Ioann. Gottlieb Heinecci ... Antiquitatum Romanarum jurisprudentiam illustrantium syntagma secundum ordinem Institutionum Iustiniaini digestum : in quo multa iuris Romani atque auctorum veterum loca explicantur atque illustrantur

781쪽

E, qua veteres ita hac stipulatio-zi Vtebantur , nomen inuenit. m vero ferre dicebantur credito quin Creditum recepistent, Uem- im debitores expensum ferre di r, si numeratam sibi pecuniam fa- Plin. s. Nar II, 7. Quemad- ergo expensetitio nota erat Veterit. XIV, a. ita eadem forma diceba-

EpTI LATIO.rat autem accepti latio imaginaria

qua obligatio stipulatione On latio. noua stipulatione distrahebatur. modum ergo proruissio non nudo stipulatione sola valebat , ita 'cloia nudo pacto, sed sola stipula Aliebatur. Inter iuris enim regu-

solui deberet, quo fuerit colli- 41. booo. D. de Reg: iur. qUaere Oprie ad accepti lationum xii nem pertinent. Iac Gothost de

ebat ergo accepti latio per interra it T non mutuam quidem, ut Mode-0δ' L. I. D. h. t. uit, sed unicat Si in iam antea obligatus fuerat Peras anem, S creditor eum liberam Obri ille vellet : rogare verbi gratia

a lebitor DECEM, QUAE TIBIl ,l,ACCEPTA HABES VEL FACISP

782쪽

CIS vel Graece in λαβων loro G Creditor vero respondebat: VEL FAClo. S. Inst. h. t. Lis L. f. r. . de accepti Quo facto erat debitor, etiamsi pecunia nornisset Quae omnia latius explxii s sonide selut Liberat. Lib. αρ. pulati XII Quum vero non nisi veri, ARV si' ligationes acceptilatione tollit pertus demum est modus quo&re

Obligationes eiusmodi stipulatu .rentur. Nam C, Aquilius Gilquisiimus ille una solertissintionum artifex Vid. Cicero de III 3o. c. III. l . Orat cin. XXVILycomposuit stipulat quibanam g inde dictam , icertissimum praebet anχiae Veli Cautionibus componendis diligegumentum. In ea enim, ut rectuat Brissi,n libro allegato . Isto omisitim videretur , Ulta X

sunt adiecta. Ipsam stipulationis

fg Tales formulae ab Aquilio relin iure nostro exstant, veluti ituendorum postumorum nepot D de liber Spossum formula quam malitiarum euerriculum de Nat. Deor. m. o.

783쪽

milam recenset Imperator, . r. Inst.

iam Bri Abiai exemplo noti qui antiquitatis enues eandae caussa it

- iam dicere mavsit quatit Onir u si udem illa&obligationem Omnem legotia iiaeculi lue complectitur L. p. cri fer inam, ad vera ad quasi et pretinet. L. Ir D de verb. An

ebant veteres iureconsulti ita sine con-ctione verba coniungere , veluti ti ire agere, dare legare.Quae quid sibi at docet Vlpian. D everb signis. Umus Zure, in essen, Mikb Inp. de Uerb. obii l. Os obligationum species coniungit Aius, ad primam pertinet Verbum opor ad secundam tertiam , sortebit. in personam est , petitio in rem quutio ad extraordinarias Aiagistra.

784쪽

obligatione omni in stipulationen ela, porro fiebat acceptilatio hoc

tuum cognitiones pertinet Brisso in Habere generale est, cius domi possessionisin meram detentione tau SI. D. de verb. obL Tenere .ctum, possidere ad ius refertur. ii Dolus enim pro possessione est, sique possidere intelligitur, qui din quo minus possidereti L. Vo. D. deret ur.

ολ Nomina Agerii in Nigidii soleis

785쪽

UO NIGIDIO ACCEPTVM FE

Hac accepti latioti omnis tollet, 3bligatio, quamuis non verbis, sed vel vel consensu vel litteris inita, etiamsi intercessisset praestatio. Il Attameia acceptilatio,vtut sine pe- Hi a te etiam interuentu liberaret: non ta i gratuitam semper remissionem cola buerit iat, siquidem non donationis tan- caussa, L. si in stipulatum tr. D. de δε- sed aransgendi, c. a. D. de rans dotis constituendae, L. i. g. l. D. 'or. & voluntatis desunta adim-ratia, L. . . r. de lib. Legat. a nobis detur vel fiat , L. st D.de verb. acceptilatio interponebatur.

ouatio quoque tollabat obliga η

in veterem. Ea vero auctore Vl tio.

L I. ra de nouat. st prioris rebiti iu et e noturalem vel ciuilem obligatio ransfusio atque translatio. Fiebat& per stipulationetia, quidem nudo quod ex una causia debetur in a- Onuerti nota poterat. Qua de rei accurate Brision de Solui. I. Aωι

Stain consensuales contractu,

rio dissensu blui, re adhUC integra, ius dis- euisse, constat nec minus d legata se V interitum onfusionem O exem- commercio liberationem induxise

a se

786쪽

se notum est Sed de his omnibus prolixe iureconsulii, maxime Brisi lxvlob XVl. Parum nota vulgo est ot '- V qua ipsa qu taliae tollebatur obli enim debitor creditori ostierret lhic vero eamdem accipere reciliterat illa obsignata deponi, in tirabatur debitor, etiamsi pecunia deinde casu interiisset Barn BritSolut 2 p. v. seqv. Deponebant signatae res aliquando apud acta e Um,interdum in si ιηλιαρχ ei; blico loco, quandoque etiam api

aliquem bonum , iudicis arbit

plurimum autem apud sedem fac ad Attic hos V, vlt. p Ipis pecvdo ponendae consignabantur in sac gnis non quidem publicis lud prii Patet ex L. G. s. i. D. locati conducts 3α ' depos Plura dabit Brisson. l. ι p Cont supra Libr. II. Tit. I. n.

ubi de ebus sacro commendatis imi

787쪽

LIB. IV. TIT. I.

LIGATIONIBUS

UAE EX DE LlCTO NASCUNTUR

Actenus de obligationibus, quae ex contractu descendunt, iam de iis, quae e delicto profiM Delicta vero quum Veliat, vel publica de illis, non bes sequentibus titulis agi- riuata dicebantur delicta,quae familiarem iriuatam per-t, de quibus actio non cui opulo, sed ei duntaxat, cui da- datum iniuriaue facta fuerat,

tebat. Talis erant iurium,3 - iuria damnum iniuria datum.

arimo titulo non nisi de furto de reliquis delicitis in sequentulis disseritur.

rum a furvo, id est, nigro an as . I,Vndς trium adpellatum sit hoc delictum, arum refert. Prius Labeoni apudi a L D desuri. Varrona sier. HuIn. ruio ad Virg. Aeneid. u. ctu vi&

788쪽

Nonio crasso. ρ sit; posterius Gellio Att. I. I. placuit. Iane quum Miolim fures a ferendo vocarint φῶραι:dubitet, quinin hoc vocabulum,

aliis trigine Graecum ' Latii ciuitates donatum si Est vero

vocabulum X eorum nUmero, qua

in detoriorem significationem de Nam Sc seruos olim dictos esse fures Uus e Nonio Inoo p. 4 o. Et notversus Virgilii: Ecl. II v. ILaeuia dominisciant, audent fures ZFurari enim tam proprium erat seivi furtum eruile probruet vocet Hist L .frmis vitium Saluian. δείDei IV. II Furta veteres Romani in o

diu in haec iterum inmanis Vmanis a concepit oblata a diibant: me diuisiones eat L Tabulis'

a Quum dicebant furtum mani nec manifesum, ipsum intelligelictum quum vero furtum a oblatum . prohibilium, non exhilcebant fui tum pori delictum, furtinam notabat. Et sane etiam mi assctores furium vocant rem furti.

789쪽

LIB. IV. TIT. I. 167

ulosissima erant furta nocturna. bydo sin legibus il Tabularum alle-lecemviri SI NOX FURTUM puγεα

AESUS ESTO. Macrob.Saturnam limoea, si tollas αρ iam χου clara terspi- ri mi. mox dicitur pro noctu, Vt Ob- at Gell. VIII, r. Taubm ad Plaut.' SIM idem est ac fl im, id est,si eum, 'se docet Macrob. I c. Vnde sensis sinus: Si quis iurem nocturnum occide iure occidisse videri c)Licebat ergo i Tabulasfurem nocturnum occide

ocumque modo, nec OPUS erat, t

elo deprehenderetur, aut ut occis cum clamore testaretur, id enim in diurno

eride Bene fiLa.Furtum non rec t.Ouid. s. Γυ.s6o de bubus furtiuis: Mugitum rauco furta dedere sono. Fures nocturni Graecis ημιουοκοιτοι , Plauo Trinum .lV, a dormitatores dicuntur,uod interdiu dormiunt, noctu agantur. Esse hanc legem ex iure Attico in XII. abulas translatam, patet ex Demosth. brat pro Timocras , ubi haec Solonis

ροντα, si quis noctu furtumfaxit, is im- une occiditor vulnerator.