Vocales in stirpium terminationibus positae nominum italicorum

11쪽

syllaba pri0 τη τα accentu distincta est, quod d0cent, ut exemplis utar, αν δροτῆτα Η0m Il. 16 857 22, 363 24, 6), δηιοτῆτι,

Ρind. Isthm 4, 11 ed Schneid. Ol. 4, 26.3; regii τας Ol. 1, 95). Idem de substantiu 'no τρὶς e radice per Suffixum τη formato dicendum est f. or τος Il. 19, 300. Od. 4, 88.ὶ ποτῆτα Od. 18 406.). Ex qua re rartasse c0gnoseuntur LV00alis exstinctae vestigia. Eadem vocalis iu γαλα nomine p0st et sonum interiisse mihi videtur, ita ut glak-ti rarmati lac laeti-s stirps magis primitiva Curi. r. t. p. 164 putanda it. Nunc agendum est de . con80na. Sonum istirpium in ιδ desinentium sing. 0m. ἐς primitivum suffixum non esse, sed posteriore aetate ad stirpem accessisse demonstrat Curtius Gr. t. p. b84 . Is enim J 0Π80nam in hunc fere modum explieat. Vocatis ι genus femininum signifieans ante plures casuum terminationes a vocalibus incipientes j genuit aeque ac m0n0 syllabae linguae anseritae stirpes in i vocalem exeuntes ut hi stirpis sing. instrum. hi-j-a, plur. Om. hi-j-RS. Quae j semiv0calis ante e d 80num genHit. Unde, ut exemplo

Idem de n0minibus ad personas en fem pertinentibus dicendum est. Velut patr0nymica IIριαμις, ανταλίς Priami, Tantali filiae in eodem m0d Orta sunt, nam vocali 0 in stirpis fine p0sita ab illa vocalici genus femininum significanti extrusa est ei. Ser. Drau pad-i quod derivatur e Drus ad a. Similis est rati stirpium, syllaba uitarum. Cui rei c0nvenienter, cum illud Generis feminini inter V0cales inci transiret,

venit. Quae d 0n80na, postquam in casibus bliquis ante j semivocalem sedem obtinuit, in nominativum qu0que Sing. irrepsit. Ita 'Πορε αδι- 0rtum est. Exinde et j in casibus obliquis et finale tu sing. 0minativo evanuit. Denique i consona ς 0no nominativi propri assimilata α 0calis antecedeus c0rrepta St. Cum qua Curtii sententia id plane c0nvenit, qu0d omnia nomina huc referenda paucis exsseptis genus semininum exhibent. u pertinent 110mina, quae aut ad per80nas patr0nymica aut ad civitates aut ad adjectiva aut ad abstracta revocanda Sunt Πορεάς, Κρονιάς, Αὐὼoi ώς, ρυάς, Λεσβιάς, μαιώς,

Quant0pere in usu fuerint n0mina hujusm0di apud Graecos, ex e facile intelligitur, qu0d exstant circiter CC 0mina in q

12쪽

φυγάς, quae cum utrumque genus et masculinum et femininum interdum neutrum quoque exhibeant, hae rati0ne explicari n0n possunt. Sed cum p08teri0ribu demum temp0ribus usurpata sint, ea per abusum in cetera qu0pue genera atque imprimis in masculinum genus transmanasse mihi videntur. Ex praeeedentibus patet, in lingua Graeca v0ealem in stirpis terminati0ne positam exstinetam esse in Sing. Π0minativo 08 tres

Sequitur, ut de aetate, qua V0eales illae perierint, disseram. Quam exstinctionem a priscis temporibus repetendam 8Se, e eoqu0d deletae vocales in flexi0ne non jam inveniuntur, facile perspicitur. Et 110mina quidem τητι suffixi pe larmata vetustissima aetate 30cali privari c0epta esse inde eludet, qu0d idem suffixum in lingua anserit saepius deminutum est. In ea enim lingua exstant stirpes decurtatae ut deVutat- , paratul- Vrkutut Le0. Meyer. l. ). Simile quid de adjectivis, quae ex participiis passivi per suffixum et formatis orta sunt, judicandum est, etenim nonnulla eorum jam apud Homerum traduntur. Itemque veterrimis tribuenda sunt temporibus et n0mina in syllabam desinentia et nomina λς φ ξ γάλα, pleniores enim rarmae desunt. Sed Hesi0deum illud δως, eum δῶτι- antiqui0r 0rma inveniatur,p0steriore aetate correptum esse mihi videtur. -Τranseo ad linguas talistas Antequam ver ad singulasv00e traetandas aggrediar, quae causae ad stirpis terminationem cogn08cendam magis minuSve valeant breviter exponam. primum quidem agendum est de casibus bliquis. 0 quaeritur de eis 110minibus, quae exi0nem in Secuntur, nam quae nomina huc referenda sunt, ea omnia stirpes in vocales desinentes exhibent, sed de eis, quae ad tertiam declinationem pertinent, in hac enim stirpes et consonis et V0calibus terminatae Saepenumer inter sec0mmiseentur. In lingua Latina exstat unus casus, Sing. accUSatiVUS in im desinens, qui stirpem i vocali finitam subjectam esse constat. Qu0dsi Gustaviis Mayerus Stud. V p. 49 dieit, a plur aestas aliV0 in 1 38 in desinenti stirpem i 0eali terminatam sine dubi repetip0sse, huic casui nimium tribuere mihi videtur, nam etsi 0110edendum St, non 80llimos formationem plur accusativi primitus ad stirpes i 0eali finitas r0v0candam esse, sed etiam re Vera multo maj0rem accusativ0rum ejusm0di numerum ex eisdem tirpibus 88 derivatum, Saepius tamen traduntur plur accusativi in I S, H0rum Stirpes in c0nsonas desinunt Et eum apud lautum meli0rum e0dicum auct0ritate interdum tales larinae inveniantur,

13쪽

qua ci-s, felici-s Varr. Manil. Cici Virg. cf. Nevium I p. 260. II p. 60). Simile quid dicendum est de forma eis in quam terminatiois plur aestusativi, antequam in flexionem c0nsona finitam transiret, mutata est, nam eandem terminati0nem interdum stirpes inc0nsonas desinentes acceperunt ut altante i-S, 0 gentei-S, feriente i-s, fero ei 0rei-s, Sanctiore i-S, facilio rei-s, pejore i-s meliore i-s, maj0rei - Stilo, Caecit et Cic. f.

Plin. Charisi auct0re Gramat Latin I. p 129, 130 137). Mult crebrius stirpes c0Π80nis finitae plur genitivos in ium

Itaque praesertim cum hoc tantum mea intersit, ut proferam Π0mina ea, de quorum stirpe i 0eali finita dubitari n0n 0test, in his casibus tantam vim auctoritatemque quibus sine ulla dubitatione fides habeatur, n0 inesse censeo sed tamen hi satis id0nei Sunt, quibus praeterea confirmetur Stirpem in vocalem desinere. Sing. ablativus autem i 0eali terminatus, cum creberrime in h0ceaAu 110mina, quae ad declinati0nem in consonam defluentem referenda sunt, in exi0ne i 0eali terminatam transeant, prorsus 0mittendus mihi videtur. Aliae causae accedant oportet. Eae praecipue repetendae Sunt 0n solum ab antiquioribus plenioribusque sing. 0minativi Drmis, sed etiam a quibusdam suffixis, quorum pe nomina huc referenda Drmata sunt. In lingua Umhrica Sing. et accuSativus

14쪽

et ablativus exi0nis i vocali et c0ns0na terminatae inter se disserunt. Nam, ut Xemplo utar, aec et abl. kar oear n0minis flexi0nem in i sequentis sunt U. pr. I. p. 124, 126 ukre-m Ocre-m, kri, Osiri, e rei Dere), cum eidem casus lives tur questur n0minis ad declinati0nem e0ns0na finitam pertinentis 80nent Vesturu, questuro; Ves ture, que Sture.

De lingua Oscae casibus bliquis tertiae exi0nis certi quidquam pr0nunciare n0n ausim. 08trim addo, in his duabus linguis ex n0minibus eum similibus Latinis e0ssatis stirpem v0calisinitam facile c0njici. Etiam in lingua Latina maxime p0st dentales c0nS0na V0- cales in stirpes terminati0ne positae interierunt. A primum quidem disseratur de paucis adjectivis per suffixum to formatis, quae primitus participia passivi fuerunt. Velut damnas Quinet. 7, 9, 9 et 12 ex XII ab . c0rreptum est ex damnat0-s. Eandem v0calem in i debilitatam id qu0 hexi docet omiserunt n0mina mansues Acc. p. 0n. VIII p. 483), inquies Τac Liv. irrequies Aus0n. f. Nevium I p. 72; aul. 0l. Carm. 5, 16). F0rtasse alia similia nomina addenda sunt Sed

cum e0rum tantummodo casus obliqui tradantur ut Sanates,

Sanatibus Fest XVIII p. 321 Gell. 16, 10 ex XII tab.), indigetem, indigetes cujus n0minis c0mp08ili40steriorem partem Leo Meyerus II p. 30 rectissime cum Η0merico ill τ λυ-γετο-ς confert), quietem, quietes, dijudicari n0n 0test, utrum Sing.

nominativi ut ' lii oes, in ili gae', 'f's a mari re veramlim exstiterint necne. leni0res formae Sunt damnatu-s, quietu-s, inquie

Ad quae accedit puis, quod substantivum c0nferendum est cum Graec πολτο- u. - raeterea ti suffixi 0ealis interiit in 110minibus dis, lac lact), nam utraque larma invenitur cf. Schueh. II p. 388 lens. Integrum Suffixum servarunt et pleniores sing. 110minativi ut diti-s, dite saepius), laete Ρl Mere. 5, 9, 3 cf., risc. I p. 212 Η - Enn. Caecit. Varr. Cas8. Hem. ap. 0n. VIII p. 483), lenti-s quam i0rmam antiqui0rem fuisse testatur Priscianus I pag. 34 H. et casus obliqui ut lenti-m Cat R. R. 35. 116 132. - Varr. p. Char. p. 26 Κ.), diti- a Neu II p. 13. Commem0randum est denique V0cabulum sate satis e0rreptum. Qu0 adjectivum indeclinabile pro adverbi0

P0st eandem c0ns0n m i 0calis in stirpis fine e0ll0 catae0rum n0minum, quae t suffixi denominativi se ex tu in 1 debilitati larmata sunt, periit. Au pertinent n0mina gentilia et quae

15쪽

sunt intilia velut Antias, Aquinas, Anxuras, Arpinas, Atrebas Arupinas, Atinas Frontin de col. p. 109), g prenas, Capenas, Casinas, Fidenas, Frusinas, Larinas, Lenas, rivernas, Urbinas, Quiris, Samnis, Acheruns, runs, Laurens, ejeus, Tiburs Neu II p. 9). Huc accedit parvus appellativorum numerus. Rusm0di

in stirpis terminati0110 0sita apparet, quod d0cent, ut exemplis utar, Antiati-s Arpinat 1-s, optimatis, Laurenti-S; Antiati-um, pollinati-um, quinati-um, Ardea ti-um, Nantuati-um, Capenati-um, Fidenati-um Casinati-um, ri Venati-um, Sentinati-um, Samniti-um Quiriti-um, n0strati-um, optimati-um Larinati-a, rivernati-a Ra Vennati-a, Laurenti-a, Tiburti- a Neue I p. 51 - 60). 0stremo riscianus saepenumer narrat pr0nunciari Arpinas, Capenas Crotonias Larina S, Lenas, Menas Ra Vennas, ptima S, nostra S, e Strus, primas. Ex quo facile intelligitur, accentum, qui ante V0calem finalem excisam in paenultima syllaba positus est, v0eali illa exstincta perl0ngum tempus in eadem permanSiSSe. Qu0d suffixum in Graeca qu0que lingua egurrit et 7 cf.δημοτης,

ακriτη-ς. Eadem i 0calis exstat in adjectivis derivatis, quae per suffixum id formata sunt Budeng. Suis. oe p. ). QuibUS, qu0d,,agre Sti-S, caelesti-S docent, nomina: aquati-s, domesti-scf. aquaticu-8, domesticu- alia subjicienda sunt. Rusmodi adjectiva -τικο-c e 110minibus in της desinentibus ducta Graeca

quoque lingua exhibet. Le Meyerus II p. 528 similes addit formas lingua Latina: fluviati-li-s, furiati-li-S. Antequam ad nomina et agentis et eti0nis i suffixi pelarmata transgrediar de n0minibus in es geri. iti-s desinentibus, quae a Waltero Κ. Zt. IX p. 194 accuratius tractata Iint, paucis

16쪽

0xp0nere mihi libet. Ille quidem e nisus, qu0 eques Graeco illi ἱππότη ς respondere videtur, in nominibus es syllaba terminatis idem suffixum den0minativum, de quo Supra disserui, lim fuisse dicit. Sed ea sententia, praesertim cum Vocalis in stirpis sne p0sitae ne minimae quidem vestigia exstent, mihi displidet. Lidet enim quispiam dixerit, v0ealem tu illis n0minibus tam antiquis temporibus exstinctam esse, ut nullo l000 erVata Sset, tamen ei rei obstat permagna similium nominum multitud0, quam lingua Graesta exhibet. 0ncedendum quidem eSt, posse e0nferri, e ques CUm , ππότη ς , Sed nihil est, qu0 ut ita statuamus, n0sc0gat. Immo Ver explicati0, quam B0ppius i. c. p. 132 de eques equit pr0fert, omnin pr0banda est. Praeterea qu0que hae de re ev0lvas Curtium De n0m Graec form. p. 10), Leo Meyer.

II p. 93, ottium Et F. I p. 201). Idem suffixum ti in serm0ne Latin vulgari exidit. Velut inveniuntur Euphras, Mithridas Schueli. III p. 287). Veni ad 0mina et agentis et acti0nis i suffix finita. In quibus suffixi vocalis evanuit. Nominum agentis tu lingua Latina exiguae tantum reliquiae

At muli major est numerus nominum acti0nis vocali in stirpis fine posita privat0rum. Qu referenda sunt ars arti- DX),

tinent adjectiva ex illis substantivis acti0nis derivata: iners,

17쪽

amenti-um Neu II p. 49 52 59. sed num hae omnia adjesitiva olim re Vera in sing. nominativo i suffixum habusirint, difficile

est ad 0nstituendum, etenim pleniores sing. nominativi desunt. Qu0dsi cogitamus, Xn0minibus actionis ea derivata esse, multa eorum orta esse identur e tempore, qu i 0ealis in 110minibus acti0nis jam pridem exstincta erat. 0mina eti0nis, quorum tantumm0d antiqui0 Sing. 0minativus in is desinens exstat, perpauca inveniuntur: messi- 'me Sti-8, pesti S. At permulta adverbia, quae Vetustissimis temp0ribus sing. accusativi uerant, ii suffixum servarunt ut singillati-m, stati-m,

Voluti-m, affati-m, Stricti-m, carpti-m, contempti-m, confesti-m, tracti-m, parti-m, conferti-m. Eodem suffixo addit rarmata sunt multa alia nomina derivata: eo eti-0, Stati-0, nati-o, sex Viti-um. - De Similibus linguarum et Graecae et Sanseritae n0minibus jam Supra aetum est.

E0dem pertinent substantiva den0minativa ea, in quibus at suffixum ex tali 0rreptum esse apparet. Nomina talia sunt aetas, affinitas, alamitas, civitas cupiditas, difficultas, facultas, hereditas, immunitas, iniquitas, e vitas, nece S Sita S gra Vita S, 0 te Stas, Sic ditas, simultas, sublimitas, tempestas, Utilitas, Vastitas, Volupta S, alia multa. Quo referenda sunt circiter CCCC nomina. leniores sing. 0minativi Drmae n0 traduntur, sed tali suffixum adilee0gn0scitur X 0nullis casibus bliquis ut civitatis, heredi

p i53. De eis quoque nominibus, quae his in linguis et anserita et Graeca resp0ndent, jam antea disserui.

Per idem suffixum ti nisi qu0 tuti suffixi tu praecedit,

formata sunt n0mina juventus, senectus, Ser VitHS, Viri HS.Casuum bliqu0rum, ex quibus primitiva suffixi specie c0g1108citur, pauci servati sunt velut Neve l. c. servituti-um, Virtuti-um,

18쪽

Ex lingua Umbrie huc pertinent Π0nnussa adjectiva, quae olim participa passivi fuerunt. Rusmodi exempla sunt Umbr. Sprael, d. II p. 6. T. 8. 10. 12. 14. 5. 10. 18 389. taς eZ lases,tasis tacitu-8 pernis sive segnis hoc adjectivum idem valet qu0d precatus), pili ac pili 08 pia tu - Unilia 2 c0110-

Praeterea suffixi ti den0minativi 0minibus gentilibus Drmandis inservientis v0calis ejecta est in 110mine Casil08 II. Sp. II p. 19.) Casilati β. In lingua Osca unum oeabulum urg Unteritat. Diat. p. 29. 163. - 0rtu - t suffixi 0 calem amisit. Nunc agendum est dera media. 08 quam cons0nam V0calis in stirpe exeunte coll0eata in sing. 0nimatiV raro elisa esse mihi videtur. Quo referenda sunt adjectiva i suffix addit ex n0mine

concordi - Neu II p. 49. 2). - Num fr0118 0men huc re-V0candum Sit, dubitari potest, nam etsi Neu I p. 46 Servio ad V. G. 2, 372 auctore antiqui0res frondi- in sing. 0minativo dixerunt, tamen Varro R. R. 1, 24 3 et Charisi teste f0rmam fros assert. Quae cum ita sint, plur geniti0118 r0ndi-Um, quem quidem creberrime seriptum videmus, fortasse non primarius est, Sed 0steri0re aetate transitu in exi0nem i 0cali terminatam

P08tremi totum suffixum i una cum m 80n casum significanti periit in au Enn. Ann. 34. - gaudiu-m. Quod Vocabulum aeque ac d Sing. assci, de qu0 postea disserendum erit, Seliudharditus III p. 387. n0n male v0eat poetis cherapiet e

reten .

19쪽

Suffixum 4 'it eam decurtatum inest in ca et ea et Latian0minibus. Deinde huc pertinent liber fibr0- - Lit. ebria-s Curi. r. Et p. 285.), id ut ea c0lubr0-), candelaber candelabr0- 110men ex candela derivatum Seduntur Meetiva in - fer et-ger desinentia, in quibus suffixum periit. Cujusm0di exempla sunt aestifer anguifer, aquilifer anni fer, aurifer, bipennifer, blattifer, caducifer, cael idia, a rim id ea, o u Dii e iri ea, et sciri ea,

fetifer, flagri fer fumifer, horrifer, ignifer, imagini fer legifer, lucifer, luctifer, mellifer, 0pifer, a Vifer, estifer, 0 miser, p0pulifer,

20쪽

Ρraeterea hue referenda sunt eucer ευκρο- Sing.n0minativus ms syllaba finitus legitur ap. Virg. Α. 3, 108), Anti

lingua Latina abh0rret Antonias ter Cie pro Var. p. Prisc. I