Opera. By P. Virgilius Maro. Edited by N. Heinsius

발행: 1676년

분량: 487페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

71쪽

I A. Is Dixeri Hos tibi dant calamos en accipe Musae, Ascraeo quos ante seni quibus ille biebat o Cantando rigidas deducere montibus orno S. His tibi Grynae nemoris dicatur origo Nequis sit lucus, quo se plus jactet Apollo. Quid loquar aut Scyllam Nisi, quam fama secuta est Candida succincta latrantibus inguina monstris sDulichias vexasse rates,in gurgite in alto Ah timidos nautas canibus lacerasi e marinisci

Aut ut mutatos Terei narraverit artus λQuas illi Philomela dapes, quae dona pararit 3 Quo cursu deserta petiverit in quibus ante Infelix sua tecta supervolitaverit alis' Omnia quae, Phoebo quondam meditante, beatus Audiit Eurotas, justititque ediscere lauros Ille canit pulsae referunt ad idera valles. Cogere donec ovis stabulis, numerumque ei IIcIs Juliit,in invito processit vesperii VIVIDO.

MELIBOEUS, ECLOCA VII.

MELIBOEUs, CORYDON, THYRSIS.

M. Forte sub arguta consederat ilice Daphnis, Compulerantque greges Corydon, ThΠsis

in unum

Thyrsiis ovis, Corydon distentas lacte capellas. Ambo florente aetatibus, Arcades ambo, Et cantare pares,ac respondere parati s Hic mihi, dum teneras defendo a figore myrtos, Vir gregis ipse aper deerraverat atque ego Daphnim Aspicio : ille ubi me contra videt Ocius, inquit, Huc ades, o eliboee caper tibi salvus, haedi. Et si quid cessare potes, requiesce sub umbra. Io Huc pii potum venient per prata juvenci: Hic viridis tenera praetexit arundine ripas Mincius eque sacra resonam examina quercu.

72쪽

Quid facerem neque ego Alcippen , nec phyllida lhabebam, Depulit, a lacte domi quae clauderet agnos: Is Et certamen erat Corydon cum Thyrside magnum. Posthabui tamen illorum mea seria ludo. Alternis igitur contendere versibus imbo Coepere alternos Musae meminisse volebant. Hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrsis et C. Nymphae, noster amor Libethrides, aut mihi car

Quale meo Codro, concedite proxima Phoebi Versibus ille facit aut, si non possumus omnes,

Hic arguta sacra pendebit fistula pinu

T. Pastores,edera crescentem ornate poetam, Arcades, invidia rumpantur ut ilia Codro. Aut si ultra placitum laudarit, baccare frontem Cinoite, ne vati noceat mala lingua futuro. C. Setosi caput hoc apri tibi Delia,parvus Et ramosa Mycon vivacis cornua cervi. 'Si proprium hoc scierit, levi de marmore tota Puniceo stabis suras evincta cothurno. T. Sinum lactis,& haec te liba, Priape, quotannis Expectare sat est custos es pauperis horti. Nunc te marmoreum pro tempore fecimus:at tu, sSi foetura gregem suppleverit,aureus esto. C. Nerine Galatea thymo mihi dulcior Hyblae, Candidior cycnis, edera formosior alba: νιλ Cum primum pasti repetent praesepia tauri, si qua tui Corydonis habet te cura, venito. T. Immo ego Sardois videar tibi amarior herbis, Horridior rusco projecta vilior alga Si mihi non haec lux toto jam longior anno est. Ite domum pasti, si quis pudor rite juvenci. C. Muscosi fontes,i somno mollior herba Et quae vos rara viridis tegit arbutus umbra, Solstitium pecori defendite jam venit aestas Torrida jam laeto turgent in palmite gemm*.ae. Hic sociis, dotaedae inques, hic plurimus ignis

73쪽

mper, d assidua postes uligine nigri. So

Stanta juniperi, de castaneae hirsutae: Tata iacent patiun sua quaeque sub arbore poma. t mnia nunc rident at i formotus Alexis dontibus his abeat, videasi flumina sicca. Aret ager vitio moriens sitit aeris herba iber pampineas invidit collibus umbras. hyllidis adventu nostrae nemus omne virebit: uppiteret laeto descendet plurimus imbri. o. Populus Alcidae gratissima, vitis Iaccho, formosae myrtus Veneri, sua laurea Phoebo. 'hyllis amat corulps illas dum Phyllis amabit,

Iec murtus vincet corulos, nec laurea Phoebi.

. Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis 63 'opulus in fluviis, abies in montibus altis. Saepius at si me, Lycida formose revisas, 'raxinus in silvis cedat tibi, pinas in hortis. M. Haec memini,& victu frustra contendereThyrsiu.

ta illo Corydon, Corydon est tempore nobis. o

DAMON, ALPHESIBOEUS.

D Astorum usam Damonis 5 Alphesiboei, Immemor herbarum quos est mirata juvenca Certantis, quorum stupefacta carmine lynces Et mutata suos requierunt fiumina cursus Danionis usam dicemus ic Alphesiboei s Tu mihi seu magni superas jam laxa TimaVi, i Sive oram Illyrici legis aequoris AEn erit umquam Ille dies, mihi cum liceat tua dicere facta' En erit, ut liceat totum mihi ferre per orbem Sola Sophocleo tua carmina digna cothurno o te principium tibi delinet accipe justis Carmina coepta tuis atq; hanc sine tempora circum Inter victrices ederam tibi serpere lauros. Friῖi-

74쪽

nigida vix coelo noctis decesserat umbra, Cum ros in tenera pecori grati sumus herba SIncumbens tereti Damon ic ccxpit olivae. D. Naicere,praeq; diem veniens age,Lucifer,almum. Conjugis indigno Nisae deceptus amore lDAin queror, b divos quamquam nil testibus illis Profeci extrema moriens tamen adloquor hora roIncipe Maenalios mecum mea tibia, versus. Maenalus argutumque nemus pinosque loque irili Semper habet, emper pastorum ille audit amore S Panaque, qui primus calamos non pastus inertis. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, Versi S. Mopso Nisa datur quid non speremus amant Iungentur jam gryphe equis aevoque sequenti Cum canibus timidi venient ad pocula damae. Mopse, novas incide faces tibi ducitur uxor. Sparge marite, nuces tibi deserit Hesperus Oetam. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.

O digno conjuncta viro, dum despicis omnis, Dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellar, Hirsutumque supercilium, promissaque barba:

Nec curare deum credis mortalia quemquam. os Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. sepibus in nostris parvam te roscida mala Dux ego vester eram vidi cum matre legentem. Alter ab undecimo tum me jam eperat annus Jam fragilis poteram a terra contingere Iam OS. OUt vidi, ut perii, ut me malus abstulit error lIncipe Maenalios mecum, mea tibia, Versus. Nunc scio, quid sit Amor duris in cotibus illum. Aut Tmaros aut Rhodope, aut e Xtremi Garamantes, Nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt. 45 Incipe aenalios mecum, mea tibia, versus. Saevus Amor docuit gnatorum sanguine matrem Commaculare manus crudelis tu quoque, mater; Crudelis mater magis, an piter improbus ille' Improbus ne puer crudelis tu quoque, mater so Incipe Maenalios mecum, mea tibia, Versus. Nunc

75쪽

rtent Sc cycnis ululae sit Tityrus Orpheus: Orpheus in silvis, inter Delphinas Arion. Incipe Maenalios nae cum mea tibia, versus. somnia vel medium fiant mare vivite ulvae. Praeceps aerii specula de montis in undas

ta cferar. extremum hoc munus morientis habeto. IO eline, Maenalios jam desine, tibia, versus. a Haec Damon:vos, quae responderit Alphesiboeus, Dicite, Pierides. non omnia possumus omnes. A. Effer aquam, d molli cinge haec altaria vitta:

Verbenasque adole pinguisi mascula tura: Conjugis ut magicis sanos avertere sacriSir vi Experiar sensus nihil hic nisi carmina desunt. Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducite Da phnim. Carmina vel coelo possimi deducere Lunam et Carminibus Circe socios mutavit Ulixi: 7o Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis. Ducite ab arbe domum, mea carmina, ducite D phnim. Terna tibi haec primum triplici diversa colore

L j j jixς indo, terque haec altaria circum

Estigiem duco numero deus impare gaudet. 7 sDucite ab tabe domum , mea carmina, ducite Dariphnim. Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores: O. Necte Amarylli, modo dc Veneris, dic Viracula ne Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducite a phnim. Limus ut hic durescit,in haec ut cera liquescit 'o Uno eodemque igni sic nostro Daphnis amore. Spargimolam, fragilis incende bitumine lauros. Daphnis me malus urit ego hanc inDaphnide lauru . Ducite ab ut be domum , mea carinina , ducite Da plint in.

76쪽

2γ P. VIRGILII

Talis amorDaphnim, qualis, cum fessa juvencum , Per nemora atque altos quaerendo bucula lucos Propter aquae rivum viridi procumbit in ulva Perdita, nec sera meminit decedere uocii: Talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi. Ducite ab urbe domum, meactamina, ducite Daphnim. Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit, Pignora cara sui quae nunc ego limine in ipso, Terra,tibi mando debent haec pignora Daphnim. Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducite Daphnim. Has herbas, atque haec Ponto mihi lecta venena, Ipse dedit oeris . nascuntur plurima Ponto. His ego saepe lupum fieri,i se condere silvis Moerin saepe animas imis excire sepulcris, Atque fata alio vidi traducere mestis. Ducite ab urbe domum , mea carmina , ducite Daphnim. Io orer cineres, Amarylli, foras rivoque fluenti, Trans'; caput ace ne respexeris his ego Daphnim Adgrediar, nihil ille deos, nil carmina curat. Ducite ab urbe domum , mea carmina, ducite Daphnim. Aspices corripuit tremulis altaria flammis ros Sponte sua, dum ferre noror, cinis ipse. bonum siti Nescio quid certe est & Hylax in limine latrat. Credimus an, qui amant, ipsi sibi somnia finguntas arcite, ab urbe venit, jam parcite, carmina, Daphnis.

MOERIS, ECLOGA IX.

OUO te, Moeri,pedesian, quo via ducit, in urbe 3 M. O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri, Quod numquam veriti sumus, ut possessi, agedi Diceret: Haec mea sunt; veteres migrate coloni. Nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat, Hos

77쪽

BUCOLICA.

mos illi quod nec bene vertat mittimu l TUOS. ' . . Certe equidem audieram, qua se iit, ducere colles

rincipiunt, mollique jugum demittere clivo, Usq; ad quam veteris jam fracta cacumina fagi, Omnia carminibus vestrum servasse Menalcar

M. Audieras; d fama fuit sed carmina tantum: Nolcra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt, aquila veniente, columbas.

Qtiod nisi me quacumque novas incidere litis Ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix, Nec tuus hic Moeris, nec viveret ipse Menalcas. 'IL Heu, cadit in quemquam tantum scelusi heu tua Paene imul tecum solatia rapta, Menalcat nobis Quis caneret nymphas Zquis humii florentibus herbis Spargeret aut viridi fontis induceret umbra et o Vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras' Tityre, dum redeo, brevis est via, pasce capellas: Et potum pastas age, Tityre & inter agendum

Occursare capro, cornu ferit ille, caveto. 23 I l. Immo haec, quae Varo nec dum perfecta canebat. Vare, tuum nomen superet modo antua nobis, Mantua vae misera nimium vicina Cremonael Cantantes sublime ferent ad iidera cycni. L. Sic tua Cyrneas fugiant eXamina taxos: o

Sic cytiso pastae distentent ubera vaccae. Incipe, si quid habes. ωme fecere poetam Pierides sunt de mihi carmina. me quoque dicunt Vatem pastores sed non ego credulus illis. Nam neque adhuc Varo videor, nec dicereCinna I Digna, sed argutos inter strepere anser olores. luto, M. Id quidem ago; d tacitus, Lycida, mecum ple Vo Si valeam meminisse neque est ignobile carme N. Huc ades, o Galatea quis est nam ludus in undis'

Hic ver purpureum: varios hic flumina circum c Fundit humus flores hic candida populus antro Imminet, lentae texunt umbracula vites. Huc ades insani feriant sine litora fluctus.

78쪽

I, ualla, 'tira solum sub nocte canentena Audieram jumeto memini, si verba tenerem M. Dat lini, quid antiquos ignorum sulpicis ortusi Ecce Diona procellit Caesaris astrum: Astrum, quo legcces ariderent frugibus d quo Duceret apri is in collibus uva colorem. Insere, Daphni, piros carpent tua poma nepotes. OOmnia fert alas, anim tam quoque .saepe ego longos Cantando puerum memini me condere soles. Nunc oblita mihi tot carmina vox quoque Moerim

Jam fugit ipsa lupi Moerim videre prioreS. Sed tamen ista satis referet tibi saepe enalcas. II xt ussando nostros in longum ducis amores. Et nunc omne tibi iliatum it et aequor: omnes, Aspice ventos ceciderunt murmuri atara . Hinc adeo media est nobis via. namque sepulcrum Incipit apparere Bianoris hic, ubi densa 6 o Agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamu : Hic haedos depone tamen veniemus in urbem. Aut, si nox pluviam ne colligat ante,Veremur, Cantantes licet usque ininus via laedat eamus. Cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo. shi. Desine pluIa, puer:&, quod nunc instat, agamus. Carmina tum melius, cum venerit ipse, canem US.

Γ tremit hunc, Arethusi, mihi concede laborem. Pauca meo Gallo, sed quae legat ipsa Lycoris Crumina sunt dicenda. neget quis carmina Gallo' Sic tibi,cum fluctus iubter labere Sicanos, Doris amara suam non termisceat indam. SIncipe ibi licitos Galli dicamus amores Dum tenera attondent fimae virgulta capellae. Non canimus suidis respondent omnia sitiae. Qua nemora, aut qui vos saltus habuere,puellae Naides, indigno cum Gallus amore periret' o Nam neque Parnasi vobis iuga, nam neque Pindi

Ulla

79쪽

llituri etiam lauri, etiam severe myricae: i Piniter illum etiam bla ub rupe jacentem l Maenalus, gelidi fleverunt saxa Lycaei. I sitanti oves circumci noli ri nec poenitet illas: ec te poeniteat pecoris, divine poeta: formosus ovis ad flumina pavit Adonis. eniti utilio tardi venere bubulci: Uvidus hiberna venit de glande enalcas. o Omnes, unde amor iste, rogant,tibi venit Apollo Gali quid insanis' inquit tua cura LycoriS erque nives alium, perque horrida casstra secuta est. enitin agresti capitis Silvanus honore, lorentis ferulas de grandia lilia quasi ans. 2 S an deus Arcadiae venit quem vidimus ipsiti a Sanguineis ebuli baccis minioque rubentena. Ecquis erit modustin itiit. amor non talia curat. Nec lacrimis crudelis amor, nec gramina rivis, Nec cytis, aturantur apes, nec fronde capellae o Tristis at ille, Tamen cantabitis, Arcades, inquit,

Arcades o mihi tum quam molliter ossa quiescant, Vestra meos olim 11 fistula dicat amore si Atque utinam ex vobis unus. vestrique fuissem si Aut custos regis, aut maturae vinitor uvae lacerte sive mihi Phyllis,sive esi et Amyntas, Seu quicum qi furor, quid tum, si uicus Amyntasr it nigrae violae sunt,& vaccinia nigra) Mecum inter salices lenta sub vite aceret. o Serta mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas. Hic gelidi fontes hic monia prata, Vcori.

dic nemus hic plo tecum coniti merer Vo. Nunc insanus amor duri me artis in armis,

a Tela inter media atque adveris detinet hostis. Tu procul a pauia nec sit mihi credere tantam Alpinas, ah dura nivesac frigora Rhenit Me sine la vides ali te ne frigora laedanti Ah tibi ne teneras glacies ecet aspera plantas

80쪽

Ibo, Chalcidico quae iunt mihi condita verit Carmina, pastoris Siculi modulabor avena. Certum est in illvis, inter spelaea serarum,

Malle pati, teneriique meos incidere amore S Arboribus crescent illae cresceti amoreS.

Interea mixtis lustrabo Maenala nymphis

Aut acris venabor apros non me ulla vetabunt Frigora Parthenios canibus circumdare saltuS.

Jam mihi per rupes videor lucosque sonantis

Ire libet Partho torquere Cydonia cornu Spicula tanqua haec sin nostri medicina furoris, 6sAut deus ille nialis hominum mitescere discat. Jam neq; Hamadryades rursu:B, nec carmina nobis Ipsa placent ipsae rurstim concessite silvae. Non illum nostri possunt mutare labores: Nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus, Sithoniaique nivis hiemis subeamus aquosae, Nec si, cum moriens alta liber aret in ulmo, thiopum versemus ovis stibili de re Cancri. Omnia vincit Amor. & nos cedamus Amori. Haec sat erit, divae, vestrum cecinisse poetam, Dum sedet,i gracili fiscellam texit tibisco, Pierides vos haec facietis maxima Gallo Gallo, cujus amor tantun mihi crescit in boras, QLiantum vere novo viridis se iubjicit alnus. Surgamus : blet esse gravis cantantibus umbra. Juniperi gravis umbra nocente frugibus umbrae. Ite domum saturae, venit Hesperus, ite capellae. AR' ε' P. V S B, C in I . Cim ita R mici

SEARCH

MENU NAVIGATION