Select Mediaeval Documents and Other Material, Illustrating the History of Church and Empire ...

111쪽

T- HOHENSTA EN PERIOD. 105 absit, si dominus imperator premoriatur, dominus papa et cardinales et ecclesia Romana jam dictam pacem fidimiter observabunt successori suo et B eatrici felici uxori ejus et Henrico regi filio ejus et omnibus de Themtonico regno et ceteris adjutoribus suis, sicut proscriptum est. Et successores domini pape similiter obaeo

bunt.' Wiomannus adiburgensis archiepiscopus subscripsi. Philippus Coloniensis archiepiscopus subscripsi. Ego Cristianus aguntinus archiepiscopus subscripSi. Ego Arnaldus reuerensis archiepiscopus subscripsi. Ego Arduinus imperatis proth notarius subscripsi.

Imperatrix consors nostra, et filius noster Fredericus, domino papae et ecclesiae Romanae exhibeant omnia jura, quae a regibus Siciliae consueVerunt habere, et domino papae securitatem faciant, sicuti reges Sicilias summo pontifici et Romanae ecclesiae facere consueverunt. Si Vero praedicta consor nostra memoreretur, filius noster secundum ordinationem suam remaneat, et si filius noster sine herede decesserit, regnum Siciliae ad Romanam ecclesiam deveniat. Si vero filius noster prae

112쪽

106 MEO ME EVAL DOCUMENTE.moreretur, dilecta consors nostra regnum in Vita sua teneat, et post mortem suam regnum Siciliae ad Romanam ecclesiam deveniat. De imperio ordinamus, quod dominus papa et ecclesia Romana illud filio nostro confirment, et pro hac confirmatione imperii et regni es mus, quod tota terra nostra comitissae,athildi restit atur domino papae et Romanae ecclesiae, praeter edi- sinam et Argelatam cum earum pertinentiis. Et insuper ordinamus et Volumus, ut tota terra doΡonte an cummonte Fortino libero dimittatur domino papae, usque ad Ceperanum, et quod ecclesia Romana habeationtem lasconem cum omnibus peditinentiis suis. Insuper praecipimus arcualdo en acalco nostro, ut ducatum RaVennae, terram Brittonorii, et marchiam Anconitanensem recipiat a domino papa et Romana ecclesia, et recognoscat etiam ei Μedisinam et Argelatam cum suis pertinentiis. De quibus omnibus bonis suis securitatem et juret, et fidelitatem ei faciat, sicut domino suo. In morte ero sua si sine heredo decesserit, ducatus Ravennae, terra Brittonorii, et madichia Anconae, edisina et Argelata cum suis pertinemtiis, in dominio Romanae ecclesiae remaneant.

Venerabilem fratrem nostrum Salgburgensem archiepiscopum, et dilectum filium abbatem de Salem et

nobilem Virum marchionem trientalem, quorumdam

113쪽

THE HOHENSTAUFEN PERIOD. 107 principum nuncios ad sedem apostolicam destinatos benigne recepimus, et eis benevolam duximus audientiam indulgendam Literas quoque, quas per eos quidem nobiles principes destinarunt, diligenter perlegi fecimus, et quae continebantur in eis notavimus universa. Inter cetera Vero quidam principes hac praecipae objectione sunt usi dicentes, quod Venerabilis frater noster raenestinus episcopus apostolicae sedis legatus aut electoris gessit aut cognitoris personam si electoris, in messem alienam miserat falcem suam, et electioni se ingerens principum derogaverat dignitati; si cognitoris, absente altera partium, Videtur perperam processisse, quum citata non fuerit, et ideo non debet contumax iudicari. Verum nos, qui secundum apostolici servitutis ossicium sumus

singulis in justitia debitores, sicut justitiam nostram ab aliis nolumus usurpari, sic jus principum nobis nolumus Vindicare. Verum illis principibus jus et potestatem

eligendi regem, in imperatorem postmodum promoVendum, recognoscimus, ut debemus, ad quos de jure ac antiqua consuetudine noscitur pertinere praesertim,

quum ad eos jus et potestas hujusmodi ab apostolica

sede pervenerit, quae Romanum imperium in personam magnifici Caroli a Graecis transtulit in Germanos. Sed et principes recognoscere debent, et utique recognoscunt, sicut iidem in nostra recognoVere praesentia, quod juset auctoritas examinandi personam electam in regem et promovendam ad imperium ad nos spectat, qui eum

inungimus, consecramus et coronamus. Est enim regulariter et generaliter observatum, ut ad eum examinatio personae pertineat, ad quem impositio manus spectat. Numquid enim, si principes non solum in discordia, sed etiam in concordia sacrilegum quemcunque, Vel excom-

114쪽

108 ELEO MEDIAEVAL DOCUMENTS. municatum in regem, tyrannum, Vel fatuum, haereticum

eligerent, aut paganum, nos inungere, eo Borare ac corinnare hominem hujusmodi deberemus sit omnino. Objectioni ergo principum respondentes, amerimus, quod legatus noster episcopustraenestinus carissimum in Christo filium nostrum approbando regem ttonem, et reprobando hilippum ducem Suariae, nec electoria gessit personam, juxta quod nobis per literas sua quidam principum opponebant, utpote que nec fecit aliquem eligi, nec elegit, et sic electioni nequaquam ingessit se,

nec cognitoris personam exhibuit, quum neutrius electionem quoad factum eligentium confirmandam duxerit, aut etiam infirmandam. Et sic jus sibi principum nullatenus usurpavit aut venit contra illud. Exercuit autem denunciatoris ossicium, quia personam ducis ejusdem imdignam, et personam regis denunciavit idoneam quoad imperium obtinendum, non tam propter studia eligemitum, quam propter merita electorum quamvis plures

ex illis, qui eligendi regem in imperatorem promoVendum do jure ac de consuetudine obtinent potestatem, consensisse perhibeantur in ipsum regem ttonem, et ex eo, quod fautores hilippi ducis, absentibus aliis et contemptis, ipsum eligere praesumpserunt, Pateat, eos Per ram processisse, quum explorati sit juris, quod electioni plus contemptus unius, quam contradictio multorum obsistat. Unde, quia pririlegium meruerunt amittere qui permissa sibi abusi sunt potestate, videri non immerito potest, quod injuria hujusmodi non Natanto ceteri uti poterint jure suo. Et quoniam dux praedictus nec ubi debuit, ne a quo debuit, et uncti nem accepit, memoratus Vero rex et ubi debuit, videliost Aquisgrani, et a quo debuit, scilicet a Venerabili fratre

115쪽

THE HOHENSTA EN PERIOD. 109 nostro Coloniensi archiepiscopo recepit utrumque Nos utique non ducem, sed reliquum reputamus et nomin mus regem justitia exigente. In reprobatione Ver praefati Philippi ducis Suaviae propter manifesta impedimenta personae non accusatione, sed condemnatione potius fuit opus, quia non accusatione, sed condemn

tione indigent manifesta. Quod autem, quum in electione Vota principum dividuntur, post admonitionem et

exspectationem alteri partium favere possimus, maxime postquam a nobis unctio, consecratio et coronatio postmlantur, sicut utraque pars a nobis multoties postulavit,

ex jure patet pariter et exemplo. Numquid enim, si principes admoniti et exspectati Vel non potuerunt, Vel

noluerunt in unum propositum conVenire, Sede RPOStΟ-lica advocato et defensore carebit, eorumque culpa ipsi redundabit in poenam Sciunt autem principes et tua nobilitas non ignorat, quod quum Lotharius et Corr dus in discordia fuissent electi, Romanus ontifex Lotharium coronarit, et imperium obtinuit coronatus, eodem Corrado tunc demum ad ejus gratiam redeunte. Eo igitur duximus commonendos, ut, sicut nos a iuris ipsorum cessamus injuria, sic ipsi contra jus nostrum se nequaquam injuriosos ostendant, sed a praefato duce, justo quidem a nobi judicio reprobato, recedant, et praefato regi Ottoni non abnuant adhaerere, nisi uno demum contra personam vel factum legitimum quid ab eis objectum fuerit et ostensum. Et infra: Sunt enim notoria impedimenta ducis Suariae, scilicet excommunicatio publica, periurium manifestum, et persecutio divulgata, quam progenitores ejus et ipse praesumpserunt in apostolicam sedem et alia ecclesia exercere. Fuit quoque a bonae memoriae Caelestino Papa praedeces-

116쪽

110 HELM MED VAL DOCUMENTS. soro nostro propter invasionem et devastationem patrimonii beati eui, commonitione saepe praemima Publice ac solenniter excommunicationis Vinculo innodatus, quum in Tuscia moraretur, quod ipse postmodum reo gnovit, dum per nuncium suum ab ipso praedecessore

nostro absolutionis beneficium postulavit, et postmodum a tunc Sutrino episcopo, quem cum abbate sancti An si ii pro liberatione venerabilis fratris nostri Salernitani archiepiscopi nos in Theutoniam miseramus, contrario mam mandati nostri de facto solummodo, quia de jure non potuit, post suam electionem apud ormatiam occulte se fecit absolvi. Unde patet, quod fuit excommunicatus electus. Et videtur non immerito, quod

adhuc sit ex eadem causa excommunicationis sententia innodatus, quum praedictus episcopus eum Sua auctor,tate non posset absolVere, auctoritate Vero nostrae delegationis nec posset plus, nec aliter liceret hoc ipsi, quam ei fuerat ab apostolica aede concessum. Ex eo etiam excommunicationis sententiae subjacere creditur man, teste, quod quum perfidus arcualdus Dei et ecclesiae inimicus, cum universis fautoribus tam Theutonicia quam Latinis, excommunicationis Vulgatae Vinculis suae

iniquitatis meritis sit adstrictus, sicut jam obis per litera nostra directa per . iudicem iacentinum ipsius hilippi nuncium intimasse meminimus, quas ad ipsius hilippi audientiam credimus pervenisse, ipse nihilominus, quamvis id, non tantum ex relatione ipsius judicis, sed etiam per publicam famam ad notitiam ejus

Venerit, eidem excommunicatio non solum communicat, sed eum in malitia sua fovet, et per nuncios et literas suas exacuit furorem ipsius, ut carissimum in

Christo filium nostrum ridericum, Siciliae regem illum

117쪽

THE HOHENSTAUFEN PERIOD. 111 trem, nepotem suum, quem jam hereditate paterna privarit, adhuc privet possessione materna. Idem etiam contra proprium juramentum, super quo ne consilium a sede apostolico requisivit, ambitionis vitio regnum sibi usurpare Praesumpsit, non alium causa necessitatis in regem eligere, quod utcunque tolerabilius videretur, quum super illo juramento prius Romana ecclesia comsuli debuisset, sicut et eam quidam consuluere rudem ter apud quam ex institutione divina plenitudo residet potestatis. Nec valet ad plenam excusationem ipsius, si juramentum illud dicatur illicitum, quum nihilominus super eo nos prius consulere debuisset, quam contra ipsum propria temeritate Venire, praesertim illo exemplo, quod quum Gabaonitae a filiis Israel per fraudem surripuerint juramentum, ipsi tamen cognita fraude comtra illud venire temere noluerunt. Utrum Vero dictum juramentum sit licitum Vel illicitum, et ideo servandum an non serondum exstiteret, nemo sanae mentis ignorat ad nostrum judicium pertinere. Quod autem Philippus de genere persecutorum existat, principes non credimus dubitare, quum Henricus, qui primus imperium degenere hoc accepit, bonae memoriae Paschalem apam praedecessorem nostrum cum episcopis, cardinalibus et multis nobilibus Romanorum, praesumpserit captiVare. Fridericus autem pater ipsius hilippi contra felicis recordationis Alexandrum Mam praedecessorem nostrum longo tempore Achisma fovit Henricus frater ipsius Philippi, qualiter se habuerit circa interfectores sanctae memoriae Alberii Leodiensis episcopi, quem ipse prius coegerat exsulare, a Conradus, qui praedictum aliensem episcopum ceperat, satis nostis. Qui etiam qualiter Venerabilem fratrem nostrum Auxim

118쪽

num episcopum alapis caedi fecerit, et pilos de barba ejus avelli, et tractari eum in pluribus inhoneste, qu liter quoque quosdam familiares ecclesiae Romanae naso fecerit mutilari, qualiter praedictum Salernitanum archiepiscopum captiVarit, et quosdam Viro ecclesiasticos flammis torreri fecerit, quosdam ero Viros in mare submergi, ad tuam et aliorum principum credimus audiem

Insuper, si praedictus dux, quod absit, imperium Ntineret, libertas principum in electione periret, et imperium obtinendi de cetero ceteris fiducia tolleretur. Nam si, prout olim frater dicti ducis patri eorum, sic dux ipso

fratri suo succederet, Videretur imperium non ex eleotione, sed ex successione deberi, et in praejudicium pria, cipum redundaret, si non nisi de domo ducis praedicti videretur aliquis ad imperium assumendus Quum ergo nos flecti a nostro proposito nulla penitus occasione possimus, sed in ea potius firmisse persistamus, et tu nobis saepe per literas tuas duxeris suggerendum, ut eidem duci nullatenus faveremus, nobilitatem ergo tuam monentes per apostolica Scriptis mandam , quatenus, sicut de gratia nostra confidis, et nos de tua devotione Speramus, de cetero a praefato duce Philippo recedas omnino, non obstante juramento, si quod ei ratione regni fecisti, quum eo quantum ad obtinendum imperium reprobato, iuramentum hujusmodi non debeat observari. raedicto Vero regi Ottoni, quem nos omcedente Domino, ad coronam imperii disponimus eVocare, patenter adhaereas et potenter ut quum ei ad comminnitionem nostram adhaeseris, inter primo gratiam et benevolentiam ejus obtinere praecipue merearis, ad quod nos pro tuae nobilitatis amore dabimus operam effcacem.

119쪽

In nomine Dei eterni et Salvatoris nostri Jesu Christi. Amen. Reverendissimo patri et charissimo domino Ἀ- nocentio Dei gratia sancte Romane Ecclesie summo pontifici, Fridoricus Dei gratia rex Sicilio, ducat Apuli et principatus Capue. Inter uniVersa quae gerimus in desideriis nostris precipue, hoc principaliter

affectamus ut Vobis et sacrosancte Romano Ecclesie gratum impendamus obsequium et devotum exhibeam honorem, ne unquam beneficiorum Vestrorum, quod inerint Dominus, inveniamur ingrati, cum post divini

muneri gratiam non solum terram, sed Vitam per V

trum patrocinium nos fateamur habere. Licet igitur antecessores nostri clare memori reges Sicilio Apo tolio Sodi fideles fuerint et devoti, nos tamen tanto fideliores et devotiores ei desideramus existere quinto plura et potiora beneficia nos ab ea cognoscimus pedicepisse ac in posterum percepturos esse Perspicimus. Vos enim nobis et heredibus nostris qui in regnum successerint concessisti regnum Sicilie ducatum Apulis ac principatum Capue cum suis pertinentiis universia, Neapolim Salernum et Amaltam cum pertinentiis aula, Μarsiam et alia que ultramaraiam debemus habere ac reliqua tenimenta que tenemus, a predecessoribus nostris hominibus sancte Romano Ecclesie jure detenta, et contra omnes homines honorifice manutenere juvabitis. roquibus omnibus coram charissimo amico nostro domino

Gregorio Sancti Thoodori venerabili diacono cardinali, Apostolice edis legato, fidelitatem vobis Vestrisque successoribus et Ecclesie Romane juravimus, sicut in

120쪽

114 AE UT MEDLEVAL DOCUMENTS. duobus similibus capitularibus est expressum quorum unum penes nos Vestro sigillo aureo munitum habetur, firmiter promittentes quod quia presens presenti debet hominium exhibere, quandocumque O aut Successores vestri nos in aliquam partem regni quam secure possimus adire ad Vestram presentiam Vocaveritis, accedemus

ligium homagium prestituri, nisi certum impedimentum aut eVidens necessitas intervenerit; quibus cessantibus veniemus sine fraude ad ligium homagium faciendum.

Censum Vero excentorum qui fatorum de Apulia et Calabria, quadringentorum Vero demania Vel quiV lens in auro Vel argento nos et heredes nostri vobis et successoribus Vestris annis singulis persolvem , nisi forte aliquod impedimentum intervenerit; quom Sante census ex integro persolvetur Electiones autem Secundum Deum per totum regnum canonice fiant, de talibus quidem personis quibus no et heredes nostri requisitum a nobis prebere debeamus assensum. eo autem Omnia sicut nobis, sic etiam heredibus nostris qui in regnum successerint concessistis, quique sicut nos Vobis et auccessoribus vestris ac Ecclesie Romano fidelitatem facere quo prescripta sunt fideliter Voluerint observare. Ut autem que supra diximus tam Vestro quam Successorum Vestrorum tempore perpetuam obtineant firmitatem, et ne nostris nec heredum nostrorum temporibus alicujus Valeant presumtione turbari, presens privilegium per m

nus Bonihominis de Gaieta notarii et fidelis nostri scribi

et bulla aurea typario nostre majestatis impressa precepimus communiri, anno, mense et indictione subscriptis. Datum in civitate essane, anno dominice incarn

tionis . C. I, mense februarii, indictione XV regni nostri annoJ XIV.