장음표시 사용
311쪽
quorum sngulus, quam primum musculum scalenum perforavit, deorsum emittit fur culum φλ; qui super musculi scalent externam superficiem, ad externum latus venae jugularis internae seorsim decurrunt, donec in regione processus transversi tertiae vertebrae colli in unum confluant truncum, qui ab externo, cui pressim adiacet, venae jugularis latere oblique versus anteriorem vergit hujus venae superficiem, ubi eum nervo descendente noni paris in formam arcus seu an e conjungitur.
Ex arcus hujus convexitate duo proveniunt rami, quorum affer a descendente cervicali 'ὶ, alter vero majox et anterior a descendente noni paris ') continuatur. Qui quum aliquot lineas super anteriorem venae jugularis superficiem descenderunt, inter medio ramulo anastomotico ') inter se conjunguntur iustulamque irregularis figurae constituunt. Tunc vero ille, qui mii r est, ramus, et descendentis cervicalis propago esse videtur, super anteriorem superficiem Venae jugularis internae oblique retrorsum descendit, et in musculi corneohyoidei inferiorem superficiem se inserit '). AI ter vero major sumitus, qui in directione descendentis rami noni paris collocatus est, antrorsum versus descendit, et sub musculo coracoli Oideo se subducens, externam petit nauseuli sternothyreoidei superficiem. In cujus externo margine quum per pollicis longitudinem ad latus internum venae iugulari S internae decurrit, ramum emittit satis insignem. qui super externam musculi sternothyreoidei superficiem oblique verasus musculi sernohyoideum tendit ), in ejusque carne consumitur. Reliqua autem ejus portio q) in duos finditur ramos 7), quorum ille, qui anterior est, super externam superficiem Musculi sernothryreoidei, cui in decursu suo variis prospicit surculis nerveis, in cavitatem usque thoracis ad ultimum musculi sternothyreoidei finem, quo hic in sculus sterni manubrio inseritur, descendit, ibique in ultimis hujus musculi fibris absu.
mitur. Alter vero ramulus circa eXternum marginem musculi sternothyreoidei inas lectitur et inferiorem hujus musculi superficiem petit; quam cum attigit, per separ tas hujus musculi fibras in internam ejus substantiam se immittit, ibique flamentosus desinit.
musculo impenditur, b. NEUBAUER Versus posteriora reflecti et cum ramo quarti paris cervicalium in formam ansae conjungi Viditi Tab. II. fig. i. n. I 66. et D SO. CX qUnansa ramus D. I 67. in pectoris cavitatem te immittebat. a Tab. nostri liti μ ν ΝΗΠΗ AUER Tab. I. n. ls6. et I 66. et Tab. II. 1igia l. D. I 8.et et s. qui in unum truncum abeunt. D 33M EU SΥ A cΗ 1US Tab. XVIII. n. ig. et CLAsCHi Us Tub. Ill. fig. 3. n. I9. ex secundo tantum cervicalium pare ramum ad Descen- dontem Noni descendere viderant, pro Comficienda .ansa. Idem etiam observavit ana mibita inter ramum anteriorem primi paris cervicalium et nervum Descendentem Noniparis, Tab. III. fig. q. liti p. detineatam.
312쪽
Prioris ramiser motureoidei conjunoctionem cum Phrenico nervo, quam me. ALa. ng HALLEn pluribus locis observasse testatur licet repetitis vicibus omni adhibita cura investigaverim, invenire non contigit. Qua quidem in re libenter meam in dissecandis corporis humani partibus imperitiam accusarem: ipse enim LII. DE HA LEER monetr
ubtilitatem et loci difficultatem fecisse, At hanc noui nervi tmu Phrenito eommunitatio ab omnibus ante eum Auatomicis si praete inibis. Paene v iis enim et di Dillime praeparabile esse hoe, quod cum phreuico conjungeret tar, Alamentum, a malae Quum vero
nec peritissmorum in arte anatomica virorum dexteritas semper illam invenire potuerit' , habeo cur asseram, non in omnibus subjectis hanc adesse noni paris cum diaphragmatico nervo conjunctionem. Filamentum autem is hid a noni nervi descendente ramo ad phrenicum. accedens, ut III. DE HALLER descriptione utar, per sternothyneoideum musculum retro claviculam ante venam subclaviam thoracem subit; et auctum interdum tenerrimo et longiusculo ramulo a nervo Phrenico, vel in superiori, vel in ima parte pericardii in nervum Phrenicum inseritur.
Descripto ramo descendente noni paris nervorum cerebri, et quos ille largi turi ramulis, ad ipsum noni nostri nervi truncUm revertimur , qui eirca arteriae occipitalis posterius latus inflexus, arcum facit supra g. 430 descriptum. Dum vero nonus capitis nervus, arcuata via incedens, superata vena linguati, stiper inferiorem partem externae superficiei musculi ceratoglossi, ad latus superius coruu ossis hyoidis oblique adscendit, duos deorsum emittit ramulos qui inter venas et arterim hyoideas, ex Ingualibus oriundas, oblique super inferiorem partem musculi ceratoglossi et cornu
ossis hyoidis descendunt, et in musculi Dothyreoidei externa superficie consumuntur..
Truncus autem noni paris , emissis hisce ramis hyothyreoideis, tectus musculo syIohyoideo et inseriori parte glandulae maxillaris, super eXternam musculi cerato ossi superficiem oblique sex sum adscendit, nauseulumque subit mylohyoi deum, inter quem et musculi ceratoglossi externam supersciem viam suam prosequitur. Tectus ita musculo mylohyoideo, multos in externa ceratoglossi superficie spargit ramos, quorum alii ex fu priori, alii ex inferiori trEnti latere proveniunt. Horum quidem exiguus quidam ad ceratogkis inferiorem abit partem ; duo vero malores rami in geniohysi deum et genioglossum inseruntur. Plures autem sunt, qui ex superiori trunci
32. nihil a descendente noni paris nemo ad augendum phrenicum nervum secedere observarunt. Nec θ. ANDER SCHi Us ullius rami meminit, qui ab eo emisius ad Phrenicum
a codati UENERANDUs vero PRAECEPTOR, LII. WRISBER Gi Us bis vel ter surculum istum a nervo descendente noni paris ad Phrenicum accedentem Observavit. I Tab. nostr. n. IT. et I 8. et EUBAUERTab. L n. Is a. et Tabo II. fig. I. D. ID L.
313쪽
Boehmer de nouo pare nervortim cerebri.
parte proveniunt rami, iique per intermedios nerveos surculos ita inter se conjungun tur, ut egregie reticulati plexus speciem prae se ferant. Ex his ramis varii in musculieeratini media et superiori parte inseruntur '), alius inter musculi basemelos superio res fibras ramosus consumitur ' , aliUs denique, et is quidem maximus in superiori carne musculi ceratoglossi duabus fibris cum ramo primo nervi linguassis quiuii paristonjunctiιs '), super plures hujus nervi ramos inter geniOglossum et styloglossum transit et cum Alogi fibris, quibus in decursu suo multos interspergit surculos, in inferiori et laterali linguae parte ad apicem fere linguae percurrit, ita ut vix trium linearum in tervallo ab eo distet. g. L.
Hisce ramis editis truncus nervi noni, superato musculo ceratoglosso, in mar gine inferiori musculi basioglossi inflectitur circa externam superficiem arteriae lingua lis sub musculo ceratoglosso emergentis, ejusque ramum, qui ad glandulam subliti gualem tendit; et circa has arterias inflexus, per separatas musculi geni Nitisi fibras in ejus substantiam se immittit' a Dum vero in intima ejus earne absconditus latet, in multos ibi se diffundit ramos quorum plurimi, oblique inter ipsus musculi fibras, quarum directionem fere sequuntur , versus inferiorem linguae superficiem decurrunt, in ejusque substantia cum fibris ipsius musculi evanescunt; unus vero vel alter, trunci directionem conservans, omnes musculi modo dicti fibras decussat, et ad latus internum arteriae lingualis usque ad summum linguae apicem pereurrit, in cujus inferiori parte in tenerrimos ramulos divisus consumitur.
Exposita origine, decursu atque distributione noni nervorum cerebri paris, superesst, ut, quosnam in corpore humano hic nerUns praestet usus, ex anatomica partim ipsius earumque, quibus ille prospicit, partium cognitione, partim ex pathologiciS quae passim apud autores occurrunt, observationibus, eruerelatque determinare studeamus; nec non varia, quae a nervo no tro ejusque clim sitis nerUis conjunctione pen-d nt, symptomata morbosque ex cognito ipsius situ atque decursu explicemus.
GALENUs, magnam sorte animo perpendens, quae inter nervi olfactorii, optici, molliSque nervi acustici portionis mollitiem, durosque, qui ex medulla spinali proveniunt, nervos intercedit, disserentiam, duas nervorum constituit classes, duros nempe
314쪽
goo Meiser de nono pare uereorum cerebri. et molles ς quorum hos, ex cerebro anteriori provenientes, fenfortis, illos Vero, eκ medulla spinali eaque cerebri parte, quae huic propior est, originem ducentes, motoriis corporis nostri organis prospicere, persuasum sibi habuit '). Nouum igitur nervorum terebri par, quod septimum illi erat, quum inter reliqua nervorum eerebri paria, ratione originis proxime distet a medulla spinali, absque ulla haesitatione duris, seu quod ex ejus quidem sententia idem est, motoriis nervis adscripsi; quumque hoc nervorum par linguam adire observaret, aliumque nervum ex anteriori cerebri parte a tertio suo, nostro quinto pare, ad linguam descendere animadverteret, huic gustum,
illi motum linguae perficiendum dedit.
Contrariam eque directo oppositam sententiam proposuit, qui propter innumera, quae in medicinam habet, merita secundi post HIPPOCRATEΜ Medicinae parentis nomine dignus est, HERMANNUs BOERA AVE 'λ Is enim, quum et olfactui, et visui et auditui peculiarem nervum inservire celeret, persuadebat sibi, fore, ut etiam linguae, quam gustus organum natura constituit, peculiaris ab eadem sensorius attributus sit DerVUS; quumque nonum nervorum cerebri par praecipue ad linguam abire, lingustem autem quinti paris nervum praeter linguam aliis etiam, motoriis aeque ac sensoriis, organis inservire observaret; hunc motibus linguae destinatum, illum gusui Eulae persciendo idoneum esse censuit posterisque tradidit.
Media denique inter utrosque via ambulatiWt1 1 1srus ' , qui accuratiori scrutinio nervos linguae subjiciens, nervo quidem linguati quinti paris summas ad producendum gustum adscripsit partes, nec tamen nono nervorum cerebri pari, quod motibus linguae potissmum inservire credebat, omnem ad persciendum gusum vim denegare ausus es; hoc potisinium innixus fundamento: quod, uti tactus a nullo peculiari sensorio nervo, sed ab iisdem, qui et motui inserviunt, nervis perficiatur, sic etiam gustus, qui tactui simillimus esusque quasi species considerari possit, per motorios limguae obtineatur nervos, qui tam denses in linguae substantiam immittunt ramos.
Tres igitur habes, easque longe inter se discrepantes de primaria noni nervorum cerebri paris functione sententias; quibus expositis, quaenam earum Vera sit, qua nam falsa, quaeque minus a vexitate recedat, accuratius jam nobis investigandum incumbit.
I. LVI. Et pximo quidem loco meritissimi BoERMΑvii sententia, quam gpho 3. propinsit, licet ingeniosissime sit inventa, cum natura tamen comparata, omnem, qu3m tanti I GALENUS de Uu partium. Lib. VIII. 1 W1LL1si Us de anima brutorum. Pars cap. S. Physiologica. Cap. XH. p. m. S9. i) H. BOER ΗΛ v II Lusiit. Rei medici S. 486.
315쪽
venies. Anatomica autem eaque accurata nerVorum, qui in linguam inseruntur atque
disteminantur, pervestigatio facile quemcunque structurae corporis humani curiosunt edocebit, non nonum esse capitis nervum, qui papillis, superiorem linguae super- sciem occupantibus, ideoque gustui prospicit; sed lingualem quinti paris nervum hule negotio a natura esse destinatum, cujus ramos ad papilla& vallatas et langiformes, eamque, qum linguae anteriorem et superiorem partem investit, tunicam, pyramidalibus praecipue papillis iisque, quas minimas vocat ALBINUs , Obsitam, perducere, caute assidueque perquirenti non adeo est dissicile. Testes in hac re habeo summos in arte anatomica viroS, Exc. ALB. DE HALLER q) et b. MEcgΕLIUM 7). Contigit mihi ipsi ad vallatas et fungi formes papillas ita persequi lingualis nervi quinti paris ramos, ut flamentis nerveis, quasi pomum pedunculo , ita papillae infixae apparerent
Λhera sententia G. 34J, cui W1L1 1s1us savit, motui nimirum et gustui simul prae
esse nonum nervorum Cerebri par, plures invenit sectatores, meliorique gaudet fundamento. Praecipui autem, qui WILLIsir sententiae accedunt, autores sunt VI ssEN1Us '), HoPFΜΑNNus φ), BoisD1us '), ORΤLOB '), FRACAssIT Us D, VAM RE-vENMORsT , MORA AGNI I), BONA ΟΜΜΕ 'θ et LUCRΤΜANs '); quorum tamen, quibus utuntur ad stabiliendam suam sententiam, argumenta non quidem omnia veritati respondent. Anatomicae enim repugnat inspectioni, quod REVENHORsTI Us et LUCHT- ΜΑΝΝs asserunt, nonum nervorum cerebri par ad linguae apicem potissimum perv
nire, ramum vero lingualem quinti paris in media linguae parto distribui. Nec fidem dare possiam Verbis CL BONA ΟΜΜ11 et OR ae Losi , qui ramos nostri nervi in innumeris sese perdere papillis affrmant. Ipse enim pluries in humana et vitulinae lingua ramos
s) GUER 1 cicii Dis . de sensebus praecipue
316쪽
Boiamer de nono pare Astrvorum terebri
noni nervi persequutus sum, Omni adhibita cura; nec umquam hujus nervi propagines ad papillas usque perducere mihi contigit. Habent tamen clari, quorum nomina su pra adduxi , viri non levis Utique momenti argumenta, eaque eX anatomia petita, quaeip sorum sententiae non minimam conciliant verisimilitatis speciem. Certum enim utique est, quamquam in hac re dissentientes inveneris summos in arte anatomica viros, namum nervi lingualis noni pari S per musculum genioglosum ad summum usque linguae adire apicem et in hoc itinere pluribus fibrillis nerveis cum linguati nervo quinti paris conjungi; quod tamen in vitulina lingua manifestius apparet, quam in humana.
Deinde etiam, in quo Omnes consentiunt recentiores anatomici, rami nonnulli noni
paris, antequam illud genioglossum musculum sibi perforat, in superficie exteriori
inusculi ceratoglossi eum ramo uno vel altero, a linguati quinti paris nervo emisso, communieant. Videtur igitur utique ex anatomica nervi nostri indagatione probabile, aliquid ab ejus propaginibus ad gustum producendum conferri; id quod adeo evidens visum est HoppM ANNO, ut pro ingenioso Commento haberet sententiam eorum, quiquinto pari gustum, nono vero motum linguae attribuunt; quamquam is quidem nonum nervorum cerebri par motui linguae praecipue inservire non nesaverit.
Multa tamen eaque gravissima sunt, quae huic opinioni opponi possunt argumenta, ex quibus conjunctis satis luculenter apparere videtur, nihil prorsus a nono paresd gustum conferri. Primum enim, quamquam surculi nervet noni nostri paris ad summum usque perveniant linguae apicem, tamen inde probari non potest, nervum nostrum ad gustum aliquid contribuere. Propagines enim nervi noni uon ad superiorem perveniunt linguae tunicam, quae sedes est papillarum gustusque primarium organum, sed in tuis nica, quae in inferiori linguae parte, frenulum inter et apicem, expansa est, finiuntur. Quum vero ex BELLINI ') eXperimentis constet, hanc linguae partem gustu esse destitutam, evidens fit, hos ramos ad gustum nihil conferre. Deinde vero, quod ii, qui WILLI si I sententiam tuentur, asseruerunt, propagines nerveas noni pariS nervorum cerebri, cum ramis nervi lingualis quinti paris, quibuscum conjunguntur, ad papillarem pervenire linguae tunicam, nemo facile probare poterat. Quis enim umquam discernere poterit, quonam in loco fibrillae nerveae noni paris, filamentis nerveis lingualis nervi quinti paris insertae, finiantur' num ad papillas usque decurrant, anne potius in ipso insertionis loco desilienty Fortene hi nervi propter solam vicinitatem sibi invicem inseruntvry Nec constantissima denique haec nervorum est conjunctio, quamvis saepius adsit, quam deficiat. Ipse in lingua humana absque ulla communicatione hos nervos Observavi.
Gustus organum 'er LAURENT 1 ΠΜ quod nullum gustum excitabat illi linguae su-BELLiNI novisime ae prehensum Cap. XIV. perficiest applicatum, quae inter frenulum et in MANGETI Biblioth. anat. T. II. p. 499. apicem intercipitur; in superiorem autem Frustulum Salis ammoniaci liquatum suae ip- linguae superficiem translatum insignem gu-sus pluriumque amicorum linguae apposuit, stus imprimebat speciem.
317쪽
Bonmer de nouo para nervorum cerebri.
praeterea autem saepe a medicis animadversum est, in paralyticis linguae affectio. nibus gustum deleri, motu linguae illaeso ')r id quod luculenter probare videtur, non ab eo nervo, qui motum linguae tribuit, sed ab alio nervo gustum produci. Constat enim, iis in partibus, in quibus sensus et motus ab Uno eodemque nervo perficiuntur,e. gr. in digitis, motum musculorum, ad quem producendum major vis nervorum rem quiritur, aboleri, sensu adhuc superstite; numquam autem sensum perire, motu superstite '), nisi topica in ipsa cutis superficie subsit caussa, quae impediat, qBominus res externae in nervos agere possint; eo gr. cutis callosa, vel a frigore vel ab humorum depravatorum decubitu et stagnatione mutata. Sic etiam in morientibus sensus superest, quando omnis motus periit. Quod si itaque nonum nervorum cerebri par aliquid ad gustum conferret, necessario etiam, gustu abolito,. motus linguae, ad quem perficiendum major quam ad sensum requiritur vis iaervea, deleri deberet; cui vero obstant
GALENI, FOREsTI, ZAC. LUSITANI, SENNERTI, FERΝΕLII aliorumque autorum obia
servationes.. Memorabilis praesertim huz reserendus est casus 'γ, ubi paralytice affectis mus eulis faciei, quibus tertius quinti paris ramus propaginibus suis movendi vim adfert, etiam gustus deletus erat, i tu linguae prorsus illaeso, Tum vero praecipue ad refutandam WILLIs II sententiam faciunt exempla eorum hominum, qui omni gustu prorsus desiituti erant, eaeteris linguae muniis prorsus iulaesis; quales fuerunt Lazarus ille vitrivorus Coi UΜBI et sartor ille RoLp1Nκ11 q), in quibus ramus lingualis quinti paris in lingua deficiebat, et ad alias partes reflecte
Denique etiam resutandae nervi noni ad producendum gustum vi inservit obseravatio, quae apud HEUERΜANNUΜ legitur Z); ubi nimirum a chirurgo, glandulam sub lingua exstirpante, nervus, super hanc glandulam ad linguam decurrens, abscissus gustusque laesis suit. Asserit quidem CL HEUERΜANNUs , abscisium nervum ramum fuisse noni paris; quum vero nullus ramus nervi noni super glandulas, quae sub lingua sitae sunt sive submaxillaris illa fuerit, sive sublinguatis, percurrat, verisimile est, ramum fuisse quinti paris lingualem, qui sub hac operatione dissectus fuit. Notum enim est, hunc nervum super glandulam submaxillarem ad linguam decurrere ' .
Quum igitur nec Bog AAvi ANA, nec WILLIsrANA sententia, si accuratiori ex mini subjiciantur, veritatis speciem sustinere valeant, habemus cur GALENO assentia-
318쪽
Boehiner de nouo pare nervorum cerebri. mus, qui motoriis nervis nonum nervorum cerebri par accenset; quamvis equidem non eam, quam ille adducit, ob caussam g. 64. ejus sententiam amplectar. Vix enim percipi potest sensibilis inter lingualem quinti paris et nonum capitis nervum ratione mollitiei et duritiei differentia, satisque evictum est, nervos motui prospicientes sensui etiam producendo idoneos esse. Nervus autem noster solis impenditur musculis, et quamquam maxima ejus pars in linguam desinet, ejus tamen surculi non ad eam linguae perveniunt partem, quae gustus est organum, sed in inferiori ejus parte in nu1sculorum, qui linguae inseruntur, ultimos fines distribuuntur. Quanta autem sint, quae nervo nostro administranda incumbunt munia, ex anatomica et physiologica earum, quibus ramis suis prospicit, partium cognitione eruere atque definire suscipiam.
Et primo quidem nervus noster ad vocem vel graviorem vel acutiorem reddendam multum confert. Constat enim vocem acutiorem fieri, si larynge antrorsum elevato angustior fit glottidis rima ejusque ligamenta magis tenduntur. Tunc enim aer majori velocitate et vi per arctius o1culum erumpens velociores in extensis glottidis ligamentis efficit vibrationes, a quarum numero unice pendet toni altitudo. Elevationi autem laryngis indeque pendenti rimae glottidis coarctationi ligamentorumque ejusdem tensioni inter alios musculos inservit etiam Hysthyresideus, cui nervus nonus ramis suis prospicit '). Hic enim musculus ab osse hyo ideo versus cartilaginem thyreoideam descendens hujusque lateribus insertus, tunc quidem, si a musculis suis os hyoidis nou retinetur, hoc ipsum os, dum agit, versu5 cartilaginem thyreoideam deprimit. Quando vero idem os per musculos geniohoideos, qui ramos nerveos etiam a nostro nervo habent φ), mylongoideosque et Alohoideos elevatur atque firmatur, tunc agente musculo hyothyreo ideo cartilago thyreoidea versus os hyoideum, quippe quod fortiori tunc gaudet fundamento, adducitur, rima glottidis coarctatur ejusque ligamenta magis tenduntur, Unde Nox redditur acutior. Graviori autem reddendae voei nervus noster per musculos ernothyreoideos, seruo-hoideos et coraco Oideos, qui singuli a nerveis, quos a nervo nostro accipiunt '), ramis motus sui rationem habent, inservit. Hi enim musculi, dum agunt, contrariam musculo hyothyreo ideo exserunt vim, retrorsumque deprimendo cartilaginem thyreoideam, rimam glottidis dilatant ejusque ligamenta relaxant; unde minor aeris explos vis atque velocitas, minor in glottidis ligamentis vibrationum numerus, VOX itaque graUior.
Quanta autem nervo nostro accrescit dignitas, si animo reputamUS, eum esse, a quo linguae musculisque, qui eam regunt, facultas perseratur, protrusum ex larynge aerem ita flectendi atque distinguendi, ut determinatae inde oriantur voces, quibus desideria nostra an irritque cogitata cum aliis hominibus communicare, rationisque praestantissunt, quod a natura nobis concessum est. doni usui nostrae ipsius communique mortalium saluti impendere possumus. Omnibus enim fere musculis, qui linguae
319쪽
Mehiner de nono Pare uerPorum cerebri.
Sosinseruntur , nervus noster largissima manu distribuit ramos , genioglosso, cerasofosso, haylae lasso, Ityloglosso' Pr, quin in ipsam litiguae subsantiam, inextricabilibus varii ge
neris fibris muscularibus contextam, ejus propagineS, fibris musculi genitalosi parata telae decurrentes, disseminari videntur Quum vero a vario linguae motu ejusque ad varias oris partes alliis oriantur diversae, quaS litteras vocamus, vocis modificatio nes , in aprico est, huic nervo, qui animae mandata iiDSuae ejusque anusculis defert, praecipue nos debere loquendi vivi seu loquelam.
Sed praeter hos usus insignem etiam nervus noster praestat utilitatem in molita tionis et riglutilionis negotio. Vario enim linguae motu, qui per musculos linguae an nexos a nervo nostro excitatur, continuo alimenta in os assumta modo dentibus sub duntur, quo exactius possint confici, modo hinc inde in oris cavitate transferuntur at q 3 circumvolvuntur, Ut intimior eorum fiat cum humoribus salivalibus iisque, qui ex vasis exhalantibus continuo in oris cavitatem exhalant, commixtio sapidique, quod cibis inest, dilPlutio; tunc vero comminuta humoribusque animalibus aequaliter permixta dorso linguae imponuntur et in fauces detruduntur, unde in gulae dilatatum ostium delata, per pharyngis coarctationem, quae fit per musculos sternothyreoideos, sternohyoideos et coracohyoideos, ulterior eorum fit propulsio.
Et hae quidem praecipuae sunt utilitates, quibus a natura destinatum ess nonum Nervorum cerebri par. Reliquum es , ut quaedam partibus, quibus nervus noster prospicit, in morboso corporis statu familiaria symptomata, morbosque, qui a nostro nervo
pendent, ςx ejus naturali situ, nervorumque , quibuscum nervuS HOster ramulorum nerveorum Ope communicat, conjunctione explicem.
Non igitur mirum videbitur, tam facile assici nervum nostrum male assectis partibus, quae in cranii cavitate detinentur. Quodsi enim in animum revocamus, quae antea de origine noni nervi diximus ), arctumque apud nos perpendimus connubium, quo nervus noster cum arteria vertebrali, quam fere totam illius flamenta ambiunt '), fruitur; facile nobis apparebit, vix ullas in arteria vertebrali fieri posse sensibiles mutationes, quin ab iisdem etiam assiciatur nervus noster. Data quidem nervo nostro videtur vicina arteria vertebralis, ut partim calore suo foveat nervi nostri filamenta, partim vero ut alternante contractione et dilatatione arteriae influxus fluidi ner-Vei per ipsum nervum promoveatur. Quodsi vero vel nimio sangui e turget haec arteria, vel deficiente sanguinis copia collapsa est eadem, tunc necessario functiones, quae a nervo nostro pendent, turbari debent. Hinc lingua impeditur in iis, qui magnas passi sunt haemorrhagias, iisque, quibus animus depressus est tardiorque sanguinis circulus;
320쪽
Boehiner de nono pare nerDoram cerebri. culus; iis vero, quibus vel ab animi pathematibus, vel a calefacientibus rebus vela morbo velocior fit vehementiorque per vasa encephali sanguinis circulus, intenditur loquendi facultas; nimio autem facto sanguinis versus encephalum raptu et congestione, eadem varie turbatur, quin prorsus tollitur. Hinc phreniticis lingua tremula et balbutiens ' . Hinc ab ebrietate et narcoticis loquela vel impeditur vel prorsus deficit '). Hinc ratio patet, cur linguae paralysis saepe praecurrat apoplex iam Τ). Hinc denique est, cur Hippocrates iis, qui derepente voce destituuntur et sine febre sunt, venam secandam suadet q).
Superest, ut de nervi nostri cum aliis nervis consensu quaedam addam. Cognitum est ex antecedentibus, nervum nostrum variis cum nervis ope ramorum nerveorum coniungi; non igitur mirum erit, hiSce nervis assectis, quibuscum communicat nonUS vervus, in hoc etiam quasdam oriri mutationes, quae in partibus, quibus hic nervus prospicit, sese exserunt. Sic ex communicatione nostri nervi cum cervicalibus
Hervis ') ratio patere videtur, cur laesa medulla spinali in collo, vox adimatur φ). Sic plures in lingua observantur consensuales affectiones, quae eX nervi nostri cum Octavi capitis pare et intercostali nervo conjunctione ') Originem ducere videntur. Hinc Hippocrates de tremoribus linguae jam adnotavit ' , quod aluum liquidam quibusdam faciant, hinc ex spasmis abdominalibus in hystericis et hypochondriacis lingua tremit ε); hinc ex colica nonnulli obmutuerunt q); hinc a vermibus in intestinis latitantibus linguae motus impeditur vel prorsus tollitur 7 . Plura equidem huc referre possem exempla consensualium asseclionum, quorum multa apud autores inveniuntur, quae praecipue ad aphoniam consensualem spectant ) ;quum vero facilius possint explicari ex consensu, qui laryogi intercedit cum ventriculo,
IUUm Utrique ex eodem nervo, octavo nempe pare, nervos suos accipiant, ex COA-iulto haec praetermitto, ne plus justo nono nervo tribuisse videar.3 PRoss. AL p IN Us de praesagienda vita 6 Flavso CR. Popular. a. Sest. U. g. IT.