S, fidicinu-s, 0rnicinu-s, tibicina neque enim ullum in singulis Dominum casibus vocalis in stirpis terminatione p0sitae Ve Stigium exstat, sed p0tius pleni0res larmae suffixo amplificatae Alint. Itemque Corssenius altera Π0minum composit0rum partes Velut arti-fex ju-dex, Sim-ple X, 0Π-juX Gi - υξ), tra-dUX in eandem vocalem terminalem, quae in adjectiVis muni-fieu-S, Veri-dic U-S, fati- dicu-s, bi-jugu- inveniatur, olim exisse injuria dieit. Quorum nominum etiamsi interdum Π0nnulli casus thema in v0ealem desinens exhibent ut gen plur. Supplici-um, simplici-um, id tamen nullius est m0menti, nam facile anal0gia efficitur, ut stirps nominis alicujus primitus c0nsona terminata saepius in flexionem v0eali finitam transeat. Plura ejusm0di Xempla afferrem, nisi l0ngum esset. In eundem err0rem etiam alii ut Leo Meyerus, Gustavus Verus indidisse mihi videntur. In lingua Graeca themata consonis terminata v0ealibus aueta Saepius occurrunt. Quo praecipue referendus est metaplasmus qui v0eatur, 'u0d 0cent, ut exempli utar, ratirpe φυλακ et

9쪽

Ae rectissime quidem Gustavus Verus, quamquam interdum, ut 0d0 0mmemoravi, in eodem err0re qu0 0rSSenius, Versatur, censet, et temporibus Graec0rum sermonis Vulgaris multorum n0minum stirpes initi in c0ns0nas desinentes in flexi0nem a v0eali finitam transiisse, qu0 e accuSatiViS: δαν, ανθ ρακαν, γραμμα- τεαν, κοιλαδίαν apparet Mussaeli. r. de Gr. Vulgar8pr. pag. 22)et themata Dominum Graecorum, quae eadem aetate in linguam Latinam irrepsissent, una vocali esse amplificata. Rusm0di exempla sunt

phalanga -

Idem transitus in recenti0re lingua Graeda latiris increbruit, qu0d stendunt Mull. l. e. D0mina: ητερα pro μήτηρ θυγμ-

Itaque sententiae Gustavi Veri, qui permulta Π0mina, qu0rum Stirpe in c0Π80na exeunt, ut in lingua Latina flexi0nem v0dali terminatam, ita in Graeea flexi0nem iura secuta esse dicit, assentiendum esse mihi Videtur. 0strem de n0minibus m0Π0- syllabis linguarum et Graec0rum et Ital0rum, quae e Meyerus Κ. . V p. 366 sq. explicare studet, breviter disseram. Is enim cum dicat, omnia nomina linguarum Indo germanicarum m0110 syllaba ide0que etiam ea, quae ad linguas Graec0- Italicas pertinent, n0nprimigenia, sed posteri0ri aetati tribuenda esse, magii in err0reversari mihi videtur, nam, quamquam muli maj0r 0minlim numerus e pluribus syllabis c0nstat, h0 tamen non efficitur, omnia monosyllaba vocalium finalium deminutione ex pleni0ribus f0rmis 0rta es Se praesertim eum radi cum casus sign0 0njuneta ad Drmandum n0men aliqu0 0mnin sufficiat. Velut pro primigeniis

Veni ad linguam Graeeam. In qua v0cales in stirpis fine coll0eatae perraro exstinctae sunt. 01180narum praecedentium praeter dentales tantumm0do sonus hue rev0candus mihi videtur.

10쪽

duntur, sed dijudieari 110Π 0test, utrum horum 110miniim Sing. 110minativus exstiterit neque. Multo saepius inveniuntur pleni 0re f0rmae mi Ἀμβλητο - ς,

Illud autem inale, in quem sonum, priUSqUam Valle Seeret, debilitatum sit, c0nstitui non potest, praesertim cum flexi tertia, in quam nee mnia adjectiva transierunt, v0ealis in suffixi fine 90 sitae ne minima quidem vestigia stendat Attamen non dubitandum St, quin 00alis, antequam Xstingueretur, tenuior fusirit 80DUS. Nominum aeti0nis, quae τι suis X ope rarmata Sunt, tantum-m0d du i vocalem amiserunt. Huc pertinet do τι - Hesiod. Opp. 356). leni 0r rarma est b, τι - Curi. r. Et p. 223). Deinde

Quae milia nomina fere CC numero sunt. In n0nnullis e0rum suffixi