Dissertatio inauguralis medica de chlorosi ...

3쪽

DISSERTATIO INAUGURALIS MEDICA

CONSENSU FACULTATIS MEDICAE

HALENSIS,

VIRO PER ILLUSTRI, EXCELLENTISSIMO,

PHILIPPO FRIDERI COM ECKEL,

GRADUM DOCTORIS MEDICl E

LEGITIME ACQUIRAT,

PUBLICE DEFENDET

AUCTOR

DEMETRlUS ZAPHYRIDES,

5쪽

ΦΙΛΟΙΣ

6쪽

CIVIBUS

AMPELACIA- THESSALIS,

FAUTORIBUS ET AMICIS, PIETATE ET OBSERVANTIA COLENDIS,

LIBELLUM HUNC

GRAΤA CONSECRAT MENTE

7쪽

NOMEN ET DEFlNITIO.

Quodsi , monente Pergameno, ε ι παντων οτου-

quoque ratio instituti sciscitari videtur curatius nominis, quo hic morbus insignitur, e Xamen, ut

quonam modo auctores potuerint eodem uti, elucescat.

Chloro sis vox manifesto a colore χ/ωρ originem ducit; qui vero, qualis fuerit apud vetustissimos, qualis apud recentiores auctores, haudquaquam ita primo patet intuitu. Primaria huius vocis significatio, a v/οῆ derivanda, recens decerptam herbam, molle aliquid et tenerum,

9쪽

Bene itaque CELsus , ubi χλαξ ὀv HIPPOCRA-τEs, ibi pallidum ponit colorem , v. g. lib. II. c. 6. Et quod sopΠOCLEs in Trachin. v. 3I6. de Hercule dixerat

idC1CERotus cul. II. 8. vertit: De colorem sarmguinem exsorbuit. Hinc jam apud Maeonium vatem Il. H. 4I7. - - Toυ, δε χλ ορῆν δεος Dei αντὶ του χλωροποιο v. Quid quod is vertat 1 g-sYCIII Us ώχρυτηs et apud APOLLO N. Rhod. argonaut. lib. II. V. 527. - - Xλοος ε λε παρειας et pallor invasit genas. Xλωρασε quoque apud HIPPO-c RATEM Epidem. lib. VI. s. a. t. II. viriditas pallescens et χλωρ αθιν Epidem. lib. IV. XXI, I9. cum Vir Ore pallescere.

Nomen vero ipsum Chlo ro sis ante Sen-n ex tum usurpatum fuisse non videtur. Apud Veteres enim vel omnino non, vel complicitum tantum malum, vel alieno longe nomine insignitum adlegatur, nullibi vero ubertim describitur. In

10쪽

In Hippo erati eis scriptis non nisi melancholia

et delirium deseribitur, quae menstrua sequantur suppressa libro π ι παμεν. : alio autem loco de

γ πιαλω sermo est, quae sequatur ineno stasiam. HIPPOCR. de super foetat. p. 48. Fuit autem ηπιαλος πυρετο ς de genere quotidianarum continua-xum , quod a pituita acida et vitrea oriatur. Namque, ubi ea moderate, aut potius dimidio sui putret, febrem excitat epialam : in ea autem quae-Vis Pars corporis, eodem tempore, totaque constitutione febrem et rigorem sentit: febrem quidem a portione pituitae vitreae incensa et putrente, frigus vero a reliqua ejus parte non putrente nec incensa, sed frigida manente. Si quidem non putris pituitae pars per universum corpus et omnes yenas dispersa rigorem concitat: quae vero jam putruit, secundum veterem doctrinam, febrem accendit: non aliter, quam si pituita vitrea et bilis flava simul abundarent et per partes sentientes moverentur. Frigoris ergo calorisque sensus in epi illa febre eod tempore, eademque parte contingit, eoque

a lipyriis et reliquis febribus differt, in quibus

vel interna uruntur, cum extima frigeant, vel ardor summus in visceribus est, cum extremae partes algeant. Nam quod in his majoribus portionibus accidit, hoc in epialis contingit exiguis portionibus, eoque universum corpus pariter

ambo persentiscit. Hujusmodi febris genus Graeci medici