Opera. By P. Virgilius Maro. Edited by N. Heinsius

51쪽

ΜΑXIMIANU IX. Ad Turnum propere Iunonia mittitur Iris Instigatque animos acies movet ille, Phrygasque Obsidet in Nymphas versa est laeta classis. Euryalus Nisusque Iuunt nece praelia noctis. Vi Turnus potitur castris inpellitur inde.

Occisis proprium pars utraque reddit honorem. Supplicibus Calydone satus negat arma Latinis. Cum Drance alterno jurgat certamine Turnus. neas equitem praemittit, obvia virgo Excipit extincta Rutuli dant terga Camilla.

ASMENUS TIL Troianis Rutulisque placet conjungere foedus.

Id Rutuli rumpunt nato Venus alma medetua Dictamno, Rutulique luunt perjuria victi. Cogitur ne Dauni concurrere proles. Pallantea necem misero dant cingula Turno.

52쪽

Zortim em duodecim scholasticomm pilathia P. Virgilii Maronis, per tetrasticha.

PRima mihi usa est sub fagi Tityrus umbra.

Ad mea navus humum jussa colonii arat. Proeliaque expertos cecini Trojana Latinos. Fertque meos cineres inclita Parthenope. BAsILIU II. Hoc acet in tumulo vates imitator Homeri, Qui canit Ausonio carmine primu OVes. Ad cultos hinc transit agros ne idos autem Non emendatum morte reliquit opus. AsMENU III. Lacolica Ausonio primus qui carmine seci, Mox praecepta dedi versibus agricolae. Idem cum Phrygibus Rutulorum bella peregi. Hunc mihi defuncto fata dedere locum. VOMANU IV. Tityre, te Latio cecinit mea fistula versu Praeceptisque meis rusticus arma colit. Ac ne usa carens vitiis neidis esset, Perfida me celari fata tulere nece.

Romuleum Sicula qui fingit carmen avena, Ruricolasque docet qua ratione serant: Quique Latinorum memorat fera bella Phrygasq; Hic cubat hic meruit perpetuam requiem, JULIΛNU VI. Qui pastorali peragravit aenala usa, Ruraque, neae concinit arma Maro,

ille,

53쪽

Ille decem lustris geminos postquam addidit anno Concesticiatis re situs hoc tumulo est.

HILAs Ius VI LIIxe tibi Virgilius domus est aeterna sepulto. Qiri mortis tenebras effugis ingenio. Maenalium carmen qui profers ore Latino Et cultus segetum bellaque saeva ducum PALLA DIU VID. Piimus ego Ausonio pastorum carmina versu Conposui, quo sint rura colenda modo. Post quibus ne a Rutulos superaverit armis, Vatis relliquias haec pia terra fovet.

Maeonius bellis ipse poeta fuMantua se vita praeclari jactat alumni. Parthenope famam morte Maronis habet. Ei Maera s X. Quisquis es,extremi titulum lege carminis, hospes, Hac ego Virgilius sum tumulatus humo.Qui pecudum pariter, qui cultum fertilis agri, Mox Anchisiada bella ducis cecini. POMPEIANus XL Virgilio mihi nomen erat, quem Mantua selix Edidit hic cineres vatis desossa jacent.

I inque

54쪽

Iamque ad lustra decem Titan accesserat alter, Cum tibi me rapuit, antua, Parthenope.

Item per disticha eorundem ex argumento

Virgiliani distichi.

MAntua me genuit Calabri rapuere tenet nunc Parthenope cecini pascua, rura, duces. As CLEPIADIU I. Tityron, ac segetes cecini Maro, Marma virum Ili: Mantua me genuit, Parthenope sepelit. EusTHENI Us II.

Virgilius jacet hic, qui pascua versibus edit,

Et ruris cultus, d Phrygis arma viri. POMPEIANU III. Qui pecudes, qui rura canit, qui praelia vates, In Calabris briens hac requiescit humo. MAXIMIANO IV. Carminibus pecudes, uus, bella canendo Nomen inextinctum Virgilius meruit. VITALIS V. Mantua mi patria est nomen aro carmina silvae, Ruraque cum bellic Parthenope tumulus. BAsILIU VI. Qui siletas,in agros,in praelia versibus ornat, Mole sub hac situs est ecce poeta arQ. AsMENus VII. Pastorum vates ego sum : cui rura ducesque

Carmina sunt hic me pressit acerba quies.

55쪽

VOMA Nus VII L. Assilvis ad agros, ab agris ad praelia venit tui Maroneo nobilis ingenio.

EUPHORBυ IX. Bucolica expressi, auris praecepta colendi. Hoccecini pugnas mortuus hic habito. IULIANUS X.

Hic data Virgilio requies, qui carmine dulci Et Pana,in legetes,i fera bella canit.

HILAs IV XI. 'pastores cecini docui qui cultus in agris Praelia descripsi contego hoc tumulo. PALLADIU XII.

Conditus hic ego sum, cujus modo rustica Musa Per silvas, per Ius venit ad arma visum.

56쪽

DEDICATIO AENEIDOS;

ipsius, ut volunt, Maronis.s MIHI SUSCEPTUM FUERIT DE CURRERE, VN S, Or Ap HON, O SEDES V o LI ID ALIAS,

TROIU NEAM ROMANA PER OPPIDA DIGNO IAM TANDEM UT TECUM CAR

MINE VECTUS EAT: NON EGO THURE MODO VTPΑ-CTA TUA TEMPLA ABELLA ORNABO, ET PURIS SERTA ERAM ANIBUS:

COLORIBUS ALI IN MOREM PICTA STABIT AMOR PH ARET A. AD SIM O CYTHEREA: IVVS TEC SAR OLIM POET SURRENTINI LITORI ORA

57쪽

UCOLICON

in patissae recubans su af Silvestrem tenui Musam medita

tis avena k

O Seus nobis haec otia fecit.. nasius erit ille malu emper deus cimus aram tu Eustris ab ovilibus imbuet ab

Errare boves , ut cernis, ipsum iere, quae vellem , calamo permisit agresti. ἰon equidem invideo miror magis. undiq; totisique adeo turbatur a r pie capellas tenUS K ra O . . e a m ViX, Tityre, duco. inter densas corulos modo namque gemellos, em regis, ab ilice in nuda connixa reliquit. Ἀεῖ la iocilabia si mens non' valuimet, mem Ura Dra desereatis

zPe iniura cava prae linit ab ilice cornix J

58쪽

oe te

T. Urbem, quam dicunt Romam, Meliboee,putavi ro: Stultus ego huic nostrae similem ratio saepe selem usi Pastores ovium tenero depellere foetus. Sic canibus catulos simili s sic matribus haedose ἰ oram sic arvis compo nere masna solebam.

Verum nae tantum alias liue caecit extulit tari,iS, si uantum lenta olent niter vi urna cupreni.

P Et ubi ae talita suu Romana tityi cautia , adlici τα bertas quae sera tamen xespexit inertem ;candidior post quam tondenti barba cadebat Respexit tamen, longo post tempore venit, o Postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit. Namque s fatebor enim' dum me Ga axe tenebat. Nec spes libertatis erat, nec cura peculet, Quamvis multa meis exi a victima seetis: Pinstu T in i a me ineretur caletis ut i

zon umqua gravi, aere domum mini aextra redibat ibi. Vitallar, Istin Haemetri I, AT Irylli, Iozgr l, 'Cui pendege sua patereris in arbore poma. Tityrus hinc aberat. ipsa se Tityre, pinus,

Ipsi te fontes, ipsa haec aIO..ua vocabant. 6 T. si id facerem neque servitio me exire licebat, Nec tam praesenti alibi ci , Dos oro dives Hic illum vadi; civenem, Meliboee, quotannis Bis senos cui nostra dies altaria inmant. Hi mihi re eonium primi se dedit ill iurienti

paucite, ut ante, oves, Pu Tutiuς taurOS. N. Fortunate senex, ergo tua Iu Ia manebuntΘEt tibi magna fatis quamvis lapis omnia nudus, Limosoque palus obducat pascua anco Non insueta gravis tentabunt pabula fusas Nec ma L Sin pecinis contagia laedent Fortunate lenex, iucInter flumina nota, Et fontis acros, frigus captabis opacum.

Hinc tibi, quae semper vicino ab limite sepes Hyblaei tapibus florem depasta alicti, Saepe Iuvi ibitinum suadubit inire susiurio.

59쪽

in alta sub rupe canet frondator ad auraS. ec tamen interea raucae, illa cura, palia NabcS. te gemere aeria cenabit tuitur ab ulmo. . Ante leves et 'o pauentur in aethere cervi, i sietate1tituenti tuto Tl ore se 1 cis I rite pererratis anapor uni ni Tis'eXlui,

ut Ararim Palilius bibet, aut Germania Tigrim uam notho illius labatur pectore villis . At nos tinc alii itientis ibimus Ati Os Scuthiam, rapidum CretE veniemuS Oaxem. penitus toto divisi, olbe Britannos. Ti a umquam patrios longo post tempore sinis, in aperist tugus congeltiim cespite culmen, ό si aliquot mea regna videns mirabor aritas oapuis haec tam culta novalia miles habebit iubarus has segetes t en quo di sutili a clx

oduxit miseros' en cui coiri Prauis agros si sere nunc, Melibae piros , pone ordine vitis

on ego vos posthac, viridi projectus in aritro, amosa pendere procul de rupe videbo. armina nulla canam non me pascente, capellae, orentem cytisum, de salices carpeti amaraS. Hic tamen hanc mecum poteras requiescere nocte s onde super viridi sunt nobi retitia poma, istaneae modes,i pressi copia lactis. α ejam summa procul villarum culmina fumant,ajoresque cadunt alti de monitibus umbrae.

ALEXIS, ECLOCA II.

Ormosum pastor Cor,b is italebat Alexinx, Delicias domini nec, quid speraret habebat. uatum inter densas umbrosa cacumina fagosa 1 due veniebat ibi haeae incondita solusontibus de silvis studio actabat inani. saudelis AleXi, nihil mea carmina caras 3 nostri miserere inori me denique OE . a Nur

60쪽

Iac m

Thestylis&rapido fessis mesibribus aestu Allia serpullumque herbas contundit olent S. At me cum raucis, tua dum vestigia uistro, Sole sub ardenti resonant arbusta cicadis. Nonile fuit satius, tristis Amaryllidis iras Atque superba pati fastidia' nonne enalcan Q iamvis ille niger, quamvis tu candidus estes. O formose puer, nimium ne crede colori. Alba ligustra cadunt, vaccinia nigra leguntur. Despectus tibi sum, nec qui sim quaeris, Alaxi:

Quam dives pecoris nive quam lactis abundalns. 2

illa meae Sidulis errant in montibus agnae I ac mihi non aestate, novum non frigore desit, θ Catilo qua solitus, si quando armenta Ocab tr

Nec sum adeo informisci nuper me in litore vidi, et Cum placidum ventis staret mare. non egoDaphni Iudice te metuam, si numquam fallat imago. O tantum libeat mecum tibi sordida rura, α Atque humilis habitare casas,in agere cervos, Haedorumque gregem viridi compellare hibilao a Mecum una in silvis imitabere Pana canendo. Pan primus calamos cera conjungere pluris Instituit Pan curat ovis,oviumque magistros. Nec te poeniteat calamo trivisse labellum.

Haec eadTm ut sciret,quid non faciebat Amintas 3 Est mihi disparibus septem compacta cicutis Fistula, Damostas dono mihi quam dedit olim,

Et dixit moriens Te nunc habet ista secundum. o Dixit Damatas invidit stulius Amyntas. Praeterea dtio, nec tuta mihi valla reperti Capreoli, sparsis etiam nunc pellibus albo, Bina dic siccant ovis uberaci quos tibi servo. Jam pride in a me illos abducere Thestylis orat Et faciet quoniam sordent tibi munera nostra

Huc ades, o forinose puer tibi lilia planis